Mijn excuses aan iedereen die op mail-antwoord van mij zit te wachten. Het zijn bewogen tijden geweest, ik moet mijn oog laten rusten en nu zeker, want ik sukkel met 2 ontstoken ogen. Gelieve dus nog even geduld te hebben, ik ben jullie niet vergeten .

Ook deze keer mag Chica de aftrap geven. Niet te geloven, 15 jaar en ze stopt nog steeds niet met leggen . Vrijdag zag ik dat ze een geknikte staart had, een bult in de buik had, weinig at, maar wel heel fel was als ik voorbij de kooi kwam. Haar ontlasting was echter nog vast en ze was slechts 8 g aangekomen. 

's Nachts om 4u. hoor ik haar naar boven klimmen en ze begon klaaglijke piepgeluidjes te maken. Ik deed mijn zaklamp aan en zag haar persen, ik wist wat er zou komen . Ik stond snel op om het licht aan te doen en toen hoorde ik al een plof achter mij. Het windei was op de bodem van de kooi gevallen en uit elkaar gespat. Ik controleerde eerst haar cloaca en die was gelukkig in orde, oef! Toen ruimde ik vlug het windei op en ik kon nog net op tijd mijn hand terug trekken of de immense ontlasting was op mijn hand terecht gekomen . Die ook maar opgeruimd want het stonk verschrikkelijk! Chica zag er alert uit en begon haar veertjes te poetsen. Dus om 4u20 kon ik weer gaan slapen.

Ik hoop dat er vandaag of morgen niet nog een windei komt. Of dat Chica geen legnood of prolaps krijgt. 

Er is niets dat haar hormonen kan tegenhouden. Toen ze vroeger bij haar vinder buiten woonde, legde ze ook veel eieren en daar zat ze thans in natuurlijke omstandigheden en werd ze nooit geknuffeld.

Ik laat haar nog steeds verder broeden op kunsteitjes. Het is duidelijk dat die haar hormonen niet tegenhouden, maar ze is dan wel rustiger en schreeuwt niet zoveel. Ze masturbeert nog steeds volop .

Snowy was sinds mijn vorige blog zomaar even 40g aangekomen ! Ik kon weer een heerlijk stevig buikje voelen. Helaas blijft er weer niet meer veel van over. Hij verhaart weer veel en hoewel ik hem zo goed mogelijk pluk, kan ik niet voorkomen dat hij zichzelf likt. Hij smakt weer en eet weer minder hooi en andijvie. Wat moet het toch vermoeiend zijn voor mijn lief manneke. Dit verdient hij niet .

Ik weet niet waarom maar hij drinkt ook niet meer uit zijn fles als hij in de kooi zit. En zijn vitamientjes vindt hij ook niet meer zo lekker sinds ik opnieuw de knabbelrol geef. Ik geef ze uiteraard maar enkele minuten. Hij zou ze anders helemaal soldaat maken en plakpoep krijgen .

Hij eet nog altijd heel bezitterig .

Ook Indy had van de week weer buikkrampen. En het valt me op dat dit telkens gebeurt wanneer ze in haar kooi moet blijven. Als ik weg ga, vind ik het veiliger dat ze in de kooi zit. Ze kan soms hevig schrikken en in blinde paniek ergens tegen aan botsen. 

Toen ik vorige keer medicijnen gaf (pijnstilling, darmstimulerend middel, antigasmiddel) voelde ze zich meteen beter. Dat kan natuurlijk niet, zo snel werken die medicijnen niet.

Daarom dacht ik dat het bij haar misschien tussen de oortjes kon zitten. Ik hoorde haar ongemakkelijk liggen in de tunnel, daar gaat ze nooit liggen trouwens. Ik kon haar eruit halen en ze ging ongemakkelijk in haar bedje liggen. Plots gooit ze zich op haar zij alsof ze haar buikje aanbood. En hoewel ik anders nooit aan haar buikje mag komen, liet ze het nu toe dat ik het masseerde! Haar oortjes ontspanden zich, haar ademhaling vertraagde en na enkele minuten ging ze recht zitten om vervolgens mijn hand helemaal af te lebberen uit dankbaarheid .

Wie durft er nu nog beweren dat konijntjes niet slim zijn?

Het laat me nu wel beseffen dat Indy een heel gevoelig konijntje is en dat onze band sterker is dan ik dacht.

Wat een heerlijk buikje .

Sproetje had haar flesje vorige nacht laten vallen. Geen idee hoe dat gebeurd is. 's Morgens vond ik haar terwijl ze heel nerveus rond liep in haar kooi. Steeds weer naar de houder van het flesje en naar de deur. Ik haalde haar er vlug uit, zette haar in de speelbak, viste het flesje op en zag dat er nog een klein beetje water in zat. Ik hield het vlug voor haar mondje en zo heeft ze minutenlang staan drinken.

Schattig hè, net of ik een baby-tje haar flesje geef .

Hoewel Sproet nu "al" 1 jaar en 9 maanden oud is, is ze nog altijd heel speels en actief. Bij Aveve vond ik dit hoekhuisje voor haar. Het is niet gemakkelijk om speelgoed te vinden waarvan de openingen groot genoeg zijn voor een Syrische hamster.

Daarom heb ik het kleinere hoekhuisje (dat ze eerder kreeg) aan Dotje gegeven. Zij vindt alles prima .

Ook deze keer begin ik weer met Chica. Vorige keer schreef ik dat ik vermoedde dat er nog een eitje op komst was en mijn vrees werd waarheid . Gelukkig ging het leggen wel gewoon goed, hoewel de schaal van het ei duidelijk minder van kwaliteit was. Daarna is ze gestopt en broedde ze netjes op haar 2 eitjes. Tot gisteren. Plots verliest ze alle interesse in broeden, ook als ik ze vervang door kunsteitjes. Ze is opnieuw volop aan het masturberen. Dit gaat véél te snel, normaal gesproken zou ze 3 weken moeten broeden, niet 2. Dan een weekje 'vervelend' gedrag en dan pas weer leggen. Ze eet weer veel kalk dus het is nog niet gedaan .

