Gisteren viel de maandelijkse stadsperiodiek in de brievenbus. Izegem, grenzeloos inspirerend kopt het blaadje dit keer. Blijkbaar is het deze maand de economische special, met op bladzijde vier een overzicht van het stadsbudget 2009. Het ziet er weer weinig belovend uit, maar iets anders had ik dan ook niet verwacht. Financiële cijfers en tabellen hebben me nooit geïnteresseerd, dus blader ik maar wat verder. Ik moet steeds opletten dat ik niet te ver blader, het ding is nauwelijks 8 bladzijden dik, reclame incluis. Op pagina 7 stoot ik op een klein artikel waar ik me toch al de hele dag aan stoor. Omgaan met racisme – een actieve cursus bloklettert het kopje. Ik citeer even de kern van het stukje:

“In dagelijkse contacten met familie vrienden, buren en collega’s wordt iedereen wel eens geconfronteerd met racistische uitspraken of racistisch gedrag. In deze cursus gaan we op zoek naar een manier om effectief persoonlijk het gesprek aan te gaan met mensen die zich racistisch uiten.”

(Maandelijkse stadsperiodiek Izegem, februari 2009, nummer 151, pagina 7)

Dit is een realisatie van de Noord-Zuidraad, de Raad voor Integratie en Diversiteit, Kerkwerk Multicultureel Samenleven en Laat Onze Vrienden Blijven, de LOVB dat ze wel eens zeggen. Eerlijk gezegd ben ik wel te vinden voor een multiculturele samenleving. Ik heb veel vrienden van vreemde origine (ik zeg bewust geen allochtone vrienden, daar dit niet meer mag) en daar heb ik evenveel problemen mee als met mijn, vergeef me het woord, autochtone kameraden. Verdraagzaamheid op zich is goed, maar de kerk wordt vermeld bij de organisatoren, dus moet er toch een addertje onder het gras zitten? Dat bracht me aan het denken, en mijn zoektocht op de elektronische snelweg bracht me wel wat onverdraagzaamheid bij.

Als het mogelijk is om met de, ja, hoe moet ik hen nu noemen, etnische minderheden overeen te komen, waarom dan niet met homo’s? Moet er dan ook geen cursus hoe geraak ik van mijn homofobie af komen? Of een cursus voor het niet-rehabiliteren van negationisten? Inderdaad, Paus Benedictus XVI, zelf nog padvinder bij de Hitlerjugend geweest, heeft een bisschop gerehabiliteert die beweert dat er in de Tweede Wereldoorlog geen joden zijn vergast in de concentratiekampen. Ik ben geen jurist, maar ik denk dat zoiets zeggen in België een gevangenisstraf kan opleveren.

Dit hele project rond racisme is een utopie, daar men hier nog niet gewoon met elkaar kan overeen komen, onafhankelijk welk van ras of afkomst. Eigen volk eerst is hier nu wel eens de correcte term. Als je niet kan stappen, probeer je toch ook niet te lopen? Een cursus logica en realiteitsbesef zou hier denk ik beter passen.

Klaas