met een Interrail pas Deze blog geeft het volledige reisverslag mét foto's van onze treinreis die we maakten in augustus 2009.
04-10-2009
Dat was het dan..
Bij deze is het reisverslag rond en ga ik deze blog beëindigen. Ik hoop dat jullie het de moeite waard vonden en dat we dit kunnen blijven doen voor onze volgende reizen (niet dat er al gepland zijn..). Bedankt voor het lezen en ga zeker ook eens een kijkje nemen op de blog van Kirsten, die nu dus nog voor 2 maanden in India zit. Je kan de link vinden bovenaan in de rechterzijbalk.
's Morgens donderdag 27/08 zijn we dan aangekomen in Reutte waar mijn ouders en mijn neefje Laurens ons stonden op te wachten. Zij waren al enkele dagen in Stanzach, waar ze verbleven bij Hildegard, een heel vriendelijke madam waar mijn tante en haar familie al zolang als ik me kan herinneren, hun wintervakantie doorbrengen. Wij gingen ons voor de laatste dagen van onze reis bij hun voegen om hun een plezier te doen :p en om zelf ook rustig te kunnen uitbollen. Even geen zorgen rond onze kop, alles werd geregeld voor ons en Kirsten kon ontspannen thuiskomen om haar voorbereidingen voor India rond te krijgen.
Na aankomst in Stanzach zijn we met de fiets naar een openluchtzwembad gereden met ijskoud water! Daar hebben we eigenlijk de rest van de dag nog doorgebracht in de zon en af en toe in het water, vooral met onze Laurens dan. Enkele foto's van aan het zwembad:
Laurens werkt aan zijn kleurtje:p
Terug bij Hildegard ben ik dan nog met onze Laurens de steile helling opgeklefferd, vond hij geweldig:)
Die avond zijn we nog een schnitzel gaan eten, mag natuurlijk niet ontbreken! De volgende dag stond er ons een zware, maar heel mooie wandeling te wachten. We zijn naar het Kaiserjochhaus geklommen op 2310m hoogte. Niet met iedereen: onze Laurens en ons moeke hebben we halverwege achtergelaten aan de milchstübe. Kirsten moest wel even overtuigd worden om mee te gaan naar de top, maar ze wou zich natuurlijk niet laten kennen!:p Hieronder de foto's van de wandeling:
Die wordt bioloog denk, humhum :p
Neem uw ogen even van het spectaculaire zicht en kijk ook eens naar de boomstronk op de voorgrond.
Laurens en stenen gooien :)
De échte beklimming begon ná de milchstube:
Kijk maar eens naar dat gezichtje! :p
Ook de mannen moesten wel eens uitrusten :)
Een bergmarmot!
Ons doel bereikt...
... om dan tot de conclusie te komen dat we maar juist genoeg geld bij hadden om twee schiwassers te bestellen :s Portefeuille vergeten beneden!
De afdaling verliep niet zonder slag of stoot. Ons vake verloor enkele keren zijn evenwicht, maar viel gelukkig nooit al te hard. Ik daarentegen haalde mijn elleboog open en scheurde mijn broek bij het nemen van onderstaande foto. :s Ik had beter op het pad gebleven...
Bijna terug aan de auto kwamen we dan ons moeke en Laurens tegen, zij hadden even lang gedaan over de wandeling terug van de milchstübe. Laurens had zich voornamelijk bezig gehouden met stenen gooien en slakken ontwijken op het laatste smalle paadje :)
Die avond was er een optreden van de plaatselijke fanfare op het dorpsplein met de bijhorende schnaps! Erg lekker en rondgedragen door twee niet-lelijke jongedames in een vatje met bijhorende bekertjes (en nee, geen plastieke). Onze Laurens is ondertussen op vrouwenjacht getrokken en heeft zich gemengd in een scoutsgroep die er op kamp was.
De laatste dag in Stanzach en meteen ook de laatste dag van onze reis (als je de rit naar huis de volgende dag niet meetelt) hebben we nog een fietstocht gedaan langs de Lech. Kirsten en ik hadden liever gaan kajakken, maar er werden enkel kanotochten in de buurt georganiseerd en deze waren dan nog volzet ook. Dan maar mee de fiets op!
Oversteek over de hangbrug: Laurens vond dit zo geweldig dat hij het nog een keer (en weer) heeft gedaan:)
Die avond nog verschrikkelijk lekker gaan eten in een dorpje verderop. Van in Budapest geleden dat we nog zo uitgebreid en lekker hadden gegeten, dankjewel mammie en pappie:) Nog een klein incidentje op de terugweg naar de auto: Laurens met al zijn hebben en houden tegen de grond gesmakt, omdat hij veel te snel een helling afliep, misschien wel omdat hij werd achternagezeten door zijn favoriete (uhum) nonkel :s Terug bij Hildegard is hij dan natuurlijk in de watten gelegd door Hildegard en Erwin.
