Chica lijkt eindelijk weer de oude te worden. Ze klimt en poetst zich weer, maakt weer geluidjes, slaapt op 1 pootje, eet opnieuw zelfstandig... Voorlopig lijkt ze wel behoefte te hebben aan energierijk voer: ze haalt de zonnebloempitten er als eerste uit, terwijl ze die anders negeerde. Ik ga er vanuit dat ze zelf weet wat nu goed is voor haar lichaampje. Voorlopig laat ik ook de ongezonde knaagstaaf nog hangen. Snowy is er alleszins blij mee. Alles wat Chica morst, ruimt mijn kruimeldiefje vakkundig op .

Ik ben zooooooooooo blij dat ik mijn valkje terug heb ! En laten we hopen dat eieren nu echt voorgoed verleden tijd zijn!

Maar ik ben afgelopen donderdag terug naar de dierenarts moeten gaan hoor, toen at ze nog altijd niet zelf. Hij heeft haar nog 10 ml dwangvoer met de kropnaald gegeven. Heeft dat de doorslag gegeven? Of was het toch de narcose nog die haar lichaampje moest verlaten? Hoe dan ook, ik ben blij dat ze er nog is. En blij dat ik er nog ben, want... 

Op de terugweg van de dierenarts hebben we een ongeluk gehad . We stonden aan te schuiven in de file, ik was op 1 minuut van mijn huis, stond klaar om de rotonde op te rijden en plots een harde klap! Alles vloog door de auto, Chica aan het krijsen, mijn tanden op elkaar geklapperd... Al goed dat Chica's transportkooitje vast geriemd was ! Ik keek achter mij, maar de vrouw achter mij, keek ook achter zich. Iemand is blijkbaar onoplettend geweest in de file en heeft een domino effect veroorzaakt.

Ik kon uiteraard niet stil blijven staan op de rotonde en ben aan de kant gaan staan zodra het kon. 2 schrammetjes op de bumper en een deukje van 10 cm in de koffer. Niets om over te zeuren bij een autootje van 14 jaar, dus ben ik maar naar huis gereden. Ook al omdat Chica maar bleef krijsen . Ik heb enkele dagen spierpijn gehad, maar we zijn er zonder kleerscheuren uitgekomen en dat is het voornaamste!

Met Snowy lijkt het ook de goede kant op te gaan. Hij verliest in de zomer altijd wel wat gewicht, maar zo weinig als dit jaar heeft hij nog nooit gewogen. Zijn laagste gewicht was 785g . Daarom ben ik superblij dat ik weer een 'hangbuiknijntje' mag aaien .

Zijn gewicht in juli:

Zijn gewicht nu :

Om af te sluiten, heb ik nog iets moois gevonden op facebook. Ik heb het gepersonaliseerd en bij Fluffy's urntje gezet .

Maandag ben ik naar een vogelkundige dierenarts gegaan, omdat Chica steeds meer wegkwijnde en niet meer at. Ik zag ook een bol tussen haar pootjes en was bang voor een windei. Ook de dierenarts voelde een massa in haar buik en maakte röntgenfoto's om zeker te zijn. Wat is het eng om je eigen dier onder narcose te zien gaan, hoewel ik het dagelijks op het werk zie. Maar wat ik op de foto's zag, deed me schrikken! Een joekel van een ei dat ze nooit ofte nimmer zelf kon uitpersen . 

Ter vergelijking: dit is haar eerste eitje van normaal formaat:

De dierenarts probeerde het uit te masseren. Als dat niet lukte, moest ze geopereerd worden. Gelukkig lukte het na enkele pogingen. Het ei sprong meteen stuk toen het uit haar kwam. Niet alleen was het ei veel te groot, het was ook nog eens een windei zonder schaal! Geen wonder dat mijn lief valkje zich slecht voelde !

De dierenarts zei dat ze zich nu veel beter zou moeten voelen. Ik moest haar voor de zekerheid 5 dagen antibiotica geven (omdat het kapotte ei voor bacteriegroei kon zorgen) en eventueel dwangvoer.

