Eerst en vooral wil ik je feliciteren met de allereerste vaderdag die ik in mijn jong leventje meemaak en met je deel.
Ik ben nog heel klein en kan niet schrijven, maar ik heb mama gevraagd om deze brief te schijven en ik heb in haar oortjes gefluisterd wat ik allemaal aan je wilde zeggen.
Lieve papa, ik ben zo blij dat je mijn papa bent. Ik weet dat je geen boeken hebt gelezen over de gedragingen van babytjes en over hun ontwikkeling want je vertrouwt vooral op je intuïtie, maar ik ben toch zo graag met je. Ik vind het zo leuk om samen een badje te nemen, samen naar Het Journaal te kijken op de televisie, op je schoot te zitten bij het avondeten, s avonds in mijn kamertje naar een boekje te kijken en nog veel andere dingen. Naar de crèche gaan is ook minder erg als je me brengt en ik weet dat je me straks komt halen. Ik vind het leuk wanneer je zo grappig doet, wanneer je me vertelt over de fabeltjeskrant en mijnheer de uil, en wanneer je zo vals zingt dat mama hoofdpijn krijgt, maar ik kijk toch met mijn grote ogen en ik lach toch omdat het zo erg plezant en grappig is. Mama zingt wel een beetje mooier, maar dat is niet zo grappig. Ik kan je ook al een kusje geven aan je wangetjes, en ik weet dat je dat heel erg plezant vindt. Ik wil je nog heel veel kusjes geven omdat ik heel veel van je houd. Ik weet dat je het nu soms moeilijk hebt omdat je niet zo snel kan werken en niet zo veel kan doen zoals je zou willen, maar ik word snel groot en dan zal je weer alles kunnen doen. Ik zal je zelfs helpen, dat beloof ik!
Lieve papa, ik ben nog klein en heb geen geld om een mooi cadeautje te kopen voor je, maar ik heb mama gevraagd om samen met je iets moois te gaan zoeken en ze wil dat graag doen. We willen je beiden bedanken voor zo een goede papa te zijn!
De tijd vliegt te snel, dat merken we des te meer sinds Karolina geboren is. Ze was zo een klein minimensje bij de geboorte, en nu is ze al een echt groot kind in onze ogen. Ze is heel fel veranderd, ook qua uiterlijk (ze is in een half jaar tijd bijna 30 cm gegroeid!), en ze heeft enorm veel dingen geleerd en ontdekt in haar jong leventje. 6 maanden geleden was ze een klein hulpeloos wezentje, dat nogal gemakkelijk schrik had van het minste lawaai en van alles wat ze vreemd vond, en dat was nogal veel. Voor ons was het een heel leerproces om haar te leren kennen, om haar signalen te herkennen, om te begrijpen wat ze wil zeggen of wat ze wil hebben, wat ze graag heeft en wat niet, waneer ze moe is, wanneer ze wil slapen en wanneer ze er gewoon bij wil zijn. Tot nu heeft dus niet alleen zij heel veel geleerd, maar wij ook. Het is altijd een plezier om haar bezig te zien al die kleine, voor een volwassene onnoemenswaardige dingen doen die voor zo een babytje een hele prestatie zijn: van haar rug op haar buik draaien, een speelgoedje van de ene naar de andere kant leggen, in haar boekjes lezen, enzovoort. In haar parkje draait ze rond gelijk een kermisattractie, we vinden haar altijd in een andere hoek terug. Ze heeft ook al twee echte vrienden: beertje en Pinocchio, die haar vergezellen bij het badje en bij het slapengaan. Ze speelt met hen in haar bedje, en vertelt hen wat ze allemaal heeft meegemaakt. Het slapengaan lukt nu ook al aardig. In het begin was Karolina nogal bang in haar kamer en in haar bedje, maar nu gaat ze daar graag in om een fijn dutje te doen. Overdag zijn dat echte dutjes, ze duren maar kort, wat betekent dat ze vaak herhaald moeten worden. s Nachts lukt het gelukkig beter, en slaapt ze van 9 uur s avonds tot 8-9 uur de volgende ochtend. Het is hier heel lawaaierig in deze straat: de bussen razen hier door voor onze deur, de ouders die hun kinderen komen halen na de schooluren slaan met de portieren van hun autos, de buren hebben een luid blaffende hond en tegenwoordig vliegen er nogal veel gevechtsvliegtuigen boven Kuringen zodat je soms denkt dat de oorlog is uitgebarsten.
Karolina is een goedlachs meisje. Ze lacht heel veel, kijkt altijd lief, en ze is alleen slecht gezind als ze moe is of als ze honger heeft. Ze is ook veel minder bang van de vreemde dingen en de vreemde mensen. Maar het liefst heeft ze nog altijd haar mama en papa in de buurt.
Ze heeft ook al veel gereisd en dat was ook niet tegen haar goesting. Terug thuis kon ze de draad snel weer oppakken, wat mooi meegenomen is. Op reis en thuis eet ze altijd flink. Reeds een tijdje eet ze ook papjes naast haar melkje, en heeft ze ook al brood gekregen. Dat vindt ze enorm lekker. Het probleem is dat ze het ze snel wil eten dat we constant naast haar moeten staan en waken dat ze niet een heel stuk in ene keer wil doorslikken. In het begin lustte ze geen fruitpapje, vooral als dat met koekjesmeel was klaargemaakt. Daar moest ze absoluut niets van weten. Intussen is het gelukkig veranderd, en elke namiddag lepelt ze met smaak haar fruitpapje binnen. Haar favoriete smaak op dit ogenblik is abrikoos, en appel eet ze het minst graag. Maar het kan nog veranderen.
