Les aventures d'une petite fille néerlandaise en Belgique...
09-03-2006
Het buitenlandgevoel
Had
ik in de eerste dagen dat ik hier was nog echt een vakantiegevoel (ik
sjouwde als een echte backpacker ook nog de hele dag met mn luchtbed
en slaapzak onder de arm rond omdat ik nog geen kamer had), ondertussen
is dat wel wat getemperd...(tja ik ben hier tenslotte ook om te
studeren). Maar wat blijft, is een zeker «buitenlandgevoel». Als ik
hier rondloop, boodschappen doe, naar school ga merk ik aan bepaalde
dingen dat ik echt «in het buitenland» ben. Of juist niet.
Nou
als je hier de kraan opendraait, dan merk je in ieder geval wel dat je
in het buitenland bent. Want het water is, kortgezegd, bah. Nou snap ik
ook waarom iedereen hier water uit flessen drinkt, want het kraanwater
is gewoonweg niet te drinken (ja je probeert het als eigenwijze
Hollander de eerste keer toch, maar daar kom je dus gauw van terug). Om
thee te zetten gebruik ik het wel gewoon, maar er zit ook nog eens
zoveel kalk in dat een goede filter geen overbodige luxe is want anders
heb je thee met brokjes (bleh). Ook in de supermarkt merk je
natuurlijk dat je niet in Nederland bent: ze hebben andere dingen, en
de supermarkten zelf zijn ook wel anders eigenlijk, of het zijn van die
kleine winkeltjes waar ze bijna niks hebben, of het zijn van die
e-nor-me Carrefourgebouwen waar ze echt álles hebben, en ook echt 45
kassas ofzo (waar het dus ook drie weken duurt voor je onderhand weet
waar alles staat, maar goed). Dan op zich ook nog wel een relevant
verschil: ze praten hier Frans! Ja duh Nee maar ik had vantevoren nog
een beetje de vrees dat er hier ook nog wel wat Nederlands tussendoor
zou schieten, je bent tenslotte in België, maar die vrees blijkt dus
echt ongegrond. Ook wat betreft eventuele Belgische invloeden hoef ik
me geen zorgen te maken: op school leren ze je Frans-Frans, dus als ik
al een beetje Waals-Frans
zou leren (bv. nonante voor quatre-vingt-dix 90) dan wordt dat er daar weer meteen uitgeramd. Verder
heb ik het idee dat het er hier in het verkeer ook veel zuiderlijker
aan toe gaat, laat ik het zo zeggen: de automobilisten lijken hier veel
sneller aangebrand en
bijgevolg toeteren ze duidelijk veel meer! Ik woon dicht bij een nogal
onlogisch kruispunt, dus je hebt altijd wel een paar automobilisten die
het niet helemaal meteen snappen en niet goed genoeg doorrijden naar de
zin van anderen, waarop die anderen dan beginnen te toeteren zodat heel
de straat maar weet dat die imbécile daar niet doorrijdt . Irrelevant
detail verder nog: de ziekenwagens maken een ander geluid hier (ja Nard
hier komt weer één van mijn weergaloze imitaties): niet ta-tu-ta-tu,
maar meer wiewwiewwiew (maar daardoor merk je wel dat je in het
buitenland bent!!)
Waaraan je NIET merkt dat je in het
buitenland bent, dat is het feit dat ze hier ook gewoon een Hema, een
Blokker, een C&A en een Kruidvat hebben. Weg buitenlandgevoel. Daarnaast
was het voor mij ook wel een lichte teleurstelling om te constateren
dat de nummerborden van de autos hier ook gewoon rood-wit zijn
(terwijl je als je die wilt zien ook gewoon op zaterdagmorgen naar de
parking van de Edah in Reusel kunt gaan ) Tenslotte nog iets dat
ook niet anders is dan in Nederland, maar dat tegelijkertijd ook wel
heel leuk is: als ik het even niet meer weet, kan ik gewoon 1307
bellen! (voor de insiders ;-) )
Le sentiment dêtre à létranger
Dans
les premiers jours que jétais ici, javais vraiment le sentiment
dêtre en vacances (cest que javais encore mon matelas gonflable et
mon sac à coucher à garder avec moi pendant toute la journée parce que
je navais pas de chambre). Maintenant, ce sentiment de vacances sest
affaibli (ben je suis venu pour faire des études), mais il me reste
quand-même un certain sentiment «dêtre à létranger». Si je me promène
ici, si je fais des courses, si je vais à luniversité, certaines
choses me disent que je suis vraiment «à létranger». Ou pas du tout.
