Mijn naam is Katleen (36). Tijdens een jaarlijkse controle bij de genaecoloog heeft die een knobbeltje gevonden in mijn borst. Echo en mammo laten maken, 2 dagen later een punctie en op donderdag 29 nov. 2007 op 33-jarige leeftijd kreeg ik te horen dat het knobbeltje kwaadaardig was. Borstkanker ! We zijn er snel bij, dat speelt in het voordeel. Op 7 december werd dit knobbeltje en een klier verwijderd tijdens een borstbesparende operatie. Daarna chemokuur en na deze 8 behandelingen nog 25 bestralingen. Een lange tocht met verschillende etappes ...
2010: diagnose cvs en fibromyalgie als gevolg van chemo.
Stel je voor: mijn lichaam heeft het lelijk te verduren gehad door de chemo. Meer dan 3 maanden later heb ik nog steeds veel last van vermoeidheid, mijn maag laat zich nog dikwijls voelen, pijn in spieren en gewrichten, ...
En dan: voor de diagnose van kanker ben ik samen met mijn zus naar het concert van Milk Inc geweest. Goeie muziek, sfeer in 't Sportpaleis. Toen de tickets van dit jaar vrij kwamen, dacht ik dat opnieuw naar het concert gaan een mooie afsluiter zou zijn van de behandelingen. Ik zou me in oktober al veel beter voelen. Maar nu we in oktober zijn, ben ik helemaal zover nog niet. Toch ben ik gisteren naar het concert geweest.
Tijdens het concert had ik een goede plaats waardoor ik als ik niet rechtstond ook zicht had op het podium en een groot scherm. De pijnstiller heeft geholpen maar toch had ik last van pijnlijke voeten, knieën, heupen en was mijn kaarsje op een gegeven moment helemaal uit.
En toch ... ben ik blij dat ik geweest ben. Proeven van het leven. Tijdens het nummer Run to you was ik wel wat emotioneel. Omdat ik dan denk aan het leven dat nog komt. Ik ren naar het leven toe.
... I'm gonna run run fast as I can Cause I just wanna be with you again I'm gonna run run out of this place So I can see the sunshine on your face
And I can be with you Be with you, be with you again And I can be with you Be with you, be with you again ...
En vandaag ? ... valt goed mee op die pijnlijke benen na. Maar dat had ik er wel voor over.
big smile Katleen
09-10-2008
step-aerobics
Goedemiddag,
kun je het geloven ... we hebben vandaag tijdens het revalidatie-uur aan step-aerobics gedaan. Met pauzes welteverstaan. Na de eerste pauze heb ik die step al opzij gezet. Mijn spieren kunnen dat nog niet aan. Dus heb ik de oefeningen gewoon meegedaan en dat voelde al veel beter.
Naar huis gereden en een heerlijke douche genomen. Ik denk dat ik voor de eerste keer na de diagnose de deugd voelde van wat er bij mij vanbinnen zit. Sporten en daarna een douchke. Zalig. En dan weet ik het weer ... ook al ben ik moe, lukt iets me niet, gaat het niet zoals ik het graag heb ... Ik ben op de goede weg. joepie ! Ik proef weer van het leven, en doe iets wat bij mij hoort.
Mocht mijn volgend blogje anders klinken, that's life, ik heb er nu dan toch van genoten.
smile, Katleen
08-10-2008
Hydrotherapie - geheugen
Goedenavond,
gisteren voor de eerste keer hydrotherapie gehad. Met 6 mensen doen we oefeningen in het water van een klein zwembad met een zalig temperatuurtje. Ik was gisterenavond al moe maar vandaag ben ik heel moe geweest. Ik heb het hier eerder al eens geschreven denk ik. De balans vinden tussen herstellen, revalideren, meer moe zijn, meer lichamelijke klachten, ... het is niet gemakkelijk. Want ik ben nu meer dan 3 weken na de start van de revalidatie meer moe, maar toch anders moe. Dan doen we niet veel hé.
Mijn geheugen laat het nog steeds met regelmaat afweten. Als ik dan terugdenk is dat een aantal weken geleden begonnen. Toen ik het er met mijn kinesiste over had, vertelde ze me dat dit logisch is. Mijn lichaam kan zich door alles wat het dit jaar meegemaakt heeft slechts bezig houden met 1 ding tijdens het herstel. Tijdens de revalidatie is dat dus de fysieke conditie. Concentratie, geheugen, e.d. schieten er dus wat bij in op het moment. Voor mezelf valt dat nog mee, ik heb er me al bij neergelegd. Voor de mensen in m'n omgeving is het minder denk ik. Vooral als ik een half uur later dezelfde vraag stel.
groetjes, Katleen
05-10-2008
weekend = 2 dagen
Helaba,
een weekend bestaat uit 2 dagen, een zaterdag en een zondag. In dit geval, een zonnige dag en een dag met wind en regen.
Zaterdag heb ik een mooie wandeling gemaakt in de bossen samen met mijn moeder en een vriendin. Eerst zelf gewandeld tot ik moe was, dan in de rolstoel, weer wat gewandeld en weer in de rolstoel. Een stralend zonnetje, een dikke sjaal en jas, wat babbelen. Heerlijk genieten.
Een aantal uurtjes later ben ik nog met mijn moeder gaan winkelen. Ik denk dat ik nu wel ongeveer alles heb wat ik wilde/nodig had. Genoeg geld uitgegeven, 't zullen de kriebels van de nabehandeling zijn. Gelachen, gewandeld, vriendin tegen gekomen, ... een zalige dag.
Zondag ... cross-dag. Dacht ik. Hoopte ik. Want de weersvoorspellingen beloofden veel regen maar de positiviteit in me dacht dat het weer wel zou meevallen. Niet dus, en nu een verdrietige Katleen. Lichaam, gezondheid en weersomstandigheden zorgen ervoor dat ik vandaag niet naar het veldrijden kan. En ik had er zo naar uit gekeken, snik, en dan valt dat tegen.
Dus nu maar rusten op de zetel. En daar heeft mijn lichaam zeker behoefte aan, dat weet ik. Maar het doet pijn na zo'n goede dag als gisteren. Stomme wind, stomme regen.
zucht, Katleen
04-10-2008
druk ... rusten ... te moe
Hello,
het is voor mijnlichaam nog wennen aan 'zo druk' bezig zijn. Na het revalidatie-uurtje kom ik thuis, eet ik wat en dan val ik wel eens als een blok in slaap. En het is natuurlijk ook de bedoeling om voldoende te rusten met de (been)spieren die geoefend worden.
Verder ben ik tegenwoordig 's avonds ook echt moe. Maar het is een andere vermoeidheid dan een aantal maanden geleden. Dus doe ik 's avonds meestal niets en ga ik op tijd slapen.
Door dit alles schiet de blog er al eens over. Misschien is het ook wel dat ik al eens een week minder los te laten heb. In het vorige stukje had ik het over de impakt van woorden en dat heeft dan z'n tijd nodig om een plaatsje te vinden.
Vandaag schijnt het zonnetje. Hopelijk kan er iemand mee met de rolstoel. Dan kan ik zelf wat wandelen en na 10 minuten de rolstoel in. Genieten van de zonnestralen met een sjaal aan hé. Gisteren heb ik een leuke babbel gehad, iets gedronken, lekker gegeten. Meer moet dat niet zijn, dank je wel dames.
