Long live the king! Dat is waarschijnlijk de enige Engelse zin waar alle Thai, jong en oud, rijk en arm, dom en slim, groot en klein, perfect de betekenis van kennen. Dat moet wel als je bedenkt dat die zin werkelijk op alles wat je maar kan uitvinden neergeschreven of gedrukt wordt.
Maar ze hebben ook wel gelijk natuurlijk, de koning van Thailand leeft echt al een lange tijd. Een beetje aanmoedigen kan dus nooit kwaad. Koning Bhumibol in kwestie is namelijk al 80 jaar oud, en is zelfs de langstregerende vorst op aarde want hij heeft namelijk al 60 jaar de macht over Thailand
En wees maar zeker dat iedereen dat moet geweten hebben. De straten hangen vol met zijn beeltenissen, grote affiches met meneer de koning en mevrouw de koningin in vorstelijke outfit. Poserend in al de mogelijke posities die je maar kan bedenken voor twee mensen op leeftijd.
Alle taxis en bussen hebben een beeltenis van hem hangen en in iedere winkel hangt een groot portret van hem. Mij verbaast het alleen maar dat ze nog geen actiefiguurtjes van hem verkopen
Over de leeftijd van koning Bhumibol heb ik trouwens ernstig mijn twijfels. Ofwel is de tijd hem zeer genadig geweest ofwel weten ze hier heel goed wat photoshop allemaal kan.
Inderdaad, ik en Leen weten dus maar al te goed hoe onze interimkoning (toch voor drie maand) er uitziet. En we hebben er een zekere mate van respect voor, want die mens heeft echt bovenmenselijke krachten
Waar hij een heel land toe kan aanzetten zonder nog maar 1 keer met zijn ogen te knipperen, daar nemen we onze spreekwoordelijke hoed voor af
We zijn hier nu ongeveer 2 weken, hebben hier al twee maandagen meegemaakt en deze tweede maandag begon ons nu toch iets op te vallen. We zaten op ons minibalkon zoals gewoonlijk een beetje de mensen te bekijken terwijl we aan het lezen en babbelen waren, toen het ineens toch wel zeer hard opviel dat er zeker 5 mensen beneden rondliepen met een gele t-shirt aan. We dachten dat dit toeval of zo was, dat de mensen hier allemaal als lievelingskleur geel hebben. Toevallig.
Als je hier twee weken bent zou je omdenduur van niets meer opkijken.
Toen gingen we eventjes de straat op voor bananen, om in het gele thema te blijven en daar begon het toch echt een beetje op te vallen. Overal gele mensen. t Is zo al lastig voor ons om niet op te vallen, maar nu vielen we echt helemaal uit de toon, want werkelijk: iedere Thai die over straat liep had een geel t-shirt aan.
Hadden we nu teveel in de zon gekeken dat we alleen nog maar de kleur geel konden waarnemen? zou je kunnen gearresteerd worden als je geen geel droeg? Onze fantasie sloeg al op hol.
Maar na navraag bleek het eigenlijk heel simpel te zijn. Op de viering van de 60 regeerverjaardag van koning Bhumibol had meneer het namelijk in zijn bol gekregen om gele gewaden te dragen en dat was voor alle Thaise kledingproducenten het teken om massaal gele polo-t-shirtjes te gaan produceren met de woorden Long live the king erop.
Want de koning had toch wel zeer duidelijk getoond dat dit de bedoeling was. (!?!!)
En de Thai hebben er absoluut geen problemen mee om alle maandagen van het jaar gezamenlijk een gele tshirt te dragen om hun koning te eren, dus u kan al raden wat een succes dat hier is...
Ik hoor u al verzuchten: ale, al een geluk dat het geen roze was. Mmm, dat kon ook al niet meer, twee jaar geleden is er namelijk al een Pinkday geweest. Ik had koning Bhumibols outfit voor zijn 58ste regeerverjaardag wel eens gezien willen hebben.
Alleszins, ik zie onze teergeliefde Albert nog niet meteen een kledingtrend lanceren Laat staan een trend die tegen iedere vorm van goede smaak ingaat. Geen Belg die er aan zou denken om iedere maandag een groen met blauw gestippelde hemdje aan te trekken.
