Het kan geen toeval meer zijn, maar de weergoden zijn ons steeds

goed gezind. Nu ook bijonze wandeling langsheen de dijken van Ouwekerk. Een zacht briesje, een stralend blauwe

hemel, in niets te vergelijken met de razende storm van 1 februari 1953. Met 23 wandelaars gingen we op stap voor een dijkwandeling van 6 km langsheen de Oosterschelde op de plaats waar meer dan zestig jaar geleden de hel losbarstte en de dijken doorbraken.

De enorme caissons die destijds het dijkgat afdichtten lagen goed zichtbaar half ingegraven in het zand. Toen gebruikt als ultiem middel tegen het geweld van het water, nu omgebouwd tot museum.

De middagwandeling eindigde aan de taverne De Vierbannen. Na de lunch een bezoek aan het Watersnoodmuseum waar de ramp in woord en beeld herdacht wordt in de vier enorme betonnen caissons. Ieder caisson

heeft zijn eigen thema:

1:de Feiten,2:de Emoties,3:de Wederopbouw en Bewustwording,4:de Toekomst en zijn innovaties.

Bij momenten was dit bezoek vrij emotioneel als je leest hoe jonge kinderen onder de ogen van de ouders

uit hun huis werden meegesleurd door het water.

Met veel krantenknipsels, persoonlijke spullen en andere giften kreeg je een duidelijk beeld over deze verwoestende ramp waarbij ruim 2000 slachtoffers vielen.

storm