Die avond nog een paar andere mensen leren kennen en we werden een onafscheidelijk team, wat wel zorgde voor een rustpunt in de enorme drukte van dit eiland. Maar we lieten ons meevoeren en de grote plannen die we hadden werden al snel gereduceerd tot beetje strand, beetje zwembad, beetje feesten. Mensen gaan hier zo hard, niet normaal. Van volledig naakt gaan in ruil voor een vodkabucket tot grote bambootattoo's 'phi phi forever'. Alleh jong, dat gaat er nooit meer af en thuis klinkt phi phi wel raar eh! 

Regio Kao San. Gewoon over je heen laten komen, de veelheid aan mensen, eten en activiteit. Tot het donker wordt. Dan verandert het in een Thaise versie van Lloret de Mar met een veelheid aan vodka-emmers.

Wat heb ik geleerd van m'n eerste verblijf in een mixed dorm - niet snel opnieuw. 22 stapelbedden gevuld met voornamelijk aziatische mannen staat gelijk aan extreem snurken en ernstige mucusproblemen.

17dec

Met Jak & Kat naar Erawan national park in Kanchanaburi. Ook al koste het ons 6u om er te geraken, het was het waard. Een dag zonder smog maar ook tijdgebrek deed ons tegen de berg naar boven huppelen om alle 7 etages van de waterval te zien. Moohooi! 

Terug in Bangkok jammer genoeg moeten afscheid nemen van m'n meisjes. Na een paar dagen samen geweest te zijn, heb je soms wel het gevoel weer opnieuw te moeten beginnen. Part of the whole thing zeker eh :)

Lonely planet zegt: 'A prettier-than-average seaside town, relaxed and untouristed, a draw in itself if you're looking to escape Kao San culture.' Perfect!

Samen met een spanjaard de weg gezocht en terecht gekomen in maggie's homestay. Ietwat vreemd dat John, evenzeer gewoon gast, beslist of we mogen blijven. Ik weet nog niet zeker hoe blij ik ermee moet zijn als hij z'n goedkeuring geeft. De rondleiding duurt eindeloos lang omdat John een gigantisch alcoholprobleem blijkt te hebben en steeds vergeet wat hij al gezegd heeft. Moet mij telkens opnieuw aan hem voorstellen (net Dory)!

Er blijkt hier een hele hippiecommunity te zitten die de hele dag hangen, samen koken, hangen en...enorm roddelen over iedereen die er niet zo op staat te springen hetzelfde te doen als zij. So much for love & peace... Ik stel een vraag aan een kerel die antwoordt met gebaren. Zegt de vrouw langs hem, superserieus 'He doesn't speak today'. Ik ben bang dat ik bij m'n vertrek één wenkbrauw niet meer naar beneden krijg. 

Ik pas voor de gezamelijke bbq en ga met een normaal uitziende nederlander en duitser naar de night market in het dorp. Een heel plein vol kraampjes waar je echt alle soorten eten kan proeven - zalig!

19dec

Ondanks het bloedhete weer m'n wandelschoenen aangetrokken en de omgeving gaan verkennen. Eerste stop is Wat Thammikaram, 399 trappen hoog. Eitje, als er geen honderden apen zouden rondlopen. Geen lieverdjes dus ik nam de eerste de beste tak mee om ze op afstand te houden. De monniken die ik onderweg tegenkwam, hadden gigantische knuppels dus ik voelde mij wel een beetje belachelijk met m'n twijgje. Boven een mooi uitzicht op de baai. Rest van de dag een hele afstand langs de zee afgelegd, heel rustig, heel mooi.

20dec

Een heuse 'redt-de-zeekomkommer-actie' opgezet. Er waren er tientallen aangespoeld en zij die het niet haalden droogden op en verloren hun ingewanden...not a pretty picture. Dus ik heb ze zo goed als allemaal weer naar zee gedragen. Misschien moet ik erbij zeggen dat ik nogal wat tijd had die dag :)

Een deel van het dorp lag in militair gebied. Het lijkt ondenkbaar maar je kon er gewoon je ding doen, over de landingsbaan wandelen,... Alleen foto's nemen was niet toegelaten, meerdere soldaten hebben mij hierop moeten wijzen maar ze zagen er toch niet zo druk bezet uit..