Met Snowy ging het van kwaad naar erger . Vorige keer schreef ik dat hij weer heel fel begon te verharen en dat hij het lastig kreeg. Hij begon te niezen of hoesten en begon weer slechter te eten. Hooi liet hij als eerste staan.

Maar omdat ik in opleiding was en daarna ook nog huiswerk mee kreeg, heb ik niet naar behoren voor hem kunnen zorgen en daar voel ik me vreselijk schuldig over . Vrijdag (de laatste dag van de opleiding) at hij helemaal niets meer. 's Morgens zette ik alles klaar voor hem, maar toen ik 's middags thuis kwam, was alles onaangeroerd. Zelfs met de lekkerste dingen kon ik hem niet meer verleiden. Ik ben dan meteen beginnen te dwangvoeren en hoopte dat het een boost zou geven en dat hij snel weer zelf zou eten. Maar helaas, zaterdag heb ik hem ook de hele dag moeten dwangvoeren en medicijnen moeten geven. Ook zondag moest ik dwangvoeren en ik begon stilaan wanhopig te worden . Zo lang heeft het nog nooit geduurd voor ik hem weer op de rails kreeg. Ik was bang dat de puntjes op zijn kiezen inmiddels haakjes geworden waren en dat die de oorzaak waren dat hij niet meer wilde eten.

Ik besloot een laatste - weliswaar vreemde - poging te ondernemen om hem te bevrijden van die blokkade in zijn mondje of keel. Telkens als ik hem knuffelde, maakte hij maalgeluidjes. Maar daardoor moest hij iedere keer ook weer niezen/hoesten. Op een bepaald moment dacht ik dat hij het niet zou redden. Het klonk verschrikkelijk slijmerig . Toen begon hij plots mijn hand héél fanatiek te likken. Hij huppelde weg en ging aan zijn wortelhuis knabbelen. Dat was om 15u. Daarna ging hij vitamientjes eten. En toen volgde al heel snel hooi, kruiden, groenten, brokjes enz. Ik kon wel huilen van opluchting ! Je zou denken dat hij dan langzaam zijn eten weer opbouwt, maar nee hoor, hij at als een bootwerker en doet dit nog steeds. Ik ben zo trots op mijn dapper wondermanneke ! De eerste 2 avonden had hij wel buikkrampen na zijn brokjes, maar dat was snel verholpen met pijnstilling en buikmassage. Hopelijk blijft het nu echt een tijdje goed gaan. Zo meteen lezen jullie waarom.

Hier zie je goed dat hij nog in de rui is.

Ook Indy heeft af en toe last van haar spijsvertering, ik weet niet goed waarom. Als ik haar medicijnen wil geven, is het meestal weer voorbij voor ik de spuitjes klaar heb. Of het is 5 minuten later al beter en zo snel werken de medicijnen ook weer niet.

Voor het overige is ze haar ondeugende zelf, wat is ze toch een heerlijk meisje !

Tegenwoordig komt ze schooien als ik met de groenteschotels bezig ben .

Konijnen hebben zo mooie mondjes .

Omdat ik volgende week misschien niet meer goed zie of misschien niet thuis zal zijn, vierde ik Dotjes verjaardag al een weekje eerder. Meer over mezelf schrijf ik hier onder. 

Op zaterdag 31 januari zal Dotje 2 jaar worden en dat moet natuurlijk gevierd worden !

Ze kreeg verschillende cadeautjes, o.a. dit schattig blokhutje.

Een theepotje voor Dotje . (eigenlijk een vogelvoederhuisje)

Sproetje was blij met de doos van het theepotje. Met haar 150g is ze te groot voor het meeste hamsterspeelgoed .

Als ze op verkenning gaat door het huis, heeft ze altijd veel interesse in het konijnenspeelgoed .

Zoals gezegd, nu iets over mezelf. Ik schrijf eigenlijk nooit over mezelf, maar omdat ik nu mogelijk voor een periode niet meer bereikbaar kan zijn, moet ik het doen. Sommigen onder jullie weten dat ik reuma, ziekte van Crohn en voortdurende oogontstekingen heb. Het hoort helaas allemaal samen. Sinds anderhalf jaar heb ik ook glaucoom (hoge oogdruk), maar die was nog slechts licht verhoogd met druppels, nog net binnen de grens van het toelaatbare. Vorige keer schreef ik dat ik naar de oogarts moest en daar bleek mijn oogdruk - ondanks de druppels - plots 30 te bedragen ! Een normale oogdruk ligt tussen 10 en 22. Ze verwees me door naar specialisten in Leuven en afgelopen woensdag kon ik er terecht. Daar bleek mijn oogdruk ondertussen gestegen te zijn tot 42 ! Boven de 40 kunnen de cellen van de oogzenuwen beginnen af te sterven en die schade is onomkeerbaar . 

Ik was dus heel aangeslagen en dacht al dat ik moest opgenomen worden. Gelukkig kreeg ik speciale samengestelde druppels mee en moet ik nu plaspillen slikken om het vocht in het oog snel te laten dalen. Ik denk dat het werkt. Een hoge oogdruk voel je eigenlijk niet. De laatste weken had ik echter last van irritatie in mijn oog als ik wakker werd, dat is nu weg. Ook het vocht dat ik vasthield in mijn benen is verdwenen. Vrijdag 30 januari moet ik terug op controle en dan hoor ik het verdere behandelplan. Ik moet immers een nieuwe kunstlens krijgen omdat mijn echte lens aan de achterkant heel troebel geworden is door cataract. Die cataract is het gevolg van veel en lang behandelen met cortisonedruppels. Maar ik heb geen keuze want het oog blijft ontstoken. Men heeft nu ook bloed genomen om na te gaan of de oorzaak van de ontstekingen wel reuma is of iets anders. Zolang die ontsteking niet onder controle is, kunnen ze niet opereren, dan is het risico op blindheid té groot. Ze hebben mijn pupillen open gezet om alles beter te kunnen bekijken.