Laurens toont zijn gehavende knie aan Hildegard (op de achtergrond), waarna deze onmiddellijk afkomt met chocolaatjes en plakkers :)
Die zondag (29/08) zijn we dan even voor de middag terug naar Zammel vertrokken met de auto. Gedaan met de trein, gedaan met de reis! Spijtig zeker, maar we hebben een fantastische reis achter de rug en een onbekend deel van Europa leren kennen. Ik moet zeggen dat ik verkocht ben, zeker niet de laatste keer dat ik die richting uitga, we hebben dan ook nog een groot deel niet gezien... Maar da's voor een volgende keer!:)
Nog eerst enkele foto's van in Bihac. Onderweg naar de trein passeerden we langs een moskee met een begraafplaats (veronderstellen we toch), dit had ik precies nog nooit gezien.
Het station van Bihac zelf gaf nogal een desolate indruk, er passeerden amper 6 treinen per dag dus veel begankenis was er dan ook niet..
Het grappige was dat de treinen die aankwamen slechts bestonden uit een locomotief en 1 wagon. Nog beter, uit één trein kwam op een gegeven moment zelfs maar 1 passagier en dan nog een toerist die die trein speciaal genomen had om, jawel, de trein zelf te kunnen fotograferen:) Hij heeft ons toch wel een goed kwartier ge-entertained met de posities die hij innam om toch maar een goede foto te kunnen nemen.
Uiteindelijk was dan onze trein richting Zagreb daar. 's Avonds laat daar dan aangekomen en geen nachttrein meer (zie vorig bericht).
De volgende ochtend, na een nachtje Zagreb, vroeg moeten opstaan om de eerste trein naar Wenen te halen. Kort na de middag dan aangekomen in Wenen en onze hostel gaan zoeken, ditmaal zonder problemen. Ons even opgefrist en dan de stad gaan verkennnen. Wenen is een prachtige stad met heel indrukwekkende, oude gebouwen. Wenen staat bekend als museumstad en dus deze gebouwen worden dan ook één voor één gebruikt als museum voor allerhande kunstenaars en thema's.. Nu, wij zijn niet echt museumliefhebbers dus hebben ook enkel maar de buitenkant van de gebouwen gedaan:)
Een klein, lief olifantje dat ze voor de deur van het (als ik me niet vergis) natuurhistorisch museum, te zien op de vorige foto, hadden geplaatst.
Het heldenplein van Wenen
Where to go??
Parken in Wenen zijn er ook overvloedig, wat een must is voor zo'n grote stad. Wat opviel aan de parken zijn de vele, vele, vele banken die voorzien zijn en toch bleken leeg te zijn het grootste deel van de dag, en de speciale voorzieningen voor eenden bij elke fontein:)
Het parlement
Een bedevaart te fiets die al zingend het centrum doorreed
Stephansdom in het centrum van Wenen, let vooral op het dak!
Dat was dan dag 1 in Wenen. Weer moe en voldaan zijn we, na nog wat op internet gezeten te hebben, weer op tijd in ons bedje gekropen om er de volgende dag weer tegenaan te gaan! Na uitgeslapen te hebben trokken we het stad terug in, om de dings waar we niet waren geraakt te verkennen: zo kwamen we terecht op een permanente markt waar je de meest ongelooflijke vruchten en snoepjes kon krijgen. Er was ook een steegje met allemaal restaurantjes waar je eten van over de hele wereld kon krijgen. We hebben ons daar verwend met een lekker Chinees lunchmenu.
Vrij toevallig zijn we zo ook nog op het Belvédère gestoten.. almaar goed ook, want dit is werkelijk een prachtig gebouw, vooral als je de tuin er rond mee beschouwt!
Later op de namiddag zijn we dan naar het grote park Prater mét permanente kermis getrokken, we hadden genoeg van het stad en wilden even rustig wat ronddolen.. We zijn zelfs op enkele attracties geweest: een wildwaterbaan en een avonturenhuis. Een betere omschrijving kan ik niet verzinnen voor het laatste, de bedoeling was denk ik om de mensen schrik aan te jagen, maar dat lukte niet echt.. Zonder de lange, magere, schichtige kerel die mee was met ons in de attractie was het helemaal niks geweest. De kerel moest echt eerst om elk hoekje een kijkje nemen en was echt niet op zijn gemak, hilarisch!:) In het park staat ook het fameuze reuzenrad van Wenen.
Na nog een even in het gras gelegen te hebben, moesten we terug richting hostel trekken om onze bagage op te halen en onze trein richting Reutte te nemen waar we met mijn ouders hadden afgesproken.
Ik heb al toegevoegd en ga nog foto's toevoegen en zal ze telkens zetten bij het bijhorende berichtje. Dus ga zeker nog eens door het archief! (rechts of links in de balk kan je de datum aanklikken) Voorlopig zijn het wel enkel de foto's van mij, aangezien ik die van Kirsten nog niet hier heb. Kirsten haar foto's zijn ook binnen!
