Voor je op buitenlandse stage gaat heb je een heleboel verwachtingen. Of deze reis voldeed aan mijn verwachtingen? Ja, helemaal en zelfs meer. Dit was één van de beste ervaringen ooit en tevens één van de voorbeelden dat je je dromen moet omzetten in realiteit. Uit je comfortzone stappen is niet altijd gemakkelijk. Maar wij deden het, en ik kan zeggen dat ik door deze buitenlandse ervaring het volgende heb geleerd:
-- Een nieuwe cultuur opent je ogen en je visie op de wereld, en voor mij persoonlijk vooral mijn visie op het samenwerken met teams en kinderen. -- Je leert een cultuur op een andere manier kennen, anders dan datgene dat ze op de televisie laten zien waarin men vaak enkel het negatieve toont. -- Wanneer je werkt in een totaal andere cultuur leer je jezelf steeds beter kennen. Daar komen frustraties en moeilijke dagen aan te pas. Maar ondanks de soms moeilijke dagen leer je ook enorm geduldig zijn en geven de vele mooie momenten je des te meer voldoening. -- Je wordt zelfstandig. Je leeft op je eentje, je moet alles zelf regelen en dat maakt je enorm verantwoordelijk. Je komt ergens terecht waar je niemand kent. Dat geeft je de kans om nieuwe mensen te leren kennen uit alle hoeken van de wereld. Eén van de grote voordelen, overnachten in andere landen zal binnenkort voor mij veel goedkoper worden ;) -- Hakuna Matata betekent geen zorgen. Hoewel veel van de Afrikanen een enorm hard leven hebben, stralen ze een zeker rust en geluk uit. Iets waar ik veel van geleerd heb. Want onze zorgen zijn niets in vergelijking wat deze mensen hier soms moeten doorstaan. Je kan niet op alles controle uitoefenen, soms moet je de zaken gewoon op je laten afkomen en zien wat daar op volgt. Als het mis gaat, zal je daaruit leren en je komt er sterker uit! -- Je start met een propere lei. Niemand weet iets van jou verleden, het geeft je de kans om iets nieuws op te bouwen en even weg te zijn van sommige ''problemen/roddels'' die je ervaart in je eigen thuisstad. Gevolg, een zalig gevoel!
''De eerste stap om ergens te komen is te besluiten dat je niet wilt blijven waar je bent...'' Met deze zin startte ik mijn blog. Ik heb de reiskriebel te pakken en ik hoop dat ik nog veel meer van deze buitenlandse ervaringen mag meemaken.
Mijn laatste stageweek was echt een succes! We maakten de ''daycare'' af. Zo maakte ik samen met het team een ''inspiratiemuur'' aan de hand van een rups. De activiteiten van de afgelopen weken vormden het lichaam van de rups. Ik had een teamvergadering waarbij het team mijn inspireerde om ook de rest van de muren in de ''daycare'' te decoreren. We kochten nieuwe matrassen aan voor de slaapruimte en maakte de muren op met een maan en sterretjes. Als laatste sorteerden we de boeken in de ''readingroom'' per leeftijd en plakten we labels op de boxen. Vrijdag zal het team mij leren hoe ik Afrikaans speelgoed moet maken. Ze gaan mij leren om Afrikaanse ballen, poppen en wagens te knutselen voor de kinderen.
Ik gaf deze week ook mijn laatste workshops omtrent activiteiten. De begeleiders zouden deze week zelf een activiteit aan de kinderen geven. Er werden groepjes van drie gemaakt zodat er op dinsdag, woensdag en donderdag een activiteit voorbereid was. Aan de hand van een envelop met vragen die ze moesten oplossen, kreeg hun spelaanbod steeds meer vorm. Groep 1 zou een activiteit geven rond auto's en treinen, groep twee rond nummers en groep drie rond poppen, ballen en vliegers.
Ik mag met trotsheid zeggen dat deze activiteiten meer dan geslaagd waren. De begeleiders waren super gemotiveerd. Ik heb ze nog nooit eerder deze stageperiode de kinderen zo weten te entertainen. Na elke activiteit vond er een evaluatie plaats waarbij ik samen met de begeleiders de activiteit nog eens overliep. Ik vroeg hen daarbij hoe zij de activiteit zelf ervaren hadden, welk gevoel ze hadden bij de activiteit, wat de moeilijkheden waren, wat de kinderen ervan vonden, of ze zich in de kinderen konden plaatsen, welke uitdagingen ze hadden naar de volgende keer, hoe ze bepaalde problemen konden oplossen enz. En natuurlijk het belangrijkste punt van allemaal 'WAARDERING''. Ik heb de begeleiders zien groeien telkens wanneer ik hen een compliment gaf. Dat was voor mij een extra motivatie om mezelf te focussen op hun sterke punten.