Ik ben helaas nog steeds aan het dwangvoeren, ze lijkt er niet meer bovenop te komen . Mijn vriendin zei dat haar papegaai ook 3 dagen last had van de narcose (hoewel het gasnarcose was), suf was en veel sliep. Dus ik hoop dat dit ook voor Chica opgaat en dat ze zich snel beter zal voelen. Ergens ben ik bang dat het een verloren zaak is . Ik ben bang dat het grote ei binnen in haar iets beschadigd heeft. Ze werd ook niet vlot wakker uit de narcose en haar leeftijd (bijna 14) speelt ook niet bepaald in haar voordeel.

Ze zit nochtans niet bol, maar wil nog altijd niet zelfstandig eten. 's Morgens eet ze wel een heel klein beetje (wat parovita cräcker, pompoenpitjes, knaagstaaf), maar dan lijkt ze voor de rest van de dag 'in te storten'.

Ze doet niets anders dan slapen op 2 pootjes. De voorbije dagen was dat nog op hoge poten, nu zit ze er meer ontspannen bij met ook die 'bakkebaardjes' die haar een ontspannen indruk geven. Ze poetst haar veertjes ook geregeld, maar dat lijkt haar uit te putten. Ze maakt gelukkig ook nog ontlasting aan. In het begin was die slijmerig, nu wordt het vaster van structuur.

Ik had haar meegenomen naar het werk zodat ze daar in de couveuse kon zitten, maar dat gaf geen beterschap. Op dit moment heb ik een elektrische bijverwarming naast haar staan omdat ze heel nerveus wordt van een warmtelamp.

Als het morgen nog niet beter is, ga ik opnieuw naar de dierenarts, dan is er iets anders fout. Duimen jullie mee dat het goed zal aflopen voor mijn lieverdje?

Schreef ik vorige keer nog dat het waarschijnlijk vals alarm zou zijn bij Chica... Helaas, toen ik vrijdag van het werk kwam, zat ze te broeden op een vers gelegd eitje . Ik begrijp niet hoe het kan, na 2 jaar ei-vrij te zijn. Ze zou wel een uitstekende moeder zijn, want ze verdedigt haar 'nest' met veel agressie, ook tegen mij nu.

Bovendien wijst alles er op dat er nog eitjes op komst zijn, dit zie je aan de structuur van haar ontlasting en haar houding met de geknikte staart. Als alles normaal verloopt, verwacht ik het 2de ei namiddag. (Maar ik zal er niet bij zijn want ik moet naar het ziekenhuis voor een MRI scan).

Haar ontlasting laat ze expres op de grond vallen om haar kooi en schotel proper te houden. Komt goed uit, want het was eigenlijk tijd om haar kooi schoon te maken en dit zal ik nu 3 weken niet kunnen doen omdat ze gaat broeden.

Ik hoop maar dat de eitjes van goede kwaliteit blijven, met een stevige schaal en geen windeieren. Ik voel me nu schuldig omdat ik haar geen eivoer en vitaminen heb bij gegeven. Maar na 2 jaar stilte had ik echt niets meer verwacht .

Haar eetlust is hierdoor ook afgenomen, ze ademt zwaar en heeft het moeilijk. Ze eet gelukkig wel nog groenten.

Van de week vloog ze nog rond en was ze op de grond geland. Daar kan ze zelf niet meer opstijgen, dus nam ik haar op de hand. Ze stapt nooit vrijwillig op de hand, alleen maar als ze ergens landt waar ze zelf niet meer weg kan, dus ik heb even genoten van dit moment .

Ik heb haar ook laten kennismaken met Sproetje, omdat zij de eerste hamster is waar ze niet bang van is en niet agressief tegen doet .

Met Snowy ging het deze week ook niet lekker. Al sinds maandag verloor hij weer veel haren (een strook op zijn kontje en zijn staartje), met daarbij het bekende niezen/smakken. Hij at nog wel, maar een stuk minder dan normaal. Iedere morgen kreeg ik hem weer "opgestart", maar 's nachts (als ik hem dus niet stimuleerde), at hij niets meer. Sinds vandaag lijkt het weer de goede kant op te gaan. Gelukkig zie je het niet aan zijn gewicht, hij blijft rond 825 g schommelen. Nog steeds bijna 100 g minder dan een jaar geleden. Maar wel 40 g meer dan in de zomer. Ik hield hem 'in gang' met een knabbelrol en weiderol.

