Hoi allemaal!! In mijn laatste jaar kleuteronderwijs ga ik op Erasmus. M.a.w. 3 maanden in Spanje studeren samen met Sara. Hier kan je mijn ervaringen lezen. Veel leesgenot!!!
28-02-2010
weekend 27 en 28 februari
Na toch wel een goede nachtrust stond ik om 7uur op, een lekkere warme lange douche genomen. En daarna gaan ontbijten in het restaurant. Een frisse versgeperste fruitsap en een croissant vulde mijn maag. Ik zou tegen half 9 de metro nemen want Tom land tegen kwart na 9. Tegen 9 uur kwam ik aan op de vlieghaven en keek waar zijn vliegtuig zou landen uit was aan T3. Ik heb nog gedronken en me een broodje gezond genomen voor de honger die ging komen. Kwart na 9 nog steeds niet geland, half 10 nog steeds niet geland, als je daar staat te wachten gaat de tijd zowiezo heel langzaam. Eindelijk kwam er te staan dat ze geland waren en om kwart voor 10 zag ik mijn lieverd door de gate komen. Tranen van geluk en van het gemis vloeide over mijn wangen. Veel tijd hadden we niet om te knuffelen want we hadden een bus richting Cuenca in Turia om kwart voor 11. De bus haalde we net op tijd, we hadden geen minuut later moeten komen. Nu kon de lange busreis beginnen, een beetje bijpraten, genieten van elkaar (en een beetje honger lijden). De busreis duurde 3uur. Ik vond deze 3uur veel fijner dan de 3uur in de trein. Eindelijk aangekomen, de koffers gesleept (1koffer van mij, 1koffer van sara en de handbagage) naar het appartementje iets gegeten en terug vertrokken. Ik wou toch een beetje van Cuenca laten zien, dus we trokken de bergen in. Het waaide heel hard maar het was zalig. We hadden een prachtig uitzicht over de stad en keken naar de bergen waar mensen hun huisjes op geplaatst hadden. Het leek alsof aan de route die we hadden geen einde te komen maar na 2,5uur wandelen en genieten van het uitzicht vonden we toch een einde, allee einde, we kwamen uit bij een kapelletje, deze was niets speciaal. We moesten via een hele steile trap tussen 2 rotsen in naar beneden gaan, deze trap was dan ook nog eens nat omdat van de rotsen water/vocht drupte. We zaten dan ook redelijk hoog! Nu moesten we deze hele weg ook weer terug doen, maar omdat het al redelijk laat was en het al ietswat donker begon te worden besloten we om niet meer aan de andere kant van de weg in de bergen de route terug te doen maar het eerder wat op gelijksvloers te houden. We liepen langs het water op en zagen ook ineens het strandje van Cuenca, ja we hebben hier een strandje, maar het is dus zelf aangelegd en stond volledig blank vanwege de regen hier. Thuisgekomen en terug vertrokken want we gingen bij de mcdonalds eten. Dit eten is altijd overheerlijk en dat mag wel eens na zo een vermoeiende dag, we zouden toch de kilos er terug vanaf wandelen want het lag toch op een afstandje. Thuisgekomen en neergeploft op de zetel. Sara zou deze avond op stap gaan en Tom en ik bleven thuis, we zouden de volgende morgen om half 11 de bus hebben richting Madrid. We hebben dus wat tv gekeken, gekaart en zijn tegen half 1 gaan slapen. De volgende morgen op tijd op, ontbeten en in stilte vertrokken richting busstation. Om half 2 kwamen we aan op de vlieghaven, iets gegeten en daarna rondgelopen, op zoek naar winkeltjes die er niet waren. Tegen 15uur moest Tom zeker inchecken, het afscheid was een beetje moeilijk maar de gedachte dat hij hier over 11 dagen terugstaat en dan voor 6 dagen bij mij bleef deed heel veel. De terugreis duurde lang want ik had pas een bus om half 5 en tegen kwart na 6 was ik al terug in Cuenca. De rest van de avond heb ik niets meer gedaan. Morgen begint weer gewone routine.
