De volgende keer als lonely planet zegt dat iets elegant is, ga ik er met een bocht omheen. Ipoh - nutteloze tussenstop. Vond pas na lang zoeken een extreem gammel en veel te duur kamertje. Kan veel hebben, maar geen beestjes in m'n bed. Geen levende ziel te bespeuren dus ben maar binnen gebleven. Na een slapeloze nacht toch maar gaan checken of er iets te zien valt. Op een treinstation na, dat ze zelf taj mahal noemen (really..?) - helemaal niets. Snel een busticket gaan kopen, een uur de tijd om m'n rugzak te gaan halen - ideaal. Ware het niet dat ik die hostel niet meer terugvond omdat dit stadje duizend van die vieze steegjes rijk blijkt te zijn. En als je de weg vraagt, wijzen alle armpjes een andere richting uit. aaargh. 10u50 hostel gevonden, 11u bus. Nog nooit heb ik zo snel gepakt en een taxi gevonden. Natuurlijk moet je wel eerst zeggen waar de reis heen gaat en waar je vandaan komt...De man kreeg echter snel genoeg door dat hij moest voortmaken waardoor ik om 11u02 aan het busstation stond. Toen ik hoorde dat de bus net weg was terwijl er een man kusgeluidjes stond te maken in m'n oor - reken maar dat toen de tijd rijp was voor mn eerste nervous breakdown :)
Op zich heb ik gewoon 4u op m'n rugzak moeten zitten wachten op de volgende bus, verre van een drama. Maar het is hier gewoon zo anders dan ik gewoon was van Thailand. Daar was je voortdurend omringd door andere mensen en iedereen was hetzelfde aan het doen met dezelfde ingesteldheid. Hier is alleen reizen zo goed als onbestaand waardoor je veel minder mensen leert kennen en het soms zo verrekte stil kan zijn. En dan nog terecht komen in Ipoh, joy...:) Maar hei, ik ben hier nog maar een week, het kan alleen maar beter worden! Op naar de cameron highlands! :)
Georgetown - chaotische mishmash van culturen - love it! Op de night market een Fransman van 50 leren kennen die de wereld aan het rondreizen was, leuk om gewoon te kunnen eten terwijl je naar al die verhalen luistert.
2jan
Naar de botanical garden gegaan. Het was de eerste zonnige dag na een tijdlang regen dus alles stond superhard in bloei. Lag aan de voet van Penang hill, 821m stijgen over 5km. De Schot die bij mij was, was 53 en hield het na 400m al voor bekeken, het was ook superstijl maar kom...Je verwacht als je bovenkomt een spectaculair uitzicht in plaats van een kermis waar de mensen die de funicular hadden genomen fris en monter zaten te wezen. Snel weer omgedraaid. Had opeens een hond die de hele weg naast mij bleef lopen en die ik niet anders dan Scruffy kon noemen. Rabiës zonder twijfel maar zo lief. Ik zag nu in waarom iedereen die ik passeerde in het stijgen achterstevoren afdaalde - dit was gewerkt seg. En al die stokoude maleisische mannetjes die berg maar ophuppelen - doen mij erg aan de vietnamezen denken, zoals die her en der staan te stretchen en yoga te doen.
Nieuwjaar - zeer vreemd om geen idee te hebben wat te doen. Het eiland is vergeven van koppels en gezinnen - hallo backpackers?? Oh oow...
Dus 's avonds maar gewoon het centrum ingetrokken, kreeg een aanbod van een man van Bangladesh en van drie broers van Oezbekistan om naar een strandfeestje te gaan, nope better not...
Om 00u was iedereen op het strand lampionnen aan het oplaten, heel mooi om te zien. Dan barste er een 30' durend vuurwerk los, veilgheidsmaatregelen allesbehalve in acht genomen. De nog brandende resten van het vuurwerk vielen gewoon tussen de mensen en hoeveel haren er bijna in brand schoten door die lampionnen...zot maar wel heel grappig :) En dan kwamen de mannen uit bepaalde werelddelen vanonder hun steen gekropen en geraakten de niet te vermijden gesprekken niet verder dan boyfriend? walk on the beach? me very rich. Echt? Dan investeer je centjes maar in een cursus Engels en een workshop 'hoe omgaan met westerse vrouwen'.
Om 1u lag ik in m'n bed, de kaartjes te lezen die ik van m'n meisjes pas op 1jan mocht opendoen. Zo lief!
Rust...zucht. Het weer wordt ook steeds beter, het is hier bloedheet. Jullie sturen maar berichtjes over overstromingen maar heb geen idee waar of hoe...Enorm moeilijk om daar info over te krijgen. Maar hier alleszins niet.