Maar Belgen zijn dan ook een grote hoop individualisten die toevallig even hard de belasting oplichten.
Trouwens, of er nu een koning is in België of niet, en welke kleren hij draagt, dat weten alleen de vaste Royalty-watchers en STORY-lezers nog met zekerheid. Het valt alvast niet op dat er een koning is in België en welke kleren hij draagt is al zeker de vraag. Draagt hij er uberhaubt wel? Ik zou het niet weten.
Ik denk trouwens dat ik het reclamebureau dat koning Bhumibols propaganda doet eens ga opzoeken. Ze leveren degelijk werk, das het minste wat ik kan zeggen
Nieuw plan voor de toekomst: koningin van België worden. En mensen lelijke t-shirtjes laten dragen
We gingen het er eens van nemen. Een weekenduitstap naar het dichtstbijzijnde strand, want als je 3 maand in Thailand bent moet je toch een beetje bruingebraden wederkeren.
Ongelukkigerwijs voor ons werd dat dus een busreis naar het befaamde Pattaya
Als nietsvermoedende dwaze toeristen klommen wij dus vrijdagavond de bus op, niet beseffende in welk hellegedrocht wij 2 uur later gedropt zouden worden
De busreis was ook al geen lachertje. Tuurlijk t was goedkoop, maar dat je daarom de busreizigers moet vriesdrogen door de airconditioning op 15 ° Celsius te zetten, dat vind ik toch wel een beetje overdreven
Soite, nadat we de bus verlaten hadden als ijsblokjes kwamen we dus in het alombekende PATTAYA city terecht, the city of extremes!
Mm, mooie lijfspreuk, en meer dan de waarheid. Spijtig genoeg!
Tuurlijk, we wisten ook wel dat we hier vermoedelijk zouden struikelen over de ouwe knakkers met een jonge thaise deerne aan hun arm,.. Maar dat het zo erg ging zijn!!
Na een goedkoop hotelletje gevonden te hebben met verdacht veerkrachtige (!) bedden zochten we het Pattayaanse straatleven op
Shock nummer 1: ALLEEN maar ouwe knakkers!!!!!!!!
Geen vrouwen te bespeuren. Tenzij de prostituees natuurlijk. Die zich dan ook overal hadden neergevlijd om opgepikt te worden.
Shock nummer 2: Zo georganiseerd!
We waanden ons bijna in een bedevaartsoord. Het ziet er naar uit dat De Bond der Gepensioneerden zijn mannelijke leden niet meer naar Lourdes of Vaticaanstad stuurt. Nee, de ouden van dagen komen tegenwoordig naar Pattaya
Met hele troepen/ hordes/ scholen zaten ze daar op de strandpromenade Overal rimpels.
Shock nummer 3: het gebrek aan schaamte.
Het werd ons meteen duidelijk dat we konden staren.
Als 80-jarige een 20-jarig dametje aan je arm hebben hangen is de normaalste zaak van de wereld in Pattaya city. De eerste 5 deden ons nog walgen, de volgende 5 deden ons lachen, en de laatste 500 van deze koppeltjes deden ons zelfs niet meer omkijken
Inderdaad, het was wel meteen duidelijk dat dit niet echt de place to be was voor ons, maar dan gingen we maar eens op onderzoek uit Er was in de verste omtrek geen normaal café of bar te bespeuren, dus dan maar meteen een gogobar binnengestapt.
Dat bestaat eigenlijk uit niet meer dan een grote bar met in het midden 10 vrouwen die je drinken opdienen en af en toe eens aan een paal gaan bengelen die in het midden van hun toog staat En die bar staat eigenlijk gewoon onder een soort afdak, naast nog 7 andere bars
En daarrond staan de begerige mannen Plus wij twee.
