Na al de positieve dinges die ik heb verteld over mijn gastgezin, onthul ik hier nu hun ware aard!
De eerste dag dat ik hier aankwam vroeg mijn gastgezin geld van mij (10 soles = 3 euro), omdat ik toen nog niet zo goed spaans kon dacht ik dat het was om mijn taxi van de luchthaven te betalen en gaf ik het hen. 4-5 weken later kwam ik echter te weten dat ik het geld had geleend en dat het niet voor de taxi was. (Had dat geld nog altijd niet terug gekregen toen). Ondertussen had mijn gastgezin via emotionele chantage ook al 100 soles (30 euro) losgekregen van mij als kado omdat hun tv en douche kapot was gegaan en zij het niet konden betalen. Ik voelde mij hier heel ambetant over, maar zij waren maar heel de tijd bezig over de slechte economische toestand hier en dat ze geen werk vonden,... Ik weet dat ik het niet had moeten doen, maar ik was niet sterk genoeg om nee te zeggen. Een week later vroegen ze of ze weer 100 soles konden lenen (30 euro), met de smoes dat de organisatie hen nog niet had betaald en dat ze het nodig hadden om eten te kopen voor ons. Die tijd was er ook een andere vrijwilligster bij ons Lidia en kwam heel goed met haar overeen. Een week later ben ik van haar te weten gekomen dat ze die dag geld van Jenny hadden gekregen en dat ze dus geen geld nodig hadden en het mij toch hadden gevraagd. Van toen af aan begon het allemaal heel verdacht te worden. In het begin heb ik er niet veel met Lidia overgepraat, maar naarmate zij er langer was begonnen we alles tegen elkaar te vertellen en toen begon de bal te rollen. Ze hadden tegen Lidia gezegd dat ze mij niet vertrouwden en dat Lidia niets tegen mij mocht vertellen van het geld en van alles wat ze tegen haar zeiden en tegen mij hadden ze exact hetzelfde gezegd (dat ze Lidia niet vertrouwden en dat ik niet te veel tegen haar moest vertellen). Ik was echt super boos toen, ze hadden ons zo proberen tegen elkaar op te zetten, al een geluk was dat niet gelukt en van toen af aan besloot ik om harder en sterker te zijn tegen mijn gastgezin. Het verhaaltje over de slechte economische situatie hadden ze ook tegen Lidia verteld, maar zij was er niet ingetrapt. Die week nog heb ik hen gevraagd om het geld terug te geven (week 5) en gezegd dat ik het nodig had om naar de jungle te gaan, want mijn geld hier was op en mijn bankkaart werkte hier niet (gedeeltelijk toch, had ondertussen een bank gevonden waar het wel ging, maarja anders ging ik het nooit terug krijgen). Meerdere malen heb ik hen nog moeten vragen of ze het geld al hadden en elke keer kwamen ze met een smoes dat de bank het niet wilde geven en of ze uitstel konden krijgen. Maar ik zei dat dat echt niet ging omdat ik het zelf nodig had. Net voor dat ik vertrok kreeg 200 soles terug van mijn gastgezin dat ik geleend had. Snel heb ik deze weggestoken want ik moest vertrekken en heb er verder niet meer naar gekeken. Een paar dagen later wanneer ik wilde betalen, zeiden ze mij dat het geld vals was. Ik viel helemaal uit de lucht vals geld?? Ik heb het toen heel lang besproken met de andere 2 Belgische meisjes hier en er zat niet anders op dan mijn gastgezin hier mee te confronteren. Want het bleek onmogelijk te zijn dat een bank vals geld geeft (en je zag het echt wel hard dat het vals was). Ook had het een beetje een andere grootte en dat was waarschijnlijk nooit uit de gleuf van de bank geraakt. De volgende dag vroeg ik mijn gastgezin of ze wisten dat ze mij vals geld hadden gegeven. Hierop werden ze heel boos en begonnen ze echt te roepen tegen mij en mij uit te maken. Ik was een slechte vrijwilligster die hen beschuldigde van zo n vuile streken. Ik had geen respect voor hun en al weken lang hadden ze problemen met mij. Ik viel helemaal uit de lucht, problemen met mij? Ik probeerde net alles zo goed mogelijk te doen. Ze bleven maar roepen tegen mij over hoe slecht ik mij gedraagde en dat ik mij niet aan de regels hield (te laat thuiskom). Dat ik de eerste vrijwilliger was in hun huis waar ze problemen mee hadden en dat ik geen aangenaam gezelschap was. Ze vonden mij niet leuk en hadden mij niet graag in hun huis. Ik