|
(Getypt op 9 maart 2006 rond 22.30u Afrikaanse tijd)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hey allemaal!
Hier volgt een lang verslag na 14 dagen, en natuurlijk de wist-je-datjes.
Het is heel lang, maar zeker de moeite om te lezen.
Eerst even een verslag over Kaapstad.
Stephanie; Michaël en ik zijn s maandagsmorgen heel vroeg vertrokken met het vliegtuig richting Kaapstad. We zijn daar ons autootje gaan afhalen dat we gehuurd hadden, een witte chico. Daarna zijn we naar onze verblijfplaats gereden. De eerste dag was het weer daar heel slecht, dus zijn we maar naar het aquarium geweest.
De tweede dag zijn we Stellenbosch en de streek er rond, de wijnstreek, gaan verkennen. We hebben één plaats bezocht waar je wijn kon proeven en waar je ook vogels en cheetahs kon bekijken.
De volgende plaats die we bezochten was een brandy cellar. Daar konden we zien hoe het proces van likeur verloopt en hoe de wijnvaten gemaakt worden. En daarna was er natuurlijk weer de tasting.
Daarna zijn we naar Stellenbosch, waar we even rondgelopen hebben, vertrokken. Onderweg hebben we enkele struisvogels en zebras gefotografeerd.
Op woensdag, dag 3, zijn we richting Kaap de goede Hoop vertrokken. Onderweg zijn we eventjes gestopt bij Houtbaai (=strand). Daarna zijn we naar Boulders gegaan waar de pinguïns op het strand zitten. Na een hele hoop pinguïnfotos zijn we verder gereden naar het meest zuidwestelijke punt van Afrika. Net voor de plaats waar de autos geparkeerd stonden, liepen er ineens baboons (=apen) voor de auto. Ik zei tegen Stephanie toen we uitgestapt waren dat ik gelukkig in de auto zat, want dat ik anders serieus gekrijst had. Dus wij naar boven op de winderige berg om naar Cape Point te gaan. Ondertussen hadden we enorm veel honger en besloten we om wat eten te kopen voor onderweg. We hadden dus iets klein gekocht en gingen dan naar de auto terug. Overal stonden er borden waarop iets stond van: Dont feed baboons cause they are dangerous. Ik al in paniek dat we eten bij hadden en toen zag ik die 2 baboons ook nog ne keer afkomen. Dikke paniek dus. Michaël heeft dan mijn eten in zijn rugzak gestopt en ze waren maar aan het lachen met mij omdat ik zone schrik had. Zelfs die voor ons waren aan het lachen. Maar ondertussen kwamen die baboons wel dichter en staken ze ook nog eens de straat over richting onze kant. Er ging er daar ene rechtstreeks naar Stephanie om haar aan te vallen en haar eten te stelen. En die andere (een kleinere) die was ondertussen Michaël aan het aanvallen en zijn eten aan het stelen. En Michaël dacht dus dat ik dat was die hij voelde omdat ik schrik had. De mensen rondom ons reageerden ook wel grappig. Iedereen ging keihard lopen, begon te roepen of er was zelfs iemand die in zijne koffer dook. En die mensen waren daarvoor met mij aan het lachen.
Gelukkige had ik mijn 2 zakjes chips nog die ik nu kon delen ;-).
Daarna zijn we kapot van het lachen naar Kaap de Goede Hoop gereden en naar een struisvogelboerderij. s Avonds zijn we dan naar een show gaan zien met Zwarten die een hele evolutie toonden van hun bestaan. Het was echt te bangelijk. Ze zongen A Cappella en deden hun percussie met typische Afrikaanse instrumenten, vuilbakken, blikken,
. Ook hun traditionele klederdracht veranderde soms. We hebben van die show een DVD gekocht en toen we daar een deel van toonden aan de meisjes op ons kot zeiden die dat er verschillende weergaven van de Zuid-Afrikaanse culturen in de show zaten.
De volgende dag zijn we eerst naar Mugg&Beans gaan eten. De taarten zijn daar reuzegroot. Je krijgt er zelfs maar de helft van op en ik ben al een serieuze taarteter.
