Mijn excuses aan iedereen die op mail-antwoord van mij zit te wachten. Het zijn bewogen tijden geweest, ik moet mijn oog laten rusten en nu zeker, want ik sukkel met 2 ontstoken ogen. Gelieve dus nog even geduld te hebben, ik ben jullie niet vergeten .

Ook deze keer mag Chica de aftrap geven. Niet te geloven, 15 jaar en ze stopt nog steeds niet met leggen . Vrijdag zag ik dat ze een geknikte staart had, een bult in de buik had, weinig at, maar wel heel fel was als ik voorbij de kooi kwam. Haar ontlasting was echter nog vast en ze was slechts 8 g aangekomen. 

's Nachts om 4u. hoor ik haar naar boven klimmen en ze begon klaaglijke piepgeluidjes te maken. Ik deed mijn zaklamp aan en zag haar persen, ik wist wat er zou komen . Ik stond snel op om het licht aan te doen en toen hoorde ik al een plof achter mij. Het windei was op de bodem van de kooi gevallen en uit elkaar gespat. Ik controleerde eerst haar cloaca en die was gelukkig in orde, oef! Toen ruimde ik vlug het windei op en ik kon nog net op tijd mijn hand terug trekken of de immense ontlasting was op mijn hand terecht gekomen . Die ook maar opgeruimd want het stonk verschrikkelijk! Chica zag er alert uit en begon haar veertjes te poetsen. Dus om 4u20 kon ik weer gaan slapen.

Ik hoop dat er vandaag of morgen niet nog een windei komt. Of dat Chica geen legnood of prolaps krijgt. 

Er is niets dat haar hormonen kan tegenhouden. Toen ze vroeger bij haar vinder buiten woonde, legde ze ook veel eieren en daar zat ze thans in natuurlijke omstandigheden en werd ze nooit geknuffeld.

Ik laat haar nog steeds verder broeden op kunsteitjes. Het is duidelijk dat die haar hormonen niet tegenhouden, maar ze is dan wel rustiger en schreeuwt niet zoveel. Ze masturbeert nog steeds volop .

Snowy was sinds mijn vorige blog zomaar even 40g aangekomen ! Ik kon weer een heerlijk stevig buikje voelen. Helaas blijft er weer niet meer veel van over. Hij verhaart weer veel en hoewel ik hem zo goed mogelijk pluk, kan ik niet voorkomen dat hij zichzelf likt. Hij smakt weer en eet weer minder hooi en andijvie. Wat moet het toch vermoeiend zijn voor mijn lief manneke. Dit verdient hij niet .

Ik weet niet waarom maar hij drinkt ook niet meer uit zijn fles als hij in de kooi zit. En zijn vitamientjes vindt hij ook niet meer zo lekker sinds ik opnieuw de knabbelrol geef. Ik geef ze uiteraard maar enkele minuten. Hij zou ze anders helemaal soldaat maken en plakpoep krijgen .

Hij eet nog altijd heel bezitterig .

Ook Indy had van de week weer buikkrampen. En het valt me op dat dit telkens gebeurt wanneer ze in haar kooi moet blijven. Als ik weg ga, vind ik het veiliger dat ze in de kooi zit. Ze kan soms hevig schrikken en in blinde paniek ergens tegen aan botsen. 

Toen ik vorige keer medicijnen gaf (pijnstilling, darmstimulerend middel, antigasmiddel) voelde ze zich meteen beter. Dat kan natuurlijk niet, zo snel werken die medicijnen niet.

Daarom dacht ik dat het bij haar misschien tussen de oortjes kon zitten. Ik hoorde haar ongemakkelijk liggen in de tunnel, daar gaat ze nooit liggen trouwens. Ik kon haar eruit halen en ze ging ongemakkelijk in haar bedje liggen. Plots gooit ze zich op haar zij alsof ze haar buikje aanbood. En hoewel ik anders nooit aan haar buikje mag komen, liet ze het nu toe dat ik het masseerde! Haar oortjes ontspanden zich, haar ademhaling vertraagde en na enkele minuten ging ze recht zitten om vervolgens mijn hand helemaal af te lebberen uit dankbaarheid .

Wie durft er nu nog beweren dat konijntjes niet slim zijn?

Het laat me nu wel beseffen dat Indy een heel gevoelig konijntje is en dat onze band sterker is dan ik dacht.

