Al vanaf het moment dat het bekend was dat ik in «het
buitenland» zou gaan studeren, lijkt het antwoord op de vraag wáár ik dan
naartoe zou gaan garant te staan voor vragende blikken. «Mons, nooit van
gehoord, waar ligt dat ergens?» «Onder Brussel ongeveer, tegen de Franse
grens», het lijkt deze laatste weken wel een automatisme te worden, maar
kwalijk kan ik het deze mensen allemaal niet nemen, Mons is nu ook weer niet
naast de deur. Maar die vragende blikken zijn nog niks vergeleken met de
complete verwarring die je beslist tegenkomt als je probeert het Belgische
bewegwijzeringssysteem te doorgronden
.
In de auto op weg naar Mons wordt het je
al snel duidelijk dat je je in een tweetalig (officieel zelfs drietalig) land
bevindt. Bij knooppunt Machelen voor Brussel beginnen de Belgen heel dapper met
het aangeven van Bergen, bij Vilvoorde is het al Mons geworden, bij de
aansluiting op de R0 is het weer Bergen om tenslotte bij Waterloo weer in
Mons te veranderen. Geheel in lijn met deze Belgische bewegwijzeringsstijl
wisselt ook de website van de NMBS (Belgische spoorwegen) de Franstalige en de
Nederlandstalige plaatsnamen af. En dan vinden ze het zeker gek dat ik niet
weet waar station s-Gravenbrakel ligt, terwijl er op mijn kaart toch duidelijk
Braine-le-Comte staat!! Maar zelfs met een tweetalige kaart ben je niet veilig
voor de Belgische dubbele-namen-drang. Van een vriend hoorde ik een hilarisch
verhaal over hun ouders die op de terugweg vanuit Frankrijk opbelden dat ze
verkeerd waren gereden en dat ze het eigenlijk niet meer zo goed konden vinden.
Ze konden niet meer zo goed wijs uit de kaart. Waar ze zelf dachten dat ze
ongeveer zich bevonden
? Nou ehm
ergens tussen Bergen en Mons
Quelque part
entre Bergen et Mons
.la logique de la signalisation bilingue
A partir du moment où je savais que jirais étudier «à
létranger», la réponse sur la question où je vais étudier provoque
obligatoirement des regards interrogateurs. « Mons, jamais entendu, cest où
ça?» « Au sud de Bruxelles, tout près de la frontière franco-belge», il semble
que cette réponse est devenu un automatisme dans ma tête. Je peux quand même
facilement pardonner ces gens, Mons, ce nest pas précisément la porte à côté.
Mais ces regards interrogateurs, cest encore rien comparés à la confusion
totale que provoque le système belge de signalisation des routes
En cours de
route pour Mons, on saperçoit déjà tôt que lon se trouve dans un pays
bilingue (officiellement même trilingue). Déjà avant que lon arrive à
Bruxelles, les Belges commencent courageusement à indiquer Bergen sur les
panneaux du noeud routier Machelen. Tout près de Vilvoorde, cest déjà Mons,
pour encore changer en Bergen tout près du raccordement du Ring au R0. Enfin,
les panneaux près de Waterloo disent de nouveau Mons. Tout à fait dans le
droit fil de cette signalisation, le site web du SNCB alterne les noms français
avec les noms néerlandais. Ainsi est-ce quil est bizarre que je peux pas trouver
la gare de s-Gravenbrakel, si ma carte géographique dit Braine-le-Comte!! Mais
même si on est équipé dune carte bilingue, on ne peut pas se protéger contre
lardent désir des Belges de donner-deux-noms-différents-à-un-seul-lieu. Un de
mes amis me racontait une histoire hilare sur ses parents qui étaient en route
entre la France et les Pays-Bas. Ils lui ont téléphoné quils sétaient trompé
de route et quils ne pouvaient plus trouver le bon chemin. Ils ne pouvaient
plus comprendre la carte routière. Ils se trouvaient où? Ben
quelque part entre
Bergen et Mons
|
