Tgoh wat gaat de tijd snel. Ik ben hier ondertussen al zo goed als een maand! Vorige keer vertelde ik dat we met ons hiv/aids project vooral huisbezoeken gingen doen en les gingen geven. De huisbezoeken zijn geweldig voor de mensen zelf, want als je aids hebt hier in Ghana dan komt er niemand meer met je praten. De discriminatie is immens groot! Ze zijn dus altijd enorm blij als we eraan komen. Ook omdat we blank zijn, want blanken op bezoek hebben is hier een hele eer, vreemd genoeg. :) Het helpt ook wel, want de andere mensen van het dorp verschieten dan dat blanken wel nog met de hiv patient willen praten. Maar langs de andere kant zijn de huisbezoeken heel erg frustrerend omdat ze helemaal geen lange termijnoplossing biedt. Met de educatie waren Annelien en ik het helemaal niet eens. Als ze dan al informatie geven, dan is ze verouderd en gemaakt om iedereen bang te maken. Niet moeilijk dat er een gigantische discriminatie ontstaat! Daarom hebben we besloten hieraan iets te doen. We gaan een soort van educatieplan maken voor de leraren met daarin correcte informatie over hiv/aids en met daarin ook uitelegd hoe ze dit moeten aanbrengen bij de kinderen zonder te shockeren. Dit gaan we zelf een keer voor doen in de klas en zo kan de leraar dit elk jaar terug opnieuzw gebruiken. Eind deze week zal dit af zijn. We hebben ondertussen ook al iemand gevonden die de drukkosten van de flyers/posters op zich wil nemen, dus dat is geweldig! :) Ook organiseren we elke maand een bijeenkomst voor de mensen met hiv, zodat ze elkaar allemaal eens zien en zodat ze ook eens met mensen in dezelfde situatie kunnen praten. Zo komen ze een beetje uit hun sociaal isolement. De eerstvolgende bijeenkomst is al 5 april! Heb er al zin in! We zijn ondertussen ook al naar een hiv/aids meeting geweest in Bekwai waar alle belangrijke coordinatoren van de Ashati Region (waar ik zit)aanwezig waren en ook zij vonden het een goed initiatief, wat wel fijn is natuurlijk :) Ik ben ook al helemaal gewend geraakt aan de afrikaanse manier van leven. Ik kan mij echt niet meer haasten, zelfs al zou ik dat willen haha! Gelukkig zijn mijn maag en darmen ondertussen ook stilaan gewend aan het eten. De eerste week hier in Ghana heb ik wel wat vlees moeten eten, omdat er gewoon niets anders was. (protesterende maag uiteraard) Nu hoeft dit niet meer, ons gezin eet amper vlees en weet dat we er niet zo zot van zijn en ze vinden dit niet erg, oef! :D In Afrika is het positief als je gewicht bijkomt. Het betekend dat je welgesteld bent omdat je veel eten kan kopen. Dus mama Evelyn probeerd ons constant vol te proppen met eten omdat dit laat zien dat ze goed voor ons zorgt. Geweldig toch? :) Vorig weekend zijn we naar Cape Coast geweest, wauw! Ik dacht dat het strand in Accra al mooi was, maar dit was prachtig! Deed goed, zo'n paar dagen ontspannen (terwijl de meeste in Belgie blok hebben, ocharme ;)) Zijn dan ook nog naar Kukum national park geweest, regenwoud op z'n best, onbeschrijfelijk!! Annelien had haar even geleden van die vlechtjes laten aansmeren, dus wij naar de 'kapper'. Ze hebben er zeker de volle 3 dagen ingezeten. Haar hoofd helemaal rood en jeuken, waarschijnlijk allergisch aan het nephaar, haha! Een hele voormiddag aan gezeten om ze er terug uit te krijgen. Er zijn ook nog enkele dingen die hier helemaal anders zijn dan bij ons. Hier heeft elke school een uniform en moet iedereen zijn haar kort knippenm zowel de jongens als de meisjes, omdat het een deel is van het uniform. En de meisjes moeten allemaal gouden oorbellekes inhebben. Ghanezen zijn ook echt bijgelovig. Ze