Vandaag hadden we een patiënt met een diepe snijwonde die bij ons in het ZH gehecht ging worden (uitzondering: want normaal worden die altijd doorgestuurd naar een ander ZH). Natuurlijk stond ik op de eerste rij te springen om deze te mogen doen! De snee was net boven de knie in zijn bovenbeen --> werkongeval, met een ijzerzaag in zijn been gesneden. De wonde was ongeveer 5 cm breed (kon er zeker 4 vingers in stoppen) en stond zeker 2 cm open! Je kon bijna het bot zien! Er moest dus ook eerst 2 lagen inwendig gehecht worden en 1 laag uitwendig. Heb alleen de uitwendige gedaan, omdat je inwendig amper kan zien waar je huid/vlees moet pakken. En wel geteld 11 hechtingen heb ik mogen doen. Maar amai dat is niets vergeleken met een varkenspoot ze (zo leren we het op 't school). De huid is veel stroever en veel moeilijker om er door te geraken. Ook heb je totaal geen mooie snijranden zoals wij het gezien hebben, maar heb je overal loszittende en gekartelde stukken huid. Ook zit er constant bloed in de weg dat je heel de tijd moet wegdeppen voor je verder kan. Verder gebruiken ze hier ook geen steriel veld en ik heb ook geen steriele handschoenen gebruikt. Het enigste waar je op moet letten is dat je draad niet op de niet-ontsmette huiddelen komt. Voor de rest is alles in orde! Aahja voor de geneeskundige onder ons het hechten verloopt hier ook anders (voor de geneeskundige onder ons): 2-1-1 altijd dezelfde richting en bij ons is het 3-1-1 (lussen) en elke keer een andere richting. Zo blij dat ik was om eindelijk eens een keer iets serieus te mogen doen!
Verder hebben we ook nog een bevalling gehad, maar deze keer niet zo'n leuke. Het was een spurtje naar de bevallingszaal om de vrouw er op tijd te krijgen. Nog niemand had zich kunnen omkleden of handschoenen kunnen aandoen of ik zag het hoofdje al. Uiteindelijk kreeg 1 iemand ze op tijd aan en toen was het kindje er al. Het ergste van al was dat toen ik het kindje vast hield en de moeder vertelde dat het een meisje was, ze haar hoofd draaide en zij dat ze een jongen wilde en geen meisje. Ik heb dus het babytje maar heel de tijd vastgehouden en toen de nageboorte eindelijk gedaan was en ze naar haar kamer werd gebracht, wilde ik het babytje aan de papa geven. Hij vroeg mij het geslacht en toen ik zei een meisje keek hij mij heel verwonderd aan met grote ogen van ´ooh nee´ en zei dat hij geen meisje wilde enkel een jongen. Eindelijk heeft hij dan toch maar het kindje aangepakt en hopelijk zijn ze vanavond er mee naar huis gegaan. Echt wel erg! De mensen kennen/gebruiken hier bijna nooit voorbehoedsmiddelen en krijgen dus heel veel kinderen op alle leeftijden. Hier is het dus normaal om zwanger te zijn op 15-16 maar ook even goed op je 40 nog. De meeste hebben hier dus ook heel veel kinderen en leven dus in povere omstandigheden. Nochtans krijgen ze alle voorbeheidsmiddel hier gratis! Vele weten het gewoon niet, want vele vrouwen kunnen niet lezen of schrijven (omdat ze niet naar school mogen gaan).
Verder heb ik nog meer leuk nieuws! Gisteren is Liesbet bevallen van een meisje (Analief Katrian), zij is Belgisch maar woont hier in Peru met haar Peruaanse vriend (Romel). Vandaag zijn we het dus gaan bezoeken met nog 2 andere Belgische meisjes die hier ook vrijwilligers zijn (Ellen en Marijke) en met de mama. Zo´n mooi kindje en zo´n braveke, echt niet te geloven!