Veel kijkplezier!
toegevoegd op 01/09 17/08: Butrint 14/08: Buda by night + Tihany 05/08: foto's Wieliczka zoutmijn
toegevoegd op 08/09: 05/08: Praag + Krakow 14/08: Auschwitz-Birkenau
toegevoegd op 12/09: 14/08: Budapest + Balatonmeer 17/08: Belgrado
toegevoegd op 15/09: 17/08: Ohrid + Albanië 19/08: foto's onderweg naar Dubrovnik en aankomst
Ik denk dat de titel al wel veel verraad: we hebben in Bihac onze twee wensen kunnen vervullen!:) Toen we in de vroege avond aankwamen in Bihac was het wel even zoeken. We hadden de naam en het adres van een camping, maar ik wou toch eerst nog naar de tourist infogaan voor eventueel nog andere campings die ook rafting organiseerden.
Na lang zoeken mét backpack het kantoortje gevonden, maar het was gesloten.. het was weekend:s Dan maar een taxi genomen aan het busstation die ons dan heeft afgezet aan de camping van Una Kiro Rafting. Eindelijk konden we ons tentje bovenhalen! En het mocht gezien worden: ondanks dat het het kleinste tentje op de kampeerplaats was, was het wel het opvallendste:)
De volgende morgen (23/08) konden we dan mee gaan raften met een groep Sloveniërs, de enige andere gasten op de camping. We hebben ons goed geamuseerd, ondanks de taalbarrière. Om mensen uit de boot te duwen moet je geen woorden gebruiken, we hebben allemaal op een gegeven moment uit de boot gelegen:) Spijtig wel dat de tocht zelf niet wat wilder was, we hebben niet veel adrenaline nodig gehad. En wat instructies in het Engels waren ook nog wel handig geweest.. We hebben wel geen foto's van ons avontuurtje wegens te nat! Ohja, de wolken hadden ons weer ingehaald, natuurlijk net nu we op een camping lagen. De eerste nacht hebben we (en vooral ook de tent) zelfs een zware storm moeten doorstaan:s Het weer maakte dat we in de namiddag na de rafting terug op de kampplaats niet konden genieten van de nabijheid van de Una rivier en de kayaks die ter beschikking waren... Dus hebben we nog wat van de andere faciliteiten gebruik gemaakt: reuzenschaakspel, pingpongtafel en hangmatten. Het échte campingleven:)
Het middagmaal: hotdogs!
Let the games begin!
En 't is gedaan: schaakmat!
En de slechte verliezer is..:p
De volgende dag was het spijtig genoeg nog niet opgeklaard en besloten we al maar richting Wenen te vertrekken, konden we daar nog een dagje extra rondlopen. In Bihac namen we dan de trein richting Zagreb, waar we nog een nachtje moesten slapen omdat er geen nachttrein reed, wat 'n geldverspilling.. En we hadden nog meer geld opgedaan hadden we de uitbater van de hostel niet kunnen overtuigen om ons een goei korting te geven omdat er op internet nog dorms vrij waren, maar 1 keer we daar waren er enkel maar privékamers beschikbaar waren..
Vanuit Split namen we dus de trein richting Vrhovine, een
boerengat met een station. De enige aanwijzing die we hadden om aan de meren
van Plitvice te geraken (met de trein alleszins) was dit stationnetje, omdat
het het meest dichtbijgelegen station was.. we wisten niet hoe we aan het
natuurreservaat zelf gingen geraken, maar we gingen ervan uit dat er wel een
bus of dergelijke zou rijden. Het was dan ook een geruststelling toen we om
half 4 's nachts in het stationnetje kwamen om een blad te zien met: "8.45h
bus Plitvice". We hadden dus nog enkele uren en besloten onze mattekes uit
te rollen en nog wat slaap mee te pikken in het verlaten stationnetje (op een
stationschef na).
Terug wakker, daalden we af naar het dorpje en namen daar de bus (na wat
rondgevraag bij de locals). Een uurtje later waren we dan op onze bestemming:
Plitvicka Jezera, een immens complex van meren en watervalletjes gevormd door
kalkafzettingen. Eén van de mooiste dingen die'k ooit gezien heb, zonder
zever!:) Ik ga de foto's het woord laten voeren:
Let vooral ook op de boom die omgevallen is in het water, deze is helemaal bezet met kalk
Spijtig dat we maar een korte dag hadden, want we hebben nog geen 3e van het
hele park kunnen bezichtigen. Maar om nog wat dagen in Oostenrijk mee te kunnen
pikken en ons plan om geraft te hebben, konden we best doorgaan richting Bihac
in Bosnië, juist de grens over op nog geen 40 km van Plitvice, waar we hoopten
om ten eerste een kampplaats te vinden en ten tweede te kunnen gaan raften...
