Heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes! We zijn vandaag net een weekje geleden vertrokken. Aan avontuur geen tekort. Als je onze foto's eens bekijkt, zal je wel merken wat we bedoelen :)
In Nairobi verliep alles goed. We merken het verschil van de stad en het dorpje hier. We genieten van de rust! Op dit ogenblik zijn ze hiernaast aan het zingen en mis aan het vieren, dus eventjes gedaan met de rust. We gaan straks eten in Forty Thieves, dus daar zullen we er geen last van hebben. We hebben straks een wandeling van een 30 min te doen langs het strand vooraleer we er zijn. We worden hier heel goed ontvangen door Hugo, Annie, Mary, Lucas & Veronica! Eergisteren gingen we eens kijken naar de school en kwam de directeur bij ons hier op bezoek. Morgen starten we om 8u voor een eerste kennismaking met de leerlingen en de leerkrachten. We kijken er enorm naar uit!
Vandaag of morgen gaan we krediet kopen om op internet te kunnen en vanaf dan zal het lukken om eens te Skypen. We gingen enkele dagen geleden ook een Keniaans nummer halen. Als je ons wil bellen, kan je dat best als volgt doen: - bel naar het nummer 070 663446 - dan zegt iemand hoeveel het kost om te bellen van België naar Kenia (0.15/min) - dan bel je om Sylvie te bereiken: 00254711811915 en om Tine te bereiken: 00254711811166 Om een berichtje te sturen gebruik je enkel het bovenstaande nummer beginnende met 00254. Het kost ons heel wat meer om naar België te bellen, maar als jullie ons bellen kost ons dat niets.
Hugo en Annie kennen hun weg hier al goed. Ze nemen ons op sleeptouw om alles hier te verkennen! Het verblijf valt heel goed mee en we worden goed ontvangen!
Maweni is een klein dorpje vlak bij Diani Beach. De eerste dag gingen we al met Hugo een kijkje nemen. Na een korte wandeling van 10 min waren we er al. Zondag gingen we terug naar het strand. We gingen snorkelen en eten in Forty Thieves. In deze gezellige beachbar ontmoeten heel wat toeristen en vrijwilligers elkaar. We waren wel wat verbrand. De Keniaanse zon hadden we wat onderschat, maar ondertussen is alles al terug ok! We hielden er een mooi bruin velletje van over :)
We zagen ook al apen aan de kant van de weg. Over de weg zie je geregeld apenbruggen zodat de apen veilig de weg over kunnen steken! Hugo is aan het trainen om met de fiets van België naar Maweni te rijden om zo sponsering te verzamelen. We gingen ook mee water halen met Hugo. Ze kopen water aan bij een Belg die een weeshuis heeft in de buurt. Daar staat een machine dat grondwater zuivert tot drinkbaar water. Daarna gingen we een kijkje nemen bij het weeshuis van Gabrielle 'Amadeus Childrens home'. Gabrielle was er niet, dus beslisten we om terug te keren. De auto dacht er anders over en wilde niet meer starten. Hugo belde Annie op om ons met de ambulance te komen depanneren. Ondertussen hadden we de tijd om toch eens rond te kijken in het weeshuis. Annie & Lucas kwamen ons oppikken. We spanden een ijzeren kabel tussen de jeep en de ambulance en reden zo terug naar Socofas. 'S avonds gingen we pizza eten bij Aniello's, een echt Italiaans temprament :) We dronken ondertussen al een paar glaasjes bij Ushago. Telkens Hugo er langs passeert, stopt hij er om iets te drinken :) Ushago wordt gerund door een Engelsman. Deze is van plan om met Hugo met de auto mee te rijden als hij van België naar Maweni rijdt.
In de buurt komen we af en toe enkele Masaai tegen. Een echte kan je herkennen aan de grote (versierde) gaten in zijn oren. Deze mannen mogen ook een wapen (sabel & stok) dragen van de wet.
We maakten ook al kennis met de beachboys. Deze mannen spreken alle toeristen aan om kleine dingen te verkopen. We zeggen altijd vriendelijk Jambo terug, maar moeten wel kort & kordaat zijn als ze ons niet met rust laten. Dat kunnen we nu toch al een beetje. De laatste keer lukte het ons zelfs vrij goed en konden we ze snel afwimpelen!
