Verslag van de havenrondvaart op donderdag 26 juni

 Een zeebonk kan ik mij zeker niet noemen en zeebenen heb ik evenmin. Ik sta liever aan de wal, daar staan  de beste schippers. Het allerminst dat we kunnen zeggen is dat we woelige waters hebben bevaren. In tegendeel, amper een rimpel op het water was er te zien op de Antwerpse dokken. Een rustige vaart dus, gelukkig maar. Minder rustig was de uitleg die door de luidsprekers over het schip galmden, niet altijd verstaanbaar en we hebben ook niet altijd met aandacht geluisterd, maar met momenten wel leerzaam. Via dokken, sluizen en bruggen verkenden wij de haven. Het laden en lossen bekeken  we met zeemansogen. Als tweede grootste Europese haven mag Antwerpen wel met de wimpel van meest productieve gaan lopen. Veel is daar niet altijd van te merken,  de tijd dat dokwerkers met handenarbeid de schepen losten is reeds lang voorbij. Het behandelen van stukgoed gebeurt allemaal met containers, het lossen hiervan gaat natuurlijk veel sneller. Met kranen, “Olifanten” in vakjargon, worden containers aan hoog tempo verplaatst en naar hun juiste locatie gebracht. Antwerpen is wereldleider in het behandelen van fruit, suiker en staal. Toch iets waar we best fier mogen over zijn. Ook in de petrochemische sector staan we vooraan in het rijtje en…… de Zandvliet- en Berendrechtsluis zijn nog de steeds de grootste van de wereld. Er is wel een grotere in aanbouw en die komt….. in Antwerpen op de linkeroever.

De tocht duurde ruim drie uur, van verveling geen sprake, daarvoor was er veel te veel te zien, het mooie weer was natuurlijk een dikke meevaller.