Dag beste lezertjes:p (als ik er nog heb tenminste:s)
We zijn aanbeland aan dag 20, vrijdag 21 augustus. Onze laatste dag in
Dubrovnik. 's Morgens op't gemak ingepakt en vertrokken bij het onze gastvrouw,
bagage gedropt in het busstation en het wereldberoemde oude centrum van
Dubrovnik bezocht. En dat het wereldberoemd is was te merken: we waren na een
rustige trip door Albanië en nog relatief rustig in Mljet terug in het
massatoerisme van de grote steden beland. Dik tegen ons goesting.
Ik weet niet juist of dat er mee te maken heeft gehad, maar ik vond het
een beetje tegenvallen, misschien waren de verwachtingen ook te groot? Wel heel
imposante wallen die rond het stadje liggen, maar doet eerder aan een bunker
uit de WO denken dan aan een middeleeuwse vesting.
Weer ondervonden dat bepaalde toeristen zich te goed voelen om zich aan simpele
regels te houden: een historische site die gerenoveerd wordt en je niet mag
betreden daar blijf je ook af! Toch?!
Niet dat dit zo'n grove overtreding was, maar we hebben dit al zo vaak
meegemaakt ook in andere steden. Sommige mensen hebben te weinig respect voor
de plaatselijke regels en de bezienswaardigheden... laat me dan zwijgen van de
natuur...
In de late namiddag hebben we dan de bus genomen richting Split, een klein,
gezellig stadje aan de kust van Kroatië dat gebouwd is in en op de restanten
van een Romeins paleis. Aangezien we nog wat tijd hadden voordat we daar onze
trein konden nemen, hebben we nog wat rondgelopen en de sfeer opgesnoven. Veel
te zien en te doen, daar had het begin van het weekend ook wel iets mee te
maken veronderstel ik:)
Tegen 22u dan onze trein genomen richting Vrhovine, een klein dorpje waar de
bus passeerde die ons naar Plitvice bracht.
Maar dat is voor het volgende bericht:)
Nog enkele foto's:
Een drijvend hotel of eerder hoteldorp..
Onderweg naar Split door weer een prachtig landschap
Ondertussen zijn we terug thuis aangekomen, al van zondag (30/8)
eigenlijk. We zijn naar huis gereden met mijn ouders vanuit Oostenrijk,
maar later meer daarover... Ik ga dan maar eens beginnen aan het
aanvullen van de blog en deze keer MET foto's:)
We waren dus in Dubrovnik beland bij een oude vrijster die haar huisje
hoog op de berg had tussen een hoop appartementen. Kben haar naam al
vergeten, maar het was een hele lieve vrouw die wat woorden Engels
brabbelde. We zijn die donderdag vroeg opgestaan (6u) om op tijd aan
het loketje te zijn waar ze de laatste vijftig tickets verkochten voor
de overzet naar Mljet, 1 van de vele eilandjes voor de kust van
Kroatië. We waren gelukkig (het scheelde niet veel) bij de eerste
vijftig in de wachtrij en konden om 8u de ferry opstappen.
De reden waarvoor we naar Mljet gingen, is het prachtige
natuurreservaat dat de helft van het eiland in beslag neemt. We hebben
heel de dag rondgewandeld langs de twee 'meren' (zoute meren die nog in
verbindingen staan met de zee, dus niet echt meren, maar eerder een
diepe inham) en 's middags ergens op een rustig plaatsje ons bokes
opgegeten en een duikske genomen in het turkooisblauwe meer. Het was
vreemd om te zien hoe de mensen samentroepten aan de paar rotskustjes
die voorhanden waren, terwijl er zoveel mooie plaatsjes waren waar je
rustig (en alleen!) een duikje kon nemen. Hieronder een foto van de
plaats waar we gezwommen hebben.
Tijdens onze wandeling werden we constant vergezeld door het geluid van
(wat wij dachten) krekels. Later op de dag hebben we dan uiteindelijk
de bron van dit gesjirp ontdekt: eerder een lelijk uitziend, dik
insect, maar vraag me niet wat voor iets het is.. Het is in ieder geval
geen krekel...!
Ik heb in Mljet ook 1 van mijn mooiste foto's (macro dan) getrokken
ooit, ik ben er in ieder geval heel fier over:) Het is een
Jasiusvlinder, en zoals je kan zien is veel van de schoonheid van de
foto te danken aan de prachtige kleuren van het beestje.
Onze ronde binnen het park hebben we afgesloten met een bezoek aan het
klooster dat daar op een eilandje in het meer ligt. We vonden het wel
niet echt indrukwekkend, zeker niet als je weet dat het als uithangbord
voor het park dienst doet...
In de late namiddag hebben we dan de ferry terug genomen naar Dubrovnik
en na de klim van 300 trappen (volgens het stel Brazilianen dat ook
logeerde bij het vrouwtje) hebben we ons een lekker slaatje gemaakt en
een fles wijn soldaat gemaakt op het gezellig terras met prachtig
uitzicht over de baai.
