Dinsdag 29 mei.   Trein naar Turkestan

Ik zit nu in de trein naar Turkestan; Ja een nachttrein, toch wel lekker geslapen. En neen, ik zit niet in een ander land. Turkistan is gewoon een stad in het zuiden van dit verschrikkelijk mooi land. Raar? Neen hoor, zo ligt Absurdistan toch ook soms in Vlaanderen, soms in Brussel en af en toe in Straatsburg. Dat is pas raar! 

Maar laten we het eerst over iets anders hebben. Het verkeeragentschap, laten we het zo noemen, in Vlaanderen is dat Bruggen en Wegen, heeft een heel aparte manier van werken: als er gaten of putten in de weg zijn, dan worden ze eerst netjes uitgefreesd, zodat er overzichtelijke rechthoekige of vierkante holtes ontstaan en worden dan een week of een maand later, mogelijk afhankelijk van het budget, netjes opgevuld met afvalt. Ik hoor jullie al vragen: worden die putten dan niet afgebakend? Hoezo afgebakend? Het verkeer moet  toch nog door kunnen? Je hebt dus 2 mogelijkheden: je rijdt er los over, op eigen risico, met alle gevolgen van dien of je slalomt er omheen, met de hoop dat jouw voertuig de beruchte Elandtest glansvol doorstaan heeft. Voor beide opties is er een zekere rijvaardigheid vereist, die door de praktijk verwerft wordt.

En dan hebben we het nog niet over de spoorwegovergangen gehad. Die zijn er dus ook.  Alleen, in landelijke gebieden, en zo zijn er veel in Kazachstan zijn er geen slagbomen. Ik hoor jullie al vragen: er zal dan toch één of andere vorm van visueel (rood licht) of auditief (toeters en bellen) signaal zijn? Wablief? Excuse me? Pardon? Ché? Niegezien, ismenieopgevalle, wasdanawervooriet. Waarom ook? Iedereen heeft toch van kleins af aan geleerd: vooraleer over te steken, kijk je eerst naar links, dan naar rechts en als de spoorlijn vrij is steek je over. Dakantochnizomoeilijkzijn, ofwa?

Dat doet me denken aan een clausule in mijn levensverzekeringscontract, maar ik kan er niet opkomen welk. Maaktnieuit. Het Ave Maria hebben we ten slotte nie voor niks op de lagere school geleerd?

Ps. Foto uploaded mislukt.

Maandag 28 mei

Dus, we zitten lekker in de maandagmorgenfile en ik kan dan nog wat verder typen. We zijn op weg naar Tambaly op 190 km van Almaty. Dit is Unesco werelderfgoed omwille van de Petroglyfen, rotstekeningen van 3000 jaar oud.

Gisteren zijn we de 'remains' van de filmset van NOMAD gaan bezoeken.

Een Kazakse productie, die 14 miljoen $ gekost heeft, maar commercieel een grote flop werd. Het feit dat voor de hoofdrol Amerikaanse auteurs werden ingehuurd, die geen enkele Kazakse gezichtstrekken hebben, zal er ook wel mee te maken hebben.

Best leuk, die set.

Lunch was voorzien onder een eenvoudig, maar gezellig terrasje, naast de rivier.

Er was een bouillonsoepje voorzien met 2 stukken schapenvlees en vetringen, die vrolijk als eilandjes aan het oppervlak dreven. Daarna was er plov, het nationale gerecht, bestaande uit vettige rijst met spaarzaam wat groente en 2 stukken carbonadevlees (Kazakken zijn carnivoren). Dat laatste liet ik aan mij voorbijgaan, wegens een heerlijk alternatief: ik had met iemand uit onze groep afgesproken om een karper, vers uit de rivier te delen. Ik mocht hem gaan uitkiezen. Bij een houten aanlegsteiger, lag een stevige metalen kooi, waar een 5tal kanjers geërgerd zaten te spartelen. Verser KAN gewoonnie. Ik koos er de kleinste uit. 1,7 kg droog aan de haak. De prijs werd op 5.200 tenge afgesproken, zowat 13€. Een prikje dus. Omdat 1,7 kg, wat veel leek, hebben we nog 2 anderen aan tafel uitgenodigd. Dit zou een overheerlijke maaltijd worden, voortreffelijk, subliem, onovertroffen, het water kwam mij al in de mond.