Daardoor zie je de cataract bij mij nu goed zitten, ik lijk steeds meer op Snowy .

Ik ben erg nerveus en bang om blind te worden aan mijn rechteroog. Bovendien moet ik nu een schema uitwerken wie voor mijn diertjes zal zorgen en hoe dat moet gebeuren. De hamsters zijn niet zo een probleem. Chica kan een probleem worden als ze een prolaps krijgt of een windei heeft dat niet naar buiten wil komen. 

De konijnen zijn echter de grootste 'problemen'. Ze moeten echt hier verzorgd worden, ik kan hen nergens plaatsen want dan schieten ze in de stress. Ze zijn niet gewend om in een kooi te zitten en blinde Snowy zou zijn weg niet meer vinden. Bovendien heeft Snowy een flinke gebruiksaanwijzing nu hij zo oud is. Hij moet dagelijks geplukt worden, liefst ook gemasseerd, maar zal hij dit toelaten van iemand anders? Als hij slecht eet, moet je alle trucjes uit de kast halen en kijken wat hij die dag prefereert. Geen sinecure dus en ik geef de verzorging écht niet graag uit handen, het zal nooit helemaal naar mijn wensen zijn. 

Als mijn huisgenoot hier nog woont als ik geopereerd moet worden, kan hij 's morgens en 's avonds de verzorging op zich nemen. Mijn ex-collega (DA-assistente) zou 's middags kruiden komen geven en kijken of alles oké is. Zij wil hier ook even komen wonen als mijn huisgenoot inmiddels zou verhuisd zijn. Ik ben blij dat ik op deze mensen kan rekenen, maar ik hoop dat een opname niet nodig zal zijn.

Kortom, ik maak me grote zorgen, om mezelf, maar vooral om mijn diertjes. En ondertussen zit ik ook nog in intensieve trajectbegeleiding om een nieuwe baan te vinden en dat kan ik er nu écht niet bij hebben. Ik wil me eerst concentreren op mijn gezondheid!

Chica heeft me afgelopen vrijdag weer onaangenaam verrast. Helemaal onverwacht heeft ze een ei gelegd! Ik liet de 2 kunsteitjes liggen in de hoop dat het zou helpen. Het heeft haar wel rustig gehouden, ze heeft niet geschreeuwd en niet overmatig gemasturbeerd. Ik merkte wel dat ze interesse verloor in de eieren, maar in principe zou ik ze nu pas mogen wegnemen. Nu zijn de 3 weken pas om, dan zou ze een week 'vervelend gedrag' vertonen en dan weer beginnen te leggen. Het volgt elkaar dus in sneltempo op, geen wonder dat het implantaat ook zo kort gewerkt heeft. 

Het ei ziet er wel heel goed uit en ze heeft geen prolaps. Benieuwd of vandaag nog eentje komt, ik denk het wel want haar ontlasting is waterig en ze heeft een licht geknikte staart met gespreide staartveren. 

Ik heb voor het overige geen tekens gezien: geen waterige ontlasting, geen eetlustverlies, geen gewichtstoename. Wel heeft ze daags ervoor een badje genomen, ’s morgens had ze een lichte bult in de buik (kan ook ontlasting zijn) en een licht geknikte staart. Ze was wel wat feller de 2 laatste dagen in die zin dat ze haar nest verdedigde en bij ieder geluid haar ongenoegen liet horen. En vrijdagavond viel ze naar me uit toen ik voorbij de kooi kwam, toen zag ik het. 

Eigenlijk moet een vogel, als ze eieren legt, dagelijks eivoer krijgen. Dat heb ik vorige keer en nu dus ook, niet gedaan. Teveel eivoer kan schadelijk zijn voor de lever. Was dat misschien de oorzaak van een gezwollen lever en de gewichtstoename vorig jaar? Tja, het is dus weer afwachten nu, voorlopig gaat alles goed. 

Ik hoop zo dat ze geen prolaps zal krijgen want ik heb morgen geen tijd om naar de dierenarts te gaan! Ik ben de hele week in opleiding en namiddag moet ik naar de oogarts.

Dit is een foto van enkele dagen voor ze het ei legde, zo heeft ze wel minutenlang zitten geeuwen .

Wat betekent dan die lepeloren? Wel, ik vond Indy's oortjes toch altijd een bijzondere vorm hebben. Blijkbaar is dit een kenmerk waar fokkers op selecteren en het wordt lepel-oren genoemd! Helaas ben ik tot de ontdekking gekomen dat er nog andere - en negatieve - afwijkingen kunnen samen hangen met deze eigenschap . Want het is zeker geen nieuw ras zoals sommigen beweren! Het is een eigenschap en een - in mijn ogen althans - ongewenste.

Begrijp me niet verkeerd, ik zie Indy er niet minder graag door. Maar als je in deze link leest welke afwijkingen nog kunnen optreden, dan word ik niet vrolijk . Vooral de leeftijd van slechts 2 jaar zou ik héél erg vinden. Sowieso schijnen Rexen niet zo lang te leven als "gewone" konijnen. 

De toekomst zal het uitwijzen, maar ik hoop uiteraard dat ik minstens 10 jaar en liefst nog langer mag genieten van mijn fluwelen meisje. En dat ze voor het overige geen afwijkingen zal krijgen. Ze heeft sowieso geen koehakken, geen kromme rug, geen bol dwergenkopje, een heel beweeglijk staartje en haar tandjes zijn tot op heden ook in orde.

