Dag 12: Oloron-Sainte-Marie - Sarrance 22 km (totaal 253.5 km)
Opgestaan om 6 uur. Ontbeten en me klaargemaakt. Ik vertrek en kijk op mijn klok en het was al 8 uur! Geen idee hoe ik twee uur kan doen om me klaar te maken. Waarschijnlijk weer eens sloom in de ochtend. Ik ben echt geen ochtendmens ;). Eerste kilometers waren op asfalt en daarna een weggetje. Moeilijk begaanbaar door de regen die s´nachts was gevallen. Veel modder. Nadien weer een stuk asfalt en dan weer zo´n weggetje. Maar die was erger dus ik kijk op mijn kaart en ik kon via de weg gaan. Geen zin om nog 18 km te stappen met een broek vol met modder want dat begint ook te wegen na een tijdje. Wat verder sla ik weer een weggetje in en het leek wel een klein riviertje! Ik denk als het dan hard regent dat je er niet eens door kan. Het was moeilijk begaanbaar door de keien die er in lagen maar het was wel prettig om te doen :). Een deel van de weg met Annette ook meegestapt. Ze was me dankbaar voor de tip om een goede stok te zoeken langs de weg. Maar zo is het, we helpen elkaar. Met tips, slaapplaatsen, verzorging, ...
Het is echt wel mooi hier! Dan weer zo´n rivierpad en een riviertje van twee meter breed met amper rotsen om er droog over te geraken. Wat was ik blij met mijn stok! En dan... In Escot krakt met schoenveter in twee! Dan maar weer aan elkaar geknoopt ;).
Laatste vijf kilometer moeilijk begaanbaar pad. Langs de berg en nog geen meter breed. Soms zelfs afhellend naar de afgrond! Gelukkig waren er bomen zodat als je zou vallen je nog word tegengehouden, maar soms waren ze er niet. Alles was nog nat waardoor het soms gevaarlijk was. En dan in een keer een rotsblok van een dikke meter groot in het midden van het pad. Dan sta je daar wel een paar minuten op te turen en sta je je af te vragen, leunend op je stok, hoe je daar in hemelsnaam moet opgeraken. Ik zag dan een plekje waar ik mijn rechtervoet op kon zetten. Dus ik zet mijn rechtervoet er op, ik plant mijn stok stevig in de aarde en denk "1, 2, 3" en ik duw me snel af met mijn linkervoet, duw met mijn rechterhand op mijn stok en vliegensvlug zet ik dan mijn linkervoet op de rotsblok en snel mijn rechtervoet ook. En voila ik stond er op :p. Allemaal goed en wel, maar als je een zware rugzak draagt en de rots nat is door de regen s¨nachts... Ja, dan is dat niet zo simpel ;).
Toegekomen in Sarrance, Annette net voor Sarrance weer ingehaald want ik ging een pauzeke nemen voordien en zij ging nog wat doorstappen. Onthaalt door een zeer vriendelijke man "Frederique". De slaapplaats was iets minder, maar de sfeer die er hing toch wel heel speciaal. Het heeft een indruk op me nagelaten.
Omdat ik misschien stop in Puenta la Reina omdat mijn gewrichten niet goed meewillen en ik best wel wat heimwee heb en andere zaken, en ook de Camino Frances bewandelen en zoveel pelgrims tegenkomen... Ik weet niet, ik hou van de rust. Ik vind het leuk om pelgrims tegen te komen, maar geen hele hordes achter elkaar. Dan stop ik liever in Puenta la Reina en dan volgend jaar de Camino Del Norte nemen. Frederique heeft me vertelt dat het een hele mooie weg is. Wel wat moeilijk met veel klimmen en dalen, maar ach. Als de natuur zo prachtig is als hij beweerd is het de moeite waard ;)
Dag 11: Lacommande - Oloron-Sainte-Marie 20 km (totaal 231.5 km)
De bedoeling was om om 5 uur 30 op te staan maar een half uurtje langer geslapen.Had blijkbaar mijn wekker niet gehoord maar dan ben ik wakker geworden van de kerkklokken :p. Rond 7 uur vertrokken. Wat was dat een mooie tocht zeg! Zo mooi landschap, wel zwaar met veel klims en dan weer dalen en weer een klim en weer dalen. Maar het was goed door de prachtige bossen!