Er kan niet gezegd worden dat we niet opvielen. Sommige mannen van rond de 50 vonden ons zelfs iets te confronterend en gingen weg omdat we hen waarschijnlijk iets te veel aan hun eigen dochters deden denken
En toen kon het schouwspel beginnen natuurlijk. t Is niet dat we de meest choquerende bar hebben uitgekozen. En gelukkig maar, truken met pingpongballetjes zijn (nog) niet mijn favoriete avondentertainment. Maar het is sowieso al vreemd om het aan de haak slagen van een prostituee gade te slaan.
Je loopt trouwens niet gewoon af op zon madam om te vragen hoeveel het kost.
Nee, blijkbaar moet je ze eerst nog een beetje zien te versieren. Met een drankje, een hapje, een kleedje, een foto, en als voorspel speel je een spel
Dan verwacht je een opwindend spel dat hier en daar het bloed wat harder doet stromen, het hart sneller doet slaan, maar in de meeste bars spelen ze gewoon vier op een rij
Hebt u het wel goed gelezen? Ja, u hebt het goed gelezen: vier op een rij!
Het meest opwindende spel aller tijden!! (sarcasme) Persoonlijk zou ik er nog niet van gaan blozen laat staan dat mijn hart er harder van zou gaan slaan
Maar ja, als de man won kreeg hij een tongkus en ging de verliezer in kwestie mee naar zijn hotelletje, dus das wel voldoende beloning veronderstel ik voor het spelen van zon onnozel spelletje...
Terwijl wij dit alles zaten te aanschouwen, werden we overigens om de 30 seconden aangeklampt door de één of andere persoon die ons wat dan ook probeerde te verkopen.
Van fotos met één of andere bedreigde diersoort tot piercings. Zon bedreigde diersoort was bijvoorbeeld een anaconda. Maar op een bepaald moment ook eens een klein babyluiaardje dat Leens hart in duizend hartjes brak toen het zich wanhopig aan haar duim vastklampte en haar met grote gebroken ogen aanstaarde. Het zag er natuurlijk ook wel extreem schattig uit met zijn gebreid jurkje aan. Maar het zag er vooral heel verdrietig uit. Dus een foto hebben we zeker niet genomen aangezien dat dat dit soort praktijken alleen maar aanmoedigt.
Het meest degoutante vond ik persoonlijk de kleuterbendes. Georganiseerde (jazeker!!) bendes van meisjeskleuters (4 à 5 jaar) die elk om beurt langskwamen om een kus op je wang te drukken en daar geld voor te vragen of nog erger, om hun hand net naast je kruis te leggen en er geld voor te vragen. Degoutant toch!
Daarna keken ze je aan met grote knipperende, maar brutale ogen aan tot je bezweek.
Niet bezweken echter
Alhoewel ik het wel erg vind dat het nu al duidelijk is wat ze binnen 15 jaar als beroep gaan uitoefenen
Na zon anderhalf uur gestaar van ons richting deze show, waren we het hele gedoe toch een beetje beu. We trokken verder, die eindeloze straat van gogobars en stripclubs in, op zoek naar een deftig café. Dat we overigens nooit gevonden hebben
Leen zag een Belgisch vlagje aan een café en dacht in al haar impulsiviteit dat dit wel een normaal café zou zijn dat Belgisch bier zou schenken.
Mmm, ze was wel eventjes uit het oog verloren dat het café pal in het midden van de straat des verderfs stond, en de cafénaam was ook niet bepaald onsuggestief.
We waren namelijk terecht gekomen in Jenarees place: Den Deugniet
Nen groten deugniet blijkbaar, dieen Jenaree,
Ik had 10 minuten daarvoor nog over hem zitten vertellen zonder dat ik het zelf wist. Ik had ooit eens een aflevering van Telefacts gezien over Vlamingen in Pattaya. En 1 van de hoofdrolspelers van die aflevering was Jenaree geweest.
Zijn meest beroemde citaat van toen: In Pattaya zijt ge goed af als man. Met een Thaise vrouw kunt ge alles doen wat ge wilt en als ge ze beu zijt, schopt ge ze buiten en neemt ge een ander.
Een levensvisie die hij trouwens zelf zeer nauwgezet naleefde aangezien hij temidden van een grote villa leefde met een soort harem van jonge Thaise vrouwen rondom hem.