Als je haar bezig ziet, zie je helemaal niets verkeerd. Ze mist wel duidelijk socialisatie, ze laat zich nog steeds moeilijk oppakken en van de week gilde ze zelfs toen ik het wilde proberen .

Ze laat wel duidelijk haar pittig karakter zien, zo weigert ze de laatste dagen om 's avonds in haar kooi te gaan. Nu vind ik het niet zo erg dat ze 's nachts losloopt. Maar ze raakt soms vlug in paniek en stuift dan in blinde paniek overal tegenaan. In haar kooi zit ze eigenlijk veiliger. Maar zelfs met de lekkerste snoepjes is ze niet te verleiden. Daarin herken ik mijn Fluffy weer, ook zij verkoos vrijheid boven lekkers . Overdag ligt ze trouwens vaak in haar kooi, ze vindt het dus niet erg zolang de deur openblijft.

En ondanks castratie kan ze een zootje maken van haar kooi !

Ik wissel haar speelhoekje regelmatig af. Nu heeft ze een "ballenbad" gekregen. Ze moet er nog even aan wennen, maar lijkt het wel leuk te vinden .

Nee Indy, er zitten geen monsters onder je bed .

Met Snowy ging het de afgelopen weken relatief goed. Hij bleef wel lichtjes verharen en daardoor ook niezen/smakken, maar hij stopte niet met eten. Hij is zelfs weer 20 gram aangekomen en weegt opnieuw 800g. Hij was ook actiever, bleef niet meer in de kooi zitten, snuffelde regelmatig rond enz. Gisteren is hij echter weer flink beginnen te verharen, waardoor hij weer minder hooi eet. Hij veegt regelmatig met zijn pootje aan zijn mondje, hij heeft duidelijk weer last . Hij trekt zich ook weer terug in zijn huisje en wil met rust gelaten worden. Daardoor kan ik hem ook niet meer dagelijks masseren. Zijn kuur panacur is voorbij, daar hoef ik hem gelukkig niet meer mee te pesten.

Gelukkig blijft hij wel knagen aan zijn wortelhuisje. Maar hij verkiest wel dat het ondersteboven staat .

Twee sneeuwmannekes .

Afsluiten doe ik met een leuk bericht. Rabbit Time, het online magazine voor konijnenliefhebbers is onlangs 1 jaar geworden. Iedereen mocht verjaardagsfoto's insturen en o.a. Fluffy en Snowy zijn gekozen . Het konijn van Anouk de Vries lijkt thans op Snowy .

Groetjes van Corina, nijntjes Snowy en Indy, hammies Sproetje en Dotje en valkparkietje Chica.

Chica heeft het bij 1 eitje gehouden deze keer, misschien ook omdat ik al 2 nepeitjes bij haar had gelegd. Er is maar weinig gekend over anticonceptie bij vogels en de druppels waar ik het vorige keer over had, zouden schadelijk kunnen zijn. Steven (de dierenarts) gaat meer informatie zoeken, hopelijk komt er een veilige en geschikte oplossing uit de bus.

Voorlopig gaat alles goed, maar ik hou mijn hart vast voor de volgende legronde .

Chica broedt de hele dag en nacht op de eitjes, maar af en toe komt ze eten, drinken, kaka doen en haar veertjes goed leggen . Ik vind het zo schattig als ze dit met haar staartveertjes doet. Het maakt ook zo een fijn geluid, je hoort een 'krrrr'-geluid als ze met haar bekje/tong langs haar veertjes gaat .

Vorige keer schreef ik ook dat het niet zo goed ging met Snowy. Hij verhaart nu letterlijk van kop tot teen ! En je ziet het niet eens! Waar ik haren uittrek, staan al opnieuw lange haren. Hierdoor eet hij weer iets minder goed, maar gelukkig stopt hij niet volledig. Ik pluk hem iedere dag, meer kan ik niet doen. 

Ondertussen krijgt hij al 2 weken Panacur en ik zie beterschap. Hij schrikt niet meer en plast niet meer in huis. Af en toe heeft hij een terugval en een slechte dag. Een teken dat het medicijn zijn werk aan het doen is en dat het inderdaad weer een opstoot van die ellendige E. cuniculi is . Daarom ga ik zeker nog 2 weken door met Panacur en dan evalueer ik zijn toestand opnieuw.

Zijn keutels zien er alleszins weer groter uit dan gewoonlijk. Dat is altijd zo met Panacur, ik begrijp niet goed waarom, maar het is een leuke bijkomstigheid .

Ik heb ook enkele dagen de hoge dosis pijnstilling gegeven, maar dat maakte geen verschil in zijn activiteitsniveau of eetlust. Dus daar ben ik mee gestopt om zijn systeem niet te overbelasten.

Als kerstcadeau heeft hij zijn wortelhuisje al gekregen, ik kon/wilde gewoon niet wachten tot Kerst om het te geven . Maar ik besloot om ook eens een infraroodmassage te proberen om zijn stramme spiertjes wat los te maken. Ik gebruik enkel de warmtelamp, niet de massageknop. Die is veel te heftig voor konijnen, zelfs op de laagste stand. Het doet geen spectaculaire dingen, maar hij beweegt weer iets meer én beter. Hij haperde soms bij het in- en uitspringen van de kooi, Panacur gaf geen verschil.

Dit idee ga ik zeker toevoegen aan mijn pagina over bejaarde konijnen.

Hij mocht even kennismaken met het nieuwe rendier, maar had niet veel interesse .

Indy vond het wel reuze interessant, ze dreef hem helemaal in een hoekje om vervolgens op hem te gaan zitten .

