Hola Hola!

Mensen, vrienden en kenissen, ik heb zojuist de reis van mijn leven gehad! Met 6 Belgen het zuiden van Peru rondgetrokken, allemaal 18 en 19 jaar, slapen in 'hospedajes' , reizen op een low budget manier...Dat is toch wel het leven hoor! Ik zal proberen om zo goed en zo kwaad mogelijk (en hopelijk zonder spellingsfouten ) het verhaal hier voor jullie neer te schrijven!

NASCA:
Het eerste wat we voelde toen we na een 6 uur lange busrit afstapten was de ongeloofelijke hitte van Nasca. Nasca is een dorpje in het zuiden van Peru, midden in een woestijn dus je kan het je al voorstellen .
Ook werden we bedolven onder vanalle toeristenbureaus met aanbiedingen van vliegtuigmaatschappijen om over de Nasca-lijnen te vliegen. Na eerst te weten zijn gekomen dat de portomonee van onze vriend Bram gestolen was, zijn we ons gaan bemoeien met de toeristenbureaus en zijn we beginnen te onderhandelen voor de beste en voordeligste manier om de schitterende lijnen te bezoeken. Na veel gezever en gedoe hebben we besloten om zelf met taxi naar de luchthaven te gaan en daar zelf te onderhandelen. Na veel over en weer gedoe hebben we het geregeld en konden we ons voorbereiden op een half uur durende vlucht boven de lijnen. Eerst vertrokken Bram, Andries en Els dus moesten Sien, Suzannen en ik even wachten. We konden ondertussen genieten van het opstijgende vliegtuigje (beeld je echt een Indiana Jones vliegtuigje in) van onze vrienden. Ze hadden ons gewaarschuwd dat het mogelijk zou kunnen zijn dat je moest overgeven, aangezien met de wind het vliegtuigje nogal kon schommelen. Maar ik was er gerust in want we hadden van heel de dag nog niks gegeten! Bleek het toch volledig het tegenovergestelde te zijn zeker! We hingen welgeteld 10 minuten in de lucht en Evelien Verstraeten zag groen van de misselijkheid en overgeven was de logische volgende stap! Toch heb ik geprobeerd om zo goed mogelijk de foto's te trekken maar ik excuseer me dus voor de slechte kwaliteit . Ik was zeer blij toen ik terug met beide benen op de grond stond. Het was een unieke ervaring en zeker de moeite maar 'a once in a lifetime expierence' , dat is zeker . Het zien van de lijnen gaf me een ongeloofelijk gevoel. Het is echte kunst en de mysterie die errond hangt kan ik zeker begrijpen.
Na de lijnen zijn we naar het centrum gegaan, iets gegeten en gedronken en daarna wachten op onze bus die ons tijdens de nacht zou brengen naar de volgende bestemming...Arequipa! Normaal gezien kwam de bus aan om half 12 ' s nachts maar hij stond er pas om 2 uur ' s nachts. Dit noemen we dus 'hora peruano' . Maar we zijn de volgende morgen, moe en groggy maar toch tevreden aangekomen in......