Na 4 dagen de omgeving wat te verkennen, gaan we morgen voor de eerste dag naar de school.
na 3 dagen Nairobi keken we enorm uit naar ons vertrek richting Hugo & Annie. We konden het regelen dat we 2u langer in onze kamer konden blijven. Rond 12u moesten we uit-checken. Zo konden we nog op het gemak ontbijten en onze valiezen pakken. We namen nog een verfrissende douche, want het zou een dagje en een lange treinrit duren vooraleer we dit nog eens konden doen. We bezochten voor de laatste keer het Uhurupark en namen een kijkje in The National Archives. We gingen ook eens een kijkje nemen in de mis om de hoek. Om 17u30 kwam een vriend van Joe (onze taxichauffeur) ons oppikken. Even wat verwarring in verband met onze bagage en de oppikplaats, maar uiteindelijk kwam hij ons oppikken voor het hotel. We deden 40 min over een rit dat normaal gezien 10 min duurt. Dit typeert het typische drukke verkeer in Nairobi rond 17à18u. Toen we eindelijk in het station aankwamen werden we overweldigd door het volk dat daar rondliep. Het leek een beetje of we terug de slums binnenreden... gelukkig ging de taxichauffeur met ons mee naar binnen. Daar kregen we de exacte gegevens van onze wagon. Na wat zoeken vonden we wagon 1215. Daar ontmoetten we een vriendelijke Oostenrijkse man met zijn Keniaanse vriendin. We waren blij om enkele blanken te zien, hoe raar dit ook mag klinken. In Nairobi zagen we amper blanken. Om 19u05 vertrokken we richting Mombassa. Het was al snel donker. We zagen nog een stukje van de slums van Nairobi en wat mensen die langs de spoorweg stonden te zwaaien. Daarna gingen we eten. Daar ontmoetten we een Zwitserse dame die op bezoek was geweest bij haar dochter en nu alleen doorreisde naar Mombasa om de kust te verkennen. We lazen nog wat en gingen dan slapen. We zetten onze wekker om 5u en om half 6 zagen we de eerste bomen en planten van natuurpark Tsavo. We hoopten dieren te zien, maar we hadden geen geluk. Toch zagen we prachtige landschappen. We reden ook langs heel wat dorpen. Daar stonden mensen langs de spoorweg te wachten. Ze zwaaiden en riepen Jambo! Vanuit de eetwagon van de trein werd ook wat brood naar buiten gegooid naar de kinderen. Wij gooiden onze zeepjes en waterflesjes ook naar buiten als we kinderen zagen. Het deed raar om de mensen daar zo te zien staan... We zagen heel wat arme kinderen en volwassenen langs de weg. Dit was een beeld dat je in Nairobi enkel kon zien buiten de stad, in de slums. Ondertussen hadden we ook een berichtje gekregen van Hugo dat ze ons zeker zouden opwachten aan het station. Rond 9u30 reden we het station van Mombassa binnen na 14u30 in de trein te zitten. Met ons 7 valiezen kwamen we aangelopen!! Oef we waren er geraakt!!
Hier volgt het verlossende bericht voor alle bezorgde mensen op het thuisfront: wij zijn goed aangekomen in Nairobi!
Toen we pas geland waren, heerste er wel een klein beetje paniek want er was niemand om ons op te pikken. Vanaf dat ogenblik begon ons Afrikaanse avontuur echt. Op goed geluk hebben we dan een taxi genomen naar ons hotel. Daar zijn we om 4 uur 's nachts gearriveerd.
Ons hotel valt goed mee. Op de kamer hebben we zelfs een eigen kluis. Ze zijn ook al komen poetsen en er is niets verdwenen! We kunnen dus met een gerust hart de stad Nairobi verkennen!
En luxe hebben we ook: we hebben immers een privéchauffeur die ons naar alle mooie plekjes loodst. Zo hebben we vandaag ondermeer een giraffenpark bezocht (AFEW Giraffe Centre). Op onze vraag, reed de chauffeur ook langs de mooiste plekjes in de stadskern van Nairobi.
Morgenavond wacht ons weer een spannend avontuur. Dan nemen we de befaamde 'Mombasa Express' (nachttrein) naar Mombasa.
Ben je al benieuwd naar onze avonturen op de nachttrein? Hou onze blog dan goed in de gaten! Van zodra we de mogelijkheid hebben om te internetten, brengen we opnieuw verslag uit!
Liefs
Sylvie & Tine
P.S. Nog enkele Afrikaweetjes: - wist je dat het in Afrika al rond 18.30 uur donker is? - het is hier lekker warm: ongeveer 28°C! Tine heeft het nog niet zo warm, maar Sylvie begint al serieus te zweten! Nu, het is een goede voorbereiding op de warmte in Mombasa! Daar blijkt het immers nog warmer te zijn!
nog 5 nachtjes slapen en het is zover! Dan vertrekken we voor 3 maanden naar het verre Maweni. Vanaf vandaag kunnen jullie onze foto's bekijken via de link WEBALBUM in de linker kolom van onze blog! Een klikje op de leeuw en je bent vertrokken!
na wat gestress en hard werk konden we vandaag eindelijk onze VLIR-beursaanvraag indienen! Alle documenten zijn ondertekend en ingediend. Nu kunnen we alleen nog maar wachten op hopelijk goed nieuws van Anneleen rond half februari.