Ben,
si on ouvre le robinet ici, on se rend immédiatement compte que lon
est à létranger. Car leau, cest vraiment dégeulasse. Maintenant je
comprends pourquoi tout le monde achète des bouteilles deau dans le
supermarché, cest que leau du robinet est vraiment imbuvable (ben
tout Hollandais présomptueux va quand même lessayer la première fois,
mais il y reviendra déjà très vite). Toutefois je lutilise pour
préparer du thé, mais leau est tellement riche en calcaire quon est
obligé dutiliser un bon filtre parce quautrement on a du thé avec des
croquettes (bleh). Un autre lieu où on se rend compte que lon est
à létranger, cest dans les supermarchés. Lassortiment nest pas tout
à fait identique à celui aux Pays-Bas, et les supermarchés eux-mêmes
diffèrent aussi: soit ce sont de petits magasins dalimentation où on
vend presque rien, soit ce sont dénormes hypermarchés Carrefour où on
vend tout, vraiment tout, et où on a par conséquent 45 caisses ou plus
(et où on ne sait après trois semaines toujours pas où se trouvent les
choses dont on a besoin, mais bon). Une autre différence assez
pertinent: on parle le français ici! Ah bon? Cest bizarre ou quoi?
Ben, avant mon départ javais une certaine peur quon parlait aussi un
peu de néerlandais ici, on se trouve quand même en Belgique, mais
cétait une peur irraissonnée. Egalement quant aux influences belges
éventuelles, il ny a pas raison de minquiéter: à luniversité on
enseigne le français-français, donc si japprenais déjà un peu de
français-wallon (par exemple nonante pour quatre-vingt-dix), on va l
anéantir immédiatement là-bas. Ensuite, jai lidée que le trafic
est aussi beaucoup plus méditerranéen ici, ben je veux dire: les
automobilistes se fâchent pour un rien, et par conséquent ils
klaxonnent beaucoup plus! Jhabite tout près dun carrefour assez
illogique, donc il y a toujours des automobilistes qui ne comprennent
pas tout de suite quoi faire et ils ne foncent pas assez selon
dautres, et ces autres commencent immédiatement à klaxonner pour que
toute la rue sache que cet imbécile-là ne fonce pas du tout Encore un
détail impertinent: les ambulances ne font pas le même bruit quaux
Pays-Bas (oui Nard voici encore une de mes imitations inégalables): ils
ne font pas ta-tu-ta-tu mais plutôt ouiiiouiiiouiiiouiii (mais de cette
façon on se rend bien compte que lon se trouve à létranger!)
Les
choses qui ne montrent PAS DU TOUT que lon est à létranger, cest le
fait quils aient ici un Hema, un Blokker, un C&A et un Kruidvat.
Idée de létranger immédiatement partie. Ensuite, c'était aussi une
vraie déception de constater que les plaques dimmatriculation des
voitures dici sont simplement rouge-blanc (si on veut voir de telles
plaques, on peut juste aller au parking de lEdah à Reusel le samedi
matin )Pour finir encore une chose qui est la même quaux Pays-Bas,
mais qui est à la fois très drôle: si je suis un peu perdue ici, je
peux simplement appeler 1307! (pour les initiés ;-) ) (voir photo)<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
16-02-2006
Cursus huisje bouwen in België
Natuurlijk was de onovertroffen Belgische bouwkunst mij eerder ook al wel opgevallen, maar nu ik de laatste dagen heel wat in de Belgische trein heb doorgebracht en de tijd heb gehad om eens wat rond te kijken, heb ik geconcludeerd dat de Belgische ruimtelijke ordening toch wel degelijk afwijkt van die in Nederland. Voor iedereen die niet weet waar ik het nu over heb: een cursus huisje bouwen in België in 6 stappen.
Stap 1: Kies de bakstenen en dakpannen die je gaat gebruiken. Vooral voor huizen die direct tegen de buren aangebouwd worden is deze stap zeer belangrijk: kies namelijk vooral niet dezelfde kleur bakstenen en dakpannen als de buren. Stap 2: Stel ongeveer de afmetingen van je huis vast (hulp van architect niet per se noodzakelijk). Ook deze stap is weer belangrijk voor huizen die direct tegen de buren aangebouwd worden: zorg dat je huis niet precies even hoog is als dat van de buren, maar bouw bij voorkeur een stukje hoger of lager (zie foto 1). Stap 3: Hoogstwaarschijnlijk kom je er na een poosje achter dat je eigenlijk toch niet genoeg plek hebt in je huis. Dit is geen enkel probleem. Je bouwt gewoon een stukje achter aan je huis. Stap 4: Hoogstwaarschijnlijk kom je er nog een poosje later achter dat je met de uitbreiding toch niet het gewenste ruimte-effect hebt bereikt. Ook dit is geen enkel probleem. Je bouwt gewoon nog een stukje aan het stukje dat je er al eerder aangezet had.