Helaas heeft hij nu een beetje last van een traanoog (links), maar de behandeling met Euphrasia druppels lijkt aan te slaan.

Sproetje is nog altijd een verwoede tralieknager en bijt zowat ieder speeltje stuk .

Per toeval heb ik deze foto kunnen maken, waar je haar mooi tongetje op ziet als ze zich wast .

Dotje wast zich meestal in het tunneltje en dan kan ik haar niet zien. Dus als ik de kans krijg, moet ik het natuurlijk ook vastleggen! Wel in night vision gefilmd omdat het al nacht was. Ze maakt eigenlijk dezelfde bewegingen als een grote hamster, alleen wat sneller .

Ze is helemaal niet bang meer en wil zelfs in mijn mouw kruipen als ik in haar kooi aan het rommelen ben .

Vandaag zou Fluffy 12 jaar bij me zijn... Natuurlijk is ze dat wel in mijn hart, maar ik mis haar fysieke aanwezigheid nog altijd zoooo hard. Haar mooie lieve snoet, haar zachte vacht, haar uniek karaktertje... Gefeliciteerd mijn lieve moppie, waar je ook bent...

Eigenlijk niet veel speciaal te melden. Op dierendag heb ik niets bijzonders gedaan, ze worden hier per slot van rekening iedere dag verwend . Helaas had Snowy net op dierendag een dipje waarbij hij weer niet meer goed at wegens haartjes in zijn mondje. Het ging gelukkig vlug voorbij, maar sinds gisteren is het weer van datte . Niezen, smakken... Hij verhaart nochtans niet zo heel hard. Het enige positieve is dat hij geen gewicht meer verliest. Heb hem van de week zelfs nog horen sprinten, maar net toen ik wilde filmen, stopte hij.

Ik weet niet wat ik van zijn zicht moet denken. Soms leg ik bewust 'hindernissen' neer die hij vakkundig ontwijkt, zelfs als hij met grote snelheid huppelt. En toch loopt hij soms tegen een muur, of de bank of... Sowieso ziet hij minder goed als het schemert of als 's avonds de lichten aan zijn. Bij daglicht botst hij eigenlijk nergens tegenaan.

Ik weet ook niet wat ik van deze foto moet denken. Is het cataract of gewoon lichtinval? Zelfs bij perfect gezonde konijnen denk ik soms een grijs oogje te zien.

Nu het kouder is, zitten we wel weer gezellig samen onder een dekentje .

Sproetje... Wat is het moeilijk om haar niet verveeld te laten voelen ! Ik besloot nog 1 ding te proberen en dat was: het grote wiel (29 cm) in haar kooi te zetten. Een schot in de roos... voor ongeveer een week . Toen was ze dat ook weer beu en begon ze opnieuw te tralieknagen. Ik vind het erg dat ze zich gefrustreerd voelt. Helaas kijkt ze niet om naar andere speeltjes en ik heb er nochtans een heleboel! Net voordat ze opnieuw begon te tralieknagen, heb ik een groot houten wiel van Karlie Wonderland besteld bij Zooplus. Wellicht zal dit haar ook maar ongeveer een weekje kunnen boeien, zucht...

Gelukkig vindt ze loslopen wel nog altijd leuk en dan komt ze regelmatig nieuwe dingen tegen om te verkennen. Zoals een tochtrol in de vorm van een grote wortel met 2 konijntjes erop . De konijntjes zijn wat zwaar, daarom valt de rol altijd om.

En als de hamstertjes tegelijk wakker zijn, moeten ze natuurlijk goeiedag gaan zeggen tegen elkaar .

Dotje wordt met de dag schattiger, ik kan maar niet genoeg van dit kleine ding krijgen .

Eindelijk heb ik kunnen filmen hoe ze een zandbadje neemt. Is het niet ongelooflijk grappig en schattig? 

