Vooral voor de mensen die erachter vroegen, maar ook een beetje voor onszelf. Af en toe achter een rustpauze inlassen en neerschrijven wat je allemaal hebt beleefd, helpt om het je daarna allemaal te herinneren. Al wie al een verre reis achter de rug heeft weet hoeveel je meemaakt en hoeveel indrukken het bij je achterlaat. Vandaar onze beslissing om toch maar eem blog te maken. Plus het is leuk voor jullie om wat foto`s te zien he?
Dus welkom op ons blog! En we zijn weg (hebbescommercial):
Eerst vanuit baarchem station de Thalys richting Parijs genomen. Dat we eerste klas mochten reizen was een heerlijkheid, want Studio 28 was nog niet helemaal uit mijn bloed.
Wat rondgeslenterd door de Parijse rues en avenues, een stokbrood met meegebrachte jamon gegeten op het pleintje voor het Louvre, `s avonds Quartier Latin verkend en een lekker restaurantje uitgekozen, het kan allemaal slechter. We hadden een gezellig hostel in het centrum van Parijs, waaruit we dinsdag vertrokken richting luchthaven, om een bijna tien uur durende vlucht naar Venezuela uit te zitten.
Vlot aangekomen in Caracas. Opdracht was zonder kleerscheuren bij Victor en Mariana aan te komen, een koppel die we via couchsurfing hebben leren kennen en die ons een dubbele couch ter beschikking stelden. Caracas behoort tot de gevaarlijkste hoofdsteden ter wereld, waar per weekend een 40tal moorden wordt gepleegd. Dat lukte vlot, hoewel we meteen wisten wat rush hour inhield in de metro!
Bij de ouders van Victor hebben we onze eerste avond mee de kwalificatiewedstrijd Venezuela-Argentinie gezien (1-0 voor de geinteresseerden). Als overwinningsmaaltijd kregen we arepas voorgeschoteld -een soort maiskoek dat lijkt op een pitabroodje- waarna we eindelijk naar het huis van Victor en Mariana reden. Hun appartement ligt in Rosaleda Sur, een wijk in San Antonio de los Altos.
Momenteel verblijven we dus bij hen, en hebben we ons eigen kamertje met dubbel bed, op een uurtje rijden van het centrum. Ze zijn superlief voor ons, maken elke mogelijke venezolaanse specialiteit, proberen ons zoveel mogelijk uitleg te geven over de stad, Chavez, de slums, en nemen ons overal mee naartoe. Een beter couchsurfkoppel hadden we ons niet kunnen wensen!
Gisteren zijn we met twee wat gaan rondwandelen in de botanische tuinen, de universiteitsstad en hebben we het museum van schone kunsten bezocht. We weten ondertussen wat een tropische regenbui inhoudt, en dat je klets, maar echt kletsnat wordt als je niet binnen de 5 seconden een schuilplaats vindt.
s`Avonds zijn we gaan eten met Victor en Mariana, en hebben we met z`n vieren de Avilaberg beklommen met de kabelbaan. Bovenaan heb je een prachtig zicht over de gigantische stad! Caracas heeft evenveel inwoners als Belgie
Leuk om terug te zijn in Zuid-Amerika! Evenveel getoeter, zotte taxi`s -die er een sport van lijken te maken zoveel mogelijk achillespezen van voetgangers te raken-, drukte en warmte als in Bolivia, waar ik nog altijd met enige nostalgie aan terugdenk. De auto is hier nog steeds de zwakke weggebruiker.
Wat ons al is opgevallen is de vriendelijkheid van de Venezolanen. Als we iemand aanspreken helpen ze ons graag, wisselen zonder probleem onze net geldbriefjes in muntstukken voor de metro en laten ons hun gsm gebruiken als we Victor moeten bereiken en weigeren hiervoor geld te aanvaarden. Hierdoor voelen we ons al goed op ons gemak in Venezuela.
Vandaag is onze laatste dag in de hoofdstad. We gaan de kathedraal bezoeken, nadien het grootste shoppingcenter van Zuid-Amerika onveilig maken, lekkere hotdogs eten (ze kappen er 20 sausjes op), en vanavond gaan we voor de laatste avond met Victor en Mariana naar een live salsabandje una copa drinken!
Volgend verslag vanuit Cumana, of parque nacional Mochima! Dikke zoen