28dec
Gaan moutainbiken. Degene die op internet schreef dat dit een vlak eiland is, heeft.het.mis. Iedereen maar dan ook iedereen huurt hier een moto dus de enige andere outcast vond mij al snel. We spraken af om 's avonds iets te gaan eten maar dat heb ik laten schieten voor een supermooie zonsondergang op het strand met een bakje rijst en een blik tonijn van 7eleven in m'n uppie. Ook een beetje om de resterende 35km nog eventjes uit te stellen want ik kon eigenlijk niet meer zo goed zitten. Ketting eraf - dubbel check van zodra het donker werd.
29dec
Een snorkeltrip geboekt. Waarom? Omdat ik het dolfijn vind om met 40 mensen op een boot te zitten waarvan de helft een baby meebrengt. Om bomma de hele dag te zien rondlopen in bikini en datzelfde lijfje onder water te zien neerploffen op het mooiste koraal. Om alles te doen op fluitsignaal. Om 's avonds opeens geen plaats meer te hebben in de minivan en geen andere optie te hebben dan dubbelgevouwen te zitten bij de pook van de chauffeur. Net een schoolreis seg. Maahaar - wel een aantal zeer mooie en speciale vissen gezien!
Je verwacht iets paradijselijk maar m'n eerste indruk was dat allesbehalve. Misschien omdat het regende waardoor de smalle zandpaadjes een enorme modderpoel werden. Misschien omdat er op die paadjes gigantische kolonnes mensen passeerden. Misschien omdat de helft daarvan al of nog aan het feesten was. Misschien omdat het een eeuwigheid duurde vooraleer we een slaapplaats vonden. Maar die vonden we uiteindelijk in het noorden waar het enige lawaai van kikkers en krekels kwam.
Die avond nog een paar andere mensen leren kennen en we werden een onafscheidelijk team, wat wel zorgde voor een rustpunt in de enorme drukte van dit eiland. Maar we lieten ons meevoeren en de grote plannen die we hadden werden al snel gereduceerd tot beetje strand, beetje zwembad, beetje feesten. Mensen gaan hier zo hard, niet normaal. Van volledig naakt gaan in ruil voor een vodkabucket tot grote bambootattoo's 'phi phi forever'. Alleh jong, dat gaat er nooit meer af en thuis klinkt phi phi wel raar eh!
Regio Kao San. Gewoon over je heen laten komen, de veelheid aan mensen, eten en activiteit. Tot het donker wordt. Dan verandert het in een Thaise versie van Lloret de Mar met een veelheid aan vodka-emmers.
Wat heb ik geleerd van m'n eerste verblijf in een mixed dorm - niet snel opnieuw. 22 stapelbedden gevuld met voornamelijk aziatische mannen staat gelijk aan extreem snurken en ernstige mucusproblemen.
17dec
Met Jak & Kat naar Erawan national park in Kanchanaburi. Ook al koste het ons 6u om er te geraken, het was het waard. Een dag zonder smog maar ook tijdgebrek deed ons tegen de berg naar boven huppelen om alle 7 etages van de waterval te zien. Moohooi!
Terug in Bangkok jammer genoeg moeten afscheid nemen van m'n meisjes. Na een paar dagen samen geweest te zijn, heb je soms wel het gevoel weer opnieuw te moeten beginnen. Part of the whole thing zeker eh :)
Lonely planet zegt: 'A prettier-than-average seaside town, relaxed and untouristed, a draw in itself if you're looking to escape Kao San culture.' Perfect!
Samen met een spanjaard de weg gezocht en terecht gekomen in maggie's homestay. Ietwat vreemd dat John, evenzeer gewoon gast, beslist of we mogen blijven. Ik weet nog niet zeker hoe blij ik ermee moet zijn als hij z'n goedkeuring geeft. De rondleiding duurt eindeloos lang omdat John een gigantisch alcoholprobleem blijkt te hebben en steeds vergeet wat hij al gezegd heeft. Moet mij telkens opnieuw aan hem voorstellen (net Dory)!
Er blijkt hier een hele hippiecommunity te zitten die de hele dag hangen, samen koken, hangen en...enorm roddelen over iedereen die er niet zo op staat te springen hetzelfde te doen als zij. So much for love & peace... Ik stel een vraag aan een kerel die antwoordt met gebaren. Zegt de vrouw langs hem, superserieus 'He doesn't speak today'. Ik ben bang dat ik bij m'n vertrek één wenkbrauw niet meer naar beneden krijg.
Ik pas voor de gezamelijke bbq en ga met een normaal uitziende nederlander en duitser naar de night market in het dorp. Een heel plein vol kraampjes waar je echt alle soorten eten kan proeven - zalig!