Stap 5: Deze stap betreft een (doorlopende) herhaling van stap 4, zolang de grootte van je perceel het toelaat kun je natuurlijk hokje aan hokje aan hokje blijven bouwen. Merk op dat het in dit stadium van het bouwproces niet noodzakelijk is om bakstenen te blijven gebruiken: ook golfplaten, spaanplaat en wat er zoal meer voorhanden is kunnen dienst doen als bouwmateriaal (zie foto 2). Stap 6: Voor de echte klusser is het natuurlijk mogelijk om dit gehele procédé achter in de tuin te herhalen: je begint met een schuurtje en je bouwt er vervolgens een kippenkooi, een hondenhok, een duivenkot aan
Oja, en tenslotte nog: als je dan ooit weer besluit om je zorgvuldig tussen twee buren ingebouwde huisje weer af te gaan breken: zorg voor goede stutten, dan vindt de buurman het vast niet erg (zie foto 3)
La construction à la belge
Cest pas que la construction à la belge ne ma pas frappé avant, mais après avoir voyagé en train à travers le paysage belge pendant quelques jours et ayant eu la possibilité de regarder un peu autour de moi, jai bien conclu que laménagement du territoire belge diffère certainement de celui aux Pays-Bas. Pour les personnes qui ne savent pas dont je parle: un petit cours de construction à la belge.
Phase 1: Choississez les briques et les tuiles que vous allez utiliser. Cette phase a surtout dimportance pour les maisons qui seront construites directement contre celles des voisins: cest quil ne faut surtout pas choisir des briques et des tuiles dans les mêmes couleurs que les voisins. Phase 2: Déterminez plus ou moins les dimensions de votre maison (cest pas strictement nécessaire de consulter un architecte pour cela). Cette phase a aussi surtout dimportance pour les maisons qui seront construites directement contre celles des voisins: assurez-vous que votre toit dépassera de 10-20 centimètres celui du voisin (voir photo 1) Phase 3: Il est très problable que vous vous apercevez après un petit bout de temps que votre maison ne vous offre pas lespace voulu. Ceci nest pas un problème du tout. Vous construisez simplement un petit annexe à côté. Phase 4: Il est très probable quaprès encore un petit bout de temps, vous concluez que cet annexe ne donne toujours pas
assez despace. Ceci nest pas non plus un problème. Vous construisez simplement un petit annexe à côté du petit annexe que vous aviez déjà construit. Phase 5: Cette phase comprend la répétition (continue) de la phase 4, vous pouvez construire des annexes à des annexes à des annexes aussi longtemps que la taille de votre terrain le permet. Remarquez que dans ce stade de la construction, il nest plus obligatoire dutiliser des briques: des tôles ondulées, des agglomérés et tout ce quil y a de disponible peuvent servir de matériel de construction (voir photo 2). Phase 6: Pour le vrai bricoleur il est bien sûr possible de répéter tout ce procédé au fond du jardin: vous commencez avec une petite remise et vous y ajoutez un poulailler, un chenil et un kot à pigéons Ah oui, et pour finir: si jamais vous décidez de démonter votre maison qui a été construite avec tellement de soin entre les deux voisins: assurez-vous que vous avez bien étayé lensemble, votre voisin ne va pas être trop fâché (voir photo 3).
12-02-2006
Zoenuh, zoenuh, zoenuh!!
Deed ik
het eerst alleen en vooral met Nard, nu doe ik het zo ongeveer met
iedereen en overal : zoenen! ;-) Nou ja, zoenen kun je het eigenlijk
niet echt noemen, het is meer mijn-wang-komt-tegen-jouw-wang-en- eventueel-maken-we-in-de-lucht-nog-een-smakkend-geluid,
maar desalniettemin is dit hele begroetingsritueel toch nog een hele
kunst voor een nuchtere Nederlander
Want
de edele kunst van het zoenen behelst heel wat meer dan gewoon even je
wang tegen die van iemand anders houden en tegelijkertijd iets mompelen
van salut, ça va?. Nee, het zijn tegelijkertijd ook dilemmas waar je
elke dag weer voor komt te staan, zeker als je nieuw bent.
