Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
04-06-2008
Terug aan het sporten
Na enkele maanden van passiviteit en voorbereidingen treffen voor ons trouwfeest, kan ik nu eindelijk terug wat tijd vrij maken om in de fitness en op de Watersportbaan door te brengen. Kwestie van mijn conditie terug wat te verbeteren, want ik heb zo het gevoel dat het nodig is.
Dus na twee dagen sporten (maandag fitness en dinsdag lopen) voel ik nu weer dat ik spieren heb. Ik kan zelfs mijn benen niet meer kruisen zonder mezelf te pijnigen. Zucht. Moet zijn dat het nodig was.
01-06-2008
Brunch met bubbels
Vanmorgen opgestaan met de zondagblues... om 10.30 uur Geen zin om iets te doen, maar wel veel te doen... wassen, strijken, verven, pleisteren... keuze genoeg!
Uiteindelijk een flesje champagne opengetrokken (met dank aan Joke!) om bij de brunch te drinken. Boterhammen met choco met een glaasje champagne erbij... Ideaal om een veel te vroege zondagsblues de kop in te drukken...
27-05-2008
Special thanks to...
Nu we eindelijk terug een beetje op onze positieven zijn gekomen, heb ik eindelijk wat tijd om de enkele foto's die we al hebben, op de blog te zetten.
De foto's genomen door onze fotograaf, daar moeten we nog wat op wachten... Dus iedereen die foto's heeft, mag deze naar mij doorsturen en dan zet ik ze op de blog. (Ki ???)
Dé kus nadat we "echt" getrouwd waren.
Eens voelen of hij wel écht niets draagt onder zijn kilt...
Een tweede danske placeren, voor hij weer wegloopt van de dansvloer...
Moet het nog gezegd worden dat het een geweldig feest was? Dave en ik hebben ons alleszins schitterend geamuseerd, en dat geldt voor de ganse dag. Daarom een dikke merci aan onze vrienden en familie die er bij was om van onze dag een geweldige dag te maken!
Special thanks to:
* Sam, onze fotograaf, die de godganse dag achter zijn fototoestel te vinden was;
* Charlotte, die onder andere de ganse openingsdans op film zette;
* Sabrina en Vincent, de twee getuigen, met hun geweldige speech op het feest, hun hulp gedurende de ganse dag en zeker niet te vergeten, de mentale en praktische steun in de weken en maanden voor de trouw;
* Geraldine, Olijf, Kirsten en Michel, Chris, David voor de geweldige vrijgezellenweekends naar Glasgow;
* Sarah, Katrien, Els, Els, Katrien, Griet, Annelies, voor de fantastische vrijgezellenavond met paaldansworkshop;
* Luc en Micheline, de (schoon)ouders, en Compagnon Michel, die zovéél gedaan hebben om deze dag te doen slagen;
* mijn allerliefste collega Frederik, voor het uren in de combi aanhoren van mijn geneut over de organisatie van dit gebeuren;
* Bram en Jurgen, voor de mooie speeches tijdens de viering;
* mijn geweldige collega's, voor de mentale steun en de erehaag bij het buitenkomen aan het stadhuis (ik vond het fantastisch!)
* Eva, die zorgde voor mijn lange blonde lokken en de make-up;
* Laura en Britt, die tijdens de viering de sleutels en steentjes uitdeelden;
* het personeel van de traiteur en de zaal, voor de geweldige en vriendelijke bediening tijdens het feest;
* John van de Coctau, die ons ons dessert voederde terwijl wij de gasten verwelkomden voor het avondfeest;
* DJ Jan, want zonder geweldige DJ, geen geweldig feest natuurlijk!
* ... aan iedereen die ik hier niet vermeld heb, maar die erbij was om ons deze onvergetelijke dag te bezorgen!
Dikke kussen, Katrien & Dave
25-05-2008
Allereerste foto van ons trouwfeest
De allereerste foto van onze trouw
met dank aan Wim
(de rest volgt later - eerst uitslapen!)
29-04-2008
trouwnieuws
Alles komt uiteindelijk wel in orde... Zaterdag nog een stresskieken, vandaag (bijna) volledig relaxed. Alles komt inderdaad in orde.
Nog 23 dagen dat ik in alle rust kan aftellen naar wat hopelijk één van de mooiste, memorabele en plezantste dagen van mijn leven zal worden.
