met een Interrail pas Deze blog geeft het volledige reisverslag mét foto's van onze treinreis die we maakten in augustus 2009.
17-08-2009
15-18/08: foto's Albanië
Onderweg van Ohrid naar Vlora
De grensoversteek van Macedonië naar Albanië
Wachten op de 'beruchte' trein in Pogradec. De andere mensen op het perron behoren tot de evangelistische groep, zonder die mensen hadden we praktisch alleen gezeten op die trein.
Een jongen met zijn 'kudde' kalkoenen zwaait naar de trein
Kirsten geniet van de rust na de hectische overstap op de trein richting Vlora
Afval, overal afval... triestig
De befaamde herder met kudde die ons voorbijstak :p
Stiekeme foto van de locals waar we onze coupee mee deelden, let vooral op de handtas van de vrouw!
De overvloedige bunkers oftewel paddenstoelen zoals wij ze noemden
Overnachting in Vlora
Kirsten showt de slippers die voor ons klaarstonden op het hotel in Vlora
Onze veel te dure hotelkamer voor die korte nacht...
Onderweg naar Sarande
Kirsten ziet het even niet meer zitten: misselijk van op de bus
Sarande
Na mijn aanvaring met een zee-egel zag mijn voet er niet zo lief uit... (een maand later zitten er nog steeds een aantal stekels in mijn voet, maar de meeste zijn er ontstekingsgewijs al uitgekomen)
Het strand, versierd met Kirsten :)
Zicht op Sarande van op de watertrapper die we hadden gehuurd
Even genieten van het goede weer en een duik zetten in het meer
Indrukwekkende lucht: de tweede dag hadden de wolken ons weer gevonden!
Ons bezoek aan het kasteel dat over het stadje torent, werd verstoord door een regenbui
Een "wilde" Griekse landschildpad, het diertje had geen schijn van kans...
Orthodoxe kerk die terug werd opgebouwd vanaf de grond
Kleine tempel op een klif aan het meer, gewijd aan Johannes de Doper als ik me niet vergis :s
Het amfitheater dat nog steeds gebruikt werd om voorstellingen te geven
Deze "kapitein" ruimt stenen om zijn bootje een plaatsje te geven, grappig beeld:)
Onze poging om een vogelnestje te maken mislukte een beetje, maar smaakte wel heerlijk!
Vanuit Sarande deden we een daguistap naar Butrint, een archeologische site met ruines van Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Venetiaanse oorsprong die getuigen van een rijke havenstad. Wachten op de bus... een nationale sport in Albanië:) De oude stadsmuur werd 3 maal herbouwd Ruïnes van een Romeins paleis, dat in de Middeleeuwen als woonplaats, stal en opslagplaats werd gebruikt Hoofd van een zuil Uitzicht over de zee-inham die naast de oude stad loopt Vroegere wachttoren langs het water Een poort in de oude omwalling, hier streng bewaakt door Kirsten :p De oude stadswal overwoekert door struiken en bomen Foto getrokken vanop het kasteel op de top van de heuvel met zicht over de zee Het amfitheater Bidsprinkhaan die we nabij het amfitheater 'tegen het lijf liepen'. Imposant beestje!
's Avonds terug in Saranda nog even langs het strand gepasseerd om te verfrissen en uit te rusten. De vorige dag was ik er nog ingetrapt (in het water wel te verstaan), nu lagen de *%$beesten op het strand... Kirsten geniet van het laatste zonneke... ...terwijl ik nog een duik neem!
Ik zal eerst maar voortgaan waar ik geeindigd ben. Ik typ ondertussen vanuit Albanie, maar later meer daarover!
Belgrado dus.. De eerste indruk die je krijgt van Belgrado is vrij lelijk:grijze, vuile stad met veel verouderde infrastructuur. Op de trein hadden we nog 3 Denen ontmoet die gepland hadden om 4 dagen te blijven, maar die we iets later in zak en as tegenkwamen op de trappen van het station.. de eerste indruk had hun eventjes geveld! :p Wij vonden het niet erg om er maar 1 dag op doortocht te zijn, alhoewel er wel net een bierfest begon die dag (waar we spijtig genoeg niet meer geraakt zijn). Nu de eerste indruk zegt natuurlijk niet alles over de stad zelf. Vrij toevallig, OK eigenlijk omdat we helemaal verloren waren gelopen, zijn we bij de grootste orthodoxe kerk gekomen, waar ze nog altijd aan aan het bouwen waren. Naar mijn mening hadden ze al wel vorderingen gemaakt sinds mijn laatste bezoek in 2006. Maar ik schat toch nog een tiental jaar voordat ze afgeraakt Verder het stad nog wat doorgewandeld en gepicknickt op het oude fort dat uitziet over de Donau. s Namiddags nog een terrasje gedaan aan de overkant van de rivier (moegewandeld) en daarna een internetcafe opgezocht. Kirsten naar goede gewoonte vanalles aan t regelen, ik typen voor de blog. . en nu vragen jullie je af waar dan dat stukje is gebleven.. het is verdwenen! Weg! Om gek van te worden want het was een mooi stukje tekst al zeg ik het zelf:p De server van de blog had het begeven en mijn tekst was weg.. nu een nieuwe aanpak: typen in word en dan overzetten veel veiliger! En dan nog de keuze voor het avondmaal: onderweg waren we een mcdonalds tegengekomen en Kirsten wou daar gaan eten, ik had meer goesting in een pasta of dergelijke ergens in een restaurantje niet te duur.. dus eerst, na enige overredingskracht, het stad wat doorgewandeldop zoek naar pasta, niks gevonden (hebben ze niet OVERAL pasta??) en toch maar mcdonalds gaan eten (sorry mamas :p). Was trouwens meer dan de helft goedkoper als bij ons!!En even lekker! Die avond dan om aanvankelijk 22u, maar uiteindelijk 24u (problem met de locomotief ofzo:s) richting Skopje vertrokken in onze eigen prive-couchette! Goed geslapen!