Wat een heerlijk buikje .

Sproetje had haar flesje vorige nacht laten vallen. Geen idee hoe dat gebeurd is. 's Morgens vond ik haar terwijl ze heel nerveus rond liep in haar kooi. Steeds weer naar de houder van het flesje en naar de deur. Ik haalde haar er vlug uit, zette haar in de speelbak, viste het flesje op en zag dat er nog een klein beetje water in zat. Ik hield het vlug voor haar mondje en zo heeft ze minutenlang staan drinken.

Schattig hè, net of ik een baby-tje haar flesje geef .

Hoewel Sproet nu "al" 1 jaar en 9 maanden oud is, is ze nog altijd heel speels en actief. Bij Aveve vond ik dit hoekhuisje voor haar. Het is niet gemakkelijk om speelgoed te vinden waarvan de openingen groot genoeg zijn voor een Syrische hamster.

Daarom heb ik het kleinere hoekhuisje (dat ze eerder kreeg) aan Dotje gegeven. Zij vindt alles prima .

Ook deze keer begin ik weer met Chica. Vorige keer schreef ik dat ik vermoedde dat er nog een eitje op komst was en mijn vrees werd waarheid . Gelukkig ging het leggen wel gewoon goed, hoewel de schaal van het ei duidelijk minder van kwaliteit was. Daarna is ze gestopt en broedde ze netjes op haar 2 eitjes. Tot gisteren. Plots verliest ze alle interesse in broeden, ook als ik ze vervang door kunsteitjes. Ze is opnieuw volop aan het masturberen. Dit gaat véél te snel, normaal gesproken zou ze 3 weken moeten broeden, niet 2. Dan een weekje 'vervelend' gedrag en dan pas weer leggen. Ze eet weer veel kalk dus het is nog niet gedaan .

Met Snowy ging het van kwaad naar erger . Vorige keer schreef ik dat hij weer heel fel begon te verharen en dat hij het lastig kreeg. Hij begon te niezen of hoesten en begon weer slechter te eten. Hooi liet hij als eerste staan.

Maar omdat ik in opleiding was en daarna ook nog huiswerk mee kreeg, heb ik niet naar behoren voor hem kunnen zorgen en daar voel ik me vreselijk schuldig over . Vrijdag (de laatste dag van de opleiding) at hij helemaal niets meer. 's Morgens zette ik alles klaar voor hem, maar toen ik 's middags thuis kwam, was alles onaangeroerd. Zelfs met de lekkerste dingen kon ik hem niet meer verleiden. Ik ben dan meteen beginnen te dwangvoeren en hoopte dat het een boost zou geven en dat hij snel weer zelf zou eten. Maar helaas, zaterdag heb ik hem ook de hele dag moeten dwangvoeren en medicijnen moeten geven. Ook zondag moest ik dwangvoeren en ik begon stilaan wanhopig te worden . Zo lang heeft het nog nooit geduurd voor ik hem weer op de rails kreeg. Ik was bang dat de puntjes op zijn kiezen inmiddels haakjes geworden waren en dat die de oorzaak waren dat hij niet meer wilde eten.

Ik besloot een laatste - weliswaar vreemde - poging te ondernemen om hem te bevrijden van die blokkade in zijn mondje of keel. Telkens als ik hem knuffelde, maakte hij maalgeluidjes. Maar daardoor moest hij iedere keer ook weer niezen/hoesten. Op een bepaald moment dacht ik dat hij het niet zou redden. Het klonk verschrikkelijk slijmerig . Toen begon hij plots mijn hand héél fanatiek te likken. Hij huppelde weg en ging aan zijn wortelhuis knabbelen. Dat was om 15u. Daarna ging hij vitamientjes eten. En toen volgde al heel snel hooi, kruiden, groenten, brokjes enz. Ik kon wel huilen van opluchting ! Je zou denken dat hij dan langzaam zijn eten weer opbouwt, maar nee hoor, hij at als een bootwerker en doet dit nog steeds. Ik ben zo trots op mijn dapper wondermanneke ! De eerste 2 avonden had hij wel buikkrampen na zijn brokjes, maar dat was snel verholpen met pijnstilling en buikmassage. Hopelijk blijft het nu echt een tijdje goed gaan. Zo meteen lezen jullie waarom.

Hier zie je goed dat hij nog in de rui is.

