Passage through the Kieler kanaal...
Naar traditie vertrekken we vroeg, voor er nog maar enig leven is in de haven, richting kanaal. We hadden gehoopt om nog even te kunnen zeilen, maar de wind laat het afweten. Het is vochtig en er hangt een waas boven het water. Wel mooi als de zo'n er af en toe door komt en diamantjes op het water tovert. Wanneer we aan de monding arriveren is het zoeken naar de ingang van de sluis voor jachten. We zien de oude sluis, maar geen leven daar. Gelukkig is een Nederlander aan het werk aan zijn schoener en laat ons weten dat de oude sluis buiten gebruik is we de sluis met de grote beroepsvaart moeten nemen. We roepen op en moeten nog een uur wachten .... Blijkbaar hebben de sluiswachters het hier niet zo op jachten ... Er komen nog jachten en samen met een groot jacht zouden we de sluis in moeten. Maar dan horen we via de marifoon dat de jachten via de sluis ernaast geschut worden. Allen daarheen ... Ondertussen is de lucht donkergrijs geworden en horen we gekletter in de verte. Dit voorspelt niet veel goeds... Ja hoor, op het kanaal krijgen we verschillende fikse buien over ons heen . Onderweg verschillende veerboten die het kanaal oversteken, oppassen geblazen. We houden die zo in de gaten dat we zelfs onze afslag missen richting haven. OK, 180 graden draaien dan maar... En dan, welke haven is het nu... Door twijfel is een Nederlander ons voor en neemt het beste plaatsje aan de steiger. Gelukkig helpt de lokale bevolking ons om een moeilijker plaatsje toch te benutten. Zo, zowat een derde van het kanaal afgelegd. We gaan op zoek naar de supermarkt voor avondeten in te kopen, morgen weer verder.
17 juni
Op weg, tijdig om strakjes de stroom van brunsbuttel naar cuxhaven mee te hebben.
Het is niet koud, maar wel vochtige lucht. Het kanaal is eigenlijk heel mooi, vol vogels, eenden, zwanen, waterkiekjes en nog tal van ander fauna en flora. Af en toe een reuze groot schip in schril contrast....
Oh jee ... Wat ziet die lucht er zwart uit ... We horen het kletteren en zien bliksemschichten .... Oei, voor ons een gordijn regen ... Zeilpakken aan. De eerste druppels vallen. Tonnie blijft buiten, ik veilig onder de buiskap en binnen. Het begint te gieten .... Dat er zoveel neerslag op korte termijn kan vallen, zodat je zelfs bijna niets voor de ogen ziet. Gelukkig hebben we goede apparatuur, zodat we die reuze schepen kunnen zien aankomen alsook de ferries die hier om de haverklap overvaren. Het blijft maar gieten... Tot iets voor de sluis, de lucht klaart wat op, oef. We roepen de sluis op en moeten nog een klein uurtje wachten voor we erdoor kunnen. Tonnie had op zijn gsm gezien dat er maar een 9 knopen werkelijke wind wordt opgegeven voor cuxhaven, geen probleem dus. Liam nog snel even laten lopen voor we weer verder moeten.
Oh nee, daar komt weer zo'n zwarte wolk .... Jawel, regen ...
Het is tijd om de sluis binnen te varen. Niet allen de sluisdeuren van het kanaal, maar ook van de hemel worden open gezet . Het water gutst naar beneden. We zijn zeiknat ! We zijn niet alleen in de sluis. OK, we  zijn dus geen gekken .
Eenmaal door de sluis, lijkt het redelijk rustig maar nog altijd pikzwarte lucht. Die blijft ons achtervolgen. De 9 knopen die Tonnie had gelezen op zijn telefoon, blijken er in het echt 27 !!! OK, schijnbare wind, maar toch .... Ja, de beruchte spookachtige zee van de Duitse bocht doet haar naam alle eer aan. Wind tegen stroom, opboksen.. Een enkele dappere zeiler zien we opkruisen, maar haalt ook al snel de zeilen binnen. Het is niet te doen. Tonnie moet zijn aandacht er volledig bijhouden om ons veilig door de havenkom ingang te loodsen. De kracht van onze motor komt van pas, wat een stroming en dan die wind ... Pfff, het is gelukt. We landen veilig in een kleine haven .
Verstuurd vanaf mijn iPad