bericht aan de 4e klassers van juf Marleen en juf Christel
Hallo 4e klassertjes!
Zorgt mijn mama een beetje goed voor jullie? :p
Met ons gaat alles goed! Het is hier heel warm en we moeten
ervoor zorgen dat we genoeg drinken! Gelukkig is Sylvie er om dit in de gaten
te houden! We nemen ons flesje water mee naar school omdat ze daar geen
drinkwater hebben. Tot nu toe hebben we nog niet veel muggenbeten gezien. We
nemen elke week een pilletje en spuiten elke avond met insecticidespray en
zetten de airco aan. Naar het schijnt kunnen ze niet tegen de koude en blijven
zo weg uit ons slaapvertrek. We hebben ook een muskietennet hangen, dus zoals
je ziet nemen we wel goede voorzorgen :) !!
We stappen elke ochtend tegen 8u naar de school en we zijn
ongeveer 10 min onderweg.
Heel veel mooie jongens hebben we hier nog niet gezien maar wie weet komt dit
nog :)
We zagen al giraffen in het giraffenweeshuis en hier zagen we al een paar apen
langs de weg. Wist je dat ze hier apenbruggen hebben over de weg zodat de apen
de straat zo kunnen oversteken? Elke avond zitten er een aantal hagedisjes op
onze muur en op een avond kwam er ook een vleermuis hier in het dak hangen! Ik
was net te laat om een foto te nemen jammer. Binnenkort gaan we waarschijnlijk naar een park waar olifanten zitten, dus daar zullen we wel wilde beesten zien. We zagen hier ook al heel wat mooie vogels!
In Shikamanaschool zitten de kinderen ongeveer met 30à40 in 1 klas. Er zijn
soms te weinig banken zodat ze met 3 op 1 bank moeten zitten of ze op de grond
zitten om dingen van het bord over te schrijven. Niet alle kinderen hebben een
handboek en voldoende schrijfgerief, dus het is echt wel teamwork om de les te
kunnen volgen. Het is wel eens leuk om les te geven aan de kinderen. Ze zijn
erg leergierig en werken goed mee! Ze roepen de hele tijd Jambo als we
langskomen en lopen met ons mee. Op de school zijn we toch wel een beetje een
attractie (of dat gevoel hebben we toch) want er lopen geen andere blanken
rond. In de klas zitten allemaal zwarte kindjes.
Op school aten we al banaan en mango. Hier thuis aten we ook al eens passievrucht
en advocado. Het fruit is hier heel lekker. We kunnen dit in een lokaal
winkeltje komen op onze weg naar het strand. De mango vinden we hier het
lekkerste!
We zagen nog geen mevrouwen met fruit op hun hoofd, maar wel al met manden en
grote flessen water op hun hoofd!
We zullen eens proberen een filmpje te maken op de school en
proberen dit op de blog te zetten, maar we kunnen niets beloven
We vonden het leuk om een berichtje van jullie te krijgen! Als jullie nog vragen hebben, laat maar komen!! We zetten er heel binnenkort nog enkele foto's op van de school!
Onze eerste week stage zit er op. We zijn blij dat het weekend is! Het was een zeer intensieve week. We maakten heel wat mee en hadden veel indrukken te verwerken! Voor de geïnteresseerden posten we ook een berichtje over Shikamanaschool.
We zijn volop bezig met het uitdokteren van wat we zouden kunnen doen om de leerkrachten te ondersteunen mbt kinderen die niet zo goed meekunnen in de klas. Volgende week zijn we van plan om met de klasleerkrachten van class 4, class 5, class 6 en class 7 te spreken over de kinderen en hun ervaring met hun klas.
Ondertussen proberen we zoveel mogelijk te assisteren, de kinderen te leren kennen en niet in de weg te lopen.
Een schooldag hier in Kenia ziet er heel anders uit dan bij ons op school!
