11dec
Ik was zo stom in zeven haasten een hostel te boeken dat uiteindelijk een stuk buiten te centrum leek te liggen. Maar weer een brommer gehuurd en volledig gepakt gedurende 2u de weg gezocht. Een combinatie van vreselijk druk verkeer, grote éénrichtingsbanen en een aziatisch oriëntatievermogen dat zo mogelijk nog slechter is dan dat van mij...
12dec
De samoengloop is een route van 100km en wordt verondersteld de mooiste van Noord-Thailand te zijn. Na een drukke ochtendspits begint inderdaad het mooie stuk doorheen de bergen maar ik was meer onder de indruk van de natuur rond Chiang Rai. Wel gestoten op een troep olifanten langs de weg. Je kon er heel dichtbij komen, leken huisdieren, superleuk.
De lol was er wat vanaf nadat ik gigantisch ben gevallen met het spel. De vorige 2 keren stond de achterrem steeds rechts, deze keer links :s Smack 'n' slide... M'n hele rechterkant lag open. Naar het ziekenhuis om daarna, gezwachteld, de tocht verder te zetten. Ik had de brommer, die er niet meer zo goed uitzag, tot 18u, net het moment dat het donker wordt. Heb hem dan ook geen seconde te vroeg teruggebracht. Niemand heeft iets gecontroleerd, deposit terug en tsjoep...weg was ze. Vanaf nu wel te voet.
Al bij al heeft Chiang Mai mij niet zo geboeid. Veel te druk en weinig authentiek. Tenzij je fan bent van georganiseerde uitstapjes naar bv. een tijgerkoninkrijk waar ze de dieren sederen zodat toeristen tegen hen aan kunnen schuren.
Had beter Pai gedaan. Na 2 dagen, tijd om door te gaan! Ik was op weg naar het busstation maar vond het treinstation eerder. Dus in plaats van naar Sukothai te gaan, besloot ik de trein naar Ayutthaya te nemen. Flexibiliteit is hier niet echt een issue... :)
De treinrit zou 15u duren en er was alleen nog een plaats in de goedkoopste klasse, enkel een zetel dus niet zo comfy. Ken je dat gevoel als je braaf de rit uitzit maar dan net voor het langverwachte einde doorkrijgt dat je 3u vertraging hebt? hoh.. :)
15-12-2014 om 14:00
geschreven door katrijn leen 
|