Ook Indy heeft af en toe last van haar spijsvertering, ik weet niet goed waarom. Als ik haar medicijnen wil geven, is het meestal weer voorbij voor ik de spuitjes klaar heb. Of het is 5 minuten later al beter en zo snel werken de medicijnen ook weer niet.

Voor het overige is ze haar ondeugende zelf, wat is ze toch een heerlijk meisje !

Tegenwoordig komt ze schooien als ik met de groenteschotels bezig ben .

Konijnen hebben zo mooie mondjes .

Omdat ik volgende week misschien niet meer goed zie of misschien niet thuis zal zijn, vierde ik Dotjes verjaardag al een weekje eerder. Meer over mezelf schrijf ik hier onder. 

Op zaterdag 31 januari zal Dotje 2 jaar worden en dat moet natuurlijk gevierd worden !

Ze kreeg verschillende cadeautjes, o.a. dit schattig blokhutje.

Een theepotje voor Dotje . (eigenlijk een vogelvoederhuisje)

Sproetje was blij met de doos van het theepotje. Met haar 150g is ze te groot voor het meeste hamsterspeelgoed .

Als ze op verkenning gaat door het huis, heeft ze altijd veel interesse in het konijnenspeelgoed .

Zoals gezegd, nu iets over mezelf. Ik schrijf eigenlijk nooit over mezelf, maar omdat ik nu mogelijk voor een periode niet meer bereikbaar kan zijn, moet ik het doen. Sommigen onder jullie weten dat ik reuma, ziekte van Crohn en voortdurende oogontstekingen heb. Het hoort helaas allemaal samen. Sinds anderhalf jaar heb ik ook glaucoom (hoge oogdruk), maar die was nog slechts licht verhoogd met druppels, nog net binnen de grens van het toelaatbare. Vorige keer schreef ik dat ik naar de oogarts moest en daar bleek mijn oogdruk - ondanks de druppels - plots 30 te bedragen ! Een normale oogdruk ligt tussen 10 en 22. Ze verwees me door naar specialisten in Leuven en afgelopen woensdag kon ik er terecht. Daar bleek mijn oogdruk ondertussen gestegen te zijn tot 42 ! Boven de 40 kunnen de cellen van de oogzenuwen beginnen af te sterven en die schade is onomkeerbaar . 

Ik was dus heel aangeslagen en dacht al dat ik moest opgenomen worden. Gelukkig kreeg ik speciale samengestelde druppels mee en moet ik nu plaspillen slikken om het vocht in het oog snel te laten dalen. Ik denk dat het werkt. Een hoge oogdruk voel je eigenlijk niet. De laatste weken had ik echter last van irritatie in mijn oog als ik wakker werd, dat is nu weg. Ook het vocht dat ik vasthield in mijn benen is verdwenen. Vrijdag 30 januari moet ik terug op controle en dan hoor ik het verdere behandelplan. Ik moet immers een nieuwe kunstlens krijgen omdat mijn echte lens aan de achterkant heel troebel geworden is door cataract. Die cataract is het gevolg van veel en lang behandelen met cortisonedruppels. Maar ik heb geen keuze want het oog blijft ontstoken. Men heeft nu ook bloed genomen om na te gaan of de oorzaak van de ontstekingen wel reuma is of iets anders. Zolang die ontsteking niet onder controle is, kunnen ze niet opereren, dan is het risico op blindheid té groot. Ze hebben mijn pupillen open gezet om alles beter te kunnen bekijken.

Daardoor zie je de cataract bij mij nu goed zitten, ik lijk steeds meer op Snowy .

Ik ben erg nerveus en bang om blind te worden aan mijn rechteroog. Bovendien moet ik nu een schema uitwerken wie voor mijn diertjes zal zorgen en hoe dat moet gebeuren. De hamsters zijn niet zo een probleem. Chica kan een probleem worden als ze een prolaps krijgt of een windei heeft dat niet naar buiten wil komen. 

De konijnen zijn echter de grootste 'problemen'. Ze moeten echt hier verzorgd worden, ik kan hen nergens plaatsen want dan schieten ze in de stress. Ze zijn niet gewend om in een kooi te zitten en blinde Snowy zou zijn weg niet meer vinden. Bovendien heeft Snowy een flinke gebruiksaanwijzing nu hij zo oud is. Hij moet dagelijks geplukt worden, liefst ook gemasseerd, maar zal hij dit toelaten van iemand anders? Als hij slecht eet, moet je alle trucjes uit de kast halen en kijken wat hij die dag prefereert. Geen sinecure dus en ik geef de verzorging écht niet graag uit handen, het zal nooit helemaal naar mijn wensen zijn. 

