|
Gegroet gij
allen!
De
goden zijn mij wel gezind, want afgelopen zondagavond kreeg ik een telefoontje
van de receptie om te zeggen dat er al een kamer vrij was! Ik heb natuurlijk zo
vlug mogelijk mijn boeltje bijeen gepakt (wat nog niet zo vanzelfsprekend was,
want op een of andere manier waren mijn bezittingen verdubbeld op die paar
dagen tijd). Ondertussen zit ik hier dus op mijn eigenste kamer op het zesde
verdiep MET internet, een hele verademing.
Maandag
hebben we trouwens ook voor de eerste keer les gehad. Dat viel allemaal heel
goed mee, want de lerares van onze grammaticales ging supertraag en bleek
achterafgezien ook niet zo een heel snuggere te zijn. Zo begon ze met de namen
af te roepen en toen ze aan mijn naam kwam, gaf ze daar ineens zo een uitgebreide
uitleg over ( hoe dat kim meestal vertaald wordt en ling enzo van die
dingen, mijn naam stonds zelfs op het bord) en vijf minuten later vraagt ze mij
dan : En hoe heet je nu ook al weer? Terwijl dat mijn naam dus op het bord
stond...
We
zaten ook niet met heel veel in de klas: 2 Zweden, 4 Duitsers (die later van
klas zijn veranderd), een Indonesische Chinees, de 4 Belgen en dan 2 Koreanen,
waaronder een man van ongeveer 40 en een vrouw van ongeveer 100. En die
Koreaanse man, dat is een geval apart. Zijn tanden staan ten eerste zo scheef
als het maar kan zijn (Koen, ge zoudt er uw werk aan hebben), ten tweede stelt
hij zo veel irritante vragen in Chinees die geen kat verstaat (en dan zijn de
vragen daarbij nog eens überdom, zoals : waarom is het Chinese schrift in
Taiwan anders dan in China? En dat studeert dan Chinees) en last but certainly
NOT least, zit die kerel te kreunen alsof zijn leven ervan afhangt. Dat is zo
irritant, jullie kunnen het je niet inbeelden.
Ondertussen
is het woensdag en hebben we besloten dat we van klas gaan veranderen, namelijk
naar de E-klas. Grammatica ging zo traag, en de kreuner kreunde zo irritant en
E is het ook gewoon veel fijner. Er wordt tenminste lesgegeven op een normaal
tempo en is ook iets minder betuttelend. We zitten wel met nog minder in de
les, het is te zeggen, buiten ons gevieren zijn er nog 3 andere mensen. Niet
overdreven veel volk dus, maar dat maakt het wel heel aangenaam.
Volgende
week is het, zoals jullie misschien al weten, nationale feestdag in China (en
daarbij dit jaar nog eens 60 jaar Volksrepubliek) en hebben wij een week
vakantie. We waren eerst van plan om naar Hohhot te gaan in Binnen-Mongolië,
maar dat was dan uiteraard weer buiten de Chinezen gerekend.
Zaterdagmiddag
waren we al eens naar het station in Ningbo gaan zien of we ons tickets al
konden kopen. Wij schuiven braaf aan in de rij en toen het onze beurt was,
vroegen we vriendelijk aan de madam in het kotteke of we 4 tickets konden
boeken op trein zoveelzoveel van Shanghai naar Hohhot, en we waren zelfs nog zo
vriendelijk om alles al uitgeschreven te hebben en gaven haar dus het
papiertje. Zonder er nog maar naar gekeken te hebben zei ze dat het niet ging
en ging direct door naar de volgende in de rij. Wij dachten uiteraard: Met
alle Chinezen, maar niet met de deze (hi, mopje) en gingen gewoon naar de
madam in het kotteke ernaast. Die wist ons te zeggen dat we de tickets pas
maandag zouden kunnen kopen.
Maandag
na de les (en nadat mijn internetman gepasserd was) nemen wij in de gietende
regen de bus naar Ningbo South Station, schuiven we aan in de rij om dan van de
onvriendelijke madam (met schots en scheve tanden) te horen te krijgen dat we
geen tickets meer konden kopen. We hadden op voorhand al afgesproken dat we ons
niet zouden laten doen, dus wij blokkeren met vier dat loketje en eisen min of
meer (met onze meest indrukwekkende blik) een uitleg. Zij antwoordde dat het
simpelweg niet ging, dus wij heel kordaat gezegd dat ze dan maar nog eens moest
proberen. Geen resultaat. Maar goed, wij hebben al lang geleerd dat wat de ene
Chinees zegt, nog niet persé hetzelfde is als wat een andere Chinees zegt, dus
zijn we weer naar een andere madam (met nog schevere tanden) in een kotteke
gegaan met dezelfde vraag. Weer hetzelfde antwoord. Opnieuw eisen we een
uitleg, waarop ze wijst naar een papiertje dat ophangt: Er worden geen
treintickets verkocht waarmee je tussen de 27ste september en 1
oktober kan reizen. Leve de Volksrepubliek, leve China! Dat hadden ze ons
zaterdag dan ook wel kunnen zeggen.