Maar kom, zo vrouwonvriendelijk als hij uitscheen, ik en Katrien waren toch meer dan welkom in zijn kleine caféetje. Hij zette zelfs clouseau voor ons op (Jeej).
De overige Vlaamse mannen die er zaten trokken zich ofwel niets van ons aan (en zaten vervolgens onbeschaamd met hun hand te wriemelen in de decoté van een Thaise dame) of kwamen ons uithoren over wat we in deze buurt zaten te doen.
Één reisleider wist ons zelfs te vertellen dat hij daar ook toevallig was terechtgekomen. Dat hij er anders nooit kwam. De geloofwaardigheid spetterde er vanaf.
Ge kunt mij veel wijsmaken, maar een reisleider in Thailand die toevallig terechtkomt in Pattaya
Nu goed, na enkele toch wel boeiende conversaties met deze mannen, waren we toch moe genoeg om in onze extra-verende, maar verder zalige, bedjes te kruipen.
Eindelijk nog eens slapen in een éénpersoonsbed, dat kan deugd doen
De dag daarop stonden we op en konden we tot de constatatie komen dat 1 avondje in het centrum van de rosse buurt van Pattaya al genoeg was geweest. We zouden het centrum uittrekken, op zoek naar een rustig strand dat niet geplaveid was met bronstige walrussen en hun wulpse prooien.
We hebben er wel een paar kilometertjes voor mogen stappen. De rosse buurt van Pattaya is namelijk net niet oneindig.
Alsof we al niet genoeg gezien hadden, kwamen we onderweg ook nog eens een neergestoken man tegen. Dat leek toch zo aangezien hij bleek trillend in een plas bloed lag.
We zijn voorzichtig doorgestapt
Geen idyllische zandstranden te bekennen overigens. Enkel speedboten en rotsstranden.
Dan ons maar weer laten oplichten door twee brommerrijders voor 80 Baht (veel te veel voor een brommer) die ons naar een rustig zandstrand zouden brengen.
Waar zetten ze ons af: een strand dat even vol lag met patsers en prostituees als dat in Pattaya centrum, maar dan zonder de gogobars.
Soite, toch ons eigen stukje kunnen afbakenen. Daar waar de meeste vuiligheid aangespoeld was dus.
En dan maar beginnen braden he. Niet dat dat echt de bedoeling was. We waren daar om eens in de zee te kunnen zwemmen en waren ons bijna voortdurend aan het inwrijven met zonnecrème factor 40.
Maar er is dus een reden waarom al die Thai met hun kleren aan de zee in gaan.
Wij, als twee koppige simpele duiven met ons bikinitje aan de zee in en het resultaat is er dan ook naar.
Als twee Lobstergirls lopen we nu al twee dagen pijn te lijden. Van onze schouders niet meer kunnen optillen van de zeer, tot buikkrampen door zware verbrandingen op onze buik, het is echt een totaalpakket geweest dat Pattaya.
1 dag later leken we zelfs twee mislukte bodybuildsters, omdat we glansden van al de vaseline die we over ons volledige lichaam hadden gesmeerd.
(Vaseline heb ik trouwens mee om wrijvingsplekken tussen de billen te vermijden. Dat loop je namelijk soms op in zon warm land waar je veel zweet en met korte rokjes of shorts rondwandelt.)
De fysieke wonden van ons fenomenale bezoek aan Pattaya doen ons overigens zeer goed herinneren aan de degoutante zaken die we in deze verdorven stad gezien hebben. We zullen niet snel vergeten hoe het daar ook alweer was.
Plat aja
LEEN VAN DEN BROECK, ROOM 204, PACIFIC APARTMENT, 13 SOI NAPASUB 2, SUKHUMVIT 36 BANGKOK (BKK) 10110, THAILAND
Hopelijk kunnen we op een vlotte manier post ontvangen! We blijven al zeker tot 20 november in dit appartement, misschien zelfs tot het einde van ons verblijf in thailand. Maar dat komen jullie zeker nog te weten!
x
