|
Moeder Teresa was voor velen het toonbeeld van naastenliefde. Zij wilde geen hulpverleenster zijn, maar verkoos het gezelschap van de armen en lijdenden.
 
Wie was ze?
Moeder Teresa heet eigenlijk Agnes Gonxha Bojaxhiu en is geboren op 26 augustus 1910 in Skopje, Joegoslavië, wat toen nog deel uitmaakte van het koninkrijk Albanie. Haar moeder heet Dranafile Bernai en haar vader Nikola Bojaxhiu. Ze had een zus, Aga, geboren in 1904 en een broer Lazar, geboren in 1907. Ze waren een gelukkig en blij gezin en aan elkaar gehecht, vooral na de dood van hun vader in 1917. (Agnes was toen 7)
Toen ze net 17 was ging ze naar Ierland om te kijken of ze geschikt was om de opleiding voor het klooster te volgen. Na zes weken bleek dat ze geschikt was voor die opleiding en toen mocht ze naar India. Toen ze 20 was, legde ze de gelofte af van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid als zuster. Ze mocht een naam kiezen en ze baseerde die naam op Therese van Lisieux, die net in die tijd heilig was verklaard. Vanaf toen heette ze dus zuster Teresa. Ze werkte eerst als onderwijzeres op een school voor rijkeren dichtbij Calcutta en toen ze op 27jarige leeftijd haar tweede gelofte, de gelofte voor het leven had afgelegd, kreeg ze de naam moeder Teresa en werd ze hoofd van de school.
Dit deed ze ongeveer 15 jaar en toen voelde ze zich toch meer aangetrokken tot de armen. Ze vroeg zich steeds af toen ze in Calcutta de mensen zag: is hier iets aan te doen, ben ik eigenlijk niet voor deze mensen gekomen, moet ik mijn hele leven brave meisjes van rijke families lesgeven? Ze ging eerst in een ziekenhuis leren voor verpleegkundige en daarna, op 36 jarige leeftijd, besloot ze in Calcutta te gaan werken. Ze hielp mensen op straat en sprak met mensen om moed in te praten, ze gaf eten en ze bracht stervenden naar het ziekenhuis. Ze kreeg al gauw hulp van vrouwen met hetzelfde doel. Er kwam toen een ruimte voor die vrouwen, een soort opvangtehuis. Ze hielp vooral de stervenden, melaatsen en de kinderen.
Tussendoor had ze nog tijd om regels te maken voor een kloosterorde. In 1950, dus toen ze 40 was, kreeg ze toestemming om zon groep op te richten. Dit heette missionarissen van de naastenliefde De orde telt nu 1800 kloosterzusters en er zijn 450 novicen: meisjes die aan hun proeftijd bezig zijn.
In 1979 kreeg moeder Teresa de Nobelprijs voor de vrede. Ze kreeg 250.00 gulden, maar ze beschouwde dat als een gift voor de armen. Ze zei: moge Gods zegen rusten op de mensen die de prijs hebben toegekend. Na de uitreiking van deze prijs was er een groot diner voor een heleboel mensen. Moeder Teresa voelde niets voor het diner en ze vroeg dan om de duizenden guldens die het diner kosten aan haar prijs toe te voegen, dus aan de armen te schenken.
Moeder Theresa kreeg in 1989 hartproblemen, ze kreeg een pacemaker en had regelmatig hartoperaties. Op 5 september 1997 overlijdt ze onverwachts in het moederhuis. Ze is 87 jaar geworden.
Op zondag 19 oktober 2003 is ze heilig verklaard. Iedereen ging er meteen na haar dood al vanuit dat ze heilig werd verklaard, maar Paus Johannes Paulus II besloot dat de normale procedure gevolgd moest te worden. Daarmee zou niet alleen iedere twijfel weggenomen worden, maar ook haar grootheid meer uit de verf komen. Voordat ze heilig werd verklaard, werden 8000 documenten verzameld. Ruim 113 getuigen werden gehoord en schriftelijke getuigenissen van vele honderden anderen werden ontvangen en doorgenomen
Uitspraken van Moeder Theresa:
- Een Amerikaan zei eens: Wat jullie hier doen, zou ik nog voor geen miljoen dollar willen doen.Moeder Teresa zei alleen maar Ik ook niet
- Werken van de liefde zijn werken van vrede
- Ik ben een potlood in Gods hand
- Een echte zuster is als een zonnestraal
- God houdt van ons
- Doe kleine dingen met een goed hart
- Tegenwoordig is het in de mode om over armen te praten, spijtig genoeg is het geen mode om MET hen te praten
- Vrede begint met een glimlach
- Ik geef geen aandacht aan getallen; wat belang heeft zijn de mensen
- Goede daden zijn schakels, die samen een ketting van liefde vormen
 
|
