|
Na het paasweekend vliegen we er terug in alhoewel vliegen een groot woord is.
Na een vrij zware werkweek was het daags nadien alweer merkbaar aan mij.
Hoofdpijn, misselijk, niet kunnen slapen maar ook niet rond kunnen lopen.
'S avonds dan toch maar een aspro genomen omdat het echt niet beter werd.
Maandag vroeg wakker, de aspro had haar werk gedaan.
Dan maar wasjes draaien en wat opruimwerk en de vogels bezighouden.
Poortje mag openstaan want buiten komen ze toch niet.....
Helaas deze keer had blue door dat als ik men hand daar binnen en buiten kan steken, dan kan hij dit toch ook eens proberen?
Gerammel, gefladder, een vogel over men hoofd.
Waar ga jij naartoe jongen?
Voorzichtig erachteraan en we vliegen, springen achter elkaar aan, we kruipen in hoekjes, gaan het uitzicht bekijken op de trap, op de pc tafel, onder de trap....
Uiteindelijk kom ik op de grote kast terecht waar ik even een rustpauze neem.
Tinka (de poes) werd wat ongerust en wou kijken wat ik deed en bleef braaf de wacht houden aan de rand.
Niets zo goed als een persoonlijke lijfwacht 
Een beetje uitgerust en ik vlieg naar het voorraam, erboven hangen gordijntjes dus ga ik daarin hangen.
Ooh help men maagje werkt tegen en ik begin over te geven en men vrouwke word ongerust en jaagt me uit het gordijntje zodat ik op de grond beland.
Donker was het volgende moment en toch nog zacht.
Mijn eerste kennismaking met een handdoek en een vinger waar ik men pootjes rond hou.
Zachtjes word ik opgepakt en brengt ze me naar een vertrouwde plek......men eigenste kooi.
Oeps ik krijg het hier naar men kopje gezwierd, blijkbaar zijn men twee kameraadjes niet zo blij dat ik plots weg was.
Stilletjes blijf ik zitten tot ze uitgekwettert zijn en ik terug kan gaan eten.
Kooitje toe zodat ik (het vrouwtje ) weer even gerust was.
Dinsdag 9 uur, de wekker gaat af.....
Niet echt vroeg maar toch deed het pijn om wakker te worden.
Helaas plicht roept en we staan op.
Om 11H op de job en dorie men tikkaart ligt weer thuis, we bellen dan maar personeelsdienst op voor ze denken dat ik niet werk.
Schoenen aan.....trek de veter middendoor......aargh het is men dag blijkbaar niet.
Onze trage collega heeft verlof dus de vervanger is aanwezig.
Zucht, er hulp aan hebben is veel gezegd maar we moeten roeien met de riemen dat we hebben....
Twee weken afzien, volgende week nog harder dan deze week.
Morgen werk ik gelukkig maar een halve dag , tot 13H (allemaal overuurtjes woepie)
Daarna men nieuwe ID gaan afhalen, winkelen en de rest zien we nog wel hoever ik kom.
groetjes
25-03-2008 om 21:06
geschreven door katie 
|