Gelukkig was de taart niet zo duur, want onderweg met de boot naar Robbeneiland besloot mijn maag dat ze de grote golven op de wilde zee en de waggelende boot niet zo fijn vond. Met andere woorden, ik heb voor de eerste keer in mijn leven een kotzakske onderweg benut. Aangekomen op Robbeneiland, werden we direcht in een bus gestopt om een kleine sightseeïng op het eiland te doen. Dat vond mijn maag dus ook niet zo plezant. Ik heb eerst een hele tijd moeten bekomen vooraleer ik de uitleg van de gids iet of wat deftig kon volgen. Na die bustrip heeft een ex-gevangene ons rondgeleid in de cellen. We hebben ook de cel van Nelson Mandela gezien. Die man heeft echt de nobelprijs verdiend gewonnen. Ik ben van plan zijn boek A long walk to freedom te lezen. Die man heeft 17 jaar als politiek gevangene in een kleine cel op een matje op de grond geslapen. Daarna is hij uit de gevangenis gekomen en heeft gezegd: Laat ons het verleden vergeten en kijken naar de toekomst, laat ons er samen iets van maken. Ik sta ervan versteld.
Soit, ik had dus geen zin in de boottrip terug, maar ja, ik moest. We zijn dan eten gaan halen en s avonds zijn we even iets gaan drinken ergens.
De laatste dag zijn we eindelijk met de kabellift (kabelkarriekies in Afrikaans) naar boven op de Tafelberg kunnen gaan. Daarvoor was er namelijk regelmatig stroompanne in Kaapstad met volop chaos aan de verkeerslichten enzo als gevolg.
Gelukkig was het de laatste dag goed weer. Het was alleen heel koud daarboven.
We wilden deze week in Kaapstad ook zeker iets avontuurlijks doen, dus zijn we een deel van de tafelberg abgeseild, van de top, 112 m naar beneden. Ik had natuurlijk een ei in mijn broek. En plotseling stopten de rotsen ook nog eens de laatste 10-tallen meters. Ik wist dus niet wat te doen. Gewoon naar beneden gaan riep Stephanie. Daar hangde dan aan een touw, 10-tallen meters boven de grond en als uw haar dan nog eens vastgeraakt tussen die beveiligingssystemen en ge ni meer weg kunt, is het al helemaal beangstigend. Ikke mijn haar daar dus vantussen getrokken en ik kon weer verder met een stukske haar minder J.
Daarna zijn we ons Chicoke terug gaan doen en zijn we het vliegtuig opgestapt.
Nog even een leuke anekdote:
We waren dus even naar Waterfront gegaan, waar onder andere een groot winkelcentrum is. We hadden ons geparkeerd op de ondergrondse parking die zeer groot is. Toen we teruggingen naar onze auto wisten we onzen witten chico niet meer staan. Je moet weten dat heel veel mensen daar met een witte chico rijden. Wij dus aan de hand van het nummerplaatnummer onze witte chico uiteindelijk gevonden. s Avonds waren we teruggegaan en besloten we om de nummer op de pilaar naast ons te onthouden, maar blijkbaar helpt dat ook niet echt, want we waren op de verkeerde plaats in de parking naar beneden gekomen. De bewaker had ons gezien en heeft ons dan naar de juiste plaats geleid. We waren de 27-ste ofzo die hij die dag moest helpen de personen hun auto te zoeken.
Tot zover het verslag van Kaapstad.
Ik heb zaterdag dan serieus uitgerust, want was enorm ziek die week. Het was dus een vrij rustig weekend.
Voor de rest is de week al vrij rustig verlopen, buiten dat die ene op ons kot weer enorm veel lawaai aan het maken was s nachts. Ik ben om 10 uur gaan slapen en om 3 uur in slaap gevallen en dat terwijl ik nog steeds ziek was. Ben trouwens naar de dokter geweest en heb sinisitusproblemen en een virale infectie. Met de nodige medicatie zou het moeten weggaan.
We zijn dus vandaag naar de Housefather gegaan om even te klagen over die één (de anderen durfden niet, maar kloegen er ook wel over) en waarschijnlijk zal ze naar een ander blok verhuizen en komt er iemand in haar kamer die enorm graag naar ons blok wil komen.
