Toen ik hoorde wat er gebeurd was, werd ik overstelpt door ongeloof en verdriet. Hoe kon dit jou overkomen? Jij die altijd zo zonnig bent, altijd meevoelend en altijd een luisterend oor biedt. Je bent pas 20, maar beschikt over een maturiteit die velen van mijn leeftijd niet eens hebben. Ik weet dat het zinloos is om stil te staan bij het waarom. Waarom jij, die dit zeker niet verdient? Maar ik weet onderhand al wel dat daar geen passend antwoord op is, hoewel ik niets liever zou willen dan je een reden te kunnen aanreiken. Wat ik wel weet is dat jij een vechter bent, dat je het niet zult opgeven. Ondanks alle pijn en uitzichtloosheid zul je er bovenop komen. Door de liefde van je familie en vrienden, maar vooral door je eigen innerlijke kracht, je volhardingsvermogen en je liefde voor het leven. Nu lijkt het nog allemaal heel veraf, maar er komt een dag waarop je zult zeggen: Ik heb het gehaald en ik voel me sterker, zelfzekerder en gelukkiger dan ooit. Steffie, meisje, blijf vechten en blijf in de toekomst geloven. Er wacht jou nog een heel mooi, gelukkig en rijkelijk leven. Heel veel sterkte voor jou en je geliefden. Liefs Rachida (Delhaizeklant)
23-05-2009, 23:31 geschreven door Rachida
Hallo Steffietje
Ik ben vandaag weer langs geweest. Annick is meegekomen, je hebt haar herkend en enkele woordjes gewisseld. Het was beter met je dan vorige week. Maar je daar zo te zien liggen doet verschrikkelijk pijn. Annick had het zeer zeer moeilijk om haar lieve Stefke zo te zien. Het greep ons beide geweldig aan. Positief is dat je zulke vechter bent. Het komt goed met je, je moet ervoor gaan. Je vroeg ook om je foto te zien en vond hem mooi. Je vroeg ook achter aspergesoep... Je bent al zover dat je terug een glimlach op onze lippen kan toveren, doe zo verder meid! Het zal nog een lange weg zijn, maar we zijn er voor je.
dag mijn schatteke ik ben vandaag langst geweest,het spijt me schatteke maar ik was echt geschrokken de collega's hadden mij al verwittigt maar je ben er wel erg aan toe,ik stond naast je bed te staren en naar mijn lieve collega aan het zoeken, je riep het uit , ik denk dat het door te pijn was dat je zo riep, hoewel je lieve ouders zeiden dat je pijnstillers kijgt maar weet je van binnen in mij huilde ik mee want dit heb je echt niet verdiend. dit had ik echt niet verwacht het is gewoon hèèl erg wat het ongeval met jou heeft gedaan en dit is nog niet alles wat er nog gaat komen je papa heeft zijn verhaal gedaan, zelfs de slechtste mens verdiend dit niet. ik was al zo blij dat je mij herkend heb want daar vreesde ik voor en dat je mijn man niet kende dat was oke je had hem ook nog nooit gezien en je liet het blijken ook, hij voelt ook met je mee, geen mens verdiend dit.lieve Steffie ik hoop voor jou en je ouders dat deze zwarte bladzijde vlug zal omgeslagen worden en dat je terug ons lieve Stefanie zult zijn want dan weet ik dat je van al de pijn vanaf zult zijn maar spijtig genoeg zal dit nog wel effe duren.maar zoals we je nu kennen ben je wel een echt vechtertje, je zult er wel komen. Lieve groetjes en sterkte voor je ouders en veel kusjes aan jou.
Hey Stefke, toen ik het nieuws op de radio hoorde dacht ik , krijg dat thuis. En wat niemand durft te denken werd toch waarheid met één grote vraag WAAROM . Je gaat toch nog net iets anders reageren omdat het iemand is die er dicht bij betrokken is. Het was bang afwachten voor ons allemaal tot we iets positiefs hoorde en ja het kwam, een grote opluchting vooral voor jezelf en uw ouders en familie die ik langs deze weg veel sterkte wens. Er zijn al enkele collega's op bezoek geweest en ze hebben verteld dat het naar de keel grijpt om je zo te moeten zien, awel Stefke ik ga nog wa wachten voor u een bezoekje te brengen maar denk wel vaak aan u.Het is leuk om te horen dat het de goede kant opgaat . Blijf vechten en nog eens vechten en dan ben ik er zeker van dat je terug de spring int veld wordt. Een dikke knuffel van die met haar schattige krollen ( zoals je mij noemt ) xxx
de hand die ik geef , geef ik aan jou de traan die ik huil , huil ik om jou de vriendschap die ik voel , voel ik voor jou
20-05-2009, 23:10 geschreven door carine roelandts
ik heb vernomen dat het beetje bij beetje beter gaat, das leuk om te horen. We geloven in uw vechtlust, geef de moed niet op !!! Dikke kus en nog veel sterkte voor jullie allen.
20-05-2009, 17:49 geschreven door Natascha Quinet
lieve stephanie
Lieve Stephanie Ik ben gisteren voor de eerste keer bij jou op bezoek geweest. Ik ben wel geschrokken maar was blij dat je al een beetje kon praten. Je ouders en de rest van je familie zijn echt fantastische mensen. Ik zal je binnenkort zeker nog eens komen bezoeken. hou je sterk en blijven vechten he.
Hey Steffietje, ik heb gehoord dat het weer een beetje beter gaat en dat je in de dokter zijn hand hebt geknepen (was het ne knappe )ik kreeg er kippevel van wanneer ik dit hoorde, je ben sterk je bent goe bezig.Ik ben tot hier toe nog niet langst geweest omdat je veel familie en vrienden hebt en we mogen niet samen binnen maar donderdag kunnen ze mij niet tegen houden want ik kom met mijn man Herbert dan leer je hem ook kennen. tot van de week hè nog veel knuffels en kusjes