Chica is gelukkig nog altijd ei-vrij, hoewel haar gedrag en gewicht (137 g !) iets anders vertellen. Het zal vals alarm zijn.

Helaas, mijn vakantie is bijna voorbij en omgevlogen . Maar ik heb wel weer foto's en filmpjes van de diertjes kunnen maken . 

Met Snowy lijkt het vrij goed te gaan, hij verliest wel nog haartjes maar niet meer zoveel. En ik hoor hem af en toe nog smakken, maar voorlopig verliest hij zijn eetlust niet meer. Hij weegt weer 812g en daar ben ik blij om. Ik voel het ook als ik hem knuffel, hij heeft weer een laagje op zijn ribben en een dik buikje . Jammer genoeg is hij niet meer zo speels (kan aan zijn slechte ogen liggen), maar ik tref hem vaak aan, liggend als een prinsje .

Ik heb hem zijn huisje weer gegeven en daar ligt hij ook prinsheerlijk in te soezen .

Een ander dwergje dat bijzonder schattig is, is Dotje . Nooit gedacht dat ik zo gek zou zijn op zo een klein wezentje wat in feite niet echt handtam zal zijn. En toch... zodra ik met mijn handen in de kooi kom, komt ze kijken. Dan staat ze met haar lieve zachte handjes tegen mijn hand, in de hoop dat ik snoep bij heb. En ja, het bijten om te kijken of ik eetbaar ben, moet ik erbij nemen . Ze is trouwens weer op haar normaal gewicht van 34g. Alleen door de knaagstaaf niet meer te laten liggen, heb ik dit bereikt, oef !

Schattige foto's van een schattig bolleke met voetjes . 

Van de week was ik in een nieuwe dierenwinkel en daar vond ik dit schattig speeltje. Onbevreesd komt ze het meteen inspecteren .

Gisteren besloot ik een havermoutpapje met kattenmelk te maken, het viel erg in de smaak. Ik wil niet weten hoe haar handjes, voetjes en kontje er na dit "eetfestijn" hebben uitgezien .

Ook Sproetje mocht proeven van dit havermoutpapje en ook haar kommetje was in een mum van tijd leeg . Ter info: zij kreeg een zelfde kommetje van dezelfde grootte, zo kun je het verschil in grootte tussen beide hamsters goed zien . Sproetje weegt nu 117g.

Dit avonturiertje wilde trouwens Snowy's versgewassen dekentjes inspecteren en kroop hierbij door de kleine gaatjes van de wasmand. Niet gedacht dat ze dit zou kunnen !

Altijd een stokstaartje imiteren .

Van de week mocht ze ook proeven van een halve walnoot en beviel haar goed. Ze heeft het ding door haar hele kooi gesleurd voor het een goed plekje had .

Het filmpje is niet zo goed van kwaliteit omdat het gefilmd is met de oude fotocamera, maar die had ik juist bij de hand .

Omdat ze zo snel verveeld geraakt, wilde ik haar een plezier doen met een nieuw wiel. Het heeft 2 dagen geholpen, 2 dagen geen tralieknagen gehoord . Maar... ik zag de eerste dag al een spoortje bloed in het wiel. Ik wilde even afwachten, misschien was het toeval en was het wiel niet de oorzaak. De 2de dag weer en ook kleine druppeltjes op haar huisje. Heb nochtans het wiel gecontroleerd en ik kan niets scherp vinden. Dus maar meteen weggenomen en het oude wiel terug gegeven. Wat dan weer voor verveling zorgt . Ze krijgt het straks weer, maar dan met een karton erin bevestigd voor haar veiligheid. En dan afwachten of ik nog bloed zie. Het wiel is heel stil en ze loopt er graag in, het zou zonde zijn als ik het niet meer kon gebruiken.

Chica mag het rijtje afsluiten. Zij nam gisteren een verkwikkend badje in haar drinkbak. Een echt vogelbad wil ze niet . Sorry voor de mindere kwaliteit, ook dit is gefilmd met de oude fotocamera.