Om half 11 dan uiteindelijk in Skopje aangekomen en daar direct doorgereden met de bus richting Ohrid. Een treinverbinding naar daar bestaat niet. Daar aangekomen gaan informeren naar campings in de buurt, maar dichtsbijzijnde was veel te ver naar ons goesting.. we hebben dus nog steeds ons tentje niet kunnen opstellen :( Dan maar kamer genomen bij vriendelijk kereltje Bob genaamd dat ons aansprak. Eenmaal geinstalleerd hebben we een verdiende duik gaan nemen in het Ohrid meer, prachtig meer met helder water en gelukkig niet zo toeristisch als het Balatonmeer! Volgende dag zijn we het oude stadsgedeelte gaan verkennen..
De 15e hebben we dan afscheid genomen van het meer en richting de Albanese grens getrokken, die we te voet hebben overgestoken samen met een stel Australiers! Meteen werden we verwelkomd door een paar van de 700000 bunkers die verspreid staan over Albanie.. net overal paddestoelen die je ziet opduiken. We wisten toen nog niet in wat een gedoe we gingen terechtkomen. In Pogradec hebben we dan de trein genomen richting Vlora. Wat een belevenis! We zaten op de trein(die ongeloooooflijk traag ging, we werden soms voorbij gestoken door een kudde schapen:p) met een hele troep evangelisten die van een conferentie kwamen. Ze waren nog vol van hun Jezus en lieten dit overvloedig merken met gezang en gitaar. Pjfoew wat een rit! Maar zonder die mensen waren we nooit in Vlora geraakt, ze hebben ons enorm geholpen met treinticket (Interrail kennen ze hier niet:s) en overstap. Het openbaar vervoer is hier heel vreemd geregeld.. elke autochtoon weet waar de bus of wat dan ook wanneer te pakken, maar als buitenlander heeft het heel wat voeten in de aarde om het te weten te komen! Nergens staat het aangegeven. Het opstappen op de bus (of de trein) verloopt ook niet bepaald hoffelijk. Van eerst de mensen laten afstappen is geen sprake, gewoon zo rap mogelijk zo hard mogelijk duwen om op te stappen is de regel.. pech als je eraf moet, grote chaos! Maar goed, tegen dat we in Vlora waren was het al goed donker geworden en het station lag niet bepaald in het centrum:s We hadden geen mapje ter beschikking en gelukkig heeft een vriendelijke taxichauffeur ons na veel over en weer geblabla (Engels kunnen ze hier evengoed als in Brazilie:p) in het centrum afgezet, free of charge want we kregen niet uitgelegd dat we nog geen plaatselijke munt hadden om te betalen en hij werd het onderhandelen moe. Uit noodzaak in duur hotel overnacht en de volgende morgen de bus om 6u, maar uiteindelijk 7u genomen richting Saranda. Na een misselijkmakende rit (voor Kirsten toch:p) van 5 uur door prachtige bergen, langs de nog prachtigere kust (Albanie is een verschrikkelijk mooi land) zijn we dan hier aangekomen en ons gesetteld in een weer te duur hotel. Die dag nog gaan zwemmen in de zee, wat een deugd dat dat deed! Wel spijtig dat ze hier geen zandstrand hebben, maar wel stenen met zee-egels hier en daar verstopt. Ik heb als souvenir dan ook een paar stekels meegenomen in mijn voet!:s Kirsten heeft er zich al op kunnen uitleven. Ondertussen zijn de pijnlijke stekels eruit en kan ik me ongestoord voortbewegen. De stekels die achterbleven zitten in mijn eeltlaag (das vant werken:p) en daar voelk niks van (geen zorgen maken moeke, Kirsten verzorgt mij goed:) )Later op de dag ook nog een bijensteek gehad maar k was al dat gesteek al wel gewend ondertussen.. Vandaag zijn we dan naar Butrint getrokken, de reden van onze lange reis down south. En het was de moeite zeker waard. Heel mooie en vooral nog veel oude ruines van verschillende tijdsperiodes die daar overeind staan. Daar geraken met de bus was wel weer een heel avontuur, met vooral veel geduld en geduw en getrek. Hoffelijkheid is hier soms ver te zoeken. De terugrit was ook een heel avontuur. De bus kwam weer niet langs volgens plan en dan hebben we maar gelift. En er voor betaald ook:s Maar we waren al lang blij om terug in Saranda te geraken! Na nog een snelle en verkoelende dip in de zee, nog een plaatselijke goedkope specialiteit gegeten en nu zitten we hier te typen. We zijn dus terug synchroon:)