Met wie?
Als je voor de eerste keer ergens komt, is het elke keer weer eventjes
moeilijk om in te schatten: ga je ze meteen een kus geven, of komt dat
pas de tweede keer of nog later? Want als je het niet doet terwijl ze
het wel verwachten, dan ben je onbeleefd, maar als je het wel doet
terwijl zij eigenlijk vinden dat je ze nog niet goed genoeg kent, dan
is het weer opdringerig. Dus kijk ik meestal maar een beetje de kat uit
de boom, en wacht ik tot iemand zich dermate dicht naar mij toe buigt
dat het ongeveer geen andere reden meer kan hebben dan kussen, en buig
ik mij ook maar in zijn/haar richting.
Hoe vaak?
Ook dit is vaak moeilijk in te schatten, omdat het afhangt van de regio
waar iemand vandaan komt. Ik ben er ondertussen achter dat het hier in
Mons meestal maar één keer is (=gunstig bij mensen die je niet zo leuk
vindt, ongunstig natuurlijk in het geval van knappe jongens), maar goed
je hebt natuurlijk ook te maken met mensen uit andere regios. En dan
doen ze het ook nog niet eens elke keer hetzelfde! Een meisje op de
gang is Française, en zij geeft normaal 4 kussen, maar ja als ze dat
dan een keer niet doet dan heb je natuurlijk een probleem... Dus dan
maak je maar gauw een schijnbeweging met je hand naar je oor zo van: oh
nee ik wou jou helemaal niet nóg een kusje geven hoor, ben je gek, ik
ben alleen maar even voorovergebogen mn haar achter mn oor aan het
doen. Ofzoiets.
Maar
ondanks deze beginnersprobleempjes doe ik het nog niet zo slecht, aldus
de meisjes op mijn gang. Laatst zaten we in de keuken te kletsen en
vertelden ze over een uitwisselingsstudent die hen een kus had gegeven
MET Z'N LIPPEN! Jahaaaa met z'n lippen. Getverdemme, wat een viezerik,
wat dacht ie wel niet?!! Wat bleek? Het was een Nederlander...Tja...ik
had het kunnen weten...
Donner des bisous!
Avant,
je le faisais seulement et surtout avec Nard, mais maintenant je le
fais avec tout le monde et partout donner des bisous! ;-) Ben, ce nest
presque pas un bisou, cest plutôt ma-joue-touche-la- tienne-et-éventuellement-nous-faisons-un-peu-de-bruit-dans-lair,
mais néanmoins cette façon de dire bonjour est un vrai art pour les
néerlandais pondérés
Cest
que lart noble de la bise comprend beaucoup plus que toucher la joue
de quelquun dautre avec la tienne et marmotter à la fois quelque
chose comme salut, ça va?. Il te pose chaque jour devant des
dilemmes, surtout si tu es nouveau.
Avec qui?
Si on entre quelque part pour la première fois, il faut immédiatement
évaluer la situation et prendre une décision importante: vais-je donner
des bisous à tout le monde déjà maintenant, ou vais-je attendre la
deuxième fois ou plus? Car si tu ne le fais pas tandis quon lattend,
tu seras impoli. Mais si tu le fais tandis que lautre pense que tu te
trouves pas encore parmi ses connaissances bisou-ables, tu seras
considéré comme envahissant ou collant. Alors moi, je regarde de quel
côté vient le vent et jattends jusquau moment où quelquun se penche
tellement proche de moi que cela ne peut presque pas avoir une autre
raison quune bisou, et je me penche aussi vers lui ou elle.
Combien de fois?
Ceci est aussi difficile à dire, parce que ça dépend de la région
dorigine de lautre. Jai découvert quici à Mons, cest une seule
fois (=bien si on naime pas trop lautre personne, pas bien si cest
un garçon joli), mais bon, on rencontre aussi des gens dautres régions
bien sûr. Et ils ne font pas tout le temps la même chose! Une fille de
mon bloc est française, et elle donne normalement 4 bisous, mais si
elle veut avoir une peu de variation dans sa vie et elle ne le fait pas
comme ça, on a un problème Donc dans ce cas-là, on feinte juste un peu
avec sa main comme dans: ah non, je ne voulais pas te donner encore une
bisou, tes folle, je suis seulement en train de placer mes cheveux
derrière mes oreilles. Ou quelque chose comme ça.