AREQUIPA:
Na dat we onszelf een hostal hadden gezocht en onszelf geinstalleerd te hebben, zijn we met onze gastvrouw begonnen aan een planning voor de Cañon del Colca. We zouden een 3-daagse trekking doen en we zagen het, jong dat we zijn, volledig zitten . Daarna zijn we nog het 'Monasterio de Santa Catalina' gaan bezoeken wat ook echt schitterend was. Het is een klooster, opgericht in 1570 door een rijke weduwe die non was geworden (waarom precies, stond niet in de brochure ). Het klooster wordt de dag van vandaag nog altijd bewoond door 20 nonnen maar deze wonen in het deel dat niet zichtbaar is voor de toeristen. Je kan het klooster vergelijken met Zoersel dorp, zo ontzettend groot! Echt onvoorstelbaar. Vroeger leefden in dit klooster weduwen en vrouwen en dochters van Indianse stammen maar pas in de jaren 1780 denk ik heeft het een religieus doel verkregen. Ondanks de regen hebben we het toch helemaal bezichtigd en zijn de foto's er het bewijs van.
Daarna door naar de Plaza de Armas en die van Arequipa is echt het mooiste van heel Peru vind ik. Prachtig witte kathdraal en omgeven met schitterende witte huisjes waar nu winkeltjes, toeristische bureaus en toeristische restaurantjes huizen. In de winkeltjes heb ik weer een lading mutsen gekocht dus nu ontbreken er nog maar een twintigtal . Uiteindelijk vroeg in ons bed want de volgende morgen moesten we om half 6 ' s morgens opstaan omdat de taxi ons zou brengen naar de Terminal waar de bus zou vertrekken naar de Cañon del Colca. Het was een 5 uur durende rit,  op een hobbelige weg, met prachtige zichten op de valleien en ongeloofelijk veel wilde LAMA'S! . We konder er jammer genoeg niet dichtbij, maar ik heb ze gezien! Aangekomen in ons eerste dorpje Yanque, werden we opgewacht door onze gastvrouw van de hostal. Daar hebben we gerust tot de middag en na het middageten zijn we met haar een wandeling in de buurt gaan maken en ons einddoel waren de warmwaterbaden! Daar heeft ze ons gedropt en konden we genieten van heerlijk 'badwater' en het gestaar van de plaatselijke bevolking die nog nooit toeristen in hun warmwaterbaden hadden gezien.
' s Avonds teruggekomen kregen we direct ons avondmaal en dat was.....ALPACA!! (alpaca is een lama soort, en die enige die gegeten mag worden ). Het is heel lekker vlees kan ik jullie vertellen en ik hoop dat binnenkort in de Aldi naast hun struisvogelfilet ook alpacafilet komt te liggen! Mij zul je het zien kopen . Dan weer vroeg in ons bed want om 4 uur ' s morgens er alweer uit want om half 5 kwam de bus voorbij die ons bracht naar Cabanaconde, het dorpje waar onze wandeling zou beginnen. We dachten dat we in de bus konden slapen maar niks was minder waar, enkel nog staanplaatsen en op dat uur, omringd door Andes-Peruvianen die ruiken naar gerookte ham, leuk is anders . Maar we zijn er geraakt en dat was het voornaamste. Aangekomen in Cabanaconde moesten we eerst nog de 'boleta turistica' ontwijken (elke toerist in de Colca betaalt 36 soles, zogezegd voor het park proper te houden maar het afval dat wij zijn tegengekomen...). Wij uitleggen dat we geen geld meehadden, alles lag nog in onze hostel want ze hadden ons dat aangeraden, enz... . Heel grappige situaties gaf dat en zonder het te betalen (voorlopig toch) vertrokken we op onze toer. Van op een hoogte van meer dan 3000 meter zijn we heel de vallei afgedaald (de foto's vertellen meer) en het was heel vermoeiend maar de uitzichten waren de moeite waard. Beneden aangekomen kregen we te horen dat we nu helemaal naar boven moesten, wat we dus als echte scouters (en ja giro ook ) deden. Uiteindelijk na een helse beklimming en afdaling kwamen we aan in San Juan de Choucho, waar we de nacht zouden doorbrengen. Een hele mooie hostal, maar zonder elektriciteit wat voor grappige situaties zorgden . Normaal moesten we de volgende dag een 2 uur durende beklimming naar boven doen maar we konden onze weg naar boven zien en besloten dat het toch beter was om met muildieren(kruising ezel en paard) te gaan. De volgende morgen om 3 uur ' s morgens opgestaan om om 4uur met onze 'ezelman' af te spreken die 6 ezels voor ons bijhad. We hebben heel de beklimming met deze dieren gedaan (de man deed alles te voet, echt van een conditie gesproken) en in totaal duurde het zo'n 3 uur. Ik had op sommige momenten echt enorm veel schrik van de hoogte want we gingen op paadjes die echt wel gevaarlijk waren en die dieren namen altijd de buitenbocht... . Ik was dus blij toen we terug aankwamen in Cabanaconde, waar we weer helse toeren hebben uitgehaald om de 'boleta turistica' te ontwijken om de bus terug naar Arequipa te nemen. In 'Cruz del Condor?, een toeristisch uitkijkplaats werden we weer geconfronteerd door deze 'boleta turistica' . Ze vroegen zelfs of we Belgen waren maar wij wijselijk onze mond gehouden. Die mannen daar in de Colca zijn dus nog altijd opzoek naar 6 Belgen die hun 'boleta turistica' niet willen betalen . We hebben het dus op het einde toch ook niet moeten betalen!
Terug aangekomen in Arequipa zijn we iets gaan eten met sympathieke fransen (ik zeg het u, ze bestaan ) die we altijd tegenkwamen in de Colca. ' s Avonds nog een massage avondje gehouden voor de benen en dan het bed in want de volgende morgen vertrokken we naar......