Ze imiteert graag een haasje . Ook zij is trouwens verder gegaan met verharen.

Lekker chocobolleke met een toefje slagroom .

Ik schreef vorige keer al dat Monique mijn andere diertjes ook verwend heeft. Indy kreeg een houten smijtspeeltje .

Van mij had ze natuurlijk het bedje al gekregen. Nu gaf ik iets wat niet tastbaar is, maar ze geniet er volop van: meer loopstroken .

Sproetje kreeg van Monique een eigen kerststalletje .

En van mijn huisgenoot een klimtoestel, eigenlijk bedoeld voor dwergjes, maar ze vindt het ook leuk .

Dotje werd verwend met een aardbeienhuisje en van mij kreeg ze een peertje . 

Ik had nog een cadeaubon liggen die ik voor mijn verjaardag had gekregen van mijn ex-bazin. Daarmee heb ik mezelf verwend met deze cadeautjes . Het boekje heb ik al gelezen, het is een erg mooi verhaal! Omdat ik nu een echt fluwelen konijn heb, moest ik dit boekje gewoon hebben . De DVD heb ik nog niet bekeken, maar ik verwacht dat het met tranen zal zijn. Als kind huilde ik al bij de clip "Bright eyes" .

Even een tussentijdse blog om te melden dat Chica op donderdagavond toch weer een ei gelegd heeft. Dat is balen met hoofdletter B ! Gelukkig heeft het een behoorlijke schaal, enkel de punt is wat broos. Ook geen prolaps toe nu toe. Haar waterige ontlasting wijst erop dat er een 2de ei moet komen. Dat had echter gisteren al moeten gebeuren, maar het blijft rustig.  Ik wacht in spanning af .

En dan hoop ik uit de grond van mijn hart dat de druppeltjes zullen werken. Want het verleden heeft me geleerd dat haar eieren wel eens haar einde kunnen betekenen . Haar lichaampje zal die stress, narcoses en operaties niet blijven aan kunnen.

Ook met Snowy gaat het niet schitterend, maar daarover meer in de blog van 28/12.

Zoals jullie weten, kwakkelt Snowy al enkele jaren met de gezondheid, maar het ging nog behoorlijk. Nu vond ik hem plots toch wel snel achteruitgaan. Hij eet beduidend minder en trager (maar alleen in de voormiddag) en blijft de hele voormiddag in zijn kooi zitten of liggen. Nu kan dat natuurlijk gewoon de leeftijd en/of pijn zijn, maar het kan ook evengoed de EC weer zijn die de kop opsteekt. Of misschien haakjes op de kiezen, want als hij verhaart, maakt hij dat rare geluid met zijn mondje en eet hij ook minder. Helaas een goede combinatie die haakjes kan veroorzaken.

Corina: "Indy, wat ben je aan het doen?"

Indy: "Niepfs, mammie" * kijkt met onschuldige blik en praat met mondje vol *

Ik heb mijn handen vol aan mijn meisje! Werkelijk alles knaagt ze kapot. Gelukkig eet ze niets op. Dus ik gaf haar een doos in de hoop dat het haar zou afleiden van niet geschikt knaagmateriaal. Het hielp even . Die doos bewoog overigens door de hele keuken omdat ze er zo hard aan zat te trekken.

Als er oostenwind staat, wordt het vrij koud in de keuken. De kelder is net onder de keuken en daar wordt natuurlijk niet verwarmd. Ik weet dat konijnen goed tegen koude kunnen, maar ik vind het dan toch zielig . Op facebook zag ik enkele nijntjes die een poppenbedje helemaal voor zichzelf hadden en dat wilde ik ook graag. Toevallig (?) zag ik dit bij de kringloopwinkel. Let ook op het beddengoed . 

Het grappige is hoe ze er in en uit gaat: door de spijltjes ! Terwijl ik had verwacht dat ze erover zou springen.

Ze kan er ook zo lief in liggen .

Zoals je ziet, heb ik het lakentje al moeten wegnemen, want dat beet ze stuk. De handdoek moet er ook aan geloven, maar dat vind ik niet zo heel erg. Wat ik wel zonde vind, is dit :

Je weet wel dat dit kan gebeuren bij konijnen, maar gezien ze mijn stoelen met rust laat, had ik gehoopt dat ze ook aan dit hout niet zou knagen.

Ik ben ook erg geschrokken van haar felheid om haar bezittingen te verdedigen. Van de week was mijn ex-collega op bezoek en ze legde even een speeltje op een andere plaats. Tjonge, Indy vloog grommend naar haar toe ! Mijn huisgenoot kreeg dezelfde reactie toen hij haar in het bedje wilde aaien. Meteen ging ze haar bedje markeren. Dat belooft als ik haar later wil koppelen... .

Tegen mij is ze zo lief en ik krijg nog altijd volop likjes van haar. Ik verwonder me nog iedere dag over haar schoonheid. Dat fluweelzacht vachtje, die onschuldige hertenoogjes... Maar zien jullie ook haar andere bijzonder kenmerken ? Het extra boogje aan haar oortjes, de uitstulpinkjes aan haar mondje...

Ze blijft overigens steken op een gewicht van 2,040 kg. Toch iets groter dan de gemiddelde dwerg. Ze krijgt overigens Cuni Nature van Versele Laga. Het lukt me niet om haar over te schakelen op Supreme Science Selective. Die krijgt ze er wel bij, maar laat ze helemaal tot het laatst liggen. 

Op kruiden is ze verzot, zoals je kunt zien .

Ze is nog wat mollig, maar heeft alleszins weer een mooi figuurtje .

De grote korst in het midden van haar nek is eindelijk losgekomen. Die irriteerde haar mateloos en ze zat er verwoed aan te krabben. Dat werd nog erger nadat ze haar herhalingspipetje Stronghold had gekregen vorige week. Nu zit er nog een korstje waar ze heeft zitten krabben. Maar zoals je ziet, zijn op andere plaatsen haar haartjes al terug aan het groeien. Komt allemaal goed .