We namen gisteren ook onze eerste pilletje tegen malaria. Mogelijke bijwerkingen: wanen, hartkloppingen en mogelijk nachtmerries Sylvie had al hartkloppingen voor ze het pilletje nam, over de rest doe ik geen uitspraken Tine had er niet echt last, ze sliep als een roosje.
Daarnet ook onze tickets gaan halen bij Joker. Vertrek om 11u30 vanuit Zaventem met max 40 kilo bagage. Ons vertrek begint snel dichterbij te komen!
ik heb daarnet geskyped met Hugo & Annie. Zij vertoeven op dit moment al in Maweni. Ze zaten op hun terras met de pc. Lucas (de supervisor), Mary (huishoudster) en Vero (hun dochtertje) zaten er ook bij. Het was een heel leuke ervaring om hen live stream te zien. Zij waren zeer blij om mij te zien en vertelden dat ze ons al verwachtende zijn! Op het moment dat ik belde waren ze net onze blog aan het bekijken :)
Mijn lieve buurmeid Lien is ondertussen mijn VLIR-beurs aanvraag aan het nakijken op Engelse typ- en grammaticafouten. Dank u Lien!!
Tine kreeg net te horen dat ze een subsidie zal krijgen van de gemeente Koksijde!
Sylvie kreeg daarnet ook positieve feedback op haar VLIR-beurs aanvraag. Ze is zo goed als klaar om in te dienen! Nu nog enkel wat kleine documentjes in orde brengen om maandag dan in te dienen! Tine werkt nu naarstig verder om haar VLIR-beurs aanvraag ook tijdig af te krijgen!
vandaag is het precies nog 1 maand vooraleer we vertrekken. Tine herinnert zich nog het telefoontje van Sylvie tijdens de blok vorig jaar. Toen ging de bal aan het rollen. We zochten 3 maanden naar een geschikte stageplaats voor we met Hugo & Annie in contact kwamen. We lazen daarnet nog eens onze eerste email naar Hugo & Annie. Dat is al van begin maart geleden. Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij gaat! Het lijkt als gisteren dat we deze email kregen waarmee alles begon. Nog 30 nachtjes slapen. Tel met ons mee af op onze blog!
Begin deze week spraken we ook met Geert en Katrien over de concrete invulling van onze stage. Zij waren even enthousiast als wij! Dat deed ons wel deugd!
Tine vroeg op haar stage of er klassen waren die iets wilden maken om mee te nemen vb. zelfgemaakt spelletje, correspondentiebrief,... . Er waren al meteen een aantal leerkrachten enthousiast. Nu nog afwachten wat ze zullen maken!
De deadline voor het indienen van onze VLIR-beurs komt snel dichterbij. Op 13 december om 17u moeten we hem indienen. Die van Sylvie is zo goed als af, maar aan die van Tine moet nog wat gesleuteld worden. Gelukkig hebben we de hulp van Anneleen al kunnen inroepen voor de vele vragen die we ons stelden. We stalkten haar al zo erg dat ze ons zelf herkende op een studiedag waar 300 studenten aanwezig waren. Bedankt Anneleen voor alle hulp!!
Op de Noord-zUITwisselingdag volgden we allebei 2 workshops. Die hadden als doel je zo goed mogelijk voor te bereiden op een buitenlandse stage. Alle studenten die op buitenlandse stage gaan van de Assosiatie UGent werden op die dag uitgenodigd.
Jammer genoeg zullen we pas in februari weten of we die beurs zullen krijgen. Het zal dus spannend afwachten worden. Duimen maar!
Onze Keniaanse mama is zondag 21/11 vertrokken naar Kenya, ze apperitiefde eerst nog even bij Tine thuis om goed te kunnen vertrekken! Vlak voor haar vertrek stelde ze Sylvie nog even gerust dat onze kleren in Kenia gestreken worden. Sylvie had namelijk gehoord dat er vliegen eitjes in je kleren kunnen leggen die dan rupsjes worden en in je huid kunnen kruipen. Onze onderbroekjes zullen we in de badkamer kunnen laten drogen ! Uiteraard zijn we er nu wat meer gerust op!
