Boven de onmogelijkste aarde heffen zij het hoofd, door het daglicht gewekt, en wiegen zich met vreugde in de opkomende wind.
Met per takje slechts drie of vier blaadjes, vliegen om hun steeltje de torren en vlinders, het dwaze rood van hun klaproosbestaan als gepaard aan het groen van de weiden.
Heel lang kan ik zo zitten kijken, hoe ze daar staan,geplant op een rij de hoofdjes naar elkaar toegewend. " wat een geluk om zo'n bloem te zijn" over hun stille ontwaken.
De magnolia heeft geen verklaring nodig.. Ze lacht je toe Het is fantastisch wanneer je naar buiten kijkt De bomen de struiken vullen de takken met het jonge groen De bloemen laten hun knoppen zien en geven de kleuren aan Wanneer ze van plan zijn ons te laten zien hoe mooi ze zijn. Zo kunnen we genieten van alles om ons heen.
Noem de dagen bij hun naam, schrijf cijfers voor de jaren. Wie zal de druppels van de tijd vergaren, wie peilt de bron van eeuwigheid? Niet de dagen, niet de tijd, bepaalt de waarde van het lied dat mensen zingen, maar de liefde, hoog gespannen op vergulde snaren.
