Met Snowy gaat het weer ietsje minder. Hij verliest weer enorm veel haar en ondanks mijn gepluk, heeft hij toch weer last van haartjes in zijn mondje. Deze keer stopt hij echter niet met eten (gelukkig maar!), maar hij eet wel ietsje minder dan anders. Vooral brokjes kunnen hem niet meer bekoren, maar hooi, groenten en kruiden wel. Die zijn belangrijker dan brokjes dus ik ben niet helemaal ongerust.

Zolang hij lenterollen blijft verorberen, komt alles wel goed .

Bij deze medium rol was ik wel even bang dat hij klem zou komen te zitten, maar het past precies .

Ook wortelfrietjes gaan er in als zoete broodjes.

Zelfs als je met je voetjes in je eten gaat staan .

En als ik daar een opmerking over maak, krijg ik deze blik . Alsof hij wil zeggen: "Waar bemoei jij je mee?"  

Mijn lief manneke komt nog steeds trouw bij me liggen 's avonds. En dan ligt hij schattig onder zijn eigen dekentje als een...

...Worstenbroodje .

Zelf heb ik niets met voetbal, maar het levert wel schattige foto's van mijn knagertjes op .

Snowy supporterde voor onze rode duivels .

Sproetje met haar oranje vachtje was natuurlijk fan van Nederland .

En Dotje had gewoon veel lol met de bal. In alle foto's is dit trouwens hetzelfde balletje, zo zie je weer het grootte-verschil .

Sexy billetjes .

Van de week was het hier avondmarkt en daar kon ik niet aan deze 2 konijntjes weerstaan .

Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik dol ben op sprookjesachtige taferelen. Vooral elfjes met konijntjes of konijntjes algemeen vind ik prachtig. De laatste weken heb ik heel wat mooie dingen kunnen bestellen of heb ik sommige dingen gekregen.

Dit is alvast mijn elfen-met-konijntjes collectie . Ik verwacht nog eentje a.s. dinsdag. De eerste, derde en zesde hebben een speciale betekenis voor mij.

Deze schitterende tekening vond ik op internet. Met een speciaal programma heb ik ze kunnen vergroten zodat ik ze groot kon laten afdrukken. De afbeelding heet trouwens 'happy easter' en de artiest is Cindy Grundsten.

En naar deze afbeelding was ik al heel lang op zoek. Dat ze ook nog op een fantastische dromenvanger staat, maakt het af . 

Deze keer wil ik afsluiten met mijn allerliefste meisje. Donderdag a.s. zal het immers 2 jaar geleden zijn dat ik afscheid moest nemen van mijn baby, mijn vriendinnetje, mijn alles . "Al" 2 jaar en tegelijk "nog maar" 2 jaar. 

De pijn is niet meer zo intens en rauw, maar het gemis blijft, en ik denk eerlijk gezegd dat het altijd zo zal blijven. Ik mis haar persoonlijkheid, haar karakter, haar mooie oogjes met die lieve blik die vaak ook ondeugend kon zijn. Haar zacht, kruidig vachtje, haar lekkere knuffelwam, haar flapjes van oortjes, haar dikke pofwangen met het mooiste mondje, haar lieve voetjes, haar buikje...

Ik kan wel weer foto's en filmpjes bekijken met een glimlach en genieten van de talrijke herinneringen die ze me gaf. Ik ben er zeker van dat ze nog altijd bij me is, ze duikt regelmatig op in mijn dromen en ik denk nog iedere dag aan haar. Bv. wat zou zij van een bepaalde situatie vinden, of zou ze deze kruiden ook lekker vinden enz.

Ik ben dankbaar dat ik 11 jaar heb mogen leren en genieten van haar. Ooit zullen zij, Snowy en ik weer samen zijn.

Maar nu moet ik leren leven met enkel mijn herinneringen aan mijn poffertje, mijn truffeltje, mijn lieve hoempie. Ik hoop dat de regenboogbrug eruit ziet als de Droomvlucht in de Efteling. Dan weet ik dat ze zich er thuis zal voelen .