* Deze week heb ik veel in het lab gewerkt: wel plezant, veel bloed trekken en parasieten zoeken. Het bloed trekken gebeurd hier trouwens helemaal anders. Ze gebruiken hier geen vacuumtubes die je moet klikken op je naald. Nee hier is het gewoon de naald en een proefbuisje (glazen centrifugeerbuisje) eronder. Je moet dus beide vasthouden en goed mikken dat het bloed daar in druppelt. Het duurt ook heel lang, want natuurlijk is zo'n proefbuisje niet vacuum en moet je dus echt wachten tot er genoeg bloed is in gedruppeld. Lastig voor kindjes, want die beginnen altijd te wenen omdat de naald er zo lang in zit. Voor de rest echt wel leuk werk, want ik mag zo goed als alles alleen doen, inclusief alle testen. * Weetje voor Tim: Het netwerk in Peru noemt `Tim Peru`, voel u even beroemd! * Vandaag stond ik op de afdeling gyneacologie en ze hebben hier echt een grappige manier om te zien of de lactatie (borstvoeding) goed verloopt. De verpleegster knijpt gewoon in de borsten van de kersverse mama en als er melk uitspuit dan is het in orde. Weet niet hoe ze dat in België doen, maar ik zou het toch niet fijn vinden moest er iemand anders in mijn borsten zitten te knijpen om te zien of er melk uitkomt. * We hebben hier 2 grote bosbranden gehad en nu is een deel van mijn een uitzicht een beetje zwart omdat de berg in lichterlaaie stond.
Lang geleden dat ik nog eens heb geschreven, dus een hele weekupdate volgt.
Vrijdag-Zaterdag-Zondag: Puno !! één van de meest mooie plekjes die je zeker moet bezoeken in Peru, want in Puno ligt het Titicacameer. Het hoogst bevaarbare meer ter wereld en is super groot (lijkt gewoon op de zee, want je kan geen overkant zien). In het titicacameer bevinden zich drijvende eilanden, die gemaakt worden door de urostam (indianenstam). Ze bouwen daar hun eigen eiland met metersdikke lagen bies dat dan blijft drijven op het water. Hierop worden dan strooien hutjes gebouwd waar ze in wonen. Op zo`n eiland leven ze met 5-10 gezinnen. Ze hebben bijna geen contact met de mensen van het platteland, enkel om hun vis te verkopen en om noodzakelijke middelen te halen. Dit doen ze dan ook in zelfgenaakte kano's van bies/riet. Ook spreken ze daar hun eigen taal: Aymara, maar enkele spreken ook Quechua of Castilaño (Spaans). Na onze eilandentocht hebben we nog één van de vele marktjes hier gedaan en al weer op restaurant geweest ;-). Samen met Bettina en Silvia had ik een hotelkamer en daar heb ik eindelijk voor de eerste keer sinds 3 weken tijd een heerlijk warme douche kunnen nemen. Dat was dus volop genieten en een volledig aangedampte badkamer achteraf! (In ons gastgezin hebben we enkel lauw water dat er wat uit druppelt, geen straal). Op zondag moest ik dan afscheid nemen van Bettina en Silvia, want zij reizen verder naar Lima om dan naar huis te keren en ik ga terug naar Cusco. Na onze 2 plezierige reisweken samen vloeide er bijna traantjes bij het afscheid. Met een brok in mijn keel vertrok ik dan terug naar Cusco op een first class bus! Aan luxe geen gebrek dit weekend.
Besos!
Foto's: * Typische klederdracht van de vrouwen op de drijvende eilanden. Op de achtergrond zie je een hutje, dit is hun slaapplaats * Uros eiland (zelfgebouwd drijvend eiland) * Titicaca meer
Ja ja je raadt het nooit, op donderdag hebben we een uitstap met ons gastgezin en Lidia (andere vrijwilligster) gedaan. Een hele dag hebben we gewandeld en dinges bezocht (Tambomachay, Puca Pucara, templo de la Luna, Q`enqo en Saqsayhauman). Met Gustavo als gids konden we ons niets beter wensen en hij liet ons echt de mooiste, meest geheime plekjes zien. We hebben eigenlijk echt een super tof gastgezin, zo`n lieve mensen zijn dat! Het was een super leuke dag die vele grappige foto's opleverde. `s avond waren we natuurlijk allemaal uitgeteld, maar ondanks dit alles ben ik nog met Lidia naar een typische Peruaanse dansshow gaan kijken. Heel grappig eigenlijk, ze dragen dan traditionele Peruaanse kleding met veel kleuren en dansen vol overgave op de muziek.