Als mijn huisgenoot hier nog woont als ik geopereerd moet worden, kan hij 's morgens en 's avonds de verzorging op zich nemen. Mijn ex-collega (DA-assistente) zou 's middags kruiden komen geven en kijken of alles oké is. Zij wil hier ook even komen wonen als mijn huisgenoot inmiddels zou verhuisd zijn. Ik ben blij dat ik op deze mensen kan rekenen, maar ik hoop dat een opname niet nodig zal zijn.

Kortom, ik maak me grote zorgen, om mezelf, maar vooral om mijn diertjes. En ondertussen zit ik ook nog in intensieve trajectbegeleiding om een nieuwe baan te vinden en dat kan ik er nu écht niet bij hebben. Ik wil me eerst concentreren op mijn gezondheid!

Chica heeft me afgelopen vrijdag weer onaangenaam verrast. Helemaal onverwacht heeft ze een ei gelegd! Ik liet de 2 kunsteitjes liggen in de hoop dat het zou helpen. Het heeft haar wel rustig gehouden, ze heeft niet geschreeuwd en niet overmatig gemasturbeerd. Ik merkte wel dat ze interesse verloor in de eieren, maar in principe zou ik ze nu pas mogen wegnemen. Nu zijn de 3 weken pas om, dan zou ze een week 'vervelend gedrag' vertonen en dan weer beginnen te leggen. Het volgt elkaar dus in sneltempo op, geen wonder dat het implantaat ook zo kort gewerkt heeft. 

Het ei ziet er wel heel goed uit en ze heeft geen prolaps. Benieuwd of vandaag nog eentje komt, ik denk het wel want haar ontlasting is waterig en ze heeft een licht geknikte staart met gespreide staartveren. 

Ik heb voor het overige geen tekens gezien: geen waterige ontlasting, geen eetlustverlies, geen gewichtstoename. Wel heeft ze daags ervoor een badje genomen, ’s morgens had ze een lichte bult in de buik (kan ook ontlasting zijn) en een licht geknikte staart. Ze was wel wat feller de 2 laatste dagen in die zin dat ze haar nest verdedigde en bij ieder geluid haar ongenoegen liet horen. En vrijdagavond viel ze naar me uit toen ik voorbij de kooi kwam, toen zag ik het. 

Eigenlijk moet een vogel, als ze eieren legt, dagelijks eivoer krijgen. Dat heb ik vorige keer en nu dus ook, niet gedaan. Teveel eivoer kan schadelijk zijn voor de lever. Was dat misschien de oorzaak van een gezwollen lever en de gewichtstoename vorig jaar? Tja, het is dus weer afwachten nu, voorlopig gaat alles goed. 

Ik hoop zo dat ze geen prolaps zal krijgen want ik heb morgen geen tijd om naar de dierenarts te gaan! Ik ben de hele week in opleiding en namiddag moet ik naar de oogarts.

Dit is een foto van enkele dagen voor ze het ei legde, zo heeft ze wel minutenlang zitten geeuwen .

Wat betekent dan die lepeloren? Wel, ik vond Indy's oortjes toch altijd een bijzondere vorm hebben. Blijkbaar is dit een kenmerk waar fokkers op selecteren en het wordt lepel-oren genoemd! Helaas ben ik tot de ontdekking gekomen dat er nog andere - en negatieve - afwijkingen kunnen samen hangen met deze eigenschap . Want het is zeker geen nieuw ras zoals sommigen beweren! Het is een eigenschap en een - in mijn ogen althans - ongewenste.

Begrijp me niet verkeerd, ik zie Indy er niet minder graag door. Maar als je in deze link leest welke afwijkingen nog kunnen optreden, dan word ik niet vrolijk . Vooral de leeftijd van slechts 2 jaar zou ik héél erg vinden. Sowieso schijnen Rexen niet zo lang te leven als "gewone" konijnen. 