Elke maandag en vrijdag ochtend om 8u is het assembly. Dan verzamelen alle kinderen en de 2 verantwoordelijke leerkrachten van die week in de grote hal. De leerkrachten nemen om de beurt het woord en spellen de leerlingen de les. De leerkracht begint met: Good morning. Dan antwoorden de leerlingen: Good morning, teacher. Dan vraagt de leerkracht: How are you? Dan de leerlingen: Fine, teacher. And how are you, teacher? Er wordt hen verteld dat ze enkel Engels mogen spreken tegen elkaar. Het is not done om in hun eigen taal tegen elkaar te spreken. De prefects, 2 verantwoordelijke kinderen van de hoogste klassen, lopen rond tijdens deze assembly en geven de kinderen die niet mooi in de rij staan of niet zwijgen een tikje met hun stok. Als de vlag wordt gehesen, dan moet iedereen stil staan en zingen ze hun volkslied. Daarna mogen de kinderen naar de klas. Het duurt dan nog een 10-tal minuten vooraleer de leerkrachten naar hun klas gaan om les te geven.
Om 6u30 komen de meeste kinderen al aan op school. Ze krijgen ongeveer een uurtje les. Daarna moeten ze zelf alle klassen, de leraarskamer en de speelplaats kuisen. Van 8u10 tot 11u hebben ze les. Een lesuur duurt hier 35 min. Om 11u krijgen ze porridge. Dat is een soort pap. Daarna hebben ze terug les tot rond 12u40. Daarna kunnen ze aanschuiven voor het middagmaal. Dat is bijna elke dag hetzelfde. Rode bonen met kool en rijst. Ze krijgen ook telkens een stukje fruit erbij. Om 14u vangen de lessen terug aan. Vanaf 15u10 zijn het games tot rond 16u. Dit betekent eigenlijk zoveel als vrije speeltijd. De kleuters gaan rond 16u naar huis en dan hebben de andere klassen nog tot 17u les. Tijdens de speeltijden is er geen toezicht. De kinderen entertainen zichzelf. De mamas die het schoolgeld niet kunnen betalen kunnen zich opgeven als vrijwilligers om te kuisen of te koken. Op die manier kunnen hun kinderen toch schoollopen.
Tijdens onze eerste week stage was het lessenrooster voor class 4 tot class 8 nog niet af. Dinsdagnamiddag zaten de leerkrachten hier een hele namiddag voor samen. De leerlingen zaten dan alleen in de klas. Ook in de voormiddag werd tot donderdag niet veel les gegeven met als reden: The time table is not finished. We gingen dan zelf maar wat les geven.
Donderdagnamiddag was de fameuze time table dan af en vrijdag verliepen de lessen behoorlijk vlot. Elke les duurt 35 min. De kinderen hebben nooit 2 dezelfde lessen na elkaar. De algemene vakken: English, Kiswahili, Social Science, Sience en Mathematics. Ze hebben ook zoiets als L.O., religie en creative art. De leerkracht verlaat de klas wanneer de kinderen de oefeningen maken van de leerstof dat net werd gegeven. In de klassen zijn er enkel banken, een lessenaar + stoel voor de leerkracht en een bord. De handboeken worden in een wasmand verzameld in de leraarskamer. De muren in de hogere klassen zijn kaal. Er zijn vaak te weinig banken zodat de kinderen vaak met 3 of 4 op een bank zitten. Men heeft meestal ook onvoldoende handboeken waardoor kinderen vaak met 3à5 kinderen moeten samen kijken in 1 boek. Het gebeurt ook vaak dat niet elk kind een balpen en potlood heeft. Dit lenen ze dan van hun buur. Een oefenboek of oefenblaadjes hebben de kinderen niet. Ze schrijven alle oefeningen over uit een handboek in een schriftje en lossen zo de oefeningen op. Ook didactische prenten in de handboeken worden door de kinderen overgetekend. Kinderen gebruiken mesjes om hun potlood te slijpen als ze geen slijper hebben. Ze zijn er zeer bedreven in. Wat ook opvalt is dat de meeste kinderen heel mooi kunnen schrijven! Ze zijn over het algemeen ook zeer enthousiast om les te volgen en zijn zeer leergierig! De leerlingen hebben veel respect voor de leerkracht en in de klassen heerst er over het algemeen een goede werksfeer en discipline. Op het einde van elke maand moeten de kinderen examens afleggen. Daar zijn we zeer benieuwd naar! Dan zullen we ook zelf kunnen zien op welke vlakken welke kinderen problemen ondervinden.