Vrijdag 26 februari Om 10uur liep de wekker af, ik stond op deed mij aan en ging nog even snel kijken aan de busstation, om hoelaat ik een bus had richting Valencia. Blijkbaar had ik verkeerd gekeken want ik dacht dat er nog een bus ging tegen half 5 niet dus. De laatste bus was om kwart voor 11. Over een half uurtje dus, zelfs met een spurtje zou ik die niet halen dus keek ik hoelaat de trein reed. Deze was om 20 voor 12, ik keek al niet uit naar de treinrit, want met onze aankomst hadden we ook die trein en het is om ziek in te worden. Naar huis dus spulletjes bij elkaar gezocht voor de nacht door te komen en de trein genomen. Ik wist dat het in Valencia warmer ging zijn dan bij ons, en dat ik enkel in de trein zou zitten, dus had ik mij lekker fris aangedaan. De treinrit zou 3,5uur duren, en alsof het zonnetje nog niet genoeg scheen stond volop de verwarming aan iedere zit aan dus kon ik direct alles uitgooien. Na 5minuten was ik al door elkaar geschud, onvoorstelbaar hoe slecht de sporen hier liggen. Je moet het echt meemaken voordat je eigenlijk mij kunt geloven en weten hoe ik mij voelde op dat moment. Snikheet en u misselijk voelen = slechte combinatie. Na een dolle rit van al 2uurtjes ben ik dan toch ingedommeld en werd wakker iets voor Valencia Saint Isidre tegen 15uur. We hadden deze route ook gedaan met onze heenreis, dus ik wist toch waar ik de metro moest nemen en waar ik af moest. Vanaf daarna was het zoeken. Ik moest in het centrum van Valencia zijn want ik wou met de bus zaterdag terugkomen. Ik had zo'n treinrit niet meer overleefd. Ik wist totaal niet waar het busstation zich zou bevinden dus ben ik maar gaan rondvragen en men beste spaans bovengehaald. Ik werd een beetje van het kastje naar de muur gestuurd dus ben ik tenslotte het aan het personeel van de metro gaan vragen. Deze kon mij vertellen dat ik naar Turia moest. Nu nog de metro vinden, het leek in het begin op een doolhof en heb even gedacht om gewoon te voet te gaan want op het kaartje was het maar één halte verder. Maar goed dat mijn doorzettingsvermogen groter is en ik na 20min de juiste metro vond want de afstand bleek toch een stukje te zijn. Ik kwam uit op een reusachtig winkelcentrum met aanliggend een very sjiek hotel en besloot eerst om te gaan eten. Het was 20° in Valencia heerlijk warm met af en toe een windbriesje!!! Toen ging ik op zoek naar het busstation, het kon nu niet ver zijn. Ik ben een paar straten ingelopen maar vond het net, het paadje langs de grote weg heb ik natuurlijk weer overgeslagen en daar lag natuurlijk het busstation. Ik wou weten waar ik moest zijn voor de bustickets dus ging aan de infobalie vragen voor busreizen van Valencia naar Cuenca. Eerst stuurde ze me naar loket 6, daar konden ze me niet helpen. Dan maar even zelf zoeken maar al rap zag ik dat ik nergens Cuenca zag staan. Terug opnieuw naar die vrouw aan de balie, stuurde ze me de andere kant op loket 12 natuurlijk weer zonder resultaat want dit was Cuenca in Ecuador. Ik kon wel beginnen met wenen, het enigste wat ik wou is een bus naar Cuenca in spanje. Ik wachte want bij de infobalie zat ook een man die mensen hielp en ik wou hem deze keer hebben. 3de keer goeie keer, ik vroeg voor Cuenca en direct kreeg ik een papiertje met de uren en wijsde hij mij het juiste loket aan. Eindelijk een zorg minder, ik ben even aan het loket gaan vragen wat de tickets kosten en gezegd dat ik morgen terugkwam. Daarna stond ik voor een ander dilemma zou ik nu hier een hotel/hostel zoeken of zou ik de metro opnieuw nemen en iets aan de vlieghaven zoeken. Langs de ene kant kan het bij de vlieghaven duurder zijn vanwege de nabijheid, langs de andere kant goeiekoop vanwege de geluidsoverlast. Ik heb dan even mijn vriend gebeld en zijn goede raad gevraagd en samen besloten we dat ik toch het beste in Turia kon blijven, questie van de route van de metro nog een keer te doen naar de vlieghaven. Ik ben dan maar een paar straatjes ingegaan en kwam snel tot de ontdekking dat de 3 hotels die ik had zien liggen men enige optie zou zijn omdat hostels in de verste ver niet te bekennen waren. 