paste mij niet aan aan de gezinsomgeving en toonde geen respect voor hen. Ik snapte er niets van! Geen respect voor hen!? Had hen al meerdere keren kado`s gegeven en elke keer als er iemand ziek was gaf ik mijn geneesmiddelen van Belgie die veel beter werken dan deze van hier. Ook had ik al is een keer voor hen gekookt samen met Lidia. Dat ik mij niet aan de regels hield? In het begin hadden ze mij de regels van de organisatie uitgelegd en toen hadden ze gezegd, maar maak u maar geen zorgen dat zijn de regels van de organisatie en niet van ons gezin. Als ik dus uitging vroeg ik altijd of het geen probleem was of ze het goed vonden. Ik heb hen altijd verwittigd wanneer we zouden uitgaan en gevraagd of het in orde was. Altijd hebben zij gezegd dat het geen probleem is en ik ben ook nooit later dan 2u thuisgekomen denk ik. Nu zeiden ze mij dat ze dat niet wilden maar het mij niet konden zeggen omdat mijn spaans niet goed genoeg is. Ooh zo boos was ik, want heel die ruzie verliep in het spaans en ik verstond het maar al te goed. Ook is mijn Spaans hier intermediate (een niveau onder gevorderd), ik denk dat dat dus zeker goed genoeg is om te verstaan dat ze het niet graag hebben dat ik zo laat thuiskom. En zo ging het maar door en door en zeiden ze dat ze tegen Jenny (hoofdcoordinator hier) gingen zeggen dat ik mij niet aan de regels hou en dat ik mij niet aanpas aan het gezin, dat ik geen respect voor hen toon,.... Ik zei dan dat we idd met Jenny moeten praten en dat ik het ook allemaal ging uitleggen van het geld. Die avond nog hebben ze stiekem achter mijn rug naar Jenny gebeld en de volgende morgen kreeg ik telefoon van haar. Heb haar toen gezegd dat ik serieuze problemen had met het gastgezin en we dringend moesten praten. Die ochtend ben ik nog naar haar gegaan en heb ik alles verteld wat ik jullie nu heb verteld. Jenny viel helemaal uit de lucht denk ik. Ze vroeg mij waarom ik er nooit iets eerder van had gezegd en dat dit echt niet kon dat ik geld had gegeven aan het gastgezin. Ze zei dat ze idd al meer problemen met hen hadden gehad omtrent geld omdat ze meer wouden en hadden gezien hoeveel wij als vrijwilligers betalen aan de organisatie. Maar ze legde mij dan uit dat dat geld verdeeld wordt voor het gastgezin, het ZH en de organisatie zelf. Ik zei haar dat ik het gastgezin vertrouwde en dat ze mij hadden gevraagd om niet tegen haar te zeggen. We hebben toen heel lang gepraat en ze zei mij ja ik kan u niet meer laten terug gaan naar het gastgezin en ze had er al een ander voor mij geregeld. Ook zei ze dat mijn gastgezin nooit meer vrijwilligers ging krijgen en dat ze hun het geld voor mijn laatste 2 weken ging terug vragen en aan mijn nieuw gastgezin ging geven zodat ik niets meer moest bijbetalen. Verder zij ze dat ze hen ging confronteren met het vals geld. Maar natuurlijk ontkende ze alles en ga ik het helaas niet terug krijgen. Ik ben deze nacht bij een vriendin hier blijven slapen en vnvd vertrek ik naar Arequipa tot en met dinsdag ochtend. Dinsdagochtend zelf krijg ik dan mijn nieuw gastgezin. Ben benieuwd!
Jaja een hele historie hier, was er wel ff niet goed van. Maar heb hier veel steun van de andere 2 Belgische meisjes hier en ook Liesbet (Belgisch meisje dat hier woont) stond direkt voor mij klaar. Ze belde mij en zei mij dat ik mij geen zorgen moet maken dat het hier wel meer voorkomt. Ook dat ik het echt niet persoonlijk mag oppakken en niet aan mijn hartje mag laten komen. Ook zij stond onnmiddelijk klaar met een ander gastgezin voor als ik het nodig had en zei dat als er iets was ik altijd naar haar kon bellen. Das echt zo'n lief meisje die heeft al zoveel voor mij hier gedaan!
Het ZH heeft zij ook voor mij geregeld en dat is werkelijk een droom dat uitkomt! Ik sta op de urgentiedienst van de het regionaal ZH in cusco, en het is zoals in de films daar! Elke dag sta ik daar te hechten =) en zie ik de meest interessante en ernstige gevallen. Ik loop daar op wolkjes rond omdat het zo geweldig is daar! =)
Voila een flinke boterham om te lezen en te verwerken, ik ga mij nu klaarmaken voor Arequipa en om te gaan werken!