Hieronder nog enkele sfeerfoto's van de dag. Uitzicht over het grootste van de 2 'meren'
Kirsten op zoek naar waterdiertjes:) met succes trouwens!
kben nog altijd niet beter geworden in het werken met de blog.. juist weer een berichtje doen verdwijnen:s we zitten nu ff op internet in Zagreb om even een hostel te zoeken voor dezenacht en voor morgen in Wenen. kga het dus kort houden want we zijn allebei vrij moe.. en hebben een douche nodig!! weer een hele dag op de trein gewacht en gezeten. de blog gaat zeker nog voort aangevuld worden als we nog eens wat meer tijd (en internet natuurlijk) hebben, miss in wenen al wel.. ciao!
nog snel een berichtje de wereld insturen:p we hebben de afgelopen twee dagen doorgebracht op de bus eerst heel albanie terug door naar het noorden om nog juist voor de avond de grens met montenegro over te steken: persoonlijk vond ik dit een hele prestatie, ik dacht dat we ergens halfweg gingen stranden. we hebben gelukkig de nodige hulp gekregen van een student uit Albanie die een aardig mondje engels kon! de tweede dag, vandaag dus, zijn we in Ulcinj int zuiden dus van montenegro vertrokken richting Bar en daar dan door naar Herceg Novi om dan toch nog in Dubrovnik te geraken! Yes! Wel spijtig dat we nergens konden stoppen want de kust is hier ongelooflijk mooi! We hebben hier een slaapplaats gevonden bij een oude vrijster thuis, die geen 2 minuten stil kan zijn. grappige situaties! morgen om 6,30u uit ons bed om hopelijk nog een ticketje te bemachtigen naar het eiland Mljet.. duim voor ons!
18-19/08: foto's onderweg naar Dubrovnik en aankomst
Onze trip van Sarande naar Dubrovnik heeft ons een goede twee dagen in de bus gekost: van Sarande naar Tirana, van Tirana naar Skohdra en van Skohdra de grens over naar Ulcinj, Montenegro. Daar hebben we dan overnacht en 's morgens de bus voort naar Bar genomen, van daar naar Herceg Novi en zo uiteindelijk naar Dubrovnik!
Op het appartementje in Ulcinj: Kirsten bereid het eten voor...
... terwijl de chefkok zich bezig houdt met de bereiding in de openluchtkeuken :p
Prachtige baai in Montenegro waar we rond moesten
Idem vorige
De slaapkamer bij de oude vrijster in Dubrovnik
Zicht op het "moderne" Dubrovnik aan de overkant van de baai
Wachten op de 'beruchte' trein in Pogradec. De andere mensen op het perron behoren tot de evangelistische groep, zonder die mensen hadden we praktisch alleen gezeten op die trein.
Een jongen met zijn 'kudde' kalkoenen zwaait naar de trein
Kirsten geniet van de rust na de hectische overstap op de trein richting Vlora
Afval, overal afval... triestig
De befaamde herder met kudde die ons voorbijstak :p
Stiekeme foto van de locals waar we onze coupee mee deelden, let vooral op de handtas van de vrouw!
De overvloedige bunkers oftewel paddenstoelen zoals wij ze noemden
Overnachting in Vlora
Kirsten showt de slippers die voor ons klaarstonden op het hotel in Vlora
Onze veel te dure hotelkamer voor die korte nacht...
Onderweg naar Sarande
Kirsten ziet het even niet meer zitten: misselijk van op de bus
Sarande
Na mijn aanvaring met een zee-egel zag mijn voet er niet zo lief uit... (een maand later zitten er nog steeds een aantal stekels in mijn voet, maar de meeste zijn er ontstekingsgewijs al uitgekomen)
Het strand, versierd met Kirsten :)
Zicht op Sarande van op de watertrapper die we hadden gehuurd
Even genieten van het goede weer en een duik zetten in het meer
Indrukwekkende lucht: de tweede dag hadden de wolken ons weer gevonden!
Ons bezoek aan het kasteel dat over het stadje torent, werd verstoord door een regenbui
Een "wilde" Griekse landschildpad, het diertje had geen schijn van kans...
Orthodoxe kerk die terug werd opgebouwd vanaf de grond
Kleine tempel op een klif aan het meer, gewijd aan Johannes de Doper als ik me niet vergis :s
Het amfitheater dat nog steeds gebruikt werd om voorstellingen te geven
Deze "kapitein" ruimt stenen om zijn bootje een plaatsje te geven, grappig beeld:)
Onze poging om een vogelnestje te maken mislukte een beetje, maar smaakte wel heerlijk!