Ik was als eerste vertrokken en zo'n 8 km voor het eindpunt was Axel er toen ik me na mijn pauze net weer klaarmaakte om te vertrekken. Ik wist dat ik Anette niet ging tegenkomen omdat ze pas in Morlaas is begonnen en ze zou het zwaar hebben vandaag. Ik heb haar ook gezegd neem je tijd ervoor. De avond tevoren had ikhaar ook aangeraden een goede stok te zoeken langs de kant van de weg.
Op een bepaald moment kom ik uit de bossen en zie ik de echte Pyreneeën. Nu wandel ik er nog even naast. Damn, als je zoiets ziet dan denk je echt wel "moet ik daaar over stappen :O". Maar ach, dat gaat wel lukken. Ik ben trouwens nog maar enkele dagen verwijderd van Col du Somport!
De laatste 6 km ging ik als een sneltrein en algauw stak ik Axel weer voorbij. Hij zei me ook amai je gaat snel. En ik zei dan van ja, ik wil op tijd toekomen. Dus ik heb echt wel superhard doorgestapt en om iets voor 12 uur kwam ik toe in Oloron-Sainte-Marie. Mooi stadje wel. Maar ja, steden zijn niet echt iets voor mij, ondanks dat deze zo mooi is, ik wil gewoon weer de rust van de natuur. :)
Het is hier enorm warm! Toegekomen in de Gite Communal meteen gedouched en meteen begonnen met mijn kleren te wassen. Ik wou dit al enkele dagen geleden doen maar dat had geen zin met dat slechte weer. Mijn kleren zouden de volgende ochtend toch niet droog zijn. Dan een groentenquiche gegeten (die overigens niet te vreten was, maar wel flink opgegeten ;)), even met Annete gepraat die dan ook was toegekomen en met een andere pelgrim. Een Engelsman die de andere richting opgaat naar Lourdes.
Nu in het internetcafé. Vanavond nog wat rusten en een pizza eten denk ik. Axel zit altijd te zeggen dat ik te weinig eet. In Morlaas vroeg hij in één keer of ik anorexia heb. Ik schoot in de lach en natuurlijk zei ik neen. Ik weet niet wat hij gewend is om te eten. Maar als ik s'ochtends een half stokbrood eet, s'middags een quiche ter grootte van een diepvriespizza en s'avonds drie chocoladekoeken, dan heb ik toch wel goed gegeten op één dag. En ik zei hem ook, ik heb deze middag al warm gegeten. Maar blijkbaar vind hij dat dat niets uitmaakt en als je s'middags beslist om warm te eten dat je dat s'avonds dan ook maar moet doen. Het is blijkbaar wel een hele goede eter, den Axel ;)
Owja, dat was ik nog vergeten te vertellen. Ik ben er in geslaagd in mijn eerste drie dagen om elke dag een nieuwe blijn op een andere blijn te krijgen ondanks de compeed. Nu ja, het was best wel interessant om te zien. Mijn kleine teen zag half zo dik :p. Nu is er precies eelt op maar daaronder zit nog een blijn. Het doet geen pijn tijdens het stappen maar ik denk beter dat ik er vanaf blijf. Als het nog zo is als ik thuis ben, toch even laten nakijken door een dokter. Ook mijn knie toch eens laten nakijken. Blijkbaar is er toch nog altijd een probleem (de knie waar ik vorig jaar ben op gevallen)
Ik zal waarschijnlijk pas weer in Jacca op internet kunnen en dat zal binnen een viertal dagen zijn denk ik :)
Dag 10: Morlaas - Lacommande 35 km (totaal 211.5 km)
Opgestaan met veel pijn aan de rug door een te slecht bed. Dat beloofd voor vandaag! Maar ik stap het er wel uit ;).