Als laatste nog een leuk cadeautje voor mezelf . Mijn telefoon- en internetprovider is gestart met een puntenspaarprogramma en daarmee heb ik deze prachtige klok laten maken. Is ze niet mooi geworden? Mijn 2 schatteboutjes in dezelfde grappige slaaphouding en Snowy die zo klein is in vergelijking met Fluffy. Ik ben er zo blij mee .

Wegens erg weinig tijd, een kort blogje vandaag. Het is heel druk geweest, maar gelukkig kijk ik nu eindelijk tegen vakantie aan ! Vanaf donderdag neem ik anderhalf weekje vrij, mijn eerste vakantie in 2 jaar! En nu maar hopen op goed weer! Dat het kouder wordt, is op zich niet zo erg, maar dat druilerige weer is echt niets voor mij .

Snowy heeft weer heel even een dipje gehad, maar het gaat alweer beter. Hij weegt opnieuw 810g (yes!) maar loopt wel weer rond met een kaal plekje op zijn kontje . Oh well, liever dat dan niet meer willen eten.

Ik heb leuke online programma's gevonden om foto's te bewerken en wie beter dan de nijntjes om mijn herfstcreaties te showen .

Chica heeft tot nu toe nog geen eieren gelegd, maar ze scharrelt wel nog steeds als een kip op de bodem van haar kooi . Laten we hopen dat het daarbij blijft.

Sproetje is een heerlijk hamstertje maar... ze heeft onlangs een erg vervelende gewoonte ontwikkeld: tralieknagen. Nu is dat vrij normaal bij hamsters maar zij doet het ongelooflijk luid ! Nog nooit zo een volume gehoord bij hamsters. En wat ik ook geef aan speelgoed en knaagmateriaal, tralies blijven de voorkeur hebben. Zelfs dit speeltje dat ooit van Chica geweest is (die er niets mee deed), kan haar maar kort bekoren.

Verder is ze ontzettend lief hoor, maar ook een echt knaagdiertje dat blijkbaar dol is op pluchen sloffen . Geen nood, ze eet niet op wat ze kapot bijt.

Dotje komt tegenwoordig nieuwsgierig kijken als ik in haar kooi aan het rommelen ben. Maar als ik telkens een stukje speelgoed wegneem zodat de kooi leeg wordt, is ze toch een beetje uit haar hum. Sorry mijn bolleke met voetjes, maar de kooi moet nu eenmaal schoongemaakt worden. Ik "vang" haar nog steeds met een doosje hiervoor. Ze wandelt vanzelf aan een open doosje in dat ik snel sluit. En dan laat ik haar los in een curverbak met wat speeltjes waar ze even moet wachten .

Om af te sluiten iets griezelig, wie niet tegen vieze dikke spinnen kan: stop met kijken 

Ik zelf ben ook bang van die harige griezels. Maar helaas zijn de mannetjes weer op zoek naar vrouwtjes om te paren en de afgelopen week heb ik er 6 gevangen op enkele dagen tijd. Om hen te vangen heb ik de bug away bij Vivara gekocht. Een plastic 'stolp' die je kunt open en dicht doen met een lange steel. Als ik ze gevangen heb, laat ik ze buiten weer los.

Dit was mijn eerste gevangen exemplaar .

Het doet altijd weer een beetje pijn, afscheid nemen van de zomer. Ik hou wel van de herfstkleuren, maar niet van de aankomende koude. Niets aan te doen helaas. Wat ik ook jammer vind, is dat Snowy echt niet meer naar buiten wil. Maar ik moet zijn wens respecteren. Hij sukkelt nog steeds met de rui en blijft maar op dezelfde plaatsen verharen. Ik weet niet eens of dit zijn zomer- of wintervacht is... Ik pluk hem zodanig dat hij voortdurend ergens kale plekken heeft . Maar het is dat of zelf haren inslikken... 

Na een weekje groeit er altijd wel vacht op die kale plek, maar het is duidelijk dat zijn lichaampje het tempo niet kan bijbenen.