geloven in een soort van heks/voodoo. En elke keer als het hier begint te onweren dan hebben ze schrik van de bliksem. Want de heks/voodoo kan jou en jouw familie vervloeken met de bliksem en dan sterf je. Ben ik tenminste niet meer als enige bang van de bliksem, haha! :) Ergens vorige week waren we met Gifty en Alfreda gaan zwemmen, wat ook plezant was. Gifty is 17 en kan niet zwemmen dus gaan we dit weekend terug om het haar te leren. Alfreda heeft 'gezwommen' op mijn rug, vond ze natuurlijk fijn! Heb nog leuk nieuws! Mijn postpakket is aangekomen dus een van de dagen gaan we naar onze wezekindjes, kijk er al zo hard naar uit om hun gezichtjes te zien! Ook de zussen zullen blij zijn met het snoep en ballonnen en speelgoed en... Dank u mama, papa en Lieve om er voor te zorgen dat dit zo snel hier is geraakt en dank u iedereen die dingen heeft meegegeven! Nog even iets grappigs om af te ronden: zaten gisteren in de trotro, doodop van de terugreis van Cape Coast. Springt daar ineens een priester in de trotro en steekt daar een preek af van da kan ni meer zodat Annelien en ik gewoon onze oordoppen hebben ingestoken omdat hij zo hard aan het schreeuwen was. Voor een half uur, haha!
Ik heb op een korte tijd weer heel veel meegemaakt! Toen we nog in Accra waren zijn we naar de allerarmste sloppenwijken getrokken. Daar was ik toch niet goed van, ik kon beginnen wenen. Die hebben geen huis of niks, hun huis is bijvoorbeeld een golfplaat tegen een boom en daar slapen, eten,.. ze. Yoa, iemand dat bij de organistie werkt, heeft daar heel zijn leven gewoond en hij heeft ons zijn huis laten zien. Hij heeft ons dingen laten zien waar je als westers persoon gewoon niet bij kan. Ongeloofelijk. Toen we terug op weg waren naar ons hostel was iedereen opvallend stil. De volgende morgen was het de bedoeling dat we om 5 uur vertrokken met de bus naar Kumasi. 5 uur werd al snel 7 uur (african time haha) Die rit duurde 6 uur. Van Accra naar Kumasi is helemaal niet zo ver, in Belgie zouden we er 2 uur over doen. Maar omdat de wegen tussen de 2 steden gewoon zandwegen zijn, duurt het langer. Ah zo'n plezante rit, heel de weg zingende ghanezen haha :) Daar aangekomen is iemand ons van syto komen ophalen en ons wegwijs gemaakt in Kumasi, de plekken getoond waar alle vrijzilligers samenkomen en waar en snel internet is enz. Toffe stad! Daarna kwam er iemand van ons gastgezin ons ophalen. Mijn ghanese moeder is echt een toffe! En er is nog een vrijzilligster van west vlaanderen (Annelien) in het gezin dus das zalig! Dan is het met de trotro 40 minuten rijden naar Ofoeasi kokoben, ons stadje. Mijn oudste broer studeerd in Kumai dus die heb ik nog niet gezien, mijn jongste zus van 7 is een schatje, net als de middelste en oudste! De vader is wat stiller maar wel vriendelijk. Louis woont er ook, hij is een beetje kind aan huis. Sympathieke mensen :) Ze wonen super mooi, in de jungle haha, ongeloofelijk mooi daar!! Ze koken buiten op een vuurtje, precies camperen ;) Gisteren heeft Evelyn (de mama) ons mee genomen naar een begrafenis. Totaal anders als bij ons. Zij maken er een feest van. In dat kleine stadje zijn we eerst op bezoek geweest bij Evelyns zus die ons een lokale drank heeft leren drinken: pitto. Straf spul ;) daarna hebben we mee gedanst met al de vrouwen, zo leuk! Heel het dorp op zijn kop omdat er 2 blanken bij waren. Al die kindjes konden hun ogen niet geloven, er waren bij die nog nooit een blanke hadden gezien dus het was met momenten hilarisch :) Vandaag zijn Annelien en ik even naar Kumasi getrokken en hebben we voor de 1ste keer zelf de trotro genomen, spannend want het systeem is erg chaotisch. Volgend weekend trekken we met de vrijwilligers uit noorwegen en engeland naar Mole national park, helemaal int noorden. Daar verblijven we dan 3 of 4 dagen. Morgen is ook mijn 1ste 'werkdag'. Evelyn heeft het HIV project zelf opgericht! We gaan vooral huisbezoeken doen en lessen geven in scholen en communes. Ben super bienieuwd :) xxxxxxx