Woensdag ben ik met Silvia, Bettina, Julie (gids) en Martin (chauffeur) naar Pisac geweest. Weer één van de grote inca ruïnes die we daar zijn gaan bezoeken. Een namidagje met life karaoke in de auto, een flinke wandeling doorheen de ruïnes en als afsluiter een heerlijk etentje in en chic restaurant (Valentina).
De meisjes waar ik veel mee ben gaan bezoeken en waar ik ook dit weekend mee naar Puno ga! (Sivia en Bettina van Zwitserland) Heel grappig want Silvia (diegene met de hoed) zingt altijd luidskeels mee met de Duitse liedjes die we horen tijdens onze trip!
Het tafeltje waar de dokter aan zit is zijn consultatieruimte en de bedden daarachter zijn voor de urgentiegevallen. Je ziet dus hoe schrijnend de toestand is in het ziekenhuis.
lang geleden dat ik mijn blog nog eens heb upgedatet, dus ik heb veel te vertellen.
Eerst en vooral: ik heb mijn eerste bevalling gezien!! Zo mooi, totaal niet schokerend. Ik had het echt veel erger verwacht! Dus ladies don´t worry, want het is echt veel minder erg dan wij denken. En eens het kindje eruit is, ben je zo emotioneel dat niets meer telt. Zelfs ik moest bijna een traantje weg te pinken. Het gaat trouwens ook allemaal heel snel, eens het hoofdje eruit is, floept de rest er vanzelf mee uit. Je moet zelfs oppassen dat je de baby niet laat vallen, want het gaat zo snel en het is zo glibberig. Nadien mocht ik het babytje (een jongetje) aankleden en vasthouden, voelde mij een echte mama. Dus pas maar op Pepijn, want ik ben er klaar voor!
In het weekend ben ik vanalles gaan bezoeken, heb hier 2 andere vrijwilligsters leren kennen en heel het weekend waren we samen op stap! * zaterdag zijn we gaan paardrijden. Voor de eerste keer in mijn leven zat ik alleen op een paard zonder begeleiding, best beangstigend! De hele tijd heb ik geroepen: tranquilo (rustig), want de mijne hield ervan om overal de eerste te zijn. Met Napoleon (naam van mijn paard) en de rest van de groep reden we langs allemaal ruïnes die we dan mochten bezoeken (Puca Pucara, Templo de la luna en Saqsayhuaman). Saqsayhuanan is veruit de mooiste van allemaal. Me gusta eso!! Het is een mega grote ruïne met massieve stenen! Dubbel zo groot als mij, gebouwd door de inca`s, je moet je dus maar eens voorstellen hoe ze zo´n reusachtige stenen daar hebben gekregen en er dan nog iets mee gebouwd hebben. Tot op heden is het nog altijd niet zeker wat saqsayhuaman is, vele denken een religieuze tempel/plaats. Ook heb je daar speciale stenen die een glijbaan vormen, waar je ook echt af kan glijden! Zo leuk, gaat heel snel en is pijnlijk voor je kont! `s middags zijn we gaan eten in een typisch peruaans restaurantje, waar ik voor de eerste keer alpaca heb gegeten (soort lama). Mhm echt zo lekker vlees is dat; mals, geen vet, lekkere smaak, heerlijk gewoonweg. *Zondag zijn we samen met nog 2 mensen van hier (die juist een reisbureau zijn begonnen) the sacred valley gaan bezoeken. Je kan je niet voorstellen hoeveel mooie plaatsen er in Peru zijn, want ook dit was prachtig. Met onze gidsen verkenden we alle mooie plekjes en leerden we de geschiedenis van de ruïnes, stadjes en gebouwen kennen. We bezochten Moray, waar tot ons groot genoegen juist een traditioneel inca feest aan de gang was om de aarde te eren. Het was een groot schouwspel van allemaal verkleede ´indianen´, met dansjes en muziek. Later gingen we naar Maras, een plaats vol met zoutbedden uitgehakt in de bergen. Vervolgens Chincheros (een dorpje) en nadien Ollantaytambo, wat ook een wondermooie ruïne is met vele landbouwterassen voor het kweken van gewassen. Na deze uitputtende dag ben ik vroeg gaan slapen om de volgende dag te gaan werken.