Ik sta op en denk "foert". Ik steek een sigaret in mijn mond en nog met mijn ogen half dicht en mijn voeten "slofslof" open ik de deur van de slaapzaal en wie staat daar. Axel die net ging vertrekken. Hij ziet me en hij schiet meteen in de lach en dan zegt hij in het frans "je bent er toch ééntje". Ik moest dan ook lachen en mijn dag was al iets beter begonnen ;).
Afscheid genomen en we zien elkaar in Lacommande.
Een stok gevonden (gekocht dus), dat is al in orde en een pak van mijn hart! Hij is iets langer dan die van vorig jaar die ik thuis had laten liggen dus dat is wel een goed iets. De vorige was iets te klein.
Wat was ik blij met mijn stok want na d'Artiquelouve beginnen de echte pré Pyreneeën. Mijn eerste berg hiervan beklommen. Veel stelde het eigenlijk niet voor. Het was wel mijn eerste echte klim. Want tot nu toe niet echte klims gehad, dat was vorig jaar wel wat anders! Het zal zwaar worden denk ik de komende dagen maar ik neem rustige etappes van ongeveer rond de 20 km. Dus cava wel :). Je past je er aan aan en voila, probleem opgelost ;).
Wat genoot ik van mijn eerste wandeltocht door de pré Pyreneeën! Zo mooi!! Gr boekje klopte wel weer niet bij een bepaald stuk. Nu ja, je blijft gewoon de gr tekens volgen en er is geen probleem. Maar ja, ik wil altijd toch wel weten waar ik me bevind zodat ik me altijd kan oriënteren als het nodig is. Gelukkig heb ik een goed oriëntatiegevoel! Ik zag dan waar ik was en voila. Ik ging weer vol goede moed op weg.
Als zoiets veranderd is het oftewel dat er een stuk weg te moeilijk begaanbaar is oftewel heeft een lokale bewoner geklaagd dat er pelgrims voorbijkomen. Dat hebben we vorig jaar voorgehad. Daar hebben we zelfs een hele omweg moeten maken omdat de plaatselijke boer niet meer wou dat de pelgrims over zijn land kwamen. Nu ja, ik kan het wel begrijpen want de vrouw die dat ons vertelde zei dat veel pelgrims niet de weg volgen maar dwars door zijn gewassen stapten om stukken af te snijden. Dat is nu ook wel not done, dus ik begreep het ergens wel. Heb respect voor de plaatsen waar je komt.
Lacommande is mooi! Heel mooie plek om te slapen ook. Andere pelgrim tegengekomen. Een duitse vrouw die Anette noemt. Samen Engels gepraat en het was een fijne babbelen. Axel was ook toegekomen!
Uitgeslapen tot 7 uur, ging toch een rustig dagje worden. Om 8 uur vertrokken in de gietende regen. Balen! Maar ik ging als een sneltrein vooruit. Veel beton wel waardoor de voeten enorm snel pijn doen en dan wat stilgevallen. Ook omdat ik in de weinige bospaden moest opletten om niet uit te schuiven met al de modder. Gelukkig had ik gisteren een stok gevonden langs de kant van de weg! Toch wel snel naar één kijken in een winkel met een goede punt aan want zo de Pyreneeën doorstappen is ook geen sinicure!
Hmmm, wat doorweekt, mijn regenjas kan blijkbaar niet zoveel water aan. Dus ik was wat doorweekt eigenlijk. Toegekomen rond 12 uur dus dat is een mooi gemiddelde voor zo'n stomme regen baaldag :).
Snel naar de winkel en iets gegeten en dan naar office du tourisme om te horen wanneer het internetcafé open is. Bleek dat die meneer net op vakantie was. Dat was weer een tegenslag!