Hoe gaat het met jullie? Hadden jullie een leuke vakantie? Ik ben goed toegekomen in Kenia en in Zavemtem zag ik juf Tine nog!
We vlogen met Turkisch Airways. Na een lange vlucht met een tussenlanding in Istanbul kwamen we maandagnacht in Nairobi aan (de hoofdstad van Kenia). Woensdagavond namen we de nachttrein van Nairobi naar Mombassa. Vorige week vrijdag gingen we voor de eerste keer naar Shikamanaschool en kregen we een rondleiding. Hier in Kenia telt de lagere school 11 klassen. 3 kleuterklassen namelijk kindergarden I, kindergarden II en kindergarden III. Daarna start je in class 1 en kan je er blijven tot class 8. Dan moeten de leerlingen een staatsexamen afleggen vooraleer ze naar de middelbare school kunnen. In Kenia heb je scholen van overheid en privéscholen. De school waar wij stage lopen, is een privéschool die wordt gesponsord doorde zangeres Cher en haar Charity Foundation.
Deze week liep het wat in het honderd omdat ze 2 leerkrachten te kort hadden. Deze week waren ze nog volop bezig met sollicitatiegesprekken. Ook het lessenrooster voor class 4 tot 8 was nog niet opgemaakt. We zagen de leerkrachten dus doelloos rondlopen in de leraarskamer en over de hele school. We brachten ook al een bezoekje aan de keuken. Chef Simon is een heel sympathieke man en de keuken is zowat de plaats geworden waar we op ons gemak kunnen bekomen van de vele indrukken die we op de school opdoen.
Sylvie en ik zijn onze weg op de school dus nog wat aan het zoeken. Ik ben ook aan het nadenken over welke klas ik het UNO-spel zal geven die gemaakt werd door de kinderen van Jessica haar klas! Ik ben ook bij de leerkrachten aan het navragen wie het ziet zitten om samen met de kinderen te corresponderen. Als jullie zin hebben om al een brief te schrijven aan een van onze klassen, laat jullie gaan! Ik ben er zeker van dat er een klas zal zijn die het heel leuk zou vinden om terug te schrijven!
Ik ben benieuwd om te horen hoe het met jullie gaat! Vele groetjes vanuit het warme Maweni!
We schreven enkele berichtjes over de afgelopen week! Ga gerust een kijkje nemen bij enkele dagen geleden! We proberen onze blog zo up to date mogelijk te houden!! Als je op webalbum klikt, kom je op een aantal mapjes met foto's! Nogmaals doorklikken en zo kan je genieten van wat we allemaal meemaken!
Vandaag gingen we voor de 2e dag naar de stage. We lopen van 8u tot 14u stage. Na 14u beginnen 'de lessen' terug, maar op school valt dan niet veel te beleven. De leerlingen zijn heel moe en voor ons is het op dit moment nog wat te warm om ook in de namiddag op de school te blijven. We worden elke ochtend opgewacht door Jackie, die hier sowieso passeert en al 6 maanden vrijwilligerswerk doet. Ze is advocate van opleiding. Zij kent de werking van de school al goed en probeert ons wat wegwijs te maken. Enkele zaken die ons al opvielen: In de kleuterklassen leren ze al tellen, rekenen en schrijven. Ze leren ook al een beetje Engels. In deze klassen vinden we het moeilijk om een bijdrage te kunnen leveren omdat we moeilijk kunnen communiceren met de kinderen. In de hogere klassen is er vaak een tekort aan goed materiaal vb. 3 boeken Engelse grammatica voor 34 leerlingen. Er is vaak ook te weinig plaats op de banken om te zitten. Toch slagen ze er vrij goed in om rustig naast elkaar te zitten en het boek te delen. Een kwade blik en een duw horen hier natuurlijk ook wel bij, maar over het algemeen is het vrij rustig in de lagere school klassen. Op dit moment zijn we vooral bezig met het leren kennen van de school en zullen we volgende week al wat meer weten. We zijn vollop aan het brainstromen over de wijze waarop we een nuttige bijdrage kunnen leveren aan de school. Vandaag aten we ook op school. Kok Simon bracht ons een bordje met rijst, rode bonen en uien + kolen. Zeer lekker! Hij bracht ons ook thee met melk en porridge (een soort pap dat de kinderen in de speeltijd krijgen). We slagen erin dit aan de kleinere kinderen te geven want de porridge is niet zo smaakvol :) We hopen snel zicht te krijgen op de organisatie van de school en zo iets te organiseren waar ze zelf iets aan hebben!
Heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes! We zijn vandaag net een weekje geleden vertrokken. Aan avontuur geen tekort. Als je onze foto's eens bekijkt, zal je wel merken wat we bedoelen :)
In Nairobi verliep alles goed. We merken het verschil van de stad en het dorpje hier. We genieten van de rust! Op dit ogenblik zijn ze hiernaast aan het zingen en mis aan het vieren, dus eventjes gedaan met de rust. We gaan straks eten in Forty Thieves, dus daar zullen we er geen last van hebben. We hebben straks een wandeling van een 30 min te doen langs het strand vooraleer we er zijn. We worden hier heel goed ontvangen door Hugo, Annie, Mary, Lucas & Veronica! Eergisteren gingen we eens kijken naar de school en kwam de directeur bij ons hier op bezoek. Morgen starten we om 8u voor een eerste kennismaking met de leerlingen en de leerkrachten. We kijken er enorm naar uit!
Vandaag of morgen gaan we krediet kopen om op internet te kunnen en vanaf dan zal het lukken om eens te Skypen. We gingen enkele dagen geleden ook een Keniaans nummer halen. Als je ons wil bellen, kan je dat best als volgt doen: - bel naar het nummer 070 663446 - dan zegt iemand hoeveel het kost om te bellen van België naar Kenia (0.15/min) - dan bel je om Sylvie te bereiken: 00254711811915 en om Tine te bereiken: 00254711811166 Om een berichtje te sturen gebruik je enkel het bovenstaande nummer beginnende met 00254. Het kost ons heel wat meer om naar België te bellen, maar als jullie ons bellen kost ons dat niets.
Hugo en Annie kennen hun weg hier al goed. Ze nemen ons op sleeptouw om alles hier te verkennen! Het verblijf valt heel goed mee en we worden goed ontvangen!
Maweni is een klein dorpje vlak bij Diani Beach. De eerste dag gingen we al met Hugo een kijkje nemen. Na een korte wandeling van 10 min waren we er al. Zondag gingen we terug naar het strand. We gingen snorkelen en eten in Forty Thieves. In deze gezellige beachbar ontmoeten heel wat toeristen en vrijwilligers elkaar. We waren wel wat verbrand. De Keniaanse zon hadden we wat onderschat, maar ondertussen is alles al terug ok! We hielden er een mooi bruin velletje van over :)
We zagen ook al apen aan de kant van de weg. Over de weg zie je geregeld apenbruggen zodat de apen veilig de weg over kunnen steken! Hugo is aan het trainen om met de fiets van België naar Maweni te rijden om zo sponsering te verzamelen. We gingen ook mee water halen met Hugo. Ze kopen water aan bij een Belg die een weeshuis heeft in de buurt. Daar staat een machine dat grondwater zuivert tot drinkbaar water. Daarna gingen we een kijkje nemen bij het weeshuis van Gabrielle 'Amadeus Childrens home'. Gabrielle was er niet, dus beslisten we om terug te keren. De auto dacht er anders over en wilde niet meer starten. Hugo belde Annie op om ons met de ambulance te komen depanneren. Ondertussen hadden we de tijd om toch eens rond te kijken in het weeshuis. Annie & Lucas kwamen ons oppikken. We spanden een ijzeren kabel tussen de jeep en de ambulance en reden zo terug naar Socofas. 'S avonds gingen we pizza eten bij Aniello's, een echt Italiaans temprament :) We dronken ondertussen al een paar glaasjes bij Ushago. Telkens Hugo er langs passeert, stopt hij er om iets te drinken :) Ushago wordt gerund door een Engelsman. Deze is van plan om met Hugo met de auto mee te rijden als hij van België naar Maweni rijdt.