Ze kan er soms zo heerlijk ontspannen bij liggen .

Snowy zit of ligt sowieso heel vaak. Het is fijn om te zien dat hij zijn linkeroogje niet altijd dicht knijpt.

Soms ligt hij ook nog languit, maar het overeind komen gaat dan wat moeizaam en in etappes. Eerst de voorkant, dan de achterkant bij trekken.

Ik ben blij als ik hem hooi zie eten. Hij blijft maar verharen en heeft weer enkele hele moeilijke dagen achter de rug. Hij wilde nauwelijks eten omdat hij veel moest niezen/hoesten en hij veegde voortdurend met zijn pootje aan zijn mondje.

Eten gaat ook moeizamer, maar dat lag aan zijn eetlust. Ineens eet hij zijn Supreme niet meer met smaak. Ik weet dat de smaak bij oudere konijnen kan veranderen. Bij Fluffy was dat ook zo en Snowy lustte enkele jaren geleden al geen rozijntjes meer. Zomaar, van de ene op de andere dag. Dus nu krijgt ook hij Cuni Nature, maar wel de junior variant, aangevuld met Supreme junior. En... hij lust plotseling wél Beaphar Nature. Maar... niet in zijn bakje! Als ik de brokjes op zijn vetbed leg, eet hij ze wel op. Waarom dat zo is, is me niet duidelijk, maar het werkt en dat is het voornaamste.

Zijn weiderol vindt hij wel nog altijd lekker .

Ook zijn wortelhuisje moet er aan geloven, maar het begint wel echt op te raken. En ik vind dit huisje niet in België . Wie me kan vertellen waar ik het wel kan kopen, laat het me weten.

's Morgens is ze ook nog vaak wakker en dan wil ze er ook uit. Als ze terug in de kooi moet, blijft ze bedelen om aandacht en/of snoep .

's Avonds mag ze ook altijd loslopen en toen mocht ze kennismaken met Indy.

Ze mocht ook dichterbij komen, maar om veiligheidsredenen zit ze dan even in een transportbakje.

Natuurlijk kunnen we Dotje niet uitstoten . Ook zij mocht even haar nieuwe buurvrouw leren kennen.

Indy's nekje is aan het genezen, ze krabt nu veel omdat het wellicht jeukt. De kleine korstjes zijn al losgekomen. De grote korst in het midden is rond de randen al los en zal ook afvallen. Hopelijk groeien haar haartjes dan snel terug.

Ze blijft gestaag gewicht verliezen. Deze foto dateert van vorige week, gisteren woog ze 2,040 kg.

De lekkerste strootjes zitten altijd vanonder .

Verstoppertje spelen is niet haar sterkste kant .

Na zoveel spelen, moet ze even uitrusten.

Maar de beste manier om haar speelsheid te laten zien is door middel van filmpjes. Wat een energiebommetje heb ik in huis!

En dan zie ik Snowy, een groter contrast kan er niet zijn. Hij was vroeger ook zo een energiek manneke, maar nu rust en slaapt hij veel.

Iedereen zei ook dat ik niets in huis mocht veranderen omdat hij blind is. Ook zijn speelgoed moest ik laten staan. Toch zat het me niet lekker, hij leek zich te vervelen. Hij vindt immers nog altijd goed de weg naar zijn kooi met zijn neus en snorharen. Waarom zou ik dan geen speelgoed mogen veranderen? Dus weer een mandje bovengehaald en dat ging hij meteen besnuffelen toen hij er voorbij huppelde. Weer een les geleerd! Ondanks zijn blindheid, moet ik hem wel mentaal blijven prikkelen.

Hij leek ook zijn eetlust te verliezen en at een portie minder brokjes. Daarom besloot ik om hem gemengd junior voer bij te geven. Misschien wat ongezonder, maar hij stortte zich erop en eet daardoor weer meer. Ik was bang dat hij in een vicieuze cirkel terecht was gekomen. Minder eten = minder honger = minder eetlust enz.

Ja, vandaag worden jullie gespamd . Alles wat Indy doet is nieuw en ze is ook een dankbaar onderwerp om te fotograferen .

Zoals je ziet, is ook de banner van de website en blog veranderd.

Ik begin met wat ik 'de foto van de week' noem. Nog maar 2 weken hier en ik word helemaal afgelebberd. Dank je voor zoveel vertrouwen meisje !

Jammer genoeg heeft ze huidmijt gekregen. Waarschijnlijk had ze dit al in de opvang, want de dierenartsassistente merkte bij de castratie al op dat haar huid in de nek rood was en dat de vacht daar dunner was. De stress van de operatie en verhuis zal er toe bijgedragen hebben dat het doorgebroken is. Ze heeft al een pipetje Stronghold pup/kitten op en dat wordt binnen 4 weken herhaald. Ik moest ook Surolan smeren, maar ze kreeg er blijkbaar nog meer jeuk van dus daar ben ik mee gestopt.

Ze durft nog steeds niet op de tegels lopen, als ze het doet, is het maar een stukje. Maar langzamerhand breidt ze zelf haar territorium uit.

Ik heb het expres leeg gelaten omdat ik dit wel verwachtte .

Zonder schroom verkent ze het wc-tje dat ik neerzette terwijl ik haar kooi schoonmaakte.

De knaagsporen op de muur dateren nog uit de tijd van Fluffy en Snowy . Ik heb haar ook proberen te wegen in dit bakje, maar zodra ik het ophef, springt ze er geschrokken uit. Dat wordt niks dus. Ik denk dat ze afgevallen is, want ik kan alweer een beetje haar ribben voelen. Maar ik zal me toch maar een personenweegschaal aanschaffen. Eerst ga ik proberen om haar er zelf te laten op stappen, ze is er nieuwsgierig genoeg voor. Als dat niet mocht lukken, train ik haar om in een transportmand te stappen en dan zet ik haar zo op de weegschaal. 