Axel sliep ook op de camping, daar hadden ze speciaal een huisje voor pelgrims en het was ook goedkoop dus cava. :)
Dag 8: Maubourguet - Anoye 24 km (totaal 160.5 km)
Om 5 uur opgestaan en me rustig klaargemaakt en iets gegeten. Rond 6 uur vertrokken en wat was ik blij dat ik daar weg was! Het was wel nog half donker maar ik moest toch eerst nog door de straten stappen dus tegen dat ik in de natuur kwam was er wel voldoende licht.
De benen zaten van in het begin goed en ik stapte goed door. Na een uur kwam ik toe in Lahitte-Toupière 5 km verderop, dus dat was goed doorgestapt! Whoohoew! Eerste keer dat ik 5 km per uur haalde. Daarna ging ik wel wat trager ;). En toen... hoorde ik gedonder. Maar ik zag geen bliksem, hoogstwaarschijnlijk omdat de hemel best wel klaar was ;). Toen ik op een bankje een kleine pauze nam gingen de hemelssluizen open. Gelukkig zat ik onder een boom! Ik pak mijn regenjas en doe ze aan. Uiteindelijk begon het te minderen met regen dus ik deed hem weer uit. Nog geen kilometer verder begon het weer harder te regenen en dan heb ik hem maar weer aangedaan en aangelaten. Het is best wel bizarro dat je gedonder hoort maar geen bliksem ziet en dat voor 5 uur lang. Een man stopte om te vragen waar ik heen ging en ik geen schrik had van de donder en bliksem. Achja ;). Ik antwoord: c'est la vie ;).
Het bleef maar regenen maar toen werd het even minder dus ik neem aan pauze en wat gebeurd er. Ik zit nog geen 2 minuten neer en het begint heel hard te regenen met dikke druppels en als dat nog niet genoeg was begon het in één keer enorm hard te waaien. Gelukkig zat ik net met mijn rug tegen de windrichting in.
En nu ja, nu wou ik morgen op mijn blog schrijven vol met trots dat ik geen één keer verloren ben gelopen en wat gebeurd er vandaag. Ik loop toch niet verloren zeker ;). Ik wou een kleine short cut nemen en ja, blijkbaar hadden ze in die twee jaar tijd sinds laatste uitgave van gr boekje er een meer gegraven en mijn weg bestond niet meer. Ik zat dus helemaal verkeerd. En dan sta ik daar langs de kant van de weg naar mijn kaart te kijken en stopt er een lieve mevrouw die me weer de weg wees. Ze heeft me zelfs weer op de route gebracht met de auto :p. Blijkbaar wou ze alles tonen in haar regio. Maar ik zei dat ik nog 5 km moest stappen en best wel al moe was en gewoon een douche wou nemen en wat platliggen om de benen te laten rusten. Wel heel vriendelijk van haar!
Toegekomen in Anoye rond 13 uur (was al uurtje gestopt met regenen) en wie kom ik daar tegen Gilles! Maar hij ging nog door richting Morlaas. Ik ging stoppen in Anoye. Die kerel dan gebeld van de Gite communal. Proper en groot. Douchke genomen en wat gerust. En wie komt er dan ook nog eens toe na een halfuurtje. Den Axel! Hij was blij me te zien en omgekeerd ook ;). Knuffeltje gegeven en wat gepraat. Hij was blijkbaar ook verloren gelopen maar minder erg dan ik :p.
Ik werkte die dag ook nog mijn stok af die ik langs de kant van de weg had gevonden dus die was ook klaar om mee verder te wandelen.