3 hotels dus: een very sjiek hotel, wat vast megaveel geld kost, maar met de perfecte ligging voor mijn avondje nog door te brengen, een hotel een paar straten verder of een hotel in de buurt van het park. Ik besloot om bij alledrie de hotels te gaan vragen naar een prijs en voor een kamer voor de nacht. Na de 2 hotels van het park en een paar straten verder te hebben gezien, was ik toch nieuwsgierig naar de prijs van het zakenhotel. Wat bleek, ik kwam zelfs 2euro goeiekoper uit (48eur53 ipv 50euro). Dan is de keuze snel gemaakt, nu was de prijs hetzelfde dan had ik nog voor dit gekozen, ff klassevol doen he. Ik ging dus meteen akkoord en een lieve mevrouw hielp mij. Toen ik mijn paspoort moest tonen, vroeg ze francais of nederlands. Ik stond ervan te kijken en zei nederlands, zijzelf was een belgische die nu hier woonde en werkte. Toeval!! Ze was er zeker van overtuigd dat ik frans was want ik had een zeer frans accent haha =) dat is de eerste keer dat ik dat hoorde. Ze vroeg of ik een mastercard had voor de borg, deze had ik nog niet ontvangen en het nummer had ik niet bij. Het was een borg van 50euro die ik zou moeten geven, zoveel geld had ik niet meer bij en voor haar was 20euro ook al goed omdat ik toch enkel voor één nacht bleef. Mijn kamernummer was 1010, op het 10de verdiep dus, mijn god hoe hoog. Gelukkig was er een lift want die trapjes zag ik toch niet zitten. Natuurlijk kreeg ik mijn kamerdeur niet open, het was zo'n systeem met een kaartje en dat had ik nog maar ene keer op een ander hotel gehad. Je moet dus het kaartje in het schuifje steken tot het groen licht word en dan pas kan je naar binnen. Eenmaal binnen zocht ik naar licht, maar hier moest je dus je kaartje voor insteken in een ander kaarthoudertje voordat de lichtknoppen werkte, dit had ik natuurlijk pas na 5min door. Ahja zo leer je bij he. Eindelijk om 19uur had ik een hotel en kon ik tot rust komen, natuurlijk even de kamer en badkamer onderzocht alles was vrij groot. Een megabad en douche en ik dacht direct daar ga ik gebruik van maken want ik heb al een maand geen warme douche meer gehad. Ik had ook een radio/tv en zelf mijn eigen minibar, die vol zat met drank / alcohol en koekjes. Ik had ook een megagroot venster en ik keek uit op de binnenplaats van het winkelcentrum wat mooi verlicht was. Ook stond er niet echt een ander appartementsblok in mijn zicht en had ik dus ook een mooi zicht over de stad Valencia. Ik heb me heel even neergelegd op bed en liet mijn emoties even de loop. Ik was zo blij dat ik er eindelijk was na een lange rit met zoektochten en dat nu het genieten kon beginnen. Tegen 20uur verliet ik het hotel om nog even van Valencia te genieten het was toen nog steeds 18°. Tussen het winkelcentrum en mijn hotel Expo was er een tentoonstelling bezig waar ik natuurlijk een kijkje ben gaan nemen. Ik ben iemand die graag gaat bezichtigen en veel cultuur wilt opdoen als de mogelijkheid zich aanbiedt. De tentoonstelling bestond uit standbeelden/wassen beelden die mensen hadden gemaakt over bekende (disney/strip)figuren oa. snoopy, donald duck, michael jackson, belle en het beest, homer simpson .... maar er waren ook onbekende kinderfiguren. In totaal waren er meer dan 500 van deze beelden en op de helft en op het einde kon je je stem uit brengen welke jij het mooiste vond. Ik vond de tentoonstelling supermooi en ik wou dat ik van ieder beeld een foto kon maken maar dat is onmogelijk. De tentoonstelling loopt nog tot eind maart en ik ga zeker terug met mijn vriend. De prijs voor deze tentoonstelling is maar 2euro, dit vond ik weinig voor hetgene wat je te zien krijgt. Nu het lokt veel ouders met kinderen daarmee is de prijs zo laag. Daarna ben ik nog naar het winkelcentrum geweest en goed rondgesnuffeld. Alleen liep ik verloren, het had 3 verdiepingen en ik geraakte niet wegwijs aan het plannetje en er waren gewoon teveel winkels. Tegen 22uur toen alles sloot ben ik terug naar het hotel geweest en heb ik nog even tv gekeken. Ace Ventura was erop, deze film kende ik dus kon ik het spaans proberen te verstaan. Halverwege vond ik het toch laat worden en heb de tv uitgezet. Na een tijdje woelen van niet in slaap te komen heb ik dan maar terug de tv aangezet en verder de film afgekeken. Toen was het toch echt tijd om te gaan slapen. De momenten dat ik sliep werd ik telkens wakker van de buren, blijkbaar is het hier dus totaal niet geluidsdicht want als de buren iets deden, leek het net alsof het in mijn kamer was. Toen zij stil waren kon ik eindelijk genieten van mijn welverdiende nachtrust!!