Ik mis je Fluffy... .

Na een dipje gaat het momenteel weer beter met Snowy. Zijn mondje staat de laatste dagen niet stil, hij is altijd wel ergens aan het knabbelen . 's Morgens zit hij vaak al in de kooi te wachten op zijn ontbijt en als het te lang duurt naar zijn zin, gaat hij binkies maken . Natuurlijk heb ik dàn geen camera bij de hand .

Maar zoals de titel al zegt, heb ik toch heel veel andere foto's kunnen maken .

De laatste dagen ligt hij weer vaak als een prinsje .

Toen het zo warm was, genoot hij van de ice pod en liet hij vooral overal zijn hoofdje rusten.

Na lang wachten heeft hij toch interesse gekregen in het paars huisje .

Hij maakt zich nog mooier dan hij al is . De laatste tijd is zijn traanoogje ook beter en je ziet dat het dan ook meer open staat.

Soms ziet hij er echter niet uit. Zoals jullie weten, verloopt zijn rui niet zoals het hoort. Zijn haartjes laten los terwijl er nog geen nieuwe staan. Daardoor liep hij vorige week rond met een kaal hoofdje . Ondertussen groeien er zachte donshaartjes.

Wat me ook zorgen baart, zijn zijn voetjes. Hij loopt al zijn hele leven rond met eelt op zijn hielen. Gelukkig is het nooit tot zere hakken gekomen. Maar hij is er altijd dun behaard geweest en nu is het nog erger geworden. Ik begrijp niet goed waarom, want zijn kooi wordt dagelijks ververst, evenals zijn handdoeken en vetbedden. Hij loopt hier ook overwegend op tapijten dus wellicht heeft dit ook met zijn leeftijd te maken. Ik denk dat hij er geen last van heeft, ik zie alleszins niets wat daarop wijst.

Over de hamsters niet zo veel nieuws deze keer. 

Dotje had weer last van de warmte, net zoals vorig jaar gaat ze dan open en bloot in haar kooi slapen. Beetje slechte foto omdat hij door de tralies zonder flits genomen is.

Sproetje zet ik al enkele maanden in de badkamer 's nachts, anders kan ik niet meer slapen . Ze knaagt namelijk zo luid aan de tralies en niets hielp. Vroeger hielp een houten wiel (helaas ook maar tijdelijk), maar daar is ze te groot voor geworden. Gelukkig maken ze dit wiel nu ook in 29 cm en ik slaap al 3 nachten als een roosje terwijl de kooi gewoon naast me staat . Het enige wat ik hoor, is het getrippel van lieve hamstervoetjes. Ik hoop dat ze dit wiel ook niet al te vlug beu wordt.

Chica schreeuwt nog steeds op mijn ex ... Maar het wordt ietsje minder als ik haar veel aandacht geef. En dat doe ik maar al te graag .

Ze knuffelt graag met mijn kamerjas .

De enige gelukte close up .

Afgelopen vrijdag (yep, vrijdag de 13de én volle maan ) was ik jarig en mijn collega verraste me met deze superleuke cadeautjes.

30 mei was een heuglijke dag want Snowy mocht zomaar even 10 kaarsjes uitblazen . Ik weet niet precies wanneer hij geboren is, maar 30 mei is zijn adoptieverjaardag. Groot feest dus, want sowieso is 10 jaar een mooie leeftijd voor een konijntje. Maar voor Snowy met zijn EC-verleden en ouderdomskwaaltjes al helemaal ! 

Ik ben zo dankbaar voor mijn wondermanneke. Gewoon door zichzelf te zijn, maakt hij mijn leven iedere dag een beetje mooier . Ik hoop dat mijn lief likkemanneke er nog jaren mag bij doen !

Mijn prinsje heeft genoten van de aandacht, knuffels, kusjes en...

... zijn verjaardagsijsje .

Na zo een drukke activiteiten is een dutje in het zonnetje welkom .