In de buurt komen we af en toe enkele Masaai tegen. Een echte kan je herkennen aan de grote (versierde) gaten in zijn oren. Deze mannen mogen ook een wapen (sabel & stok) dragen van de wet.
We maakten ook al kennis met de beachboys. Deze mannen spreken alle toeristen aan om kleine dingen te verkopen. We zeggen altijd vriendelijk Jambo terug, maar moeten wel kort & kordaat zijn als ze ons niet met rust laten. Dat kunnen we nu toch al een beetje. De laatste keer lukte het ons zelfs vrij goed en konden we ze snel afwimpelen!
Na 4 dagen de omgeving wat te verkennen, gaan we morgen voor de eerste dag naar de school.
na 3 dagen Nairobi keken we enorm uit naar ons vertrek richting Hugo & Annie. We konden het regelen dat we 2u langer in onze kamer konden blijven. Rond 12u moesten we uit-checken. Zo konden we nog op het gemak ontbijten en onze valiezen pakken. We namen nog een verfrissende douche, want het zou een dagje en een lange treinrit duren vooraleer we dit nog eens konden doen. We bezochten voor de laatste keer het Uhurupark en namen een kijkje in The National Archives. We gingen ook eens een kijkje nemen in de mis om de hoek. Om 17u30 kwam een vriend van Joe (onze taxichauffeur) ons oppikken. Even wat verwarring in verband met onze bagage en de oppikplaats, maar uiteindelijk kwam hij ons oppikken voor het hotel. We deden 40 min over een rit dat normaal gezien 10 min duurt. Dit typeert het typische drukke verkeer in Nairobi rond 17à18u. Toen we eindelijk in het station aankwamen werden we overweldigd door het volk dat daar rondliep. Het leek een beetje of we terug de slums binnenreden... gelukkig ging de taxichauffeur met ons mee naar binnen. Daar kregen we de exacte gegevens van onze wagon. Na wat zoeken vonden we wagon 1215. Daar ontmoetten we een vriendelijke Oostenrijkse man met zijn Keniaanse vriendin. We waren blij om enkele blanken te zien, hoe raar dit ook mag klinken. In Nairobi zagen we amper blanken. Om 19u05 vertrokken we richting Mombassa. Het was al snel donker. We zagen nog een stukje van de slums van Nairobi en wat mensen die langs de spoorweg stonden te zwaaien. Daarna gingen we eten. Daar ontmoetten we een Zwitserse dame die op bezoek was geweest bij haar dochter en nu alleen doorreisde naar Mombasa om de kust te verkennen. We lazen nog wat en gingen dan slapen. We zetten onze wekker om 5u en om half 6 zagen we de eerste bomen en planten van natuurpark Tsavo. We hoopten dieren te zien, maar we hadden geen geluk. Toch zagen we prachtige landschappen. We reden ook langs heel wat dorpen. Daar stonden mensen langs de spoorweg te wachten. Ze zwaaiden en riepen Jambo! Vanuit de eetwagon van de trein werd ook wat brood naar buiten gegooid naar de kinderen. Wij gooiden onze zeepjes en waterflesjes ook naar buiten als we kinderen zagen. Het deed raar om de mensen daar zo te zien staan... We zagen heel wat arme kinderen en volwassenen langs de weg. Dit was een beeld dat je in Nairobi enkel kon zien buiten de stad, in de slums. Ondertussen hadden we ook een berichtje gekregen van Hugo dat ze ons zeker zouden opwachten aan het station. Rond 9u30 reden we het station van Mombassa binnen na 14u30 in de trein te zitten. Met ons 7 valiezen kwamen we aangelopen!! Oef we waren er geraakt!!