Ik heb haar ook nog niet opgetild, maar ze laat al aanrakingen over haar heel lichaam toe, da's al een grote stap in 2 weken! Vergeet niet dat ze 8 maanden socialisatie heeft gemist.

's Avonds moet ze in de kooi omdat ik het veiliger vind. Maar om aan dat smekend snoetje te weerstaan, is héél moeilijk .

Van de week heeft ze zich wellicht even pijn gedaan. Om de een of andere reden wilde ze tegen een muur opspringen... en daarbij belandde ze met haar poot/kontje op de knop van de radiator . Daarom is haar kooi een veilige plek als ik geen toezicht kan houden.

Maar als ze los mag (de hele dag omdat ik thuis ben), speelt ze veel en ligt ze af en toe ook heerlijk te relaxen .

Poseren .

Bij het Halloween mannetje.

Ook een liefhebber van wortelfrietjes .

Voor het overige vraag ik me af hoe ze aan dat overgewicht komt. Want over brokjes doet ze een hele dag! Zelfs het voer dat ik meekreeg, lust ze nu niet meer. Haar overzetten op Supreme lukt ook niet geweldig. Gezien ze nog herstellende is van een operatie én mijt, geef ik voorlopig nog toe en geef ik haar gemengd voer. Maar ook met een bodempje van dat voer, doet ze een hele dag. Hooi eten doet ze fantastisch. Groenten eet ze ook niet altijd helemaal op. Misschien is hier gewoon veel te veel te beleven en is spelen leuker dan eten .

Ze likt me liever dan dat ze zelf knuffeltjes krijgt, maar af en toe zie ik haar toch echt genieten .

Nu volgen wat leuke close ups.

Op deze foto zie je de kromme stand van haar voorpoten. Ik hoop dat dit aan het overgewicht ligt en dat het geen afwijking is die op latere leeftijd (zoals bij Fluffy) voor problemen zal zorgen . (ik zag op de foto pas dat de onderkant van de stoel kapot is ).

Ze heeft toch wat snorharen!

Gisteren was mijn beste vriendin op bezoek en na wat aarzelen, kwam Indy nieuwsgierig dichterbij. Ze liet zich warempel even aaien! Ik zo fier als een gieter op mijn flinke meid ! En mijn vriendin helemaal in de wolken omdat ze zoveel vertrouwen kreeg en omdat Indy zo bijzonder aanvoelt .

Je zou bijna denken dat de andere diertjes geen aandacht krijgen. Wees niet bang, het is wat zoeken om mijn aandacht te verdelen, maar ze komen niets te kort .

Snowy vertoeft veel in de kooi, daarom daar maar een selfie .

Hij zit vaak maar wat te suffen, dus als hij eens een keertje als een prinsje ligt, is het genieten .

Hij heeft weer enkele mindere dagen achter de rug, dan komt hij altijd heel zielig bij mij zitten. Ondanks zijn mindere dagen, is hij toch weer 20 g bijgekomen en weegt hij weer 803 g!

 

Maar als hij zich goed voelt, kan hij ook nog heel speels zijn .

Omdat ik toch bezig ben met selfies, nog eentje met Chica . Ik heb trouwens geen smartphone en maak de foto's met mijn zware fotocamera, niet eenvoudig .

En knuffeltjes voor het ontbijt .

Sproet weegt ondertussen 150 g en is hiermee de grootste en zwaarste hamster die ik ooit gehad heb. Beide hamsters moesten wennen aan het winteruur. Bij Sproet was het leuk, ze was een uur eerder wakker.

Ze ontwikkelt blijkbaar ook een wintervachtje want op haar kontje zijn de plukjes weer wat langer geworden .

3 pompoentjes op een rij .

Eigenlijk ligt deze tunnel klaar voor Indy, maar Sproet vond hem ook heel interessant .

Witloof smaakt altijd .

Dotje had het tegenovergestelde van Sproet. Haar heb ik door het winteruur 3 dagen niet gezien. Ik zag alleen aan het verdwenen voer dat ze nog leefde. Ik maak me wat zorgen om haar want ze wordt duidelijk een dagje ouder. Niet qua activiteit, dat zit nog altijd snor. Maar ik zie wel dat ze wat mager wordt. Ze weegt wel nog steeds 26 g. Hopelijk haalt ze haar 2de verjaardag op 31 januari nog. En liefst ook nog langer dan dit!

Sinds woensdag woont dit adembenemend mooi meisje bij mij . Heb haar meteen laten castreren maar ze herstelt goed. Ze zou mensenschuw zijn, maar dat valt enorm mee, de 2de dag maakte ze al maalgeluidjes bij het aaien en ze komt vaak aan mijn neus snuffelen en ik mag dan een kusje op haar snoet geven. Sinds gisteren springt ze ook zelf uit de kooi en verkent ze de keuken. Ze is nu 8 maanden oud en was bestemd voor de slacht wegens 'afwijkingen'. Zo heeft ze bv. geen snorharen. Helaas heeft ze bijna 1 kg (!) overgewicht, maar dat gaat dik in orde komen hier . Btw: haar naam betekent mooi/schitterend en dat is ze ook! Ze is zoooo fluweelzacht... Het is een lang gekoesterde droom van me om een rex met castor kleur te hebben. Ik hoop dat we een lang en gelukkig leven tegemoet gaan .

Meer informatie en foto's over haar vind je op haar eigen webpagina.

Euh... Daar dient het huisje niet voor Indy .