27-04-2008
lomp
De Russen komen eraan. En hoe ouder ik wordt, hoe meer dat gepaard gaat met lompheid. Vandaag viel het wel heel erg op: met mijn radiopost blijven hangen aan de deur van de auto, struikelen over mijn eigen voeten, niet uit mijn woorden komen, links wordt lechts en rechts wordt rinks en dan draai ik nog de verkeerde kant op. Gelukkig heb ik een collega die gebarentaal kent. Maar als je dan nog eens de baan op gaat met die collega die wat te weinig geslapen heeft en nog aan het bekomen is van een avondje stappen, dan wordt het lomp en simpel bij elkaar. En dat... is niet gemakkelijk!
15-04-2008
Lange nacht - korte slaap
Vannacht een eerste nacht van een reeks van drie. Begon kalm, maar eindigde met een diefstal heterdaad en dus overwerken geblazen.
Gelukkig niet te lang, om 8 uur lag ik in mijn bed. Om er om 11 uur alweer uit te komen om mijn trouwkleed te gaan passen. Had afgesproken met ex-collega Isabel voor de eerste passessie. En de eerste sessie met mijn kleed.
Tja, veel kan ik er niet over vertellen, alleen dat het écht een droomkleed is!
31-03-2008
Vrijgezellenweekend om U tegen te zeggen!
Mijn vrijgezellenweekend zit er alweer op...
Maanden heb ik er naar uitgekeken, afgeteld, me afgevraagd waar we naartoe zouden gaan... En nu is het al voorbij !
Voor diegenen die zich afvroegen waar de trip naartoe ging: we zijn geland in Glasgow Prestwick, nadat ze me hadden proberen wijsmaken dat het Ibiza zou worden
Nu, daar was ik net niet naïef genoeg voor, maar eerlijk gezegd had ik Glasgow ook niet verwacht.
En het was super, ik had natuurlijk ook niets anders verwacht met zon geweldige getuige aan het roer, maar we hadden al bij al zelfs het goede weer mee!!
Enfin, het was dus een geweldig weekend, met 6 dames op pad.
Vrijdagavond, na een uurtje griezelverhalen aanhoren in de Vaults van Edinburgh zijn we uitgeweest in Edinburgh. De volgende dag shoppen in Edinburgh en tegen de avond vertrekken naar Glasgow, s avonds uitgeweest in Glasgow om dan zondag nog een beetje zattekes op het vliegtuig naar Charleroi te stappen
Thanks ladies!!!!
25-03-2008
3 kg lichter en 5 dagen later
Zwaar afgezien de voorbije 5 dagen. Sinds woensdagmiddag zware diarree, ik heb zelfs mijn extra nachtdienst ervoor moeten afzeggen. Donderdag nog steeds geen beterschap, maar te koppig om mijn nachten te verliezen. Dus met toegeknepen billen gaan werken. Ook vrijdag, zaterdag en zondag was er niet veel verbetering te merken. Al moet ik wel zeggen dat mijn lijf het goed geregeld had: 's nachts zat alles dicht - of toch ongeveer - en na mijn slaapuurtjes plakte ik dan aan de pot. Maar ach, wat had ik anders te doen?? Dus zo heb ik mijn vier nachten overleefd.
Sinds vandaag is het dan een beetje terug genormaliseerd, heb ik de indruk. Heb nog niet te veel op de pot gezeten. Lang leve Immodium. Lang leve Barexal.
Mààr... één positief gevolg: ik ben zonder moeite plots 3 kg kwijt. Op de juiste plaats, welja! Ik kan weer in mijn oude jeansbroek.
18-03-2008
Computercrisis... again
Het is weer van dat... Onze pc heeft weer geen goesting om mee te werken. Bijna afgewerkte mails worden afgesloten, mails verdwijnen, extra vensters worden niet meer geopend, de onlinebanking doet moeilijk, ... ik kan zelfs geen spelletjes meer spelen... 't Wordt dus tijd om onze computercrisishelper nog eens tot bij ons te laten komen. Dat was ik al van plan gezien er ergens iets verkeerd zit met de verbinding van de pc naar de printer, maar nu wordt het wel dringender...
11-03-2008
Je merkt dat je oud wordt als je....
Nieuwe gsm gekocht. Mijn collega heeft op zijn gsm het enerverende (nou ja ) muziekje van 'laat de zon in je hart', vraag me niet van wie. Dus ga ik ook op zijn systeem werken en op mijn nieuwe gsm een muziekje downloaden.