Even later komt er nog een andere pelgrim toe. Een franse vrouw van 59 jaar. Zij en Axel waren wat aan het praten en ik was wat aan het volgen. En in één keer zegt Axel "la petite" en wijst naar mij. Ach, Axel heeft de permissie om me "la petite" te noemen. Hij is tenslotte 69 dus ik ben een kleintje voor hem. :p
Dag 7: Saint-Christaud - Maubourguet 29.5 km (totaal 136.5 km)
Weer weinig geslapen, het begint zijn tol te eisen. Mijn aantal slaap ligt rond de 5 uur per nacht. Hopelijk gaat het na verloop van tijd beter. Balen dat ik mijn stok thuis heb gelaten. Ik wou het risico niet lopen dat ze die zouden afnemen op de tgv aangezien er een punt aan is. Ik dacht er hier onderweg één te vinden zoals de vorige keer maar niet dus. Ik hoop dat ik er in Pau één kan kopen want zonder stok de Pyrineeën over dat is ook geen sinicure. Er is altijd een back up met een goede stok te vinden langs de weg, maar zonder punt is dat niet hetzelfde.
Fin soit, doordat mijn geld op mijn gsm op is en deze nog steeds niet is opgeladen, voel ik me nog steeds zo eenzaam. Na 12 km in Marciac dan maar een internetcafé binnengestapt. Daar toch een uurtje gezeten en dan weer op weg. Deze dag valt er niet veel te zeggen,gestapt op automatische piloot, pijn aan benen. Het is warm vandaag. Uurtje geleden toegekomen in Maubourguet en nu nog een internetcafé gevonden. Gelukkig maar, het helpt wel een beetje. :)
Waar ik slaap is het een onvriendelijke man, dat helpt ook niet echt maar het is praktisch gratis dus moet ik maar niet klagen. Het is er ook heel klein en beklemmend. Gelukkig is het goed weer en kan ik buiten zitten en wat in het dorp rondhangen. Ik hoop Alex hier tegen te komen, ik denk dat hij hier ook wel zal stoppen. Hij had me vertelt dat hij nu rond de 25 km zou blijven stappen en het klopt wel met waar hij de vorige nacht heeft geslapen.
Rond 7 uur opgestaan. Ik kon nog blijven liggen maar ik moest doorgaan. Alles klaargemaakt en ik kreeg ook nog een stevig ontbijt van Edna. Zij heeft echt wel mijn eeuwige dankbaarheid. Jos uitgewuift, Axel was net 10 minuut geleden vertrokken toen ik beneden kwam. Afscheid en 2 knuffels verder met Edna vertrok ik weer rond 8 uur.
De dag was redelijk mooi. Ik schoot goed op en na 8 km kwam ik in Montesquoiu aan. Daar bleek de bankautomaat niet te werken, bummer! Volgens mij zat er een kaart vast of ik weet niet wat want ik kreeg mijn kaart niet door de gleuf. Dan op een bankje gezeten en de energiebar gegeten die ik had gekregen van Jos. En plots kreeg ik telefoon van de papa! Geld gsm nu helemaal op dus ik ben niet bereikbaar via gsm.
Het probleem was dat ik nu zonder cash zat en de mevrouw niet kon betalen van de slaapplaats vandaag. Maar Edna had me gezegd dat Johanna een vriendin van haar is en dat ze wel met me naar een bankautomaat zou rijden. Uiteindelijk bleek het a donativo te zijn (geven wat je kan). Ook een hele vriendelijke vrouw die leeft van wat ze vind in de tuin en amper naar de winkel gaat. Het was best wel interessant om te zien. Ze heeft dan ook gekookt voor me (ik heb geholpen met groenten te snijden) en we hebben veel gepraat over levenswijzes. In het Engels want het is een Zwitserse. Ze zei dat ik helemaal niets moest betalen maar ik heb toch mijn laatste euro gegeven ;). Ik voelde me enorm eenzaam die avond... Ik kon met niemand in contact komen via gsm en ik had het moeilijk daardoor.
Maar binnen enkele dagen hoop ik dat geld weer op gsm staat en dan ben ik weer bereikbaar ;). Ik heb niet altijd de kans om op internet te komen dus gene paniek als je me enkele dagen niet hoort. Er zijn altijd oplossingen, zie naar wat er in Barran is gebeurd. :)