PUNO:
De busrit van Arequipa naar Puno duurde 5 uurtjes maar het heeft ons weer langer geduurd omdat we voorbij een ongeval waren gekomen. 2 bussen frontaal op elkaar gereden met 16 doden als gevolg. En toen we met onze bus het ongeval passeerden kon ik de lijken gewoon open en bloot zien liggen. We waren er even allemaal niet goed van en waren dus blij toen we zonder kleerscheuren in Puno aankwamen. Daar met het plaatselijk vervoer; de motofiets naar een hostal waar we ook ineens onze tour voor het Titicacameer hebben georganiseerd. Het zou met een bootje en een groep 2 dagen duren en we zouden slapen in een gastfamilie op een eiland. Klonk goed!
' s Avonds hebben we in Puno de Plaza verkend, samen met ook Roman (Belgie) en Thomas (Denemarken) van Juliaca die ons waren komen bezoeken. En we hebben dat geweten! Februari is namelijk de maand van carnaval hier in Peru en dat vieren ze hier wel, amai. We waren rustig aan het wandelen in de hoofdstraat toen we plots werden ondergespoten met een soort scheerschuim. Bleek dat hier de traditie te zijn. Nu, Els, Bram en ik lieten ons niet doen en we kochten ons ook een spuitbus en gooiden ons in het gevecht. De jongens verschoten nogal van mij en Els! Jaja, gringa's laten zich niet doen hoor! De foto's zijn echt hilarisch. Ik hing echt helemaal onder, niet normaal gewoon! Maar het was een erg leuk avondje, dat zeker. De volgende morgen weer om half 7 eruit omdat de boot vertrok. Onze groep bestond uit Fransen, een Italiaan, een Chileen, een Japanner , een Mexicaanse, enz... . Echt een gezellig groep. Eerst zijn we naar de Uros eilanden geweest. Zij leven op rieten eilanden die drijven op het meer. Daar kregen we een soort rietstengel te eten, kregen we uitleg over hoe het eiland gebouwd werd, enz.. . Het leukste wat ik mij herinner van de uitleg is dat als de vrouw of man ontevreden is over haar relatie, dan kan ze haar stukje van het eiland afsnijden en drijven naar een ander eiland om zich daar bij aan te sluiten . Dit vonden we echt hilarisch gewoon, een originele manier van scheiden, niet?.
Na nog een Uros eilandje te hebben bezocht zijn we naar 'Isla Amantani' gegaan waar we ook de nacht zouden doorbrengen met een gastfamilie. Ik sliep samen met Els, Suzannen en Renate, een Braziliaans meisje dat we hadden leren kennen. We sliepen echt bij de mensen thuis en ze kookten ook voor ons. ' s Avonds was er een traditioneel feest en kregen we ook echt traditionele kledij die we moesten aantrekken,  echt hilarisch gewoon! Ik zag er werkelijk echt uit als een boerinnetje . Op het feest hebben we dus ook de traditionele dans geleerd en hebben we goed gezwierd met de beentjes.
De volgende morgend, na het afscheid van onze gastfamilie, gingen we door naar 'Isla Taquille', waar we een wandeling op het eiland hebben gemaakt. Het was aan het gieten van de regen dus dat was wel spijtig, maar ook dit eiland was zeker de moeite waard. Na daar ook middag gegeten te hebben zijn we teruggekeerd naar Puno en zat onze reis erop.
' s Avonds zijn we dan teruggekeerd en na 24 uur op de bus te hebben gezeten zijn we in Lima terug aangekomen en was ik thuis!.

Het was echt de reis van mijn leven, jammer dat we niet meer dagen hadden! Het is een hele boterham die ik heb neergeschreven dus jullie mogen altijd een commentaartje achterlaten, dat geeft me dan motivatie om het vol te houden . Maar de volgenden zullen zeker korter zijn, ik beloof het!
Hou jullie goed daar in Belgie!
Ch
Evelien
au chau,

16-02-2009 om 00:59 geschreven door Evelien