Vanuit Sarande deden we een daguistap naar Butrint, een archeologische site met ruines van Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Venetiaanse oorsprong die getuigen van een rijke havenstad. Wachten op de bus... een nationale sport in Albanië:) De oude stadsmuur werd 3 maal herbouwd Ruïnes van een Romeins paleis, dat in de Middeleeuwen als woonplaats, stal en opslagplaats werd gebruikt Hoofd van een zuil Uitzicht over de zee-inham die naast de oude stad loopt Vroegere wachttoren langs het water Een poort in de oude omwalling, hier streng bewaakt door Kirsten :p De oude stadswal overwoekert door struiken en bomen Foto getrokken vanop het kasteel op de top van de heuvel met zicht over de zee Het amfitheater Bidsprinkhaan die we nabij het amfitheater 'tegen het lijf liepen'. Imposant beestje!
's Avonds terug in Saranda nog even langs het strand gepasseerd om te verfrissen en uit te rusten. De vorige dag was ik er nog ingetrapt (in het water wel te verstaan), nu lagen de *%$beesten op het strand... Kirsten geniet van het laatste zonneke... ...terwijl ik nog een duik neem!
Ik zal eerst maar voortgaan waar ik geeindigd ben. Ik typ ondertussen vanuit Albanie, maar later meer daarover!
Belgrado dus.. De eerste indruk die je krijgt van Belgrado is vrij lelijk:grijze, vuile stad met veel verouderde infrastructuur. Op de trein hadden we nog 3 Denen ontmoet die gepland hadden om 4 dagen te blijven, maar die we iets later in zak en as tegenkwamen op de trappen van het station.. de eerste indruk had hun eventjes geveld! :p Wij vonden het niet erg om er maar 1 dag op doortocht te zijn, alhoewel er wel net een bierfest begon die dag (waar we spijtig genoeg niet meer geraakt zijn). Nu de eerste indruk zegt natuurlijk niet alles over de stad zelf. Vrij toevallig, OK eigenlijk omdat we helemaal verloren waren gelopen, zijn we bij de grootste orthodoxe kerk gekomen, waar ze nog altijd aan aan het bouwen waren. Naar mijn mening hadden ze al wel vorderingen gemaakt sinds mijn laatste bezoek in 2006. Maar ik schat toch nog een tiental jaar voordat ze afgeraakt Verder het stad nog wat doorgewandeld en gepicknickt op het oude fort dat uitziet over de Donau. s Namiddags nog een terrasje gedaan aan de overkant van de rivier (moegewandeld) en daarna een internetcafe opgezocht. Kirsten naar goede gewoonte vanalles aan t regelen, ik typen voor de blog. . en nu vragen jullie je af waar dan dat stukje is gebleven.. het is verdwenen! Weg! Om gek van te worden want het was een mooi stukje tekst al zeg ik het zelf:p De server van de blog had het begeven en mijn tekst was weg.. nu een nieuwe aanpak: typen in word en dan overzetten veel veiliger! En dan nog de keuze voor het avondmaal: onderweg waren we een mcdonalds tegengekomen en Kirsten wou daar gaan eten, ik had meer goesting in een pasta of dergelijke ergens in een restaurantje niet te duur.. dus eerst, na enige overredingskracht, het stad wat doorgewandeldop zoek naar pasta, niks gevonden (hebben ze niet OVERAL pasta??) en toch maar mcdonalds gaan eten (sorry mamas :p). Was trouwens meer dan de helft goedkoper als bij ons!!En even lekker! Die avond dan om aanvankelijk 22u, maar uiteindelijk 24u (problem met de locomotief ofzo:s) richting Skopje vertrokken in onze eigen prive-couchette! Goed geslapen!
Om half 11 dan uiteindelijk in Skopje aangekomen en daar direct doorgereden met de bus richting Ohrid. Een treinverbinding naar daar bestaat niet. Daar aangekomen gaan informeren naar campings in de buurt, maar dichtsbijzijnde was veel te ver naar ons goesting.. we hebben dus nog steeds ons tentje niet kunnen opstellen :( Dan maar kamer genomen bij vriendelijk kereltje Bob genaamd dat ons aansprak. Eenmaal geinstalleerd hebben we een verdiende duik gaan nemen in het Ohrid meer, prachtig meer met helder water en gelukkig niet zo toeristisch als het Balatonmeer! Volgende dag zijn we het oude stadsgedeelte gaan verkennen..
