Rond 7 uur opgestaan. Ik kon nog blijven liggen maar ik moest doorgaan. Alles klaargemaakt en ik kreeg ook nog een stevig ontbijt van Edna. Zij heeft echt wel mijn eeuwige dankbaarheid. Jos uitgewuift, Axel was net 10 minuut geleden vertrokken toen ik beneden kwam. Afscheid en 2 knuffels verder met Edna vertrok ik weer rond 8 uur.
De dag was redelijk mooi. Ik schoot goed op en na 8 km kwam ik in Montesquoiu aan. Daar bleek de bankautomaat niet te werken, bummer! Volgens mij zat er een kaart vast of ik weet niet wat want ik kreeg mijn kaart niet door de gleuf. Dan op een bankje gezeten en de energiebar gegeten die ik had gekregen van Jos. En plots kreeg ik telefoon van de papa! Geld gsm nu helemaal op dus ik ben niet bereikbaar via gsm.
Het probleem was dat ik nu zonder cash zat en de mevrouw niet kon betalen van de slaapplaats vandaag. Maar Edna had me gezegd dat Johanna een vriendin van haar is en dat ze wel met me naar een bankautomaat zou rijden. Uiteindelijk bleek het a donativo te zijn (geven wat je kan). Ook een hele vriendelijke vrouw die leeft van wat ze vind in de tuin en amper naar de winkel gaat. Het was best wel interessant om te zien. Ze heeft dan ook gekookt voor me (ik heb geholpen met groenten te snijden) en we hebben veel gepraat over levenswijzes. In het Engels want het is een Zwitserse. Ze zei dat ik helemaal niets moest betalen maar ik heb toch mijn laatste euro gegeven ;). Ik voelde me enorm eenzaam die avond... Ik kon met niemand in contact komen via gsm en ik had het moeilijk daardoor.
Maar binnen enkele dagen hoop ik dat geld weer op gsm staat en dan ben ik weer bereikbaar ;). Ik heb niet altijd de kans om op internet te komen dus gene paniek als je me enkele dagen niet hoort. Er zijn altijd oplossingen, zie naar wat er in Barran is gebeurd. :)
Al wakker geworden om 8 uur. Me dan maar heel rustig klaargemaakt en de afwas gedaan van de vorige avond. Ik was veel te moe om ze dan te doen en ik had nu toch tijd. Vandaag ging een zware dag worden ondanks dat het maar 16 km was naar Barran. Ik had gezien dat het met enorm veel asfalt was!
Fin soit, de mis meegedaan om 10 uur 30. Damn, ik moet altijd wenen als ze beginnen te zingen in een kerk. Doet me denken aan begrafenissen. Maar heb me ingehouden. Rond 12.30 kon ik doorgaan want dan was die gedaan. Er kwam een vrouwtje op me af met een cake wat heel lief was. Maar ze woog nogal zwaar maar je wilt niet onbeleefd zijn dus je neemt die mee ;) Ik stap dan zo'n 500 meter en dan realiseer ik me dat ik mijn hoed ben vergeten in de kathedraal! Dus bibi hier moest weer teruggaan. Manmanman, typisch mij. :)
Oké, uiteindelijk op weg! Eerste 8 km non stop asfalt. Dat was zwaar! Je voeten doen ook veel sneller pijn dus was balen. Het is ook helemaal niet goed voor de moraal. Misschien was er in totaal maar 2 km bosgrond en 2 km keienpad en al de rest nog is asfalt. Achja, dat keienpad was het ergste. Je voeten doen al veel pijn door al die asfalt en dan voel je die keien echt door je schoenen op je voeten. Plezant is anders. Ik nam mijn tijd want ik had toch tijd genoeg.