En af en toe kom ik dan ook dingen als deze tegen: 

Van de week nam ik hem weer mee naar het werk om zijn nagels te laten knippen en geurklieren te laten schoonmaken. Heb ik weer eens in zijn mondje laten kijken. Inge zei meteen: "het is een zwembad hier binnen". Ik begreep niet wat ze bedoelde, maar blijkbaar zag ze enorm veel speeksel, echter geen haartjes. Maakte hij nu veel speeksel aan door de stress? Of is het een manier om de irritatie van de haartjes "door te spoelen"? Ik zal het wellicht nooit weten. Ik vroeg ook om naar zijn beginnende haakjes te kijken. Maar eigenlijk was er vrij goed nieuws. Beneden was alles normaal, aan de bovenkant zaten geen echte haakjes maar liepen de kiezen wel schuin naar de wang toe. Er waren echter geen scherpe punten dus dat is goed nieuws. Ik zet even een heel ruwe schets neer van zijn kiezenstand.

De schuine kiezen kunnen een gevolg zijn van het niet voldoende hooi eten als hij weer last heeft van haartjes in zijn mondje/keel. Of misschien de combinatie van de leeftijd en zijn bol gefokt hoofdje. Oudere konijnen krijgen soms last van de kiezen omdat de kaakstand verandert.

Ik was nochtans zo blij omdat het vrij lang goed was gegaan en... Omdat hij eindelijk weer meer dan 800g woog! Enkele dagen later was er zelfs nog 10g bijgekomen. Helaas zijn die er intussen natuurlijk weer af. Maar ik heb goede hoop dat hij opnieuw meer dan 800g zal wegen .

Hij verandert ook wat van gedrag, maar of dit aan de rui of ouderdom te wijten is, weet ik niet. Hij rust vaak in zijn kooi, ook al kan hij vrij rondlopen en dat doet hij normaal gesproken nooit.

En dan kan ik niet anders dan mijn arm zielig mannetje gaan knuffelen . Wie van ons 2 geniet het meest ?

Sproetje heeft me van de week goed laten schrikken: ze was gevallen ! Ik weet dat ze nogal vlug schrikt en op het moment dat ik haar in de speelbak zet, zie ik dat er een speeltje omgevallen is. Ik houd mijn hand voor haar, zet het speeltje recht, maar daardoor schrikt ze heel hard, springt over mijn hand en holt weg. Het gebeurde zo snel dat ik haar niet meer kon tegenhouden. Ze viel gelukkig eerst op het grashuisje van Snowy en toen op de grond. Er was gelukkig helemaal niets mis, ze rent, speelt en eet nog altijd goed dus... oef ! Maar ik heb mijn les wel geleerd en zal nog voorzichtiger zijn met haar.

Ze zoekt het nog steeds in hogere sferen .

Ik 'beveiligde' al jaren de convector met dozen eromheen zodat de hamsters niet in de convector konden kruipen. Maar zo krijgt deze ook geen lucht en wordt die niet warm. En hoelang ik ook gesmeekt heb: mijn ex (toen nog mijn vriend natuurlijk) heeft nooit een omkasting gemaakt. Mijn broers hebben zich er even op toegelegd en voilà: Sproetje kan veilig rondlopen . Dank je wel lieve broers !

Dotje mag ik eigenlijk Dot noemen. Ik schrok van de weegschaal want ze weegt zomaar even 40g terwijl het gemiddelde gewicht tussen 30 en 35g is. Toen het warm was, heeft ze veel minder in haar wiel gelopen. Maar ik denk ook dat ik de knaagstaaf niet mag laten liggen, want dan eet ze niet meer van haar gewoon voer. Met pijn in het hart, maar het is beter voor haar gezondheid. Hopelijk zijn er tegen volgende week weer enkele grammetjes af. 

Ik heb ook nog een nieuw speeltje gekocht, in de hoop dat dit ruw klimmateriaal haar nageltjes helpt slijten. Zoals verwacht vindt ze het leuk .

Ze is echt goed tam aan het worden. Telkens als ik haar 's avonds ga verzorgen, wordt ze wakker en komt ze kijken wat ik aan het doen ben. Nu had ik parkietenzaad tussen de bodembedekking verstopt. Kwestie van het natuurlijk zoekgedrag te stimuleren. Voor de niet-robo-kenners: parkietenzaad maakt ook deel uit van haar gewoon voer dus ze mag dit gerust eten .