19dec
Ondanks het bloedhete weer m'n wandelschoenen aangetrokken en de omgeving gaan verkennen. Eerste stop is Wat Thammikaram, 399 trappen hoog. Eitje, als er geen honderden apen zouden rondlopen. Geen lieverdjes dus ik nam de eerste de beste tak mee om ze op afstand te houden. De monniken die ik onderweg tegenkwam, hadden gigantische knuppels dus ik voelde mij wel een beetje belachelijk met m'n twijgje. Boven een mooi uitzicht op de baai. Rest van de dag een hele afstand langs de zee afgelegd, heel rustig, heel mooi.
20dec
Een heuse 'redt-de-zeekomkommer-actie' opgezet. Er waren er tientallen aangespoeld en zij die het niet haalden droogden op en verloren hun ingewanden...not a pretty picture. Dus ik heb ze zo goed als allemaal weer naar zee gedragen. Misschien moet ik erbij zeggen dat ik nogal wat tijd had die dag :)
Een deel van het dorp lag in militair gebied. Het lijkt ondenkbaar maar je kon er gewoon je ding doen, over de landingsbaan wandelen,... Alleen foto's nemen was niet toegelaten, meerdere soldaten hebben mij hierop moeten wijzen maar ze zagen er toch niet zo druk bezet uit..
Om 23u de trein naar Surat Thani genomen. Mijn plaats was naast een monnik die van ver al teken deed dat dat niet zou gaan gebeuren. Chance dat er nog één andere plaats was. Privileges, die mannen, om jaloers op te worden.
's Ochtends in de rapte beslist om verder te gaan naar Krabi. Een Nederlandse en een Brit leren kennen en samen de absurde reis met zes overstappen om de tien minuten ondernomen. Krabi bleek niet zoveel in z'n mars te hebben en de volgende dag zijn we richting eilanden vertrokken.
Leuke hostel gevonden met een waanzinnige vijver errond en 'terraseilandjes' in. Heb mezelf een halve dag tuinarrest gegeven om die wonden die telkens opengaan te laten drogen. Ik begin mij nu wel gigantisch te vervelen ondanks de vele lotusbloemen rond mij, een kleine reiger die recht voor mij blijft vissen en de zon die ondergaat, as we speak. Begin een beetje verwend te worden, denk ik :). Maar er komt een zeer toffe LAwoman af voor een babbel dus gaat weer een gezellige avond worden.
15dec
Gezellig was het, laat ook. Vandaag op het gemak door het dorp gewandeld. Enkel 1 van de triljoen tempels gedaan, het was bloedheet en als je er eentje kent, ken je ze eigenlijk allemaal.
Er zijn hier gedurende 10 dagen feesten. Enorm leuk om te zien hoe ze hun kraam klaarmaken met sprinkhanen en wormen, kleine vogeltjes op de bbq,... Het gonst echt, supergezellig :)
Ik was zo stom in zeven haasten een hostel te boeken dat uiteindelijk een stuk buiten te centrum leek te liggen. Maar weer een brommer gehuurd en volledig gepakt gedurende 2u de weg gezocht. Een combinatie van vreselijk druk verkeer, grote éénrichtingsbanen en een aziatisch oriëntatievermogen dat zo mogelijk nog slechter is dan dat van mij...
12dec
De samoengloop is een route van 100km en wordt verondersteld de mooiste van Noord-Thailand te zijn. Na een drukke ochtendspits begint inderdaad het mooie stuk doorheen de bergen maar ik was meer onder de indruk van de natuur rond Chiang Rai. Wel gestoten op een troep olifanten langs de weg. Je kon er heel dichtbij komen, leken huisdieren, superleuk.
De lol was er wat vanaf nadat ik gigantisch ben gevallen met het spel. De vorige 2 keren stond de achterrem steeds rechts, deze keer links :s Smack 'n' slide... M'n hele rechterkant lag open. Naar het ziekenhuis om daarna, gezwachteld, de tocht verder te zetten. Ik had de brommer, die er niet meer zo goed uitzag, tot 18u, net het moment dat het donker wordt. Heb hem dan ook geen seconde te vroeg teruggebracht. Niemand heeft iets gecontroleerd, deposit terug en tsjoep...weg was ze. Vanaf nu wel te voet.
Al bij al heeft Chiang Mai mij niet zo geboeid. Veel te druk en weinig authentiek. Tenzij je fan bent van georganiseerde uitstapjes naar bv. een tijgerkoninkrijk waar ze de dieren sederen zodat toeristen tegen hen aan kunnen schuren.