Ook Dotje mocht mee genieten van de festiviteiten . Wat een reuzenijsje voor een klein meisje .

Ik heb eindelijk mijn brutaal Sproetje kunnen filmen terwijl ze naar de keuken loopt. Ze heeft duidelijk geen moeite met het opstapje van 16,5 cm, in tegenstelling tot mijn vorige hamsters .

Over Chica niet zo goed nieuws. Ze gedraagt zich nog altijd broeds en dat zou met het implantaat echt niet mogen! Bovendien is ze weer aan het schreeuwen, maar dat ligt aan de veranderde woonsituatie. Mijn ex is namelijk terug gekomen (als huisgenoot, niet meer hoor!) en sindsdien is de rust verdwenen. Ik vind het heel, heel jammer dat haar rust door mijn schuld nu verstoord is. Maar gezien we allebei eigenaar zijn van het huis, had ik weinig keuze. Gelukkig trekt Snowy het zich niet meer aan. In het begin plaste hij opnieuw in huis, maar ik heb hem verteld dat hij mijn nummer 1 blijft en sindsdien is hij gerustgesteld. Met Chica ging het juist andersom. Zij was de eerste weken rustig en is een week geleden beginnen te schreeuwen. Ik hoop dat het nog overgaat...

Mijn lief punky pompoentje mag deze blog beginnen . Op 16 mei was het immers een jaar geleden dat zij geboren werd. Toen ik de foto's van het nestje zag, sprong zij er meteen uit. En ik heb nog geen seconde spijt van mijn keuze . Ik hoop dat mijn mollig pluizig meisje nog lang bij me mag blijven!

Bij een verjaardag hoort lekkers natuurlijk. En zij heeft gesmuld van haar 'cornetto' .

Let ook op het 'sleepje' aan haar kontje .

Dotje doet ook nog altijd haar uiterste best om schattig te zijn en slaagt met glans .

Snowy is nog steeds flink aan het verharen. Ik blijf het ongelooflijk vinden hoeveel haren hij verliest, zonder kaal te worden. Hij niest en smakt ook weer en zijn neusje is wat nat/vies zonder echter snot te hebben. Toch blijft hij deze keer alles eten, ook al is het met vertraging. Hij heeft nu ook een voorkeur voor hooi en daardoor blijven zijn keutels goed van formaat. Ik heb me erbij neergelegd dat hij altijd zal blijven sukkelen, maar ik blijf het zielig vinden .

Hij geniet nog altijd van ingestopt te worden .

Alle pluche dingen krijgen lieve likjes .

Vaak zit hij echter ergens te 'suffen' .

Chica begon zich plots weer broeds te gedragen ! Ik heb toch sterk mijn twijfels of dat implantaat wel werkt, misschien was het wel vervallen... Daarom gaat Chica nu 's avonds onder een doek. Ik doe het eigenlijk niet graag, maar het is voor haar bestwil dat ik het aantal uren daglicht beperk. Zij is overigens ook al 6 weken in de rui. En ik hoor rondom me dat andere konijntjes en vogeltjes ook al zo lang sukkelen. Een kleine troost dat ik niet de enige ben...

Zoals ik vorige keer al schreef, gaf ik Snowy een kuurtje Panacur. De 2 weken zitten erop en de afgelopen weken had hij eetlust als een paard, ook zijn keutels waren erg groot . Ik weet niet wat Panacur precies doet (naast de parasiet weer in slaap brengen), maar het heeft duidelijk een goed effect op zijn spijsvertering. Toevallig was ook de rui gestopt en heeft hij weer gewicht bij gekregen. Nog niet alles, maar met 40g ben ik al blij. Jammer genoeg begint de rui nu opnieuw, ik hoop dat hij nu wat sterker is om het aan te kunnen.

Het viel me op dat hij nauwelijks of geen traanoogjes had toen hij niet meer at. Nu zijn ze wel weer allebei fel aan het tranen. Daaruit kan ik alleen maar concluderen dat het zo goed als zeker de kieswortels zijn die tegen zijn traanbuis drukken. Heel spijtig, maar niets aan te doen.