Heeft ze niet het allerschattigste snoetje ?

Om af te sluiten nog nieuws over Chica. Afgelopen vrijdag was ze jarig . Toen was het precies 6 jaar geleden dat ik haar geadopteerd heb. Natuurlijk werkte ze niet mee en wilde ze niet poseren voor een foto . Ze is de laatste tijd ook erg vervelend, schreeuwt zelfs terwijl ik bij haar zit. Maar ze gedraagt zich ook weer heel broeds en zit op de bodem te scharrelen zoals een kip. Allemaal tekens die erop wijzen dat ze eieren gaat leggen. Maar dat is nu bijna 2 jaar geleden en ik hoop dat ze niet zal "hervallen" . Want haar lichaampje sputterde enkele jaren geleden al, het zal zeker niet beter gaan op de leeftijd van 13 jaar...

Om te beginnen: ik weet van wie het cadeau in de vorige blog komt. De vorige keren wilde ze liever anoniem blijven dus dat zal nu niet anders zijn. Maar ik weet dat ze een trouwe lezeres is, dus: nogmaals hartelijk dank !!!

En bij Dotje maakte ik al enige tijd vorderingen, maar nu kan ik echt spreken van een doorbraak. Ze komt namelijk iedere dag spontaan op mijn hand ! Robbies zijn normaal gesproken kijkhamsters en worden nooit handtam. Pas als ze heel oud zijn, kun je dat meestal bereiken. Dus ik vind dit een heel prestatie van mijn bolleke met voetjes en ik dank haar voor haar vertrouwen in mij .

De foto is niet denderend omdat het vrij moeilijk is om met de linkerhand een foto te nemen .

Meelwormpje eten.

Bolletje eet een appelbolletje .

Pas wakker .

Voorbereiding voor Halloween .

Sproetje is hier al helemaal gewend, kruipt heerlijk over me heen, loopt 's avonds lekker rustig los in huis... Ze is een stuk rustiger dan Mika  en toch heel actief. Maar weer een heel andere persoonlijkheid. Waar de meeste hamsters houden van schuilplekjes en liever overal in kruipen, wil Sproetje altijd ergens bovenop zitten. Het lijkt wel of ze claustrofobie heeft. Alleen dit "konijnenhokje" vindt ze leuk om in te vertoeven. Nadat ze er eerst bovenop geklommen is en er van af springt .

Dit gaatje past maar net .

Snowy heeft nog steeds episodes van wel-niet eten in combinatie met verharen. Zijn borstje blijft maar loskomen, ik begrijp er niets van . Gelukkig verliest hij niet veel gewicht omdat ik hem met andere trucjes en lekkers kan laten eten.

Ligt het aan de rui die veel energie vergt of de leeftijd of de combinatie van de twee? Maar hij is niet meer zo speels als een jaar geleden. Hij rust heel veel en als hij slaapt, is hij ook echt diep in dromenland, dat had hij vroeger niet. Ik herken het van Fluffy. 

Iets anders wat ik herken van haar: het lijkt alsof ook hij problemen met zijn pootjes krijgt . Ik denk dat iemand anders het niet zou merken, ik zie het ook maar gedurende 1 à 2 seconden. Ik dacht eerst dat hij minder snel huppelde omdat hij minder goed zag. Maar als hij opstaat, lijkt hij soms door een pootje te zakken. Ik zie niet goed of het de rechter voor- of achterpoot is, het gaat zo snel. En dan is het weg en huppelt hij alsof er niets aan de hand is.

Ik twijfel of ik hem ook glucosamine zou geven, hij is niet zo gemakkelijk als Fluffy om een spuitje in het mondje te geven.

Als ik zijn rugje masseer, duwt hij zijn kontje vaak tegen de grond en trillen al zijn spiertjes. Ik weet niet goed of het van genot is of van een stijve rug. Het is niet ondenkbaar dat hij wat klachten krijgt op de leeftijd van 9,5 jaar. Maar ik zou het graag anders zien...