We kregen bericht dat Annie goed aangekomen is. Ze vervoegt daar Hugo die er al een hele tijd zit (sinds Tine's spaghetti-avond). Ze gaan daar nu samen genieten van de rust, voor dat wij er zijn. In december gaat Karen het bed nog even gaan uittesten voor ons . Na Karen zijn wij de volgende die naar het verre Kenia vertrekken!!
Lieve vriendjes en vriendinnetjes en mama's en papa's, Dikke zoen van jullie kapoenen!
We hadden onlangs onze eerste ontmoeting met een Keniaan in België, Charles! Via Katrien kwamen we met hem in contact, hij zou ons meer kunnen vertellen over bezoekjes aan organisaties in Kenia kunnen doen! Zoals de uitspraak het zegt 'pole pole', 'alles op zijn tijd'... en wij mochten dus ook geduldig op hem wachten
Hij gaf ons erg nuttige informatie over de verschillende organisaties in Diani Beach en Mombasa vb. een school voor kinderen met een handicap, een drugs project voor beachboys, ... . Dat gaan dus nog erg boeiende uitstapjes worden voor ons! Hij gaf ons ook heel wat nuttige contactgegevens van persoonlijke vrienden van hem. Onder andere een taxi chauffeur in Mombasa, een gids die safari's organiseert,... My friends are your friends, thank you Charles! We konden enkele vragen stellen die ons al langer bezig hielden vb. hoe onze geldzaken ter plaatse regelen aangezien we geen Maestro meer zullen kunnen gebruiken en hoe veilig/gevaarlijk is Nairobi?
Ze gaven ons de tip om niet te bang te zijn en gewoon te genieten van onze tijd in Kenya!
Pascale is al een tijdje terug in België. Ze kwam ons vertellen hoe haar verblijf daar is verlopen en kwam ons de laatste weetjes over onze stage vertellen in Oostduinkerke. Ze sprak met Jackson en de leerkrachten over onze komst. Ze verwachten ons begin januari.
Voor de VLIR-beurs hadden we ook een uitnodigingsbrief nodig van Jackson. Pascale en Karen brachten dit in orde. Uit de brief blijkt dat ze zeer blij zijn dat we komen en met hen willen samenwerken. Pascale had ook heel wat foto's mee van de school en de omgeving. Hieronder enkelen die we voor jullie uitkkozen!
Asante Sana Pascale voor al je enthousiasme en betrokkenheid!
De schoolbel! De brillen die ze van Pascale kregen!
Karen trok een aantal foto's toen zij enkele weken in het huisje van Hugo & Annie verbleef. Ze trok o.a. foto's van de slaapkamer, de badkamer, keuken, living,... waar we 3 maanden zullen verblijven!
Op 21 oktober hadden we een afspraak met Anneleen, contactpersoon van de UGent ivm de VLIR-beurs. We konden bij haar terecht met onze vragen en ze gaf ons ook enkele tips om onze aanvraag zo goed mogelijk voor te bereiden.
Binnenkort spreken we ook nog eens af met Pascale. Zij sprak, toen ze in Maweni was, met de directeur van de Shikamanaschool. Ze zorgde samen met Karen voor onze uitnodigingsbrief van de school. Die brief hebben we nodig voor onze VLIR-beursaanvraaag. We zijn zeer benieuwd naar wat Pascale zal meehebben op 11 november.
we willen jullie graag al wat meer uitleg geven over onze stage in Kenia. Oorspronkelijk hadden we 2 stageplaatsen. 1 in een lagere school en 1 in een weeshuis. Door omstandigheden is onze stage in het weeshuis afgesprongen.
De stage in de lagere school is in de "Shicamanschool". Deze is niet ver van waar we logeren en is te voet bereikbaar. We gaan daar samenwerken met gemotiveerde leerkrachten. Alle leerlingen worden per niveau bij elkaar in een klas geplaatst, ongeacht hun leeftijd. Uiteraard zorgt dit dan ook soms voor problemen. vb. agressie, spijbelen, pesten,... . We zouden bij de leerkrachten willen bevragen welke problemen zij ondervinden in hun contact met de leerlingen. Aan de hand van discussies en problemsolving gesprekken gaan we kijken hoe we hier bepaalde aanpakken voor kunnen vinden die binnen de keniaanse cultuur past en een gewenste uitkomst geeft. Hier gaan we tijdens de 3 aanden stage rond werken om dan hopelijk te kunnnen eindigen met concrete 'richtlijnen' die de leerkrachten ook binnen hun school kunnen 'uitstallen' en uitleggen aan hun collega's.
Pascale Perneel (VZW sunshine4kids) komt binnenkort terug naar belgië, zij sprak met de directeur en zal ons meer uiteg kunnen geven over de concrete invulling van onze stage.
!!
Voorbereiding spaghettiavond