Enkele leuke foto's van de afgelopen week.

Hij heeft met zijn neus in de keutels gezeten .

Lief naast mijn voeten , iedere morgen en avond (en soms ook 's middags).

Ik snap niet hoe hij nog lucht krijgt in deze slaaphouding .

Geen tafelmanieren, wie gaat er nu IN zijn bordje zitten ?

Dit filmpje laat zien hoe groot zijn eetlust is .

En hier knabbelt hij lekker aan zijn grote lenterol .

Zoals beloofd heb ik deze keer ook foto's en filmpjes van de hamstertjes.

Sproetje wordt op 16 mei 1 jaar en nu begint ze ook lange plukjes haar op haar kontje te krijgen. Nu is ze letterlijk van snuitje tot staartje een punky pompoentje .

Ze kan nog altijd zoooo lief bedelen om uit de kooi te mogen .

Ook Dotje is nog altijd even actief en schattig, ze heeft zo een lief mondje .

Chica was vanmorgen ook al gretig om ontbijt te krijgen, ik had niet eens de kans om het bakje in de kooi te hangen .

De laatste tijd droom ik weer veel over Fluffy. Meestal zijn het fijne dromen, soms ook niet. Maar ze zit nog steeds in mijn hartje en ik denk nog iedere dag aan haar!

Afsluiten doe ik met dit mooi plaatje voor moederdag. Want ook mama's van kindjes met een vachtje en veertjes mogen vandaag niet vergeten worden .

Net na mijn vorige blog begon Snowy héél erg te verharen. Sinds 3 jaar ruit hij sowieso bijna continu, maar wat ik er nu dagelijks uit pluk, is niet normaal meer.

Hij heeft dan altijd last van haartjes in zijn mondje, hij niest, smakt, wrijft met zijn pootje tegen zijn mondje en maakt teveel speeksel aan. Dan wil hij ook geen hooi of groenten meer eten, maar alleen nog harde brokjes en snoepjes. Zijn keutels worden dan vanzelfsprekend kleiner en minder talrijk en toch is het geen verstopping.

Nu bleef het echter maar duren en hij had al bijna 2 weken geen hooi meer gegeten. Dit kon niet goed blijven gaan. Helaas kreeg ik gelijk: nu kreeg hij wel een verstopping die waarschijnlijk ook gepaard ging met een gasaanval.

Ik wilde meteen alle middelen inzetten toen ik tot de conclusie kwam dat mijn pijnstiller vervallen was . Is dat niet erg? Bij de dierenarts werken en vergeten een nieuwe te kopen ? Dus afgelopen vrijdagavond om 22u30 mijn werkgeefster nog gebeld of ik nog mocht langskomen om Loxicom te halen. Gelukkig mocht dat en kon ik meteen beginnen te behandelen.

Maar ondanks Prozyme, Cisaral, Laxatract, Loxicom (=Metacam) en Equate trad er geen beterschap op. Integendeel, hij at nauwelijks nog, zelfs de lekkerste dingen konden hem niet bekoren dus ben ik ook beginnen te dwangvoeren. Hij bleef in rare houdingen liggen en had blijkbaar veel krampen . 

Omdat hij heel veel stress ondervindt van het geven van medicijnen, gaf ik hem ook Rescue Remedy op zijn hoofdje en oortjes.

De houding waar ik anders zo dol op ben - zijn prinsjeshouding - baarde me nu zorgen. Want telkens als hij iets gegeten had, ging hij er zo bijliggen.

Waar ik andere mensen meestal goed advies kan geven, had ik nu een black out door de paniek. Ik moest mijn eigen site raadplegen voor de doseringen van de medicijnen en gelukkig kon ik met mijn (emotionele) twijfels terecht bij een goede vriendin van me!