Zat 26 mei

Zo, beloofd is beloofd. Voor de lunch zijn we naar een plekje geweest, waar een boom van 700 jaar oud staat. Sommige horizontale takken, zo dik als de kwadriceps van den Arnold I'll be back, moeten ondersteund worden door houten pijlers. Locals beweren dat den Djengis Kan, de enige echte, hem gezien moet hebben, alhoewel hij, de boom, een wilgenboom nog wel, er tijdens zijn prille jeugd er minder indrukwekkend moet hebben uitgezien.

En daarna de magmaformatie in het Kakutau gebergte. Ik zag, maar geloofde niet. Zijn wij nu door professor Barabas met zijn teleletijdmachine stiekem geteleporteerd naar Mars (de planeet, niet de bekende snack)?

Ik ben er opgeklommen. Het voelde echt aan! Foto's volgen, zodra ze geverifieerd zijn door de tegenhanger van de NASA.

MAAR daarna: de Zingende Duin. Wablief? Ja en neen, dit is niet de nieuwste titel van Suske en Wiske (had gekund). Het is een duinformatie van 150m hoog en meer dan drie kilometer lang. Waarom is de laatste Star Wars hier niet gefilmd. Je hebt er alles bij de hand en spaart een heleboel $$$ uit, wegens geen set moeten bouwen, niet wachten op mooi weer en een gunstige wisselkoers wegens de frappante devaluatie van de Tenge (neen, niet tanga, TENGE, de nationale munt, waar denken jullie toch steeds aan!) 2 jaar geleden. 

Maar goed. Wij staan daar dus gapend voor dienen duin en zien enkele locale avonturiers dit monster uit zand beklimmen. Ja, dan begint het bij mij te kriebelen en krijg ik jeuk in mijn tenen. Maar 150m hoog! Weet ge wel wadata is? Hoger dan de Spaceshuttle, als hij vertrekkensklaar staat. Hoger dan 1,5 keer de afstand 

die Lightning Bolt aflegt in het koninginnenummer, als h’m een goeie dag heeft. En dan op de nok 40cm spatie, met links en rechts een afgrond met een hellingshoek, waarbij zelfs spiderman hoogtevrees zou krijgen. Zo dus, wat denken jullie? Tuurlijk ben ik ervoor gegaan. Verstand op nul en hop die berg op.

’k heb een halve liter water opgeslurpt tijdens de klim, m’n hartslag opgevoerd, m’n adrenalineniveau bijgesteld en m’n voeten op otomatiek gezet. Ik wou, ik zou en ik ging die top halen en zo geschiedde. En dan de beloning:

een panorama om U tegen te zeggen. 360° rondom, the real thing. 

Maar nu terug naar beneden. Conny, onze gids, zei: er is een snelle manier om hier naar beneden te geraken: gewoon op uw edel zitvlak naar onder glijden. Gewoon doen. En plezier dat we hadden met ons drieën. Een beetje bij peddelen met m’n handen en ju. Beneden hebben we nog een haasje zien wegrennen tussen de struiken.

 Terwijl ik dit schrijf, zit ik in onze Patrol op ‘d’otostrade’. Wisten jullie dat ze hier bushaltes hebben, ik bedoel op ‘d’otostrade’. Jawel, met alles erop en eraan! Echt, op m’n erewoord.

Donderdag 24 mei 

8h ontbijt. Vertrek tegen 09.00H, dwz 09.10H Kazakse tijd, wat nog schappelijk is.

Na aankomst met onze 4x4’s, tegen 9:30H vertrek voor een wandeling naar Kolsai meren 1&2. 3 is er ook, maar niet doenbaar in een dag, tenzij je over XTC, Speed of Captagon beschikt (LSD wordt afgeraden wegens hallucinoge neveneffecten, die het evenwicht beinvloeden en DIE heb je hier ECHT wel nodig). En dan nog!