Dag 24 (donderdag) Heel vroeg ging de wekker. Maar de engelse les vind ik leuk om te volgen dus zo erg was het niet om op te staan. Deze les ging het over restaurants, het eten, .... Er waren ook stukjes tekst die gelezen moesten worden. In mijn klas spreken ze slecht engels dus alles gaat heel gebrekkig en is er veel verbetering nodig. De leerkracht vroeg of ik ook een stukje wou lezen. Ik heb engels 6 jaar op school gehad dus was dit geen probleem om het te lezen. Toen ik klaar was begon iedereen te lachen, dit hadden ze dus niet verwacht en de leerkracht vertelde aan de medestudenten dat ze na één of twee jaar ook zo vlot engels kunnen lezen. De leerkracht is heel fijn en doet het op het tempo van de studenten, ze stelt ook iedereen gerust en vraagt regelmatig of iedereen het begrijpt. Ze vindt het nodig om veel te herhalen. Van half 11 tot 13uur hadden we vrij en ben ik naar het ORI-kantoor gegaan want het is dan de moeite niet om op en af te lopen. Om 13uur dan nog spaanse les en het zat er weer op voor vandaag. 'S avonds was er de Gymkana, dit is een spel om de stad en de andere erasmusstudenten beter te leren kennen. Het regende al de hele dag en ik was zelf aan het twijfelen om te gaan. Ik had geen zin om ziek te worden omwille van zo'n spel. De poolse meisjes lieten ondertussen weten dat zij er niet bij waren vanwege het slechte weer. Sara en ik hebben ons dan toch omgekleed en besloten van wel te gaan het regenen was net gestopt. We moesten samen komen aan de taxihalte, hier zouden we opgepikt worden door een toeristentreintje dat ons naar de oude stad bracht. Toen we daar aankwamen om 19.15 stonden er 4 meisjes. Misschien was het dan toch afgelast dacht ik bij mezelf, maar langzaam kwamen van alle kanten studenten af. Ik was toch heel blij dat ik ondanks het slechte weer daar stond. We konden allemaal instappen en vertrokken, de sfeer zat er bij de organisators al goed in. Er had zelf iemand van een rioleringsbuis van pvc een saxofoon gemaakt en het klonk echt super. Hij speelde hierop liedjes en iedereen was aan het zingen. Onderweg kwamen we nog mensen tegen die ook mee wilden met het treintje dus die sprongen er gewoon bij. Aangekomen in het stadje konden we even gaan drinken, ik dronk niets want ik kwam net van tafel en ik wou eigenlijk aan de game beginnen. Al snel bleek de reden te zijn dat er een tweede treintje onderweg was met nog studenten die dan te laat waren. Eindelijk konden we beginnen. We werden in groepjes verdeeld, ik zat samen met een andere belg, een hollandse, twee mexicaanse, een roemeense en normaal een pools meisje maar die was er niet. Ze hadden ons dus gemengd gezet maar buiten de twee mexicaanse meisjes kende ik iedereen al. We kregen een lijst met plaatsen waar we naartoe moesten. Je had negen plaatsen en er was telkens een opdracht die je moest uitvoeren, als je de opdracht had uitgevoerd kreeg je een letter. Alle letters samen vormden een woord. Je kreeg ook telkens uitleg over de plaats waar je stond. Opdracht 1: 3 personen zingen het liedje van de macarena terwijl ze drinken in hun mond hebben, 3 anderen dansen Opdracht 2: Dans om beurt, een dansje dat is eigen aan je land. David en ik wisten niet wat eigen aan ons land was dus hebben we de vogeltjesdans gedaan =) Opdracht 3: Per 2 met