2 km voor Barran rust ik even nog een laatste keer en zie ik regen in de verte. Ik denk het is nog ver weg en de wind gaat een andere richting uit maar neen. 5 minuten later begint het te regenen. En aangezien ik het al kotsbeu was van al die asfalt heb ik me maar onder een boom gezet. :)
Ik kom dan aan in Barran en wat gebeurd er? Bleek dat de Gite én de Accueil de Pélérin gesloten was. Ik in lichte paniek. Ik vind het niet erg om te slapen in de natuur, maar ik heb geen behoefte om onder een afdak in een dorpje te gaan slapen. Ik kon eventueel wel nog 7 km verder stappen naar L'Isle -de-Noé maar daar was enkel een Chambre d'haute dat 25 euro kost. En aangezien ik nu eenmaal ik ben (chaos), was ik vergeten voldoende geld af te halen aangezien ik er nog steeds niet aan denk om voldoende geld af te halen want het kan zijn dat je drie dagen stapt zonder een bankautomaat tegen te komen. 15 km verder in Montesquiou kon ik wel goedkoper slapen maar dat was al helemaal niet haalbaar. Dan zou ik toekomen rond 23 uur of middernacht, zeker met de voeten die pijn deden en dat is gewoon onverantwoord om in de bossen te gaan stappen als het donker is.
Ik dus in paniek en dan maar de andere pelgrims gecontacteerd voor hulp. Het was ondertussen iets na 18 uur, gsm bijna plat, geld gsm bijna op, amper een signaal waardoor ik steeds moest zoeken achter een signaal, het was wat alles in één. Gelukkig had Gilles mij Twan zijn nummer gegeven in Auch want ik moest hem nog iets belangrijks doorgeven. Via Twan had ik dan Gilles zijn nummer want Gilles ging slapen in Montesquiou en misschien kon die mevrouw waar hij ging slapen mij komen ophalen. Gilles gaf me dan een nummer en ik belde die mevrouw en ze kwam me ophalen. In de auto verwarring alom want het bleek de dame van de Chambre d'haute te zijn 7 km verder. Die van 25 euro. Het was een engelse dus de conversatie ging gemakkelijk en ik legde het haar uit. Ze zei dan dat ik kon blijven slapen voor 20 euro. Ik drop alles op mijn kamer en sta onder de douche als de vrouw (Edna) klopt en zegt dat ik mag mee eten. Zo lief! En damn wat kon die vrouw koken, enorm lekker. Ze had me ook verteld dat er sinds een jaar een bankautomaat in Montesquiou is dus ik kon daar dan de volgende dag geld afhalen (stond niet in boekje). Axel was daar ook en hij gaf me een knuffel want hij had blijkbaar al gehoord wat er gebeurd was. Er was ook een Belg uit Opwijk, Jos. Met hem toch ook een hele tijd gepraat, was leuk. Dan nog de voetbal gezien en rond middernacht gaan slapen.
Rond 6 uur 30 vertrokken in Gimont. Meteen enorm veel pijn aan beide scheenbenen en knieëen. Het is normaal dat je pijn hebt op de camino maar dat was echt niet normaal. Na 8 km ging het echt niet meer, mede door mijn gemank kwam ik maar traag en moeizaam vooruit. Ik zakte ook regelmatig door mijn rechterknie (diegene waar ik vorig jaar ben op gevallen). In L'Isle Arné was ik compleet op (8 km gestapt dan). Ik stapte toch nog door naar Lussan. Normaal was dat 5.5 km, maar ik had een kortere weg genomen waardoor het maar 4 km was. Daar zat ik neer op een bankje en heb ik zo'n 40 minuten gepraat met een lokale bewoner. Was best wel grappig ondanks de pijn. Daarna weer op weg. Ik had nog 2 km enorm veel pijn en plotseling... Was het voorbij! In die twee km was er ook een lieve hond :D. Hij blafte naar me en kwam naar me toe al blaffend, ik zei dan heel rustig: "rustig makker ik doe je niets". En dan wandelde hij nog een klein stukje met me mee, naast mij. Wat leuk was en daarna ging hij ostentatief voor zijn oprit liggen. Precies om te zeggen: "het is oké, maar durf hier niet op te komen". LOL!