Haar favoriete bezigheid en het hoogtepunt van de dag op dit ogenblik is het badje, dat ze altijd s avonds neemt. Daar kan ze echt van genieten. We moeten steeds weer water op de vloer opvegen omdat ze steeds meer plonst als blijk van hoe fijn het ze vindt. Ze mag ziek, moe of hongerig zijn, van haar badje fleurt ze altijd op. Maar daarna moet het snel gaan: snel afdrogen, snel insmeren en snel aankleden, want dan heeft ze wel weinig geduld om te wachten tot ze in haar kamertje is voor de nachtrust.
Karolina egyre nő
Az idő repül, és ezt Karolina születése óta még jobban érezzük. Amikor megszületett, Karolina egy pici miniemberke volt, ám a mi szemünkben azóta igazi nagygyerek lett. Rengeteget változott, külsőre is (egy fél év alatt majdnem 30 cm-t nőtt), és eddigi rövid élete alatt nagyon sok új dolgot tanult. 6 hónappal ezelőtt egy kis esetlen lény volt, aki könnyen megijedt a legkisebb zajtól és minden számára ismeretlen dologtól, és az nem volt kevés. Nekünk is időre volt szükségünk, hogy megismerjük Karolinát, megértsük a jelzéseit, azt, hogy mit akar közölni, mire van szüksége, mit szeret és mit nem, mikor fáradt, mikor akar aludni, és mikor akar egyszerűen a közelünkben lenni. Vagyis nemcsak ő tanult sokat az elmúlt hónapokban, hanem mi is. Mindig örömmel tölt el bennünket, ha Karolinát nézzük, amint apró, egy felnőtt számára jelentéktelen dolgokat csinál, amik azonban egy kisbaba számára még nagy teljesítménynek számítanak: ha a hátáról a hasára fordul, ha egy játékot átpakol az egyik oldalról a másikra, ha a könyvecskéit nézegeti, stb. A járókájában úgy forog, mint egy körhinta, mindig egy másik sarokban köt ki. Már van két igazi játszótársa is, maci és Pinokkió: velük pancsizik és velük alszik. Karolina játszik velük az ágyacskájában, és elmeséli nekik, mi minden történt vele, mióta nem találkoztak. Az alvás is egyre jobban megy. Karolina kezdetben eléggé félt a szobájában és az ágyában, de már szeret ott lenni és szunyókálni. Napközben tényleg csak szunyókál, csak rövid ideig alszik, így ezeket a szunyókálásokat gyakran kell ismételni. Éjszaka szerencsére jobb a helyzet, általában este 9-től reggel 89 óráig alszik. Az utcánk napközben elég zajos: buszok robognak el a házunk előtt, a szülők, akik a gyerekekért jönnek az iskolába, csapkodják a kocsiajtókat, a szomszédok kutyája állandóan ugat, és az utóbbi időben annyi harci repülő repül el Kuringen felett, hogy az ember azt hiszi, kitört a háború.
Karolina jókedvű kislány. Sokat nevet, nagyon aranyos és kedves, és csak akkor rossz a kedve, ha fáradt vagy éhes. Mostanában már nem fél annyira a furcsa dolgoktól és az idegenektől sem. De azért még mindig azt szereti a legjobban, ha anya és apa a közelben van.
Már sokat utazott is, ami nem volt ellenére. Hazatérve gyorsan visszazökkent a megszokott kerékvágásba. Az utazások alkalmával és itthon is nagyon jól eszik. Egy ideje már zöldséget és gyümölcsöt is eszik a tej mellett, és már kenyeret is kapott. Az utóbbit rettentően szereti. Az egyetlen probléma az, hogy olyan gyorsan akarja enni, hogy állandóan mellette kell állni és vigyázni, nehogy az egész kenyeret vagy zsemlét egyszerrre a szájába tömje. A gyümölcsöt kezdetben nem annyira szerette, főleg, ha keksszel együtt készült a püré. Időközben ez szerencsére megváltozott, és minden délután jóízűen kanalazza be az aznapi adagot. A kedvenc íze jelenleg a sárgabarack, és az almát szereti a legkevésbé. Ez természetesen még változhat.
Karolina kedvenc időtöltése és a nap fénypontja jelenleg a pancsi-pancsi, amire mindig este kerül sor. A fürdést rettentően élvezi. Újabban állandóan egy feltörlőruhával állunk a fürdőkád mellett, annyira csapkodja a vizet annak jeléül, mennyire jól érzi magát a vízben. Legyen beteg, éhes, vagy fáradt, a fürdéstől mindig jókedvre derül. Amint viszont kijött a vízből, a tempó nem lehet elég pörgős: gyorsan törölközzünk, kencézzünk és öltözzünk, mert akkor már elég türelmetlen, és alig várja, hogy a szobájában legyen az éjszakai alváshoz és az utolsó tejcsihez.
