Ons laatste officiele werkdagje vandaag. Een zekere opluchting maakt zich van ons meester, want we zitten hier nu eenmaal niet op de meest dankbare stageplaats.
De kinderen zien ons graag komen (vaak liever dan hun leraren) maar het enthousiasme van de leerkrachten is soms ver te zoeken. Ergens bij hun schaamtegevoel waarschijnlijk.
Gelukkig kunnen we ons tevreden voelen over de bijdragen die we kunnen leveren hebben, desondanks het feit dat we niet altijd even hard aangemoedigd werden. Behalve door Sherry, met enthousiasme voor 10.
We hebben eens nagekeken welk materiaal we hier allemaal kunnen achterlaten waar ze nog iets aan kunnen hebben. En dat blijkt best nog veel te zijn.
Veel tijd maakt een mens creatief blijkbaar.
We wilden vandaag mooi afscheid nemen door een presentje achter te laten maar ons goed humeur verdween als sneeuw voor de zon toen ons een bepaalde vraag gesteld werd...
Jenny, degene die op de bureau de administratie doet, kwam deze ochtend verlegen bij ons staan met een envelopje.
Ola, dachten we, wat zou er in die envelop zitten...
Toch niet voor ons?...
JAwel, voor ons! Een cadeautje.
Een rekening voor het middageten dat we hier gedurende de hele stageperiode gegeten hebben.
Toch wel zeer onsympathiek denken we dan. Er was eerst en vooral nooit iets gerept geweest over die rekening.
En bovendien verdienen we niets met het werk dat we hier doen. En dan moeten we nog bijbetalen ook.
Echt, met al onze naiviteit geloofden we echt dat het eten hier ten minste gratis was. In ruil voor onze gratis diensten en inzet en zo,...
Niet dus.
Ach ja, we laten het niet aan ons hart komen.
De kinderen op stage zullen we zeker missen. t Waren 1 voor 1 kadees met zin voor humor, maar met de leraren zijn we nooit echt close geworden.
En dat zal ook wel niet meer gebeuren.
Nu begint onze iets langere trek door Thailand en omstreken, en daarvan gaan we zeker genieten na een bijna hele maand Bangkok. We hebben hier supergoeiekoop geleefd, en zijn dus niet meer buiten Bangkok geweest. Maar al die uitlaatgassen moeten zich ergens vestigen in je lichaam, en nu momenteel beginnen we het toch een beetje te voelen...
De vuiligheid zet zich op je lichaam of je het nu wilt of niet.
Een beetje meer natuur zal zeker geen kwaad kunnen dus.