Toen mijn benen weer beter waren, ik had nog pijn maar het was de normale pijn dus het was doenbaar. Toen deed ik mijn handpalmen tegen elkaar en op ze'n Italiaanse schudde ik er mee met mijn ogen naar de hemel en zei ik: "merci". En ook al geloof ik niet in het instituut kerk, ik heb dan een engagement aangegaan en gezegd ik zal in Auch een mis meedoen uit dankbaarheid. Voor mij was het een klein mirakel na zo lang enorm afzien en plots uit het niets was het weg en had ik enkel nog de gewone normale pijn. Ik begon zelfs weer te zingen onderweg!
Vanaf dan geraakte ik weer goed vooruit en was ik weer vol moed. Uiteindelijk waren de laatste km's wel weer zwaar maar dat is normaal met zo'n lange dag. Compleet uitgeput en rond 16 uur 30 kwam ik toe in Pres Bytère in Auch. Het is een Accueil de Pélérin en het was a donativo (geven wat je kan). Daar was een mevrouw die me verwelkomde. We hebben wat gepraat en ze legde me alles uit. Uiteindelijk heb ik er toch 40 minuten gezeten. Ze hield precies van een babbeltje wat lief was, maar na zo'n lange, zware en vermoeiende dag wil je eigenlijk niets liever dan zo snel moegelijk douchen en plat neerliggen om de benen en voeten te laten rusten. Doordat het met die mevrouw wat was uitgelopen heb ik snel een douche moeten nemen en meteen naar de winkel voor eten. In de winkel loop ik dan door de gangen en denk ik in één keer: "peut-être je prend..." en dan denk je jesus ik denk zelfs al stukken in frans. Best wel vervelend ;).
Doordat alles wat was uitgelopen geraakte ik niet meer in de mis dus moest ik die de volgende dag meedoen in de kathedraal om 10 uur 30. Dat was niet zo'n ramp aangezien ik de volgende dag toch maar een kleine etappe van 16 km ging doen. Uiteindelijk lag ik pas rond 18.30 op mijn gemak neer. Na een uurtje neerliggen heb ik eten gemaakt (pasta met provinciaalse saus) en 1 liter fruitsap voor vitaminen. Kon weer niet slapen. Maar ik kon uitslapen tot 9 uur dus cava. :)
Dag 3: de L'Isle Jourdain - Gimont 25 km (totaal: 41 km)
Na maar een vijftal uur te kunnen slapen ben ik om 5.30 opgestaan. En om 6 uur vertrokken. Het miezelde (wat overigens een hele dag zou duren). De eerste uren gingen goed, na twee uur stappen kwam ik toe in Monferron-Savès daar heb ik dan ontbeten (stokbrood met kaas). En dan weer verder! Uiteindeljk kreeg ik toch wel veel pijn aan mijn benen na in het totaal een viertal uur te stappen. Normaal gezien ging ik overnachten in le Grangé aangezien iedereen er zo vol van is. Maar de dag tevoren hadden ze me gezegd dat ze net voor 4 dagen dicht zijn. Balen! Dus ik moest doorstappen naar Gimont (waardoor ik morgen 30 km moet stappen en dat is veel voor de derde dag maar ik heb wel enkele back up plannen indien het niet lukt). Wat een hel! Benen deden zoveel pijn. Uiteindelijk enkele km voor Gimont ging het weer beter en dacht ik er zelfs aan om nog 8 km door te stappen. Maar die mensen namen hun telefoon niet op dus dat risico wou ik niet nemen.
Toegekomen in Gimont rond 13 uur ga ik eerst naar office du tourisme omdat de dag voordien moest ik daar zijn voor de gite communical. En ik dacht dus dat dat nu ook het geval was maar ik had het precies niet zo goed begrepen :p. Dus ik heb een uur moeten wachten want het was dicht op de middag, om dan tot de constatatie te komen dat ik niet daar moest zijn maar meteen doorstappen naar de slaaplaats. Bummer, want ik was super moe en had pijn. Ach ja ;).
