Zat 26 mei

Zo, beloofd is beloofd. Voor de lunch zijn we naar een plekje geweest, waar een boom van 700 jaar oud staat. Sommige horizontale takken, zo dik als de kwadriceps van den Arnold I'll be back, moeten ondersteund worden door houten pijlers. Locals beweren dat den Djengis Kan, de enige echte, hem gezien moet hebben, alhoewel hij, de boom, een wilgenboom nog wel, er tijdens zijn prille jeugd er minder indrukwekkend moet hebben uitgezien.

En daarna de magmaformatie in het Kakutau gebergte. Ik zag, maar geloofde niet. Zijn wij nu door professor Barabas met zijn teleletijdmachine stiekem geteleporteerd naar Mars (de planeet, niet de bekende snack)?

Ik ben er opgeklommen. Het voelde echt aan! Foto's volgen, zodra ze geverifieerd zijn door de tegenhanger van de NASA.

MAAR daarna: de Zingende Duin. Wablief? Ja en neen, dit is niet de nieuwste titel van Suske en Wiske (had gekund). Het is een duinformatie van 150m hoog en meer dan drie kilometer lang. Waarom is de laatste Star Wars hier niet gefilmd. Je hebt er alles bij de hand en spaart een heleboel $$$ uit, wegens geen set moeten bouwen, niet wachten op mooi weer en een gunstige wisselkoers wegens de frappante devaluatie van de Tenge (neen, niet tanga, TENGE, de nationale munt, waar denken jullie toch steeds aan!) 2 jaar geleden. 

Maar goed. Wij staan daar dus gapend voor dienen duin en zien enkele locale avonturiers dit monster uit zand beklimmen. Ja, dan begint het bij mij te kriebelen en krijg ik jeuk in mijn tenen. Maar 150m hoog! Weet ge wel wadata is? Hoger dan de Spaceshuttle, als hij vertrekkensklaar staat. Hoger dan 1,5 keer de afstand 

die Lightning Bolt aflegt in het koninginnenummer, als h’m een goeie dag heeft. En dan op de nok 40cm spatie, met links en rechts een afgrond met een hellingshoek, waarbij zelfs spiderman hoogtevrees zou krijgen. Zo dus, wat denken jullie? Tuurlijk ben ik ervoor gegaan. Verstand op nul en hop die berg op.

’k heb een halve liter water opgeslurpt tijdens de klim, m’n hartslag opgevoerd, m’n adrenalineniveau bijgesteld en m’n voeten op otomatiek gezet. Ik wou, ik zou en ik ging die top halen en zo geschiedde. En dan de beloning:

een panorama om U tegen te zeggen. 360° rondom, the real thing. 

Maar nu terug naar beneden. Conny, onze gids, zei: er is een snelle manier om hier naar beneden te geraken: gewoon op uw edel zitvlak naar onder glijden. Gewoon doen. En plezier dat we hadden met ons drieën. Een beetje bij peddelen met m’n handen en ju. Beneden hebben we nog een haasje zien wegrennen tussen de struiken.

 Terwijl ik dit schrijf, zit ik in onze Patrol op ‘d’otostrade’. Wisten jullie dat ze hier bushaltes hebben, ik bedoel op ‘d’otostrade’. Jawel, met alles erop en eraan! Echt, op m’n erewoord.