de ruggen tegen elkaar staan met daar een ballon tussenin. Je moest dan tredes aflopen en op een bankje gaan zitten en de ballon laten knallen tussen je rug. Dan moest je een nieuwe ballon opblazen en dus terug naar boven lopen. Opdracht 4: Hoeveel trappen heb je moeten beklimmen. Toevallig was er een meisje in mijn groep die de treden ook echt geteld had dus was deze opdracht onmiddelijk goed Opdracht 5: Vind het rode muntje en daarna een teamlid opnemen en een rondje lopen Opdracht 6: Per 2 tegenover elkaar staan (ze deden dan plakband rond je knieeën) zo treden aflopen, plakband losmaken en naar boven rennen. Opdracht 7: Ga per 2 en mensen op straat vragen wat de karaktertrekjes zijn van Cuenca Opdracht 8: 2 personen moeten rond een bezemsteel draaien (totdat de leiding stopt zegt) en moeten dan een bepaalde afstand lopen Onze groep had als eerste al deze opdrachten vervuld, wij zo fier als iets want pas 20min laten kwam de volgende groep aan. Maar er was dus nog de beslissende ronde, hierbij verzamelde we allemaal aan Plaza Espana. De leiders van de teams werden naar voor geroepen en de opdracht luidde wie het meeste kledingstukken aanheeft/op zich heeft. Dus je moest jou kledingstukken aan je leider geven, gelukkig had ik 2 jassen aan en kon ik ook een bloes geven. Na een bepaalde tijdstip werd het signaal gegeven dat we moesten stoppen, er werd dan geteld. Ze liepen de groepjes af van boven af geteld, wij waren groepje 3 en moesten dus lang wachten. Wij hadden in het totaal 38 kledingstukken, goed voor een eerste plaats. Maar groepje twee wat naast ons stond zou er alles aan doen om ons te verslaan en ging dus totaal naakt om toch dat ene kledingstuk meer te hebben als ons. We waren dus tweede geworden. Nu blijkbaar is er iets mis gegaan want er werd dus ook tegen Sara haar groepje gezegd dat zij tweede waren. Diegene die tweede waren kregen een handdoek van UCLM. Daarna was er dus nog een party waarbij ik eerst niet zolang wou blijven want ik had niet de juiste kledij aan en ik moest de volgende dag toch op een redelijk uur op. Nu het was zo gezellig dat we toch zijn blijven hangen en ik denk dat het 3uur was toen ik mijn bedje zag. Morgen naar Valencia om dan overmorgen men lieverd te zien!
Dag 20 (zondag) Niet veel gedaan, samen met Sara gezorgd dat het huisje gepoetst is. Nog wat geskypt met familie en men spaanse werkwoorden eens volledig uitgeschreven.
Dag 21 (maandag) Vandaag wilde we nog muziek en fotografie uitproberen. Maar het was een soort van vrije dag dus vielen enkele vakken weg en was het enkel spaanse les volgen die dag. Jammer eigenlijk want we moeten morgen ons learning agreement invullen en nu kan ik muziek niet aanduiden omdat ik nie weet hoe de lessen zijn. De schoenen waar ik over twijfelde de vrijdag ben ik dan toch gaan halen en ik ben er heel fier op. Ook heb ik een klein handtasje gekocht voor als we nog eens weggaan, want altijd zo een grote handtas meeslepen is ook niets. Zaterdag komt Tom een weekend op bezoek. Ik heb gekeken welke bus ik het makkelijkste kon nemen naar Valencia en de conclusie was dat niet een bus/trein mij uitkwam. Dus besloot ik om dan vrijdag al op te gaan naar Valencia en er alleen een nachtje door te brengen zodat ik Tom zaterdagmorgen van de vlieghaven kon gaan halen.