De toekomst zal het uitwijzen, maar ik hoop uiteraard dat ik minstens 10 jaar en liefst nog langer mag genieten van mijn fluwelen meisje. En dat ze voor het overige geen afwijkingen zal krijgen. Ze heeft sowieso geen koehakken, geen kromme rug, geen bol dwergenkopje, een heel beweeglijk staartje en haar tandjes zijn tot op heden ook in orde.

Als je haar bezig ziet, zie je helemaal niets verkeerd. Ze mist wel duidelijk socialisatie, ze laat zich nog steeds moeilijk oppakken en van de week gilde ze zelfs toen ik het wilde proberen .

Ze laat wel duidelijk haar pittig karakter zien, zo weigert ze de laatste dagen om 's avonds in haar kooi te gaan. Nu vind ik het niet zo erg dat ze 's nachts losloopt. Maar ze raakt soms vlug in paniek en stuift dan in blinde paniek overal tegenaan. In haar kooi zit ze eigenlijk veiliger. Maar zelfs met de lekkerste snoepjes is ze niet te verleiden. Daarin herken ik mijn Fluffy weer, ook zij verkoos vrijheid boven lekkers . Overdag ligt ze trouwens vaak in haar kooi, ze vindt het dus niet erg zolang de deur openblijft.

En ondanks castratie kan ze een zootje maken van haar kooi !

Ik wissel haar speelhoekje regelmatig af. Nu heeft ze een "ballenbad" gekregen. Ze moet er nog even aan wennen, maar lijkt het wel leuk te vinden .

Nee Indy, er zitten geen monsters onder je bed .

Met Snowy ging het de afgelopen weken relatief goed. Hij bleef wel lichtjes verharen en daardoor ook niezen/smakken, maar hij stopte niet met eten. Hij is zelfs weer 20 gram aangekomen en weegt opnieuw 800g. Hij was ook actiever, bleef niet meer in de kooi zitten, snuffelde regelmatig rond enz. Gisteren is hij echter weer flink beginnen te verharen, waardoor hij weer minder hooi eet. Hij veegt regelmatig met zijn pootje aan zijn mondje, hij heeft duidelijk weer last . Hij trekt zich ook weer terug in zijn huisje en wil met rust gelaten worden. Daardoor kan ik hem ook niet meer dagelijks masseren. Zijn kuur panacur is voorbij, daar hoef ik hem gelukkig niet meer mee te pesten.

Gelukkig blijft hij wel knagen aan zijn wortelhuisje. Maar hij verkiest wel dat het ondersteboven staat .

Twee sneeuwmannekes .

Afsluiten doe ik met een leuk bericht. Rabbit Time, het online magazine voor konijnenliefhebbers is onlangs 1 jaar geworden. Iedereen mocht verjaardagsfoto's insturen en o.a. Fluffy en Snowy zijn gekozen . Het konijn van Anouk de Vries lijkt thans op Snowy .

Groetjes van Corina, nijntjes Snowy en Indy, hammies Sproetje en Dotje en valkparkietje Chica.

Chica heeft het bij 1 eitje gehouden deze keer, misschien ook omdat ik al 2 nepeitjes bij haar had gelegd. Er is maar weinig gekend over anticonceptie bij vogels en de druppels waar ik het vorige keer over had, zouden schadelijk kunnen zijn. Steven (de dierenarts) gaat meer informatie zoeken, hopelijk komt er een veilige en geschikte oplossing uit de bus.

Voorlopig gaat alles goed, maar ik hou mijn hart vast voor de volgende legronde .

Chica broedt de hele dag en nacht op de eitjes, maar af en toe komt ze eten, drinken, kaka doen en haar veertjes goed leggen . Ik vind het zo schattig als ze dit met haar staartveertjes doet. Het maakt ook zo een fijn geluid, je hoort een 'krrrr'-geluid als ze met haar bekje/tong langs haar veertjes gaat .

Vorige keer schreef ik ook dat het niet zo goed ging met Snowy. Hij verhaart nu letterlijk van kop tot teen ! En je ziet het niet eens! Waar ik haren uittrek, staan al opnieuw lange haren. Hierdoor eet hij weer iets minder goed, maar gelukkig stopt hij niet volledig. Ik pluk hem iedere dag, meer kan ik niet doen. 