Mais
malgré ces petits problèmes d'une débutante, je ne suis pas si mal,
selon les filles de mon bloc. Il y a quelques jours nous étions dans la
cuisine et nous avons bavardé un peu, et elles ont parlé d'un étudiant
étranger qui leur avait donné des bisous AVEC SES LEVRES! Ouaaaiiss,
avec ses lèvres! C'est dégeulasse, quel andouille, il pensait quoi
alors?!! Que découvrais-je après? C'était un
Hollandais...Ben...j'aurais pu savoir.
08-02-2006
Ergens tussen Bergen en Mons...de logica van tweetalige bewegwijzering
Al vanaf het moment dat het bekend was dat ik in «het
buitenland» zou gaan studeren, lijkt het antwoord op de vraag wáár ik dan
naartoe zou gaan garant te staan voor vragende blikken. «Mons, nooit van
gehoord, waar ligt dat ergens?» «Onder Brussel ongeveer, tegen de Franse
grens», het lijkt deze laatste weken wel een automatisme te worden, maar
kwalijk kan ik het deze mensen allemaal niet nemen, Mons is nu ook weer niet
naast de deur. Maar die vragende blikken zijn nog niks vergeleken met de
complete verwarring die je beslist tegenkomt als je probeert het Belgische
bewegwijzeringssysteem te doorgronden .
In de auto op weg naar Mons wordt het je
al snel duidelijk dat je je in een tweetalig (officieel zelfs drietalig) land
bevindt. Bij knooppunt Machelen
voor Brussel beginnen de Belgen heel dapper met
het aangeven van Bergen, bij Vilvoorde is het al Mons geworden, bij de
aansluiting op de R0 is het weer Bergen om tenslotte bij Waterloo weer in
Mons te veranderen. Geheel in lijn met deze Belgische bewegwijzeringsstijl
wisselt ook de website van de NMBS (Belgische spoorwegen) de Franstalige en de
Nederlandstalige plaatsnamen af. En dan vinden ze het zeker gek dat ik niet
weet waar station s-Gravenbrakel ligt, terwijl er op mijn kaart toch duidelijk
Braine-le-Comte staat!! Maar zelfs met een tweetalige kaart ben je niet veilig
voor de Belgische dubbele-namen-drang. Van een vriend hoorde ik een hilarisch
verhaal over hun ouders die op de terugweg vanuit Frankrijk opbelden dat ze
verkeerd waren gereden en dat ze het eigenlijk niet meer zo goed konden vinden.
Ze konden niet meer zo goed wijs uit de kaart. Waar ze zelf dachten dat ze
ongeveer zich bevonden ? Nou ehm ergens tussen Bergen en Mons
Quelque part
entre Bergen et Mons .la logique de la signalisation bilingue
A partir du moment où je savais que jirais étudier «à
létranger», la réponse sur la question où je vais étudier provoque
obligatoirement des regards interrogateurs. « Mons, jamais entendu, cest où
ça?» « Au sud de Bruxelles, tout près de la frontière franco-belge», il semble
que cette réponse est devenu un automatisme dans ma tête. Je peux quand même
facilement pardonner ces gens, Mons, ce nest pas précisément la porte à côté.
Mais ces regards interrogateurs, cest encore rien comparés à la confusion
totale que provoque le système belge de signalisation des routes
En cours de
route pour Mons, on saperçoit déjà tôt que lon se trouve dans un pays
bilingue (officiellement même trilingue). Déjà avant que lon arrive à
Bruxelles, les Belges commencent courageusement à indiquer Bergen sur les
panneaux du noeud routier Machelen. Tout près de Vilvoorde, cest déjà Mons,
pour encore changer en Bergen tout près du raccordement du Ring au R0. Enfin,
les panneaux près de Waterloo disent de nouveau Mons. Tout à fait dans le
droit fil de cette signalisation, le site web du SNCB alterne les noms français
avec les noms néerlandais. Ainsi est-ce quil est bizarre que je peux pas trouver
la gare de s-Gravenbrakel, si ma carte géographique dit Braine-le-Comte!! Mais
même si on est équipé dune carte bilingue, on ne peut pas se protéger contre
lardent désir des Belges de donner-deux-noms-différents-à-un-seul-lieu. Un de
mes amis me racontait une histoire hilare sur ses parents qui étaient en route
entre la France et les Pays-Bas. Ils lui ont téléphoné quils sétaient trompé
de route et quils ne pouvaient plus trouver le bon chemin. Ils ne pouvaient
plus comprendre la carte routière. Ils se trouvaient où? Ben quelque part entre
Bergen et Mons
27-09-2005
Bonne merde â Goeie stront!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.