Groot was de frustratie toen dat maar niet leek te lukken. Kinderen van 10 zijn er waarschijnlijk direct mee weg, maar ik heb er zeker een half uur op gezocht voor ik ontdekte hoe ik zo'n ringtone op mijn gsm kon krijgen - zonder me aan één of ander abonnement te binden welteverstaan. Zo merk je dus dat je oud wordt en de steeds vernieuwende wereld van de technologie en computer je inhaalt en je uiteindelijk niet meer mee kan... terwijl ik toch moeilijk van mezelf kan zeggen dat ik een computerleek ben...
Soit, het is me gelukt om iets te downloaden om op mijn collega zijn systeem te werken... benieuwd voor morgen!
06-03-2008
sportieve week
Dinsdag fitness, gisteren volleybal en vanavond ben ik met Dave gaan lopen.
Ik krijg weer meer en meer zin om te sporten... Gelukkig, want mijn fitnessabonnement verloopt in juli (ben er mits wat gezaag in geslaagd om het twee maanden te verlengen) en ik heb nog 45 beurten over...
Vanavond voor het eerst sinds lang er in geslaagd om méér dan twee kilometer te lopen zonder last te krijgen van mijn scheenbenen, of beter: zonder dat mijn aanslepende scheenbeenvliesontsteking weer de kop opsteekt. Om precies te zijn: 4.400 m op 35 minuten. Niet slecht na zo lang te hebben stilgelegen.
04-03-2008
Gisteren ben ik naar Tienen geweest. Zondagavond met papa afgesproken om samen iets te gaan eten de maandagavond. Dave was toch niet thuis. Maandagnamiddag vertrek ik na mijn - wederom uitgelopen - vroege shift naar Tienen, om 15uur, in de hoop de files voor te zijn in Brussel. Uiteraard wel in de file gestaan, maar al bij al viel het nog mee en op een dik uur was ik in Tienen. Veel te vroeg om te gaan eten, dus dan maar wat langer bij bobone geweest. Ze lag te suffen in haar zetel toen ik binnenkwam, en ze bleef suf. Het was alsof wat ik allemaal aan het vertellen was om haar te entertainen, niet echt tot haar doordrong. Toen ik na een uurtje of twee vertrok, gaf ze me een dikke knuffel en zei dat ze me graag zag.
Toen ik later op de avond met papa op café zat, belde mijn nonkel en liet me weten dat bobone voor de zoveelste keer deze week was gevallen en dat ze haar op aanraden van de verpleegster naar de spoeddienst van het ziekenhuis hadden gebracht.
Toen ik daar aankwam, besloten ze net om haar enkele dagen in observatie daar te houden, en om nog meer tests te doen. Ze leek me alerter als eerder op de avond, en was al aan het protesteren tegen een opname. Koppige duvel dat ze is.
Gek dat dit allemaal gebeurt, net op de avond dat ik in Tienen ben. Voor die ene keer dat ik in Tienen ben, ongepland, onverwacht, ongeweten. Maar ik was blij dat ik er bij was...
26-02-2008
suffend door de dag
Vanmorgen thuisgekomen van mijn eerste nachtdienst met mijn nieuwe collega. En er komen mooie tijden aan, zéér mooie tijden!
Om 6 uur ben ik in mijn bed gekropen en zo ongeveer meteen in slaap gevallen. Tot ik om 9u15 wakker werd, klaarwakker, en niet meer kon slapen. Blijven liggen tot 10.30 uur, in de hoop toch nog in slaap te vallen, maar dat lukte niet, tot ik dan uiteindelijk ben opgestaan, beetje rondgedabberd in huis, om dan rond 13.30 uur terug in mijn bed te kruipen, hopende om toch wat te kunnen slapen. Niet dus... zelfs mijn ultieme hulpmiddel liet het afweten... ;-(
Dus om 16.00 uur ben ik van mijn bed naar de zetel verhuisd, heb ik een filmpje opgezet met de bedoeling toch nog in slaap te vallen, maar ik had beter een saaie film opgezet, "Eternal Sunshine of a Spotless Mind" is veel te mooi om bij in slaap te vallen...
Dus weer niet geslapen...
En nu is het half acht, en ik moet me nog douchen voor ik om 21 uur kan vertrekken. Zucht....
24-02-2008
Sloeberke
Nu Snoepeke naar de eeuwige hondenjachtvelden vertrokken is, hebben mijn schoonouders een nieuwe hond: S l o e b e r k e
Nou ja, hond is wat groot gezien, beter: hondje, het beest is voorlopig nog kleiner dan mijn konijnen. En of het ooit groter zal worden, valt nog te betwijfelen...
Soit, 't is alleszins een supergrappig en superschattig beest, ik zou er stante pede zelf eentje in huis nemen...