Maar
moedig als we zijn dachten we een oplossing gevonden te hebben in het zoeken
van een reisbureau, alleen... we wisten er geen enkel zijn. Maar buiten moedig
zijn we ook assertief, want dan vragen we dat toch gewoon aan een (ietwat
betrouwbaar (voor zover dat gaat) uitziende) Chinees ?!
Zogezegd,
zogedaan. We stappen af op de eerste de beste politieagent die we tegenkomen,
maar die wist er uiteraard geen zijn. Maar een klein Chinees mannetje had ons
dat horen vragen en voor we het weten, lopen we hem achterna richting
reisbureau. Drie halve aanrijdingen en vier hartaanvallen later bevinden we ons
in een vieze lift, in een vies gebouw. Het grappige was dat we eerst niet goed
in die lift durfden stappen (heel betrouwbaar zag ie er niet uit), waardoor het
mannetje alleen naar boven was gegaan en we hem dus tijdelijk kwijt waren. Maar
goed, nadat we elkaar teruggevonden hadden, leidde hij ons naar een vies
kantoortje met (hoe kan het ook anders) vieze mannetjes. Beeld je in: je staat
in een kantoor. Links staat een soort van harde sofa waar een man op ligt te
slapen (snurkend, hoestend en rochelend tegelijkertijd, Chinezen zijn er
kampioen in), rechts staat er een bureau met een rokende Chinese vetzak zonder
duim, maar met sigaret waarvan de as gewoon op de bureau valt.
Nu
dat we er toch waren, dachten we dat we het even goed konden vragen, ook al zag
het er niet helemaal betrouwbaar uit. We leggen dus onze situatie uit en na een
stuk of 6 telefoons, zei hij dat hij treintickets had. Probleem: we moesten een
voorschot van 400 kuai betalen (= 40, een pak geld in China). Dat wouden we
uiteraard niet, dus begonnen we te onderhandelen. Uiteindelijk zouden we pas
moeten betalen wanneer we de tickets in handen hadden. Dat was trouwens ook
maar iets louche, want we zouden dan naar Shanghai moeten gaan, daar een
contactpersoon bellen die ons de tickets dan zou komen brengen. Maar toen
opeens vroeg ie wanneer we nu naar Putuoshan (= bekende berg in de buurt van
Ningbo) wouden gaan. Euhm, excuseer? Ja, wisten wij veel, we hebben nog een
heel jaar, ergens binnen dit en juli 2010 zeker. Blijkbaar geen antwoord naar
zijn zin, want ineens ging het niet meer om de treintickets te kopen. Hij dacht
waarschijnlijk dat we dan direct voor Putuoshan zouden boeken, maar dat was
buiten ons gerekend, want wij zijn gewoon weer naar buiten gegaan. Hij
probeerde nog wat andere dingen voor te stellen, maar het hoefde niet meer voor
ons. We waren het beu om de hele tijd te horen te krijgen dat iets ging en dan
niet meer ging of misschien toch wel of ja nee toch niet.. Pff, zeer
vermoeiend.
Na
de grote teleurstelling besloten we dan maar om naar Huangshan (= berg in
Anhui) te gaan, maar toen we vandaag dan onze hotels wouden boeken, bleek dat
ALLES al volzet was. Kunnen die Chinezen nu niet gewoon in hun kot blijven? Na
uren alternatieven overwegen, opzoeken, bellen, een nee te horen krijgen, zijn
we uiteindleijk op Suzhou gevallen. Daar was nog één hostel met plek voor 4. We zijn dan van plan om 2 oktober
dan de bus te nemen in Ningbo City richting Suzhou, daar te overnachten en ook
wel wat rond te lopen, maar de bedoeling is vooral om het stadje Tongli te
bezoeken. Zou blijkbaar heel mooi moeten zijn, met het enigste seksmuseum van
China ofzoiets, dus waarom niet J. SUZHOU en
TONGLI, here we come!
Morgen
hebben we geen les, dus dan ga ik eindelijk eens mijn bankrekening openen,
zodat ik mijn geld kan krijgen. Ik wou dat eigenlijk al eerder gedaan hebben,
maar daarvoor heb je je paspoort nodig, en aangezien we die hebben moeten
afgeven aan Briny (verantwoordelijke voor de buitenlandse studenten) ging dat
niet echt. Die Briny noemt mij trouwens altijd Nicola (zonder i!), ik denk
dat ze nog niet goed doorheeft dat dat niet mijn voornaam is en ik ga het haar
nog niet zeggen, want voorlopig is het nog veel te grappig.!
Bij
deze ga ik afsluiten, want mijn oogjes vallen toe en mijn vingers willen niet
meer mee.
Tot
de volgende!
liefs
|
