De volgende keer als lonely planet zegt dat iets elegant is, ga ik er met een bocht omheen. Ipoh - nutteloze tussenstop. Vond pas na lang zoeken een extreem gammel en veel te duur kamertje. Kan veel hebben, maar geen beestjes in m'n bed. Geen levende ziel te bespeuren dus ben maar binnen gebleven. Na een slapeloze nacht toch maar gaan checken of er iets te zien valt. Op een treinstation na, dat ze zelf taj mahal noemen (really..?) - helemaal niets. Snel een busticket gaan kopen, een uur de tijd om m'n rugzak te gaan halen - ideaal. Ware het niet dat ik die hostel niet meer terugvond omdat dit stadje duizend van die vieze steegjes rijk blijkt te zijn. En als je de weg vraagt, wijzen alle armpjes een andere richting uit. aaargh. 10u50 hostel gevonden, 11u bus. Nog nooit heb ik zo snel gepakt en een taxi gevonden. Natuurlijk moet je wel eerst zeggen waar de reis heen gaat en waar je vandaan komt...De man kreeg echter snel genoeg door dat hij moest voortmaken waardoor ik om 11u02 aan het busstation stond. Toen ik hoorde dat de bus net weg was terwijl er een man kusgeluidjes stond te maken in m'n oor - reken maar dat toen de tijd rijp was voor mn eerste nervous breakdown :)
Op zich heb ik gewoon 4u op m'n rugzak moeten zitten wachten op de volgende bus, verre van een drama. Maar het is hier gewoon zo anders dan ik gewoon was van Thailand. Daar was je voortdurend omringd door andere mensen en iedereen was hetzelfde aan het doen met dezelfde ingesteldheid. Hier is alleen reizen zo goed als onbestaand waardoor je veel minder mensen leert kennen en het soms zo verrekte stil kan zijn. En dan nog terecht komen in Ipoh, joy...:) Maar hei, ik ben hier nog maar een week, het kan alleen maar beter worden! Op naar de cameron highlands! :)
Georgetown - chaotische mishmash van culturen - love it! Op de night market een Fransman van 50 leren kennen die de wereld aan het rondreizen was, leuk om gewoon te kunnen eten terwijl je naar al die verhalen luistert.
2jan
Naar de botanical garden gegaan. Het was de eerste zonnige dag na een tijdlang regen dus alles stond superhard in bloei. Lag aan de voet van Penang hill, 821m stijgen over 5km. De Schot die bij mij was, was 53 en hield het na 400m al voor bekeken, het was ook superstijl maar kom...Je verwacht als je bovenkomt een spectaculair uitzicht in plaats van een kermis waar de mensen die de funicular hadden genomen fris en monter zaten te wezen. Snel weer omgedraaid. Had opeens een hond die de hele weg naast mij bleef lopen en die ik niet anders dan Scruffy kon noemen. Rabiës zonder twijfel maar zo lief. Ik zag nu in waarom iedereen die ik passeerde in het stijgen achterstevoren afdaalde - dit was gewerkt seg. En al die stokoude maleisische mannetjes die berg maar ophuppelen - doen mij erg aan de vietnamezen denken, zoals die her en der staan te stretchen en yoga te doen.
Nieuwjaar - zeer vreemd om geen idee te hebben wat te doen. Het eiland is vergeven van koppels en gezinnen - hallo backpackers?? Oh oow...
Dus 's avonds maar gewoon het centrum ingetrokken, kreeg een aanbod van een man van Bangladesh en van drie broers van Oezbekistan om naar een strandfeestje te gaan, nope better not...
Om 00u was iedereen op het strand lampionnen aan het oplaten, heel mooi om te zien. Dan barste er een 30' durend vuurwerk los, veilgheidsmaatregelen allesbehalve in acht genomen. De nog brandende resten van het vuurwerk vielen gewoon tussen de mensen en hoeveel haren er bijna in brand schoten door die lampionnen...zot maar wel heel grappig :) En dan kwamen de mannen uit bepaalde werelddelen vanonder hun steen gekropen en geraakten de niet te vermijden gesprekken niet verder dan boyfriend? walk on the beach? me very rich. Echt? Dan investeer je centjes maar in een cursus Engels en een workshop 'hoe omgaan met westerse vrouwen'.
Om 1u lag ik in m'n bed, de kaartjes te lezen die ik van m'n meisjes pas op 1jan mocht opendoen. Zo lief!
Rust...zucht. Het weer wordt ook steeds beter, het is hier bloedheet. Jullie sturen maar berichtjes over overstromingen maar heb geen idee waar of hoe...Enorm moeilijk om daar info over te krijgen. Maar hier alleszins niet.
28dec
Gaan moutainbiken. Degene die op internet schreef dat dit een vlak eiland is, heeft.het.mis. Iedereen maar dan ook iedereen huurt hier een moto dus de enige andere outcast vond mij al snel. We spraken af om 's avonds iets te gaan eten maar dat heb ik laten schieten voor een supermooie zonsondergang op het strand met een bakje rijst en een blik tonijn van 7eleven in m'n uppie. Ook een beetje om de resterende 35km nog eventjes uit te stellen want ik kon eigenlijk niet meer zo goed zitten. Ketting eraf - dubbel check van zodra het donker werd.
29dec
Een snorkeltrip geboekt. Waarom? Omdat ik het dolfijn vind om met 40 mensen op een boot te zitten waarvan de helft een baby meebrengt. Om bomma de hele dag te zien rondlopen in bikini en datzelfde lijfje onder water te zien neerploffen op het mooiste koraal. Om alles te doen op fluitsignaal. Om 's avonds opeens geen plaats meer te hebben in de minivan en geen andere optie te hebben dan dubbelgevouwen te zitten bij de pook van de chauffeur. Net een schoolreis seg. Maahaar - wel een aantal zeer mooie en speciale vissen gezien!
Je verwacht iets paradijselijk maar m'n eerste indruk was dat allesbehalve. Misschien omdat het regende waardoor de smalle zandpaadjes een enorme modderpoel werden. Misschien omdat er op die paadjes gigantische kolonnes mensen passeerden. Misschien omdat de helft daarvan al of nog aan het feesten was. Misschien omdat het een eeuwigheid duurde vooraleer we een slaapplaats vonden. Maar die vonden we uiteindelijk in het noorden waar het enige lawaai van kikkers en krekels kwam.
Die avond nog een paar andere mensen leren kennen en we werden een onafscheidelijk team, wat wel zorgde voor een rustpunt in de enorme drukte van dit eiland. Maar we lieten ons meevoeren en de grote plannen die we hadden werden al snel gereduceerd tot beetje strand, beetje zwembad, beetje feesten. Mensen gaan hier zo hard, niet normaal. Van volledig naakt gaan in ruil voor een vodkabucket tot grote bambootattoo's 'phi phi forever'. Alleh jong, dat gaat er nooit meer af en thuis klinkt phi phi wel raar eh!