Natuurlijk, hij is nog heel jong, dus na een half uurtje spelen is ie doodop, dus heb ik me maar met hem in de zetel gelegd. Hij vond snel zijn draai én een goed plaatsje moet ik zeggen...
En enkele minuten later lag hij zelfs nog beter... Lekker warm, moet hij gedacht hebben. En dat op zo'n jonge leeftijd!!!
22-02-2008
Paint it white
Gisteren op anderhalf uur de gang beneden in het wit gezet. 't Is te zeggen, de grootste muur - die langs de kant van de buren. Van vuil okergeel naar een eerste witte laag, en het effect is er al: de gang lijkt al een stuk groter. Mag ook wel, want breed is het er niet echt.
En zo staan we weer een klein stukje verder in de verbouwingen. Ik hoop nog steeds dat de gelijkvloers min of meer zal af zijn tegen de trouw (nog 90 dagen).
Zondag waren mijn schoonouders hier, en toen we nog maar eens probeerden om het licht in de gang te doen branden, kwam er wat rook uit de zekeringenkast. Niet veel, maar genoeg om gevaarlijk te zijn. Vlug het licht uitgedaan, plong afgezet en hopen dat ze komende zondag de oorzaak ervan vinden...
20-02-2008
In memoriam
Eergisteren is Dave zijn hond gestorven.
"Snoepeke" werd 13 jaar.
12-02-2008
100 dagen...
Nog 100 dagen naar onze trouwdag!! Het begint serieus af te korten en er is nog zoveel te doen!!
Het wordt ook hoog tijd om onze uitnodigingen te versturen... Dat wordt een werkje voor het komende weekend denk ik. Al had ik dat twee weekends geleden ook al gepland.
09-02-2008
Back in time
Het was lang geleden, maar vrijdag, op het nieuwjaarsetentje van het werk, heb ik nog eens op de kicker gespeeld.
Dat was geleden van in de "Leopold"/"Den Bak"/de "Vortex" in mijn jonge jaren, toen Joris en nog enkele andere scoutsvrienden mij de basis van de edele sport van het kickeren aanleerden. Of toch een poging daartoe. De echte finesse heb ik nooit gehad, maar ten opzichte van mijn mannelijke collega's (uiteraard stond ik aan de kickertafel als enige vrouw) deed ik het nog zo slecht niet... Al moet ik wel toegeven dat het mijn collega en medespeler was die de punten maakte, terwijl ik gewoon op de goeie plaats in de goal stond - en bleef staan - bij pogingen om te scoren van de tegenstanders. Wat toch wel leidde tot enige frustratie aan de overkant... want niets zo erg om te verliezen van een vrouw.... Hehe!!
07-02-2008
Typica Femina
Vanmorgen ontdekte ik een typisch vrouwelijk trekje aan mezelf.
Ik zat op de wc, had net de deur van de badkamer toegetrokken achter Dave zijn rug.
En zag een muis lopen, tegen de deur, in een wanhopige poging om te ontsnappen uit de badkamer.
En ik begon te gillen. Te krijsen eigenlijk.
Dave verschoot zich zowat een ongeluk, en de buren vermoedden waarschijnlijk een nieuw familiedrama.
Is het een aangeboren reactie?
Nature of nurture?
Ik weet het niet.
Wel herinner ik me de tekenfilmpjes van vroeger waarin vrouwen bij het zien van een muis - hoe klein ook - gegarandeerd op de tafel sprongen en begonnen te gillen.
En net als in de tekenfilms trok ik in een reflex mijn voeten op, zo ver mogelijk van de muis.
En bleef gillen.
Tot de muis verdween onder de kast van de lavabo, en Dave verscheen met zijn schoenen aan.
Ik keek hem aan en vroeg wat hij in godsnaam van plan was. De muis doodtrappen misschien?
En wie zou er dan het lijk mogen opkuisen???
Was het vroege uur de oorzaak van het grote contrast met de vorige confrontatie met een muis: Merde, we zitten met muizen.
Geen idee. Ik ben normaal niet bang van muizen, maar als je om 4.45 uur moet opstaan en dan volledig onverwacht geconfronteerd wordt met een muis, dan kunnen de stoppen wel eens doorslaan.
Dat is nu wel bewezen.
Soit, ik was wakker, en dat om 04.52 uur, zoveel was zeker, en de muis was verdwenen.
Onder het motto Als ik het niet zie, is het er niet meer kan de muis overal zitten.
Dus het wordt weer strooien met muizenvergif.
Eén muis is geen muis, denk ik dan, er zullen er nog wel meer zitten...