De 15e hebben we dan afscheid genomen van het meer en richting de Albanese grens getrokken, die we te voet hebben overgestoken samen met een stel Australiers! Meteen werden we verwelkomd door een paar van de 700000 bunkers die verspreid staan over Albanie.. net overal paddestoelen die je ziet opduiken. We wisten toen nog niet in wat een gedoe we gingen terechtkomen. In Pogradec hebben we dan de trein genomen richting Vlora. Wat een belevenis! We zaten op de trein(die ongeloooooflijk traag ging, we werden soms voorbij gestoken door een kudde schapen:p) met een hele troep evangelisten die van een conferentie kwamen. Ze waren nog vol van hun Jezus en lieten dit overvloedig merken met gezang en gitaar. Pjfoew wat een rit! Maar zonder die mensen waren we nooit in Vlora geraakt, ze hebben ons enorm geholpen met treinticket (Interrail kennen ze hier niet:s) en overstap. Het openbaar vervoer is hier heel vreemd geregeld.. elke autochtoon weet waar de bus of wat dan ook wanneer te pakken, maar als buitenlander heeft het heel wat voeten in de aarde om het te weten te komen! Nergens staat het aangegeven. Het opstappen op de bus (of de trein) verloopt ook niet bepaald hoffelijk. Van eerst de mensen laten afstappen is geen sprake, gewoon zo rap mogelijk zo hard mogelijk duwen om op te stappen is de regel.. pech als je eraf moet, grote chaos! Maar goed, tegen dat we in Vlora waren was het al goed donker geworden en het station lag niet bepaald in het centrum:s We hadden geen mapje ter beschikking en gelukkig heeft een vriendelijke taxichauffeur ons na veel over en weer geblabla (Engels kunnen ze hier evengoed als in Brazilie:p) in het centrum afgezet, free of charge want we kregen niet uitgelegd dat we nog geen plaatselijke munt hadden om te betalen en hij werd het onderhandelen moe. Uit noodzaak in duur hotel overnacht en de volgende morgen de bus om 6u, maar uiteindelijk 7u genomen richting Saranda. Na een misselijkmakende rit (voor Kirsten toch:p) van 5 uur door prachtige bergen, langs de nog prachtigere kust (Albanie is een verschrikkelijk mooi land) zijn we dan hier aangekomen en ons gesetteld in een weer te duur hotel. Die dag nog gaan zwemmen in de zee, wat een deugd dat dat deed! Wel spijtig dat ze hier geen zandstrand hebben, maar wel stenen met zee-egels hier en daar verstopt. Ik heb als souvenir dan ook een paar stekels meegenomen in mijn voet!:s Kirsten heeft er zich al op kunnen uitleven. Ondertussen zijn de pijnlijke stekels eruit en kan ik me ongestoord voortbewegen. De stekels die achterbleven zitten in mijn eeltlaag (das vant werken:p) en daar voelk niks van (geen zorgen maken moeke, Kirsten verzorgt mij goed:) )Later op de dag ook nog een bijensteek gehad maar k was al dat gesteek al wel gewend ondertussen.. Vandaag zijn we dan naar Butrint getrokken, de reden van onze lange reis down south. En het was de moeite zeker waard. Heel mooie en vooral nog veel oude ruines van verschillende tijdsperiodes die daar overeind staan. Daar geraken met de bus was wel weer een heel avontuur, met vooral veel geduld en geduw en getrek. Hoffelijkheid is hier soms ver te zoeken. De terugrit was ook een heel avontuur. De bus kwam weer niet langs volgens plan en dan hebben we maar gelift. En er voor betaald ook:s Maar we waren al lang blij om terug in Saranda te geraken! Na nog een snelle en verkoelende dip in de zee, nog een plaatselijke goedkope specialiteit gegeten en nu zitten we hier te typen. We zijn dus terug synchroon:)
Het
is hierboven nogal nen epistel geworden:) Hopelijk houden jullie het vol om het
te lezen. Ik blijf typen zolang Kirsten bezig is met haar geregel voor India.
Want voor degenen die het nog niet wisten: ze mag dus naar India gaan met
AIESEC! Ze gaat daar twee maanden
rondtrekken in de staat Andhre Pradesh,
met de meer gekende hoofdstad Hyderabad. Ze vertrekt ergens de tweede week van september terug op reis, wat een decadentie:p Achteraf moet ze daar dan samen met
collegas die op andere plaatsen zijn geweest een reisgids schrijven. Maar ik
moet even nuanceren van Kirsten, het is allemaal nog niet bezegeld, het moet
nog geofficialiseerd worden:p
Kirsten
heeft dus ondertussen gedaan met geregel, dus op het vervolg zullen jullie nog
even moeten wachten Ze hebben me altijd verteld dat je moet werken met
cliffhangers:p
hier
gaan we dan, de derde poging en hopelijk deze keer zonder serverproblemen!
De laatste
2 keer (in Belgrado) zijn de berichten niet verschenen op de blog zelf, quite
frustrating!
Ondertussen
typ ik vanuit Macedonie, meer bepaald het Ohrid-meer, helemaal in het zuiden
tegen de Albanese grens aan. Waar we
morgen dan ook zullen oversteken naar Albanie en daar een nogal befaamde
treinrit tegemoet gaan, een heel avontuur schrijven ze.. kben eens benieuwd!