Om 23u de trein naar Surat Thani genomen. Mijn plaats was naast een monnik die van ver al teken deed dat dat niet zou gaan gebeuren. Chance dat er nog één andere plaats was. Privileges, die mannen, om jaloers op te worden.

's Ochtends in de rapte beslist om verder te gaan naar Krabi. Een Nederlandse en een Brit leren kennen en samen de absurde reis met zes overstappen om de tien minuten ondernomen. Krabi bleek niet zoveel in z'n mars te hebben en de volgende dag zijn we richting eilanden vertrokken.

Leuke hostel gevonden met een waanzinnige vijver errond en 'terraseilandjes' in. Heb mezelf een halve dag tuinarrest gegeven om die wonden die telkens opengaan te laten drogen. Ik begin mij nu wel gigantisch te vervelen ondanks de vele lotusbloemen rond mij, een kleine reiger die recht voor mij blijft vissen en de zon die ondergaat, as we speak. Begin een beetje verwend te worden, denk ik :). Maar er komt een zeer toffe LAwoman af voor een babbel dus gaat weer een gezellige avond worden.

15dec

Gezellig was het, laat ook. Vandaag op het gemak door het dorp gewandeld. Enkel 1 van de triljoen tempels gedaan, het was bloedheet en als je er eentje kent, ken je ze eigenlijk allemaal. 

Er zijn hier gedurende 10 dagen feesten. Enorm leuk om te zien hoe ze hun kraam klaarmaken met sprinkhanen en wormen, kleine vogeltjes op de bbq,... Het gonst echt, supergezellig :)

Ik was zo stom in zeven haasten een hostel te boeken dat uiteindelijk een stuk buiten te centrum leek te liggen. Maar weer een brommer gehuurd en volledig gepakt gedurende 2u de weg gezocht. Een combinatie van vreselijk druk verkeer, grote éénrichtingsbanen en een aziatisch oriëntatievermogen dat zo mogelijk nog slechter is dan dat van mij...

12dec

De samoengloop is een route van 100km en wordt verondersteld de mooiste van Noord-Thailand te zijn. Na een drukke ochtendspits begint inderdaad het mooie stuk doorheen de bergen maar ik was meer onder de indruk van de natuur rond Chiang Rai. Wel gestoten op een troep olifanten langs de weg. Je kon er heel dichtbij komen, leken huisdieren, superleuk.

De lol was er wat vanaf nadat ik gigantisch ben gevallen met het spel. De vorige 2 keren stond de achterrem steeds rechts, deze keer links :s Smack 'n' slide... M'n hele rechterkant lag open. Naar het ziekenhuis om daarna, gezwachteld, de tocht verder te zetten. Ik had de brommer, die er niet meer zo goed uitzag, tot 18u, net het moment dat het donker wordt. Heb hem dan ook geen seconde te vroeg teruggebracht. Niemand heeft iets gecontroleerd, deposit terug en tsjoep...weg was ze. Vanaf nu wel te voet.

Al bij al heeft Chiang Mai mij niet zo geboeid. Veel te druk  en weinig authentiek. Tenzij je fan bent van georganiseerde uitstapjes naar bv. een tijgerkoninkrijk waar ze de dieren sederen zodat toeristen tegen hen aan kunnen schuren.

Had beter Pai gedaan. Na 2 dagen, tijd om door te gaan! Ik was op weg naar het busstation maar vond het treinstation eerder. Dus in plaats van naar Sukothai te gaan, besloot ik de trein naar Ayutthaya te nemen. Flexibiliteit is hier niet echt een issue... :)

De treinrit zou 15u duren en er was alleen nog een plaats in de goedkoopste klasse, enkel een zetel dus niet zo comfy. Ken je dat gevoel als je braaf de rit uitzit maar dan net voor het langverwachte einde doorkrijgt dat je 3u vertraging hebt? hoh.. :)

Met een canadees 3 dagen een moto gehuurd en zo de hele omgeving gezien. Het uitzicht dat je hebt op de natuur en de bergen - je zou blijven cruisen. White temple; zo mooi! Black temple; zeer cool! Naar watervallen gezocht en net als je wil opgeven, doemt er een gigantisch exemplaar op.

's Avonds pintje in Cat bar waar de eigenaar op een bepaald uur z'n arsenaal aan gitaren bovenhaalt,... 

Allemaal geweldig.