Hij geniet gelukkig wel van massages en knuffels. Vaak slaakt hij een zuchtje en gaat er dan goed voor zitten, zodat ik zeker overal goed bij kan. Hihi, mijn slim manneke .

Ik hoop toch dat mijn lief, wollig, pluizig, koddig knuffelknulletje nog een hele tijd klachtenvrij van zijn leven mag genieten!

Hij imiteert graag een pannenkoekje .

Ik wil met de verrassing beginnen. Men heeft blijkbaar een pakket bij mijn buren geleverd omdat ik niet thuis was. Mijn buren hebben op hun beurt 3 dagen aangebeld bij mij, maar ik was of werken, of naar de dokter of naar het ziekenhuis. Sorry buren .

Het is een pakket van zooplus en er zat een grashuis, hamstervoer en trosgierst in. Maar... geen begeleidend briefje! En ik heb ook geen mail ontvangen, dus ik weet helemaal niet wie ik mag bedanken hiervoor!

Wil mijn gulle gever zich alsjeblieft bekend maken? Want ik wil je hartelijk bedanken voor deze leuke verrassingscadeautjes .

Mijn knagertjes hebben toch wel last van de warmte, hier is de temperatuur opgelopen tot 28°. Sproetje lijkt niet zo heel veel last te hebben en wie helemaal geen last heeft, is Chica. Papegaai-achtigen kunnen blijkbaar temperaturen tot 30 à 35° verdragen. Ze zat van de week zo lief te dutten, maar als ze wakker wordt, schrikt ze toch wel even .

Dotje heeft me laten schrikken! Ik hoorde haar zichzelf krabben, dan trilt haar heel huisje mee. Toen ze tevoorschijn kwam, had ze een bloedneusje . Enkele minuten later was het al verdwenen, maar ik was even bang dat ze dit van de warmte had gekregen. Daarna heb ik het echter niet meer gezien, dus alles zal wel in orde zijn. Want zo een klein en niet tam diertje behandelen, zal heel moeilijk worden.

Hier zie je het nog een klein beetje. Voor de rest doet ze het gelukkig prima .

Ook Sproetje heeft me laten schrikken. Bij het loslopen in huis kruipt ze ineens achter kast waarvan ik dacht dat het niet zou lukken... Het duurde enkele minuten voor ze weer tevoorschijn kwam, mijn avonturiertje....

Zij heeft van de week nog enkele nieuwe speeltjes gekregen en geef toe: mijn schattig meisje kan poseren !

Zo lieve plukjes in haar nekje en op haar geurkliertjes...

Ik vond het zo jammer dat ik niemand meer heb die foto's van ons samen kan maken. Met de zelfontspanner lukt het niet echt omdat de focus niet altijd juist zit. Maar mijn ex was woensdag nog even hier, dus werd hij opgedragen om foto's te maken .

Na enkele foto's had ze er genoeg van en klom ze er vandoor . 

Om af te sluiten nog nieuws over mijn klein knuffelknulletje . Het ging de laatste week erg slecht met hem, zo slecht dat ik enkele dagen heb moeten dwangvoeren . Hij wilde zelfs de lekkerste dingen niet meer. Hij verloor massa's haren en bleef zichzelf maar likken. En hoe ik plukte, ik kon niet voorkomen dat hij toch weer haren inslikte. Het rare is dat zijn hoofdje en borst opnieuw beginnen, die waren slechts gedeeltelijk verhaard. Het is toch duidelijk dat oudere konijntjes veel meer moeite hebben met dit proces. Gelukkig is hij niet nog meer gewicht verloren.

Ik heb heel veel lenterollen in huis gehaald, zowel de kleine als de grote. Toen ik hem op een dag opnieuw eraan zag knabbelen, wist ik dat hij weer op de goede weg was .

Hij ligt wel vaak languit en voor pampus van de warmte . Helaas is hij niet slim genoeg om op de koude tegels of tegen zijn ice pod te gaan liggen .

Tot slot nog een grappige foto: zoek de levende knuffel .