Mooie slaapplek wel en vriendelijke meneer ook. Hij moest ook lachen met mij, net als Axel (andere pélérin) gisteren. In het frans dan wel: "Een belg die geen bier drinkt, t'is niet waar!" zei hij. En dan in lachen uitbarsten. De fransen toch ;). Niet iedere fransman drinkt toch ook wijn, nah! ;)
Rond 15.30 ben ik blijkbaar in slaap gevallen tot iets voor 18 uur en dan snel nog naar de winkel achter eten. Sebiet wat eten maken, nog wat platliggen en rusten en dan dodokes doen. Morgen zware dag en ze geven veel regen.
Gilles en Antwan waren opgestaan rond 6 uur 30 (dat hadden ze me de avond voordien toch verteld dat ze dan gingen opstaan), maar ze zijn zo stil geweest (en waarschijnlijk ook omdat ik zo moe was) ben ik niet wakker geworden. Zalig! Ik ging uitslapen tot 10 uur om te kunnen recupereren van mijn vorige nacht. En dan werd ik plotseling om 9 uur 30 uit mijn bed gelicht door een vrouw die kwam kuisen. Nu, erg is dat niet. Ik was niet zo moe meer. Me dan klaargemaakt, iets gegeten op het terras en mijn route nog eens bekeken. Ze waren met twee en de andere vrouw had me nog het één en ander uitgelegt om weer op de route te geraken. Op het moment dat ik daar wil vertrekken komen er twee andere pélérins toe. Twee jonge meisjes. Zij wouden blijkbaar enkel hun créanciale af laten stempelen. Zij gingen dan door en even later ging ik dan ook uiteindelijk door. Die mevrouw die praatte precies graag met me, lol . En dan het moment, best wel grappig. Ik steek die twee meisjes voorbij en nog een andere pelgrim! En voor ik het wist stak ik even later mijn borst vooruit en dacht ik op hetzelfde moment "ow yeah", zoals duffman het altijd uitspreekt van The Simpsons. Was best wel grappig, zeker omdat ik het compleet spontaan deed. ;-)
De dag verliep goed, ik was goed vertrokken en voelde me prima. Ik heb ook veel gezongen onderweg. Maar ja, dan ben je aan het zingen en zie je in één keer in een bocht die twee meisjes weer (ze hadden me weer voorbij gestoken toen ik aan het ontbijten was rond 11 uur 30). Was wel even grappig want dan zie je op hun gezicht ook zo'n lachske. Ik denk dat het net black velvet was, kan even niet meer herinneren wie het zingt.
Na een tiental km voelde ik het toch wel aan mijn benen en schouders. Maar vandaag was het een kleine rustige etappe, ook niet veel moeten klimmen dus cava. Wel al een klein blijntje op de dikke teen en de kleine teen. Zelf heb ik wel niet zoveel nagedacht op mijn eerste dag. Dat komt wel, nu is er nog de leuke spanning en enthoussiasme die dat wat temperd.
Vandaag is het zo'n 33 graden. Ik merkte het wel heel erg. Fin soit, dan ben ik aangekomen en meteen richting de kerk, daar even gezeten. En dan op weg naar office du tourisme voor de overnachting. In plaats dat dat normaal ergens in het centrum is, ligt deze toch niet zeker helemaal aan de andere kant van het dorp. Djuh! Ach, ik had wat afkoeling in de enorm koele kerk dus dat ging nog. Alleen deed ik wel al een klein beetje de pelgrims ganzenpas. Van de benen die stram zijn. :-p
Douchke genomen, nu op internet voor de blog in office du tourisme want beste mensen, mijn mail gaat niet. Maar normaal gezien kan ik hem wel regelmatig bijvullen in office du tourisme en mijn mails lezen.
Straks richting het dorp om stokbrood en avond eten te kopen.