Dag 22 (dinsdag) Vroeg opstaan want we hadden onze eerste les fotografie. De leerkracht sprak ook engels en vond het geen probleem om zo met ons te communiceren, ook haar lessen probeert ze in tweetalig te geven maar wegens tijdsnood was dat vandaag niet ter zake. Ik was wel blij nu zaten we eindelijk in de juiste klas. Dit was het eerste jaar en dus kregen ze hier de basis. We kregen een bundel theorie en een bundel met alle woorden omschreven dus zoals een woordenboek. Ze vertelde ons ook dat we een ander examen mogen afleggen. Zijzelf stelde zoiets voor als: werken met fotografie bij kleuters (aanpak, effect), het was leuk idee en deed goed dat ze zelf zoiets aanhaalde. Ze houdt dus rekening met ons dat we niet in de artistieke wereld zitten maar er wel mee willen omgaan/werken op een andere manier. De andere studenten moeten een examen doen over de geschiedenis van fotografie. Na de spaanse theoriebundel overlopen te hebben konden we blueprints maken, we hadden nog geen papier. Maar op de bovenverdieping is een winkeltje waar je allerlei dingen voor tekenen/schilderen/fotograferen/..... noem maar op kunt kopen. De leerkracht raadde ons aan om niet alleen wit papier te kopen maar ook gekleurd. Voor blueprints kun je verschillende soorten papier gebruiken, maar ze raadde ons aan om te beginnen met iets dikker papier. Ook kocht ik mij een dikke verfborstel zodat ik het mengsel op mijn blad kon aanbrengen. Het mengsel van blueprints wordt gemaakt door rode en gele poeder samen met water te mengen en bij elkaar te gieten. Daarna sop je je verfborstel hier in en ga je over het papier, meestal is ene keer soppen genoeg want het mengsel is waterachtig. Je strijkt het dus op je blad, gedeeltelijk of helemaal en dan laat je het drogen. In het lokaal waar we werken is vloerverwarming dus is het snel droog als we het op de grond leggen. Als het opgedroogde mengsel op je blad in contact komt met de zon dan wordt het blauw, het is dus niet bestemd tegen uv-stralen. Er hangen dus ook speciale lampen in de klas zodat niets verkleurd. Als het droog is moet je het in zwart papier wikkelen zodat er geen licht aan kan komen. Thuis moeten we gaan experimenteren. Als de zon schijnt leg je het blad in de zon met een voorwerp erop. 10min later neem je het voorwerp weg en spoel je het blad met water af. Je blad is nu blauw en waar het voorwerp heeft gelegen is het wit. Het is dus eigenlijk een afdruk/ een blueprint. Hopelijk gaat de zon schijnen deze week. Daarna zijn we naar Christie Harris geweest. Ons learning agreement verbeterd want ik vond fotografie wel interessant en wil dat nu volgen. Het is iets totaal anders en zo'n kans krijg ik niet meer als ik terug in België ben. Ik kan het vergelijken met een keuzeperiode en ik kan ermee werken in de kleuterklas. Natuurlijk niet met alles want er zitten ook chemische producten bij, maar je kan zoveel meer doen. Ik ben blij dat ik deze ervaring ga beleven. Spaanse en engelse les stond natuurlijk ook weer vandaag op het programma en voor de rest eten koken, douchen en slapen =)
Dag 23 (woensdag) Goh deze dag is niet veel geweest. Spaanse les waarbij we niet vooruit gaan en de leerkracht van de hak op de tak springt. Ze weet meestal zelf niet wat het juiste antwoord is en met de computer kan ze ook niet overweg waardoor verschillende oefeningen wegvallen. Ook tijdens sommige oefeningen kan ik niet meer volgen. Martha (de vorige leerkracht) zou het antwoord nog eens herhalen of op bord schrijven. Maria (de huidige leerkracht) laat iemand een invuloefening lezen en heel op het laatste zegt ze welk woordje goed of fout was. Mijn bundeltjes zijn een heel gekribbel aan het worden, want dan denk ik oh tis fout wat ik had, terwijl het dan juist is. Of ik heb een woordje niet ingevuld en ik wil het pas invullen als ik zeker ben wat het is dan moet ik altijd vragen of ze datgene wil herhalen omdat je nooit op voorhand weet of iets goed of fout is. Herhalen van haar eigen doet ze dus niet en als ik de bundeltjes bekijk van medestudenten snap ik niet waarom dat zij nooit vragen of de leerkracht iets herhaald. Ook is de les heel chaotisch. Moeten we iets voorbereiden dan komt ze daarna individueel bij iedereen staan en moet je dus datgene vertellen. Bij Martha zou dat klassikaal zijn, en iedereen luisterde naar elkaar. Nu praat gewoon iedereen door elkaar en de leerkracht loopt iedereen af. Soms zitten we maar met 10 in de les maar soms ook met 20 dus dan zit je eigelijk een half uur met u vingers te draaien. 'S avonds zijn we nog ene gaan drinken met de poolse meisjes, en deden we een (drank)spelletje in de bar. Je moet dan een muntje in glaasjes proberen te gooien en van wie dat glaasje is die moet drinken. Normaal doe je zoiets met alcohol/bier, maar ik zat daar fijn alleen alcoholvrij met men colaatje =) maar ik heb sportief meegedaan en zorgde er vaak voor dat mensen moesten drinken. Tegen 2uur gingen we naar huis want donderdagmorgen om half 9 staat altijd engels op het programma.