Ondertussen krijgt hij al 2 weken Panacur en ik zie beterschap. Hij schrikt niet meer en plast niet meer in huis. Af en toe heeft hij een terugval en een slechte dag. Een teken dat het medicijn zijn werk aan het doen is en dat het inderdaad weer een opstoot van die ellendige E. cuniculi is . Daarom ga ik zeker nog 2 weken door met Panacur en dan evalueer ik zijn toestand opnieuw.

Zijn keutels zien er alleszins weer groter uit dan gewoonlijk. Dat is altijd zo met Panacur, ik begrijp niet goed waarom, maar het is een leuke bijkomstigheid .

Ik heb ook enkele dagen de hoge dosis pijnstilling gegeven, maar dat maakte geen verschil in zijn activiteitsniveau of eetlust. Dus daar ben ik mee gestopt om zijn systeem niet te overbelasten.

Als kerstcadeau heeft hij zijn wortelhuisje al gekregen, ik kon/wilde gewoon niet wachten tot Kerst om het te geven . Maar ik besloot om ook eens een infraroodmassage te proberen om zijn stramme spiertjes wat los te maken. Ik gebruik enkel de warmtelamp, niet de massageknop. Die is veel te heftig voor konijnen, zelfs op de laagste stand. Het doet geen spectaculaire dingen, maar hij beweegt weer iets meer én beter. Hij haperde soms bij het in- en uitspringen van de kooi, Panacur gaf geen verschil.

Dit idee ga ik zeker toevoegen aan mijn pagina over bejaarde konijnen.

Hij mocht even kennismaken met het nieuwe rendier, maar had niet veel interesse .

Indy vond het wel reuze interessant, ze dreef hem helemaal in een hoekje om vervolgens op hem te gaan zitten .

Ze imiteert graag een haasje . Ook zij is trouwens verder gegaan met verharen.

Lekker chocobolleke met een toefje slagroom .

Ik schreef vorige keer al dat Monique mijn andere diertjes ook verwend heeft. Indy kreeg een houten smijtspeeltje .

Van mij had ze natuurlijk het bedje al gekregen. Nu gaf ik iets wat niet tastbaar is, maar ze geniet er volop van: meer loopstroken .

Sproetje kreeg van Monique een eigen kerststalletje .

En van mijn huisgenoot een klimtoestel, eigenlijk bedoeld voor dwergjes, maar ze vindt het ook leuk .

Dotje werd verwend met een aardbeienhuisje en van mij kreeg ze een peertje . 

Ik had nog een cadeaubon liggen die ik voor mijn verjaardag had gekregen van mijn ex-bazin. Daarmee heb ik mezelf verwend met deze cadeautjes . Het boekje heb ik al gelezen, het is een erg mooi verhaal! Omdat ik nu een echt fluwelen konijn heb, moest ik dit boekje gewoon hebben . De DVD heb ik nog niet bekeken, maar ik verwacht dat het met tranen zal zijn. Als kind huilde ik al bij de clip "Bright eyes" .

Even een tussentijdse blog om te melden dat Chica op donderdagavond toch weer een ei gelegd heeft. Dat is balen met hoofdletter B ! Gelukkig heeft het een behoorlijke schaal, enkel de punt is wat broos. Ook geen prolaps toe nu toe. Haar waterige ontlasting wijst erop dat er een 2de ei moet komen. Dat had echter gisteren al moeten gebeuren, maar het blijft rustig.  Ik wacht in spanning af .

En dan hoop ik uit de grond van mijn hart dat de druppeltjes zullen werken. Want het verleden heeft me geleerd dat haar eieren wel eens haar einde kunnen betekenen . Haar lichaampje zal die stress, narcoses en operaties niet blijven aan kunnen.

Ook met Snowy gaat het niet schitterend, maar daarover meer in de blog van 28/12.

Zoals jullie weten, kwakkelt Snowy al enkele jaren met de gezondheid, maar het ging nog behoorlijk. Nu vond ik hem plots toch wel snel achteruitgaan. Hij eet beduidend minder en trager (maar alleen in de voormiddag) en blijft de hele voormiddag in zijn kooi zitten of liggen. Nu kan dat natuurlijk gewoon de leeftijd en/of pijn zijn, maar het kan ook evengoed de EC weer zijn die de kop opsteekt. Of misschien haakjes op de kiezen, want als hij verhaart, maakt hij dat rare geluid met zijn mondje en eet hij ook minder. Helaas een goede combinatie die haakjes kan veroorzaken.