Wij dus vertrokken vanaf 1.880m hoogte voor een onvergetelijke trip, dat ons exact 7H40m later terug naar onze terreinwagens voert. Uitgerust met een lunchbox, veel water en in mijn geval een espresso in blik - kan je zo kopen bij een naftpomp, allez, de winkel die erbij hoort (mijn bompa heeft zich toch al in z'n graf omgedraaid) - zijn we met volle moed vertrokken. De Die Hards, waaronder ik mezelf nog reken, gingen voor de volledige afstand, de watjes voor een halve. Onze Nederlandse gidse, zij is intussen 69 jaar, ja je leest dit goed!, ging met de 1ste groep mee. All the way and back. Samenvatting in cijfers: Tot. afstand: 15,2 km, hoogte vertrek: 1.880m, max. hoogte: 2.280m, gemidd. snelheid: 3,9 km/h, max bereikte snelheid: 12,7km/h. 

Hoe ik dat allemaal heb bijgehouden? Met de GPS tracker geleend van onze driver en nee, ik zuig die data echt niet uit mijnen duim, want zou die na verloop van tijd maar half zo groot zijn en dat is nu echt geen zicht. Maar hoe was die wandeling nu? Wel, die is alleen te beschrijven in superlatieven: uitdagend, indrukwekkend mooi, super. Hij mag niet ontbreken op jullie To Do lijst. Het water is smeltwater van de gletsjers, berekoud, maar zo zuiver, dat SPA (en hier bedoel ik niet Van de Lanotte & co) er nog jaren jaloers op zal zijn. Waarom uitdagend? Temp. in de schaduw: 12°C, in de zon: 23°C. Klein bier echter als je weet dat het in de winter -50°C en in de zomer +50°C is.  Ja, ja, da's 100°C verschil. Smalle padjes van bij momenten 40 cm breed, langs afgronden, waar je zeker niet wilt vanaf donderen, ook niet na de miljoenste herhaling van de Kampioenen. 

Ik heb ook een kanjer van een boom gezien, op 2m hoogte afgeknapt en van binnen zo zwart geblakerd door de bliksem, dat er zeker 35.000 kV er doorheen gejaagd werd, de ultieme droom van een Amerikaanse beul in de death row van een Texaanse gevangenis in Dallas. Foto's volgen, van die boom.

Nog enkele weetjes: In de minibar van mijn hotel in Almaty zat een doosje condooms, correctie, zit erg nog steeds. (Durex, kan echt niets anders geweest zijn of het moet in Kazachstan een merk van kauwgom zijn). Wat hebben we vandaag dus geleerd: de Kazakken doen het ook bij voorkeur bij frigotemperaturen. 

Wat nog meer: als je warm water wil hebben in de badkamer, ga dan niet zomaar af op het rode bolletje. Probeer ook eens het blauwe bolletje. Soms staan ze gewoon verwisseld. Verbrand je niet, want het is alles of niks.

En dan nog dit: vaak zie je hier wagens met het stuur rechts, terwijl er hier toch ook rechts gereden wordt.

Professionele spookrijders? Dwarsliggende Oeiguren? Linkhandige Kazachen? Neen. Simpel toch. Deze auto's, meestal Japanners, konden heel goedkoop ingevoerd worden. Dat scheelt een serieuze slok op de borrel. Sommigen lieten ze ombouwen voor een slordige 1000€. En dan NOG konden ze eraan uit! Waarom ik in de onvoltooid verleden tijd spreek? Wel: mooie liedjes duren niet lang en daar is dus een eind aan gekomen.

Ander weetje: de Kazakse sigaretten zijn half zo dun als een potlood, echt petieterig. Reden zou zijn dat het doosje sigaretten minder uitsteekt in je broekzak. Dat, tenminste heeft een Kazak mij verteld. Raar¿! Kan iemand dat eens googlen (Internet is hier een zeldzaam verschijnsel; waar ik nu zit in Altyn Emel helemaal een ramp).

Mijn blog zal ik ten vroegste zondag 26 mei updaten.

Ondertussen zijn we zaterdagavond als ik dit schrijf. Mijn kaartje van 32G is bijna verzadigd; nog 23 min. over. Hoe dat komt? Ja, zeg, jullie weten toch dat Kazachstan het 9de grootste land ter wereld is en het grootste land überhaupt, volledig omgeven door land. DAAR moet toch wel iets te zien zijn!