Hier volgt het verlossende bericht voor alle bezorgde mensen op het thuisfront: wij zijn goed aangekomen in Nairobi!
Toen we pas geland waren, heerste er wel een klein beetje paniek want er was niemand om ons op te pikken. Vanaf dat ogenblik begon ons Afrikaanse avontuur echt. Op goed geluk hebben we dan een taxi genomen naar ons hotel. Daar zijn we om 4 uur 's nachts gearriveerd.
Ons hotel valt goed mee. Op de kamer hebben we zelfs een eigen kluis. Ze zijn ook al komen poetsen en er is niets verdwenen! We kunnen dus met een gerust hart de stad Nairobi verkennen!
En luxe hebben we ook: we hebben immers een privéchauffeur die ons naar alle mooie plekjes loodst. Zo hebben we vandaag ondermeer een giraffenpark bezocht (AFEW Giraffe Centre). Op onze vraag, reed de chauffeur ook langs de mooiste plekjes in de stadskern van Nairobi.
Morgenavond wacht ons weer een spannend avontuur. Dan nemen we de befaamde 'Mombasa Express' (nachttrein) naar Mombasa.
Ben je al benieuwd naar onze avonturen op de nachttrein? Hou onze blog dan goed in de gaten! Van zodra we de mogelijkheid hebben om te internetten, brengen we opnieuw verslag uit!
Liefs
Sylvie & Tine
P.S. Nog enkele Afrikaweetjes: - wist je dat het in Afrika al rond 18.30 uur donker is? - het is hier lekker warm: ongeveer 28°C! Tine heeft het nog niet zo warm, maar Sylvie begint al serieus te zweten! Nu, het is een goede voorbereiding op de warmte in Mombasa! Daar blijkt het immers nog warmer te zijn!
nog 5 nachtjes slapen en het is zover! Dan vertrekken we voor 3 maanden naar het verre Maweni. Vanaf vandaag kunnen jullie onze foto's bekijken via de link WEBALBUM in de linker kolom van onze blog! Een klikje op de leeuw en je bent vertrokken!
na wat gestress en hard werk konden we vandaag eindelijk onze VLIR-beursaanvraag indienen! Alle documenten zijn ondertekend en ingediend. Nu kunnen we alleen nog maar wachten op hopelijk goed nieuws van Anneleen rond half februari.
We namen gisteren ook onze eerste pilletje tegen malaria. Mogelijke bijwerkingen: wanen, hartkloppingen en mogelijk nachtmerries Sylvie had al hartkloppingen voor ze het pilletje nam, over de rest doe ik geen uitspraken Tine had er niet echt last, ze sliep als een roosje.
Daarnet ook onze tickets gaan halen bij Joker. Vertrek om 11u30 vanuit Zaventem met max 40 kilo bagage. Ons vertrek begint snel dichterbij te komen!
ik heb daarnet geskyped met Hugo & Annie. Zij vertoeven op dit moment al in Maweni. Ze zaten op hun terras met de pc. Lucas (de supervisor), Mary (huishoudster) en Vero (hun dochtertje) zaten er ook bij. Het was een heel leuke ervaring om hen live stream te zien. Zij waren zeer blij om mij te zien en vertelden dat ze ons al verwachtende zijn! Op het moment dat ik belde waren ze net onze blog aan het bekijken :)
Mijn lieve buurmeid Lien is ondertussen mijn VLIR-beurs aanvraag aan het nakijken op Engelse typ- en grammaticafouten. Dank u Lien!!
Tine kreeg net te horen dat ze een subsidie zal krijgen van de gemeente Koksijde!
Sylvie kreeg daarnet ook positieve feedback op haar VLIR-beurs aanvraag. Ze is zo goed als klaar om in te dienen! Nu nog enkel wat kleine documentjes in orde brengen om maandag dan in te dienen! Tine werkt nu naarstig verder om haar VLIR-beurs aanvraag ook tijdig af te krijgen!
vandaag is het precies nog 1 maand vooraleer we vertrekken. Tine herinnert zich nog het telefoontje van Sylvie tijdens de blok vorig jaar. Toen ging de bal aan het rollen. We zochten 3 maanden naar een geschikte stageplaats voor we met Hugo & Annie in contact kwamen. We lazen daarnet nog eens onze eerste email naar Hugo & Annie. Dat is al van begin maart geleden. Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij gaat! Het lijkt als gisteren dat we deze email kregen waarmee alles begon. Nog 30 nachtjes slapen. Tel met ons mee af op onze blog!