Sinds vandaag (maar ik durf het bijna niet te schrijven) gaat het weer de goede kant op. Hij heeft regelmatig hooi, kruiden, zonnegroenten en van zijn lenterol gegeten. Toch blijf ik nog cisaral geven en misschien ook nog laxatract, ik wacht nog even zijn keutels af.

Heb van de week speciaal een grote lenterol gekocht.

Per week knabbelt hij één klein rolletje helemaal op.

Ondertussen heeft hij op verschillende plaatsen kale plekjes, maar dat is dan maar zo. Beter dat dan de haren zelf te moeten oplikken. Het is raar dat de haren loskomen terwijl er nog geen nieuwe in de plaats groeien, maar misschien heeft zijn leeftijd er ook mee te maken. Op 30 mei vier ik zijn verjaardag. Hij is ondertussen al 10 geworden, maar hoop dat ik zijn adoptiedag nog kan vieren (en liefst nog vele jaren!). 

Omdat hij ook een E. cuniculi-verleden heeft, ben ik gestart met een preventieve kuur Panacur. Hij heeft namelijk heel veel gewicht verloren, vorige week woog hij nog maar 797g . Ter vergelijking: in de winter woog hij 860g. Ik ben bang dat zijn weerstand hierdoor flink afneemt en neem het zekere voor het onzekere.

Gelukkig gaat het met Chica weer helemaal goed ! Vorige keer schreef ik nog dat ze 'moodswings' had. Die behoren gelukkig tot het verleden. Vorige week gedroeg ze zich broeds, ik schrok me natuurlijk helemaal rot . Dat moest het implantaat namelijk net voorkomen! Maar toen ik de bijsluiter las, bleek dat het tot 6 weken kan duren voor het implantaat goed werk. En de cyclus van een valkparkiet is 4 weken dus het is wel even spannend geweest .

Maar nu gedraagt ze zich eindelijk weer normaal: ze eet goed, is speels, heeft geen stemmingswisselingen meer en ondanks mijn knuffelbeurten wordt ze niet meer broeds . 

Ze is bovendien ook flink in de rui en krijgt een mooi nieuw verenpakje, zoals je kunt zien .

Ze zoekt het tegenwoordig hoog en droog en haalt dan allerlei capriolen uit .

En dit is een leuk - maar klungelig - staaltje van haar speelsheid .

Van de hamsters geen foto's of filmpjes deze keer wegens te druk. Ik hoop dat ik het in de volgende blog goed kan maken.

Té druk en migraine: het recept om de blog vergeten aan te vullen . Bij deze komt ie toch nog .

Bij Chica lijkt het implantaat zijn werk te doen. Maar toch is ze niet meer het vogeltje van vroeger. Ze kan soms een echt ochtendhumeur hebben, dan wil ze niet uit de kooi, niet knuffelen en niet eten. De volgende dag is ze weer zoals ik haar ken, lief en knuffelig. En zo gaat het al een tijdje op en af, geen idee of dit een bijwerking van het implantaat is. Volgens de vogelarts kon het niet, maar toch is er iets...

Ze is gelukkig wel aangekomen, nog even en ze zit op haar normaal gewicht van ca. 120 à 125g.

Ik ben heel blij als ik haar ontspannen zie zitten en hangen of zotte kuren zie uithalen .

Genieten van het zonnetje.

Lieve 'bakkebaardjes'.

Zotte miep .

Snowy gaat ook nog steeds op en af. Als hij nu verhaart, is dat letterlijk van kop tot teen. En dan valt het weer enkele dagen stil. Hij is 20g kwijt, maar blijft nog relatief goed eten en zijn gewicht blijft vrij stabiel tot hier toe.

Op deze foto zie je heel goed de sporen van de rui.

Gelukkig ligt hij heel vaak lekker te relaxen .

Afsluiten doe ik met de 2 luidste hamsters ter wereld. Probeer maar eens te slapen met zulke lawaaimakertjes naast je hoofd... . Al goed dat ik hen heel lief vind . Zoveel knaagspullen en wat moet het ontgelden? De verdieping, tralies en wc .