Het kleine ZH, waar ik werkte, was ik een beetje beu en via hele vriendelijke, goede connecties heb ik een plaats gekregen op de urgentiedienst van het regionaal ZH in Cusco! Wow dat is daar wat anders als mijn ander kliniekje zeh! Ik kwam er aan en kon onmiddelijk een diepe hoofdwonde uitkuisen en hechten! Voelde mij een echte dokter, want kreeg zelfs assistentie van verpleegsters om water en ontsmetting aan te geven, het bloed weg te deppen terwijl ik was aan het hechten en elke keer mijn draadjes af te knippen! Zo gelukkig dat ik was! Verder heb ik nog 2 patiënten met afgezaagde vingers gezien en 2 kindjes die op hun hoofd waren gevallen en beiden een epiduraal hematoom hadden en eentje er van ook een hersenbloeding. Wel erg want die zagen af ze, maar al een geluk was hun schedel niet gebroken. Ook heb ik voor de eerste keer een intraveneuze spuit mogen zetten, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo moeilijk zeh. Is hetzelfde als bloed trekken alleen moet je nu duwen ipv trekken zodat je vloeistof in de ader spuit. Jaja, daar zie je wat ze.Ik ben heel blij dat ik daar nu sta!
Uitgeput ben ik vandaag terug gekomen van onze jungletocht! Op vrijdag zijn we om 17u30 vertrokken en na 12 u rijden kwamen we aan in Puerto Maldonado. Met heel veel chance konden we die dag nog aan onze jungletocht beginnen. Met een groepje van 6 en 2 gidsen vertrokken we naar de jungle. Na meer als een uur varen met de boot en dan nog meer als een uur door de jungle stappen, kwamen we aan in onze lodge. En ja Bart, voor de eerste keer heb ik in een houten hutje geslapen! Daar sliepen we dan tussen de palmbomen midden in het oerwoud en met een tropisch klimaat om je heen. Tropisch klimaat = heet, heel vochtig en ZWETEN. Diezelfde dag nog vertrokken we met de boot over het meer naar verschillende delen van de jungle, waar we uren rondzwierven. Van krokodillen en otters tot apen, prachtige vogels, vlinders en natuur tot liaanslingeren! Tegen de nacht trokken we op krokodillen jacht. Jaja je hoort het goed, we gingen krokodillen vangen. Natuurlijk niet de allergrootse, maar groot genoeg om er schrik van te hebben. En amai het meer zit echt boemvol met krokodillen, niet te geloven! Na vele pogingen had de gids er eindelijk een te pakken en natuurlijk mochten we die ook vasthouden. 60-70cm lang was het dier en grote tanden had het! Snel even vasthouden voor de foto en dan was ik toch blij dat ik het mocht doorgeven ze, je weet maar nooit met zo'n beest. Verder zagen we ook nog een tarantula, op 10 meter van onze hut, echt fijn om dan te gaan slapen. De volgende ochtend werden we om 5u wakker gemaakt om naar de papegaaien te gaan kijken. We hebben ze echt in alle kleuren en alle formaten gezien, van rood, geel, blauw tot groen. Die dag hebben we nog meer exotische vogels en schildpadden gespot. Ook zijn we naar een uitkijktoren geklommen om een overzicht te hebben over heel de jungle en het meer. Diezelfde avond moesten ik, Marijke en Ellen (de andere Belgische meisjes hier) terug vertrekken naar Cusco. Vandaag kwamen hier dan ook doodmoe aan na bijna 3 dagen niet geslapen te hebben. De bus die ons 's nachts vervoerde vond het namelijk heel fijn om de nog niet aangelegde wegen naar huis te nemen. Vol met putten en hobbels werden we door elkaar geschut naar huis gereden. Hier aangekomen, voelde mijn bedje dan ook heel fijn!
Nog een leuk weetje: voor een plasstop tijdens de busreis, moeten de mannen vooraan de bus gaan en de vrouwen achteraan de bus. Dit betekent letterlijk dat als je uitstapt om naar het wc te gaan en je een echte wc verwacht, je de mannen allemaal voor de bus op een rijtje aantreft en de vrouwen allemaal op een hun hurkjes achteraan de bus aantreft. Echt hilarisch! Al een geluk zagen ik en Marijke een grote steen een beetje verder en zijn we maar daar achter gaan zitten. We zagen het niet zo zitten om ons bij de vrouwen te voegen op de open weide waar iedereen je kan zien.
Besos de una chica muy cansada! (Kusjes van een meisje dat heel moe is)
Stage Peru
Ik kwam er aan en kon onmiddelijk een diepe hoofdwonde uitkuisen en hechten! Voelde mij een echte dokter, want kreeg zelfs assistentie van verpleegsters om water en ontsmetting aan te geven, het bloed weg te deppen terwijl ik was aan het hechten en elke keer mijn draadjes af te knippen! 