Het is geweldig hier! Ik ben hier nog maar een paar dagen en ik weet nu al dat ik hier niet ga weg willen ;) De vlucht naar Accra was echt een hel. Eerst 3 uur en half naar Istanbul waar ik superlang heb moeten zoeken naar mijn gate want het is echt een grote luchthaven. 3 uur gewacht en dan 10 uur gevlogen naar Lagos. Daar ook nog eens een uur gewacht en dan nog een uurtje naar Accra. Was een wrak wanneer ik aankwam :) Ik ben verschoten hoe streng ze alles controleren op de erg kleine luchthaven in Accra! De mensen van de organisatie (SYTO) zijn ons dan komen ophalen snachts in een buske met de muziek vollebak, haha! Werden naar ons hotel gebracht, moet u er niet te veel bij voorstellen ;) Dag erna zijn we naar het strand geweest, ongeloofelijk! Ik heb nog NOOIT zo'n stand gezien! Super mooi en zo veel mensen, want ze vierden hun 'indipendance day'. Overal reggae en dansende mensen die absoluut geen complexen hebben, zalig gewoon :) Heb al veel andere vrijwilligers leren kennen van over de hele wereld! Zijn allemaal gezellig iets gaan eten op het dak van ons hotelletje met zicht op heel Accra. Genieten met een glas afrikaanse wijn en geweldige muziek. Hebben deze week al veel info gekregen over ons gastgezin en hoe ze leven. Ze hebben echt andere gewoonten en denken erg verschillend. Ik vertrek vrijdag om 5 uur smorgends (wanneer het licht begint te worden) naar Bekwai waar mijn familie woont. Ben super benieuwd! Zijn gisteren halsoverkop van hotel moeten verhuizen, zitten nu in een hostel met bijna enkel en alleen vrijwilligers. Er zijn veel cultuurverschillen, iedereen wil met u praten want je bent een obruni (blank persoon) en ze vinden dit allemaal supermooi. Geen idee waarom! Iedereen wil vrienden met je zijn, u aanraken,.. Ze denken ook allemaal dat je rijk bent dus ze verdubbelen de prijs van alles! Ondertussen ben ik het al wat gewoon en begin ik te weten hoe ik hier allemaal mee moet omgaan. Net fufu gaan eten bij de lokale bevolking, mijn maag weet er al van! Heb ook al kip enz gegeten en eigenlijk ging dit nog vrij vlot binnen, haha ;) Heb al veel dingen gezien waar je over gaat nadenken, mensen zijn verschrikkelijk arm maar toch is iedereen aan het lachen en zijn ze naar eigen zeggen gelukkig. Niet gemakkelijk om bijvoorbeeld kleine kindjes in sloppenwijken te zien spelen met geimproviseerd speelgoed. Ghanezen zijn een trots volk en ze lijken altijd goedgezind, ongeloofelijk :) Ik ga proberen om zo snel mogelijk foto's online te zetten zodat jullie kunnen zien hoe het hier is! Het is hier onbeschrijfelijk, maar ik mis iedereen wel echt! :) Ik laat zo snel mogelijk nog iets weten, maar na deze week is het echt back to basic en is het enorm ver rijden voor internet dus kdoe mijn best!
Ik heb eindelijk wat meer informatie gekregen over wat ik daar in het verre Ghana nu eigenlijk ga doen en hoe mijn "nieuwe gezin" er uitziet. Meneer en mevrouw Annadie hebben 3 dochters en 2 zonen die mijn broers en zussen zullen worden, haha :) Ze zijn naar de ghanese normen een welgesteld gezin en wonen in een klein huisje. Ik ga ginder vooral bezig zijn met AIDS slachtoffers en weeskindjes. Ik kijk er enorm naar uit en wou dat het al zo ver was! Spannend :)