Begin deze week spraken we ook met Geert en Katrien over de concrete invulling van onze stage. Zij waren even enthousiast als wij! Dat deed ons wel deugd!
Tine vroeg op haar stage of er klassen waren die iets wilden maken om mee te nemen vb. zelfgemaakt spelletje, correspondentiebrief,... . Er waren al meteen een aantal leerkrachten enthousiast. Nu nog afwachten wat ze zullen maken!
De deadline voor het indienen van onze VLIR-beurs komt snel dichterbij. Op 13 december om 17u moeten we hem indienen. Die van Sylvie is zo goed als af, maar aan die van Tine moet nog wat gesleuteld worden. Gelukkig hebben we de hulp van Anneleen al kunnen inroepen voor de vele vragen die we ons stelden. We stalkten haar al zo erg dat ze ons zelf herkende op een studiedag waar 300 studenten aanwezig waren. Bedankt Anneleen voor alle hulp!!
Op de Noord-zUITwisselingdag volgden we allebei 2 workshops. Die hadden als doel je zo goed mogelijk voor te bereiden op een buitenlandse stage. Alle studenten die op buitenlandse stage gaan van de Assosiatie UGent werden op die dag uitgenodigd.
Jammer genoeg zullen we pas in februari weten of we die beurs zullen krijgen. Het zal dus spannend afwachten worden. Duimen maar!
Onze Keniaanse mama is zondag 21/11 vertrokken naar Kenya, ze apperitiefde eerst nog even bij Tine thuis om goed te kunnen vertrekken! Vlak voor haar vertrek stelde ze Sylvie nog even gerust dat onze kleren in Kenia gestreken worden. Sylvie had namelijk gehoord dat er vliegen eitjes in je kleren kunnen leggen die dan rupsjes worden en in je huid kunnen kruipen. Onze onderbroekjes zullen we in de badkamer kunnen laten drogen ! Uiteraard zijn we er nu wat meer gerust op!
We kregen bericht dat Annie goed aangekomen is. Ze vervoegt daar Hugo die er al een hele tijd zit (sinds Tine's spaghetti-avond). Ze gaan daar nu samen genieten van de rust, voor dat wij er zijn. In december gaat Karen het bed nog even gaan uittesten voor ons . Na Karen zijn wij de volgende die naar het verre Kenia vertrekken!!
Lieve vriendjes en vriendinnetjes en mama's en papa's, Dikke zoen van jullie kapoenen!
We hadden onlangs onze eerste ontmoeting met een Keniaan in België, Charles! Via Katrien kwamen we met hem in contact, hij zou ons meer kunnen vertellen over bezoekjes aan organisaties in Kenia kunnen doen! Zoals de uitspraak het zegt 'pole pole', 'alles op zijn tijd'... en wij mochten dus ook geduldig op hem wachten
Hij gaf ons erg nuttige informatie over de verschillende organisaties in Diani Beach en Mombasa vb. een school voor kinderen met een handicap, een drugs project voor beachboys, ... . Dat gaan dus nog erg boeiende uitstapjes worden voor ons! Hij gaf ons ook heel wat nuttige contactgegevens van persoonlijke vrienden van hem. Onder andere een taxi chauffeur in Mombasa, een gids die safari's organiseert,... My friends are your friends, thank you Charles! We konden enkele vragen stellen die ons al langer bezig hielden vb. hoe onze geldzaken ter plaatse regelen aangezien we geen Maestro meer zullen kunnen gebruiken en hoe veilig/gevaarlijk is Nairobi?
Ze gaven ons de tip om niet te bang te zijn en gewoon te genieten van onze tijd in Kenya!
!!