Na ongeveer een uurtje slaap de trein genomen om 5 uur 30 naar Bussel-Zuid. Daar bleef de Thalys naar Parijs 20 minuten stilstaan waardoor ik stress kreeg voor mijn aansluiting in Parijs. Via een online plan was het traject een uur en ik had maar een uur en half de tijd. Aangekomen in Parijs-Nord moest ik dus naar Parijs-Montparnas. Uiteindelijk was ik er op een half uurtje, dus ik had geluk en had nog een dik half uur de tijd voor de tgv in Parijs-Montparnas. Daar zat ik naast een hele vriendelijke man die zelfs zo galant was om mijn rugzak van 11 kilo op het bagagerek te plaatsen. Het nadeel was dat de man een niet zo aangename geur had, maar ach, hij was vriendelijk dus ja. ;-)
Aangekomen in Toulouse, damn wat was het heet! Een lokale bewoner vertelde me dat het 38 graden was die dag! Daar dan de trein genomen richting Brax-Leguevin. Op de trein aan de praat geraakt met een Fransman die muzikant is. Toch wel een half uurtje gepraat over mijn wandeltocht, zijn fietstocht langs de Donau, over Frankrijk en België en nog wat zaken. Dan om 17 uur afgestapt in Brax-Leguevin. 3 km stappen naar de accuel pélérin. Vriendelijke man en wat gebeurde er? Al meteen 2 andere pelgrims! Gilles, een vrolijke Fransman en Antwan een Nederlander die in België woont. Beide vriendelijke mensen.
Ik had nog geluk en ik was net tien minuutjes voor de winkel sloot er, zodat ik nog kaas kon kopen voor bij mijn stokbrood. Om 22 uur gaan slapen. De dag was prima verlopen.
Zo, alles is klaar voor vertrek. Rugzak weegt 10 kilo. Met hetgeen er nog bij moet zal hij 11 kilo wegen, dus dat zit goed. Morgen ga ik wel, als ik in Toulouse ben, de trein nemen naar brax. Ze raden dit aan om dit te doen op verschillende sites omdat er veel pelgrims verkeerd lopen en je een heel stuk door een industrieterrein moet. Ook door de wijken waar het nu blijkbaar nog steeds onrustig is. Indien er morgenavond geen bericht op mijn blog verschijnt betekend het dat ik mijn mail niet in het buitenland kan gebruiken. Maar normaal gezien wel. We zien wel :)
26-06-2012 om 20:35
geschreven door
20-06-2012
Voorbereidingen 1
Zo de trein is gereserveerd, dat is al in orde. Mijn kot in Leuven is bijna helemaal leeggehaald en een nieuw kot is al in orde. Nog een weekje en dan vertrek ik! In Toulouse geraken zal al een hele onderneming zijn, dus duimen maar dat ik mijn aansluiting niet mis. Stress!
20-06-2012 om 22:31
geschreven door
Enya: Pilgim
Pilgrim, how you journey
on the road you chose
to find out why the winds die
and where the stories go
all days come from one day
that much you must know,
you cannot change what's over
but only where you go
one way leads to diamonds,
one way leads to gold,
another leads you only
to everything you're told.
in your heart you wonder
which of these is true;
the road that leads to nowhere,
the road that leads to you
will you find the answer
in all you say and do?
will you find the answer
in you?
each heart is a pilgrim,
each one wants to know
the reason why the winds die
and where the stories go
pilgrim, in your journey
you may travel far,
for pilgrim it's a long way
to find out who you are...
pilgrim, it's a long way
to find out who you are...
pilgrim, it's a long way
to find out who you are...
. En dan het moment, best wel grappig. Ik steek die twee meisjes voorbij en nog een andere pelgrim! En voor ik het wist stak ik even later mijn borst vooruit en dacht ik op hetzelfde moment "ow yeah", zoals duffman het altijd uitspreekt van The Simpsons. Was best wel grappig, zeker omdat ik het compleet spontaan deed. ;-)