Gisteren had er iemand van ons kot een lange rok aan en een topje en Stephanie en ik dachten dat die zwanger was. En vandaag heeft ze ons meegedeeld dat ze al 6 maanden ver is (ze heeft dus nog bijna geen buikje). Ze moet normaal vlak voor wij vertrekken bevallen. We hebben wel de indruk dat het kind ongewenst is. Ik denk dat het voor zwarte mensen die nog studeren echt niet gemakkelijk is om hun studie te combineren met een kind. Bovendien is er ook nog iets met geld dat je krijgt voor een meisje en niet voor een jongen. We denken dat ze daarom geen jongentje wil.
Voor de rest hebben Stephanie en ik onze grenzen verlegd vandaag. Sophy van ons kot ging koken vandaag en het is de gewoonte onder de zwarten dat één iemand van de zwarten kookt voor iedereen. Vandaag mochten wij dus ook meeëten. De maaltijd was pap (=brei) met kippenpoten. Dat is echt vies om te zien, dus hé en daar is geen vlees aan, maar dat smaakt gewoon naar het vel van een kip. Ik vond het nog wel meevallen (maar heb het toch maar niet helemaal opgegeten) en Stephanie was er niet echt voor te vinden.
Tot zover een kort verslag over deze week.
Morgennamiddag (vrijdag) gaan we de townships bezoeken met een organisatie. In de townships kan je kennis maken met de verschillende zwarte culturen in hun traditionele manier van leven. We blijven er dan ook eten en ik geloof ook dat er een kort feest is. Zaterdag gaan we voor de tweede keer naar Irene-market (is een soort van kunstmarkt) en in de namiddag gaan we voor de tweede keer naar de Bloue Bulle of Blue Bulls (rugby) zien. Zondag gaan we dan misschien naar Menlyn (=dat grote shoppingcenter). Maar we hebben ook redelijk wat werk voor school, dus we zullen wel zien.
En dan nu de wist-je-datjes:
WIST JE DAT:
- als je naar de apotheker gaat, ze je pillen tellen en in een zakje of een doosje aan je geven.
- de blanken en de zwarten hier echt niet overeenkomen.
- Wij aan personen kunnen zien van welk land hun voorouders komen.
- Ik voor de eerste keer in mijn leven boekhouden kan.
- Ik voor mijn eerste test daarvoor 60 op 60 had en Stephanie 58,50.
- We op onze eerste taak 19 op 20 hadden en op de tweede 10 op 10 voor hetzelfde vak.
- De taken hier van een kleinere omvang moeten zijn dan wij denken.
- De Zuid-Afrikanen deze omvang groot vinden, maar wij helemaal niet.
- Ons departementshoofd en nog enkele andere personen van de KHM zondag komen.
- Het hier nu typisch Belgisch goed zomerweer is (s morgens koud, overdag warm en s avonds terug kouder)
- De Zuid-Afrikanen dit koud vinden, want dat dit voor hen typisch winterweer is.
- De dubbeldekbussen hier enorm scheef hangen.
- Stephanie en ik een French manicure hebben gehad.
- We uiteindelijk maar één keer naar de fitness gegaan zijn.
- Ik de eerste maand 2 kilo ben bijgekomen.
- Ik normaal nooit afval of bijkom.
- Ze hier dan ook vlees (boereworst, spek en zelfs soms T-bones enzo) en eieren vaak als ontbijt eten en geven.
- Ik in Kaapstad de typische krottenwoning vanop de autostrade heb kunnen fotograferen.
- Ik niet kan snappen dat mensen in zulke omstandigheden kunnen leven.
- De Blanke Zuid-Afrikanen enorm gelovig zijn.
- Ze hun zondagse kledij (kostuum, enzo) dragen om naar de kerk te gaan.
- Ze geen seks voor het huwelijk hebben en intieme woorden of woorden van geslachtdelen niet uitspreken.
- Er in Kaapstad veel gekleurde huizen zijn.
- We zelfs een knalfelroos huis hebben gezien.
- We geen Afrikaans meer volgen omdat het te gemakkelijk was en de lerares echt geen les kan geven.
- Ik onderweg altijd aan zoveel wist-je-datjes denk, maar ik ze altijd vergeet.
- Ik nu bijna ga slapen
Ik mis jullie allemaal, maar heb het hier echt nog naar mijn zin!
Dikke zoen,
Katarina
|