Had beter Pai gedaan. Na 2 dagen, tijd om door te gaan! Ik was op weg naar het busstation maar vond het treinstation eerder. Dus in plaats van naar Sukothai te gaan, besloot ik de trein naar Ayutthaya te nemen. Flexibiliteit is hier niet echt een issue... :)
De treinrit zou 15u duren en er was alleen nog een plaats in de goedkoopste klasse, enkel een zetel dus niet zo comfy. Ken je dat gevoel als je braaf de rit uitzit maar dan net voor het langverwachte einde doorkrijgt dat je 3u vertraging hebt? hoh.. :)
Ik was van plan 2 dagen te blijven, het zijn er 5 geworden, zegt genoeg. Het heeft iets van een groot dorp waar je iedereen kent en steeds tegenkomt.
Met een canadees 3 dagen een moto gehuurd en zo de hele omgeving gezien. Het uitzicht dat je hebt op de natuur en de bergen - je zou blijven cruisen. White temple; zo mooi! Black temple; zeer cool! Naar watervallen gezocht en net als je wil opgeven, doemt er een gigantisch exemplaar op.
's Avonds pintje in Cat bar waar de eigenaar op een bepaald uur z'n arsenaal aan gitaren bovenhaalt,...
5dec
De moto op richting Phnom Rung Park - zalig: zon op 't kopje, supermooie natuur en niks of niemand in de verste verte te zien. Kon een paar welgemeende 'woohooows!' echt niet laten :) Lukte iets beter toen m'n benzinemeter in het rood ging in dezelfde middle of nowhere.
Prasat Phnom Rung en Prasat Muang Tam zijn oude tempels van de Khmer op een uitgedoofde vulkaan. Zeer mooi en indrukwekkend. Maar omdat de site niet zo groot was, misschien toch niet de moeite om die hele hoek naar het oosten te maken. Soit, toch een Angkor Wat-preview gehad!
Terug in Nang Rhong aan tafel op de stoep aangeschoven bij lieve locals voor pad thai (zo lief dat ze stiekem m'n rekening betaalden). Vertelden me dat er in het dorp niks te beleven viel en vandaag owv de verjaardag van de koning al helemaal niet. Op de gezangen die over het dorp schalden na - joy...
6dec
Naar Khorat. Enkele uren moeten overbruggen, blij dat het er niet meer waren.
Het sinterklaascadeautje dat ik mezelf gegeven heb was een 12u durende trip op een, jawel, karaokebus. Geen zever, de hele nacht die schelle Thaise stemmetjes en bij elke zetel een veel te grote box. 3e nacht op rij dat ik bijna geen oog toedoe, ik heb er nog nooit zo verfrommeld bijgelopen :) Aangekomen in Chiang Rai om 6u30, hostel gevonden om 8u maar moet nog tot 12u wachten op een kamer. Heel even overweeg ik of het misschien tijd wordt voor een eerste kleine nervous breakdown maar hei...ze hebben hier een tuin - chilling time it is!
2dec14
Eindelijk - na een ietwat bewogen vlucht - in Bangkok aangekomen! Thrive The Hostel: ik deel m'n bunkertje van 2 op 2 met 3 andere backpackers, gezellig wel. Ondanks de ligging midden in het red light district hangt er hier een superrelaxte sfeer en hebben ze een overvol straatterras met locals en backpackers. Hele leuke avond gehad. De tussen de tafels crossende kakkerlakken en ratten moet je er wel bijnemen..
3dec
In een tempel oude kerel Thong tegen het lijf gelopen die mij een overdosis 'good luck' bezorgde (zag ik eruit alsof ik het nodig had?) Na een foto met dit beeld, die monnik, op een gong te hebben geslagen, aan bellen te hebben getrokken, water over beelden te hebben laten lopen en een munt in een Boedha te hebben gestoken zodat die z'n zegen ook nog kon geven (zoals onze sjiekebakken ;)) had ik het helemaal gehad en zijn we verder gegaan. Was best gezellig. Totdat ik de achterdocht die je automatisch krijgt als een local je 'zomaar' meeneemt op sleeptouw niet meer kon onderdrukken toen ik in de 1e winkel werd gedropt. Bubaai Thong.
's Avonds naar de night market in boys street (remember RLD) met het koppel uit Vancouver dat ik de avond voordien leerde kennen en m'n nieuwe Thaise roomy. 'Overweldigend' is het juiste woord denk ik... :)
4dec
Vertrek uit Bangkok. Vervelend dat ik in de busterminal nog uren moet wachten en daardoor pas om 24u aankom. Had gehoopt op wifi zodat ik iets kon boeken voor komende nacht - nada... Midden in de nacht op zoek gaan naar een hostel in een klein dorp, beetje spannend maar uiteindelijk goed terecht gekomen in P California.