Maar om
de draad terug op te pikken sinds het laatste bericht: Die avond zijn we nog
gaan terrassen in Krakow, waar s avonds een heel gemoedelijk sfeertje hangt en
groepjes jongeren breakdance-shows geven. Heel gezellig allemaal! Dan volgende
dag: Auschwitz-Birkenau. Een plaats waar je volgens mij 1 keer in je leven
geweest moet zijn. Ongelooflijk wat je daar allemaal ziet en nog belangrijker
VOELT. Indrukwekkend, verschrikkelijk, triest, de verhalen kennen we allemaal,
maar om dan op de plaats te staan waar het allemaal gebeurd is, dan wordt het
meer realiteit en angstaanjagend tastbaar.
De Nazis waren machines, geen mens kan zoiets zo harteloos uitvoeren we
waren er alletwee stil van.
Vanuit
Krakow hebben we dan de slaaptrein genomen naar Budapest,waar we twee dagen verbleven zijn in
jawel (en dit was PUUR toeval!) hetzelfde hostel waar ik verbleef in 2006 toen
ik hier passeerde met IAAS. Doet me eraan denken: op dezelfde trein zat ook de
Jean en Antoine van LBK, als we dan toch over toeval bezig zijn. Zij waren
onderweg naar Bratislava met nog ne maat, sorry naam vergeten:s. Allemaal
vreemde toevalligheden, wel heel leuk. Dus Budapest, een prachtige stad
(misschien wel de mooiste die ik ooit bezocht, maar die mening deelt Kirsten
niet). Eerste dag hebben we dan ook de bezienswaardigheden opgezocht, s avonds
nog naar het kasteel op de berg getrokken om van het uitzicht te genieten. Dan
de tweede dag, de meest memorabele:p, zijn we naar de thermen geweest!
Ge-wel-dig! Zaaaalig warm water, sauna, stoombad, binnen en buiten. We hadden
het verdiend! En het deed deugd! En ja, het waren dezelfde thermen waar ik al 2
keer met IAAS was geweest, deze keer bewust!:) s Avonds zijn we dan dankzij
het welkome voorstel van nonkel Patrick eens goed gaan eten en dit dus op de
kosten van nonkel Patrick:) Dankuwel, het heeft gesmaakt en we sturen de
rekening nog wel op:p Het was maw een ongelooflijk onstpannende dag, waar we
ook dringend aan toe waren!
De
volgende dag (09/08 dan kunde een beetje volgen) zijn we s morgens richting
Balatonfured getrokken aan het Balatonmeer. De eerste indruk bij aankomst was
beetje teleurstellend, ongelooflijk toeristisch, net de Italiaanse kust, maar
dan minder gezellig. Veel binnenlandse toeristen, wel de eerste plaats waar we
slechts 2 Hollanders zijn tegegekomen:) Initieel wilden we naar een camping op
zoek gaan, maar een local bood ons een appartement aan en voor we het wisten
hadden we een slaapplaats. Achteraf wel spijt van gekregen, we hadden wel eens
goesting om ons tentje uit te halen (tot nu toe dus nog altijd niet
gelukt). Rest van de dag hebben we nog
wat rondgekuierd langs het meer en gebaald van het kusttoerisme. De tweede
dag zijn we dan met de boot naar het schiereiland Tihany getrokken, een
beschermd natuurgebied. Ons eerste echte
stukje natuur dus, eindelijk!:p Een hele opluchting na de teleurstelling van de
vorige dag, we hadden zulke natuur eigenlijk verwacht rondom heel het meer In
Tihany hebben we een dagje rondgetrokken, veel fotos getrokken van prachtige
vlinders, gepicknickt langs een klein meertje dat zich naast het grote meer
bevond en een adelaar gezien! Had Kirsten niet moeten gaan pissen (jaja,
WILDplassen) hadden we hem waarschijnlijk niet gezien:) Terug in Balatonfured zijn we, na hoogstaande
cuisine in ons keukentje, met een flesje wijn en een zakje chips naar het
Balatonmeer getrokken en daar onze avond verdronken:p Laatste dag daar hebben
we ons een plaatsje op het strand gekocht, zodat we toch eens een plonsje in
het meer konden doen. Natuurlijk was het die dag wel juist bewolkt, die wolken lijken ons trouwens te
achtervolgen:s. Maar gezwommen hebben we! s Avonds kwam onze volgende treinrit
naar Belgrado (via Budapest). Geen couchettes deze keer EN een volle coupee.
Daarbij werden de al niet zo positieve verwachtingen voor een goede nachtrust,
helemaal gekelderd door een douanecontrole OP de grens, gevolgd door nog een
douanecontrole OVER de grens en dan nog een extra controle van ons treinbiljet.
En allemaal met juist genoeg tijd tussendoor om toch net terug in slaap te
sukkelen:s Nog een tof weetje: onze identiteitskaarten waren niet goed
genoeg, dus hebben we allebei ook nogs onze trekzak overhoop moeten halen om ons
paspoort te zoeken, en een tweede keer na het zorgvuldig terug wegstoppen NA de
eerste controle! Wisten wij veel :s
