Tijdens de eerste drie weken hebben wij geen begeleide spelactiviteiten gezien. Een van de grote verschillen met België, waar er verschillende opvanginitiatieven zijn die spelactiviteiten aanbieden. Vorig jaar maakten Aagje en Sofie een super leuke readingroom vol met leuke spelletjes. Na vijf weken stage is deze deur nog nooit open geweest. Dat is heel erg jammer, er staan dozen met blokken, ballen, knuffels, speelgoed voor buiten, spelletjes, boeken... Maar er is niemand die deze materialen gebruikt.
Agnes vindt de materialen te waardevol om zomaar uit te stallen en daarom zit deze deur achter slot en grendel. Er is maar één iemand die de sleutel heeft en dat is Agnes zelf, naar ons gevoel voor de begeleiders een grote drempel om de readingroom te gebruiken.
Wij willen het hier niet bij laten en organiseren nu dagelijks een spelnamiddag tussen 16u00 en 18u00. Het eerste uur spelen we begeleide spelletjes, het tweede uur kunnen de kinderen vrij spelen met de materialen van de readingroom die wij hen aanbieden. De kinderen zelf de materialen laten kiezen, daar is het nog te vroeg voor. Wanneer we een bak speelgoed in het midden zetten is het de wet van de sterkste en proberen ze zoveel mogelijk speelgoed bij elkaar te grijpen. Nog nooit hebben wij kinderen van 9 en 10 jaar zo zien vechten voor duploblokken (speelgoed dat normaal voor peuters en kleuters gebruikt wordt).
Voor ons gaf het een heel fijn gevoel om te zien hoe die kinderen hun fantasie de vrije lieten gaan. In het begin van de activiteit was delen heel erg moeilijk, maar na een kwartiertje toonden we hen hoe ze samen dingen konden bouwen. Er werd echt samen gespeeld. We hebben de kinderen tussen 3 en 10 jaar een heel uur kunnen amuseren met de duploblokken, en dan nog waren ze niet uitgespeeld. Toch vonden ze het niet erg om hun spel stop te zetten. Zoveel mogelijk blokken verzamelen en deze terug in de bak gooien daar hadden ze duidelijk even veel plezier in!
We weten dat er enkel activiteiten gegeven worden wanneer er stagiaires uit het buitenland komen, zoals wij dus. Toch
hopen we de begeleiders te inspireren met onze activiteiten. Begeleidde activiteiten daar is het nog wat vroeg voor. Maar we hopen dat we ze toch kunnen prikkelen om een box met speelgoed in het midden van de koer te zetten, de kinderen te laten experimenteren en zelf gewoon toezicht te houden. Als we dit kunnen bereiken dan staan we toch al heel ver. Ik vind het heel jammer om te zeggen maar de begeleidsters zitten letterlijk heel de dag aan de kant en de kinderen worden eigenlijk een beetje aan hun lot overgelaten. Ik ben ervan overtuigd dat ze zelf enorm veel kwaliteiten hebben, we moeten alleen nog een manier vinden om deze terug aan te wakkeren.
06-03-2016, 00:00 geschreven door Bieke 
|
