Deze week waren er door omstandigheden (blessures, bosklassen) slechts zeven spelers op training. Toch waren we de eerste 8 à 10 minuten bij de les. Het nut van de flankveranderingen bleek begrepen te zijn. Met mooi voetbal en een erg mooi doelpunt van Kilian dacht ik dat we vertrokken waren voor een mooie voetbalnamiddag. Plots stokte de machine echter. Gedaan met voetballen. We hadden de bal ook niet meer. Wanneer we hem hadden, gaven we hem veel te gemakkelijk weg en we waren niet echt geneigd om veel inspanningen te doen om de bal te recupereren. Was het misschien te warm? Ik denk het niet. We zijn eigenlijk een ploeg die alles wat te gemakkelijk opneemt. De ene keer is de tegenstrever te groot. De andere keer fluit de scheidsrechter te weinig. We zoeken nog te graag excuses om te verklaren waarom we verliezen, maar misschien ligt het wel aan ons zelf. Misschien hebben we in balbezit al wat bijgeleerd, maar wordt het tijd om ook bij balverlies onze tanden eens te tonen. Misschien zijn we te rap tevreden en leggen we er ons gemakkelijk bij neer dat we "het wel goed hebben geprobeerd"? Dit moet er uit!! Voetbal kan je alleen spelen als je de bal hebt. Je kan de bal maar hebben als je hem ook effectief wil hebben. Voetbal is strijden om de bal en er dan iets proberen mee doen. Mislukt een actie, geen probleem, maar dan moeten we dit als team proberen rechtzetten. Ik mis grinta, de wil om te winnen. Wij zijn o zo sterk in het zoeken naar drogredenen waarom we geen duels winnen, alleen gaan we die duels amper aan.
Deze week beginnen we er aan. Hoofd omhoog en de bal WILLEN hebben. We vinden het leuk om te voetballen, nu moeten we het nog leuk leren vinden om de bal te veroveren. Dit is iets wat we dit weekend hebben geleerd, het is nu aan ons om daar ook iets aan te doen. In Gent zeggen ze: "Nie neute, nie pleuje". Deze week proberen we deze slogan op onszelf toe te passen.
We worden beter in balbezit en we gaan nog verbeteren. We kwamen ook af en toe terug in ons spel en Amadou scoorde twee keer. Een speciale vermelding ook voor Rube en Achilles, onze twee youngsters die het heel goed deden. Volgende week wacht ons SV Kortrijk, traditiegetrouw een grote, harde ploeg. We gaan onze tanden laten zien, geen woorden meer, maar daden. Luidt het gezegde immers niet:" wie schrik heeft krijgt slaag"? We trekken ons op aan de eerste mooi tien minuten en zetten die lijn verder. Alleen zullen we niet als showpoedels, maar als echte pittbulls moeten acteren. Benieuwd wat het wordt.