*Vluchten: mijn vluchten waren vreselijk. Allemaal hadden ze vertragingen en heb er uitendelijk 2 van de 4 gemist. Hierdoor kwam ik te laat aan in Lima (na 14u) en had ik geen vlucht meer naar Cusco, dus moest ik overnachten in Lima en de volgende dag een vlucht nemen naar Cusco. Maar niet getreurd ik heb een mega chic hotel gekregen om te overnachten en 3-gangen menu, dus alles werd heel goed opgelost! *Gastgezin: aangekomen ik cusco stond mijn gastgezin mij op te wachten. Het zijn heel vriendelijke mensen!! Ze doen echt alles voor mij, laten mij de winkels zien, het centrum, brengen mij naar mijn werk en pikken mij terug op (met de bus, want ik ken de weg nog niet goed en zij hebben geen auto). Ik ben precies iemand van hun gezin, zo goed vangen ze mij hier op. Ook het eten is echt heel lekker, ze steken er veel tijd in om voor ons een lekkere maaltijd te maken. Ik heb dus nog geen cavia´s moeten eten (Peruaanse specialiteit). *Ziekenhuis: het ZH waar ik werk is eigenlijk geen echt ZH. Het is meer een hele grote praktijk met allemaal specialisten, dokters en paramedisch personeel. Ze hebben hier bijvoorbeeld geen operatiezalen, RX,... Maar niet getreurd, ik heb hier echt al wel wat gezien! Grote open, ontstoken wonden, malaria, dysenterie,... Deze ochtend nog werd er een jongetje binnen gebracht dat was aangereden door een auto (verkeer hier is ene chaos: ´wet van de sterkste en voetgangers laatst´). Overal bloed, bewusteloos en moeite met ademen. Het ZH stond hier op stelten, overal waren dokters aant roepen en lopen om infusen en naalden te vinden (zijn schaars hier) zodat ze de eerste hulp konden toedienen. Daarna moest het jongetje overgebracht worden naar een ander ZH, maar de ambulance startte niet. Dus moest de persoon die het jongetje (nog altijd bewusteloos en kritieke toestand) had binnengebracht naar het ZH rijden: dokter en jongetje zaten achterin de kofferbak en nicht (want mama was er niet) op de achterbank. Echt schrijnend hier! Ook verdoving kennen ze hier precies niet. Mensen krijgen gewoon een kledingstuk in hun mond gepropt en als ze pijn hebben moeten ze daar maar op bijten. Het is hier echt zo anders als in België! * Cusco: het eerste wat mij op viel toen ik in Cusco aankwam is dat er bijna geen aangelegde straten zijn. Een straat is hier zand, wat steentjes en stof --> vol met putten en bergen. Wanneer ik hier wandel voel ik mij precies een negerin, maar dan zonder waterkruik op mijn hoofd. Ik wist niet dat cusco zo arm was! Ook zijn er heel veel straathonden en ligt er overal afval. Maar het uitzicht is adembenemend! Cusco ligt eigenlijk in een dal en wij zijn volledig omringd door bergen!
Stage Peru
De snee was net boven de knie in zijn bovenbeen --> werkongeval, met een ijzerzaag in zijn been gesneden. De wonde was ongeveer 5 cm breed (kon er zeker 4 vingers in stoppen) en stond zeker 2 cm open! Je kon bijna het bot zien! Er moest dus ook eerst 2 lagen inwendig gehecht worden en 1 laag uitwendig. Heb alleen de uitwendige gedaan, omdat je inwendig amper kan zien waar je huid/vlees moet pakken. En wel geteld 11 hechtingen heb ik mogen doen. 
Maar amai dat is niets vergeleken met een varkenspoot ze (zo leren we het op 't school). De huid is veel stroever en veel moeilijker om er door te geraken. Ook heb je totaal geen mooie snijranden zoals wij het gezien hebben, maar heb je overal loszittende en gekartelde stukken huid. Ook zit er constant bloed in de weg dat je heel de tijd moet wegdeppen voor je verder kan. Verder gebruiken ze hier ook geen steriel veld en ik heb ook geen steriele handschoenen gebruikt. Het enigste waar je op moet letten is dat je draad niet op de niet-ontsmette huiddelen komt. Voor de rest is alles in orde!