Het is niet de bedoeling dat ik haar koppel met Snowy, hij is 10 jaar ouder, blind en sukkelt met zijn gezondheid. Terzijnertijd zal ze een vriendje krijgen, maar eerst wil ik haar beter leren kennen.

Ze woont nu in de keuken en zo kunnen we elkaar toch zien als ik in de woonkamer ben.

Snowy toont overigens totaal geen interesse in haar! Ik liet hem aan mijn handen snuffelen toen ik haar pas geaaid had, hij rook eens even en ging toen verder waarmee hij bezig was.

Het gaat momenteel niet zo goed met hem. Hij blijft nu continu in de rui. Misschien is dit het effect van de gepelde zonnebloempitjes? Voorheen verhaarde hij enkele weken om dan weer enkele weken stil te vallen. Ik hoop dat hij nu eens flink door verhaart en dat het dan ook stopt!

Hij geniet van het najaarszonnetje .

Wat een houding om te eten... .

Hij eet zo lief met zijn linkerpootje .

Ondanks zijn grijze oogjes, vind ik hem nog altijd zo mooi .

Met Chica gaat het goed ! Geen mood swings, geen broeds gedrag meer. We kunnen weer opgelucht ademhalen voor een half jaar.

Het is weer notentijd en Sproetje is er dol op. Ze krijgt regelmatig een halve walnoot die ze door de buis naar haar nestje sleept .

Van Dotje even geen foto's, maar dat probeer ik volgende keer goed te maken. Het is erg druk in huis nu met 5 diertjes .

Al de hele dag zonder internet gezeten, dan merk je pas hoe afhankelijk je bent .

Ook deze keer is de eer aan Chica om de blog te beginnen. Afgelopen dinsdag gebeurde waar ik al bang voor was, ze legde een windei . Leggen is niet helemaal juist, ze zat boven op haar kooi en liet het gewoon op de grond vallen. Wellicht voelt het voor haar niet aan als een ei en ging ze daarom niet op de bodem zitten. Het spatte natuurlijk meteen uit elkaar. 

Ik controleerde dadelijk haar cloaca en er was gelukkig geen prolaps te zien, oef! Maar omdat haar ontlasting waterig bleef, bleef ook de angst dat er nog een ei zou komen. Maar geleidelijk aan werd haar ontlasting vaster en vrijdag was het dan zo ver, ik kon een nieuw implantaat laten zetten. Ik stond er niet om te springen, maar het moest. Ik mocht foto’s nemen, zo kunnen jullie het ook mee volgen. 

Hier gaat ze onder narcose, ik ben de hele tijd op haar ademhaling blijven letten. Soms gebeurt het immers dat die stilvalt . 

De vogelarts doet alcohol op de plek waar het implantaat zal komen. Niet alleen om te ontsmetten, maar ook om de huid zichtbaar te maken. 

De dikke naald met het implantaat gaat erin, dit moet pijnlijk zijn . 

Zo lag ze nog enkele minuten buiten westen, nadat het kapje werd afgenomen. Altijd een eng moment. 

Daarna is ze nog 2 minuutjes duizelig geweest en toen had ze weer praatjes . Toen we thuis kwamen, heeft ze meteen gegeten en is ze haar veertjes beginnen poetsen.  

Ze schreeuwt wel nog als ze de plaats aanraakt waar de naald is ingegaan. Sorry meisje, maar het is echt voor je bestwil. Voor het overige zit ze nog vaak op de bodem te broeden op niets. Ze eet gelukkig wel goed. Het duurt 2 weken voor het implantaat begint te werken. Ik ben benieuwd of ik nu ook weer moodswings ga zien. Al bij al dus geen leuk dierendagcadeautje voor mijn poppeke. Gezien ik haar geen plezier doe met snoep of speelgoed, kreeg ze extra knuffeltjes van mij. Sowieso krijgt ze elke dag haar geliefde cracker, pompoenpitten en een stukje trosgierst. 

Wie wel plezier beleeft aan snoep en speelgoed is Dotje. Goh, dat klein bolletje is echt van niets bang en supernieuwsgierig. En laten we eerlijk zijn: superschattig! Kijk vooral naar de laatste foto met haar lieve voetjes. Was een lucky shot hoor . 

Ook Sproetje genoot van de garnalenknaagstaaf, maar een foto maken van haar is een ramp. Zodra ze mij ziet of hoort, komt ze aandacht vragen en denkt ze dat ze uit de kooi mag. Of ze gaat er met haar dikke kont voor zitten . 

Deze foto is beter gelukt, lekkere veldsla smullen. 

Snowy kreeg natuurlijk ook een gezonde traktatie, maar echt een groot succes kan ik het niet noemen. Misschien omdat hij momenteel weer hevig verhaart en minder goed eet. 

Ik denk trouwens dat hij echt volledig blind is nu. Hij reageert niet meer op schaduwen en zelfs in de volle zon knijpt hij zijn oogje niet meer dicht. 

Maar hij kan toch oh zo lief bij me onder een dekentje liggen … 

Vanmorgen deed hij trouwens zo iets lief!!! Ik ga altijd op mijn knieën bij hem op het vetbed zitten voor ons knuffelkwartiertje. Een ontspannend momentje om de dag te beginnen, nadat ik hem een hele nacht hem moeten missen . Hij geeft me likjes, ik knuffel hem plat en geef hem ook kusjes. Hij legt dan altijd zijn hoofdje plat op de grond, knijpt zijn oogjes dicht en geniet met volle teugen. Maar vandaag legde hij plots zijn hoofdje op mijn knieën en ik moest zijn hoofdje aaien. Toen ik kramp kreeg en even anders ging zitten, duwde hij zowaar zijn hoofdje tussen mijn knieën! Mijn lief knuffelknulletje . Net als ik denk dat ik niet nog meer van hem kan houden, doet hij dit.