wat betreft knokke : na blankenberge twee weken niet getraind, had moeite om me nog eens op te laden. dit weekend wel terug 2 maal kleine 2 uur getraind. maar tis tijd dat gedaan is. het begint te kriebelen om int zonnetje te rijden met kort broekje in de polders met de koersfiets. dat zonnetje valt er eigenlijk niet veel aan te doen, mo die korte broek en die koersfiets heb ik zelf in de handen é.
ik vind dat we terug meer samen moeten fietsen, dus vraag me gerust mee é!
wat betreft prono: alweer een blitzstart (aka een nickyboy-start) voor de meester-pronostiquer onder ons (hoewel dit waarschijnlijk geen echt woord is, past het wel, vind ik). Tina mooi aansluiting gemaakt tweede dag. Ikzelf heb dit jaar niet m'n start gemist in het voorjaar, zit nu op derde plaats met jan op mn hielen. Hierna volgt het peleton op enkele tientallen punten. Maar tis nog lang niet gedaan!!! Hausler beter in vorm dan ik dacht, en Boasson Hagen zal me ook wel nog parten spelen.
betreft Haussler : als je hem vergelijkt met een Pozzato die ongeveer evenveel kost denk ik toch dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
op naar Milaan san Remo.
PS : nikolai trussov is niet kansloos in een semi klassieker hoor !!!
Mijn team staat voorlopig op punt. 8 punten restbudget. Enkele speerpunten en een tweetal halve jokers en één geheim wapen.... Hopelijk kan ik mijn klinkende overwinning van vorig jaar overdoen.
Na het mtb seizoen wil ik enkele georganiseerde fietstochten (genre RVV) meedoen. wanneer ik er 5 van de bank van de post cycling tour mee doe (en op voorhand inschrijf) krijg ik een wielertrui.
iemand die me wil vergezellen in één of meerdere tochten
in eerste instantie lijken me dit wel 4 kanshebbers
In de start wat kunnen doorschuiven. Stonden box na Peter. Op de pier stond een man (met 2 kinderen ?) opzichtig te zwaaien. Het leek in onze richting maar wie was deze onbekende ? (Bleek nadien om onze Jantani te gaan). Bij de start moesten we onder de pier door. Hoewel ik me voorgenomen had niet te vroeg af te slaan, liet ik me toch meeleiden door mijn stuk van de groep. Deze koos na een stukje lopen voor de kortste (=schuine) weg. Eenmaal op de fiets bleek dit een flagrante vergissing. De renners die gekozen hadden langer links van de pier te blijven en dan haaks te draaien kwamen allemaal onder me door terwijl ik in het pap zat te ploeteren. Het is moeilijk het aantal renners te tellen die zo passeerde maar toen ik mijn plaats in het peloton weer innam, zat ik niet meer in de eerste helft van de groep. Ik kon een beetje opschuiven maar mijn teller bleef hangen op 38 (en dat is toch een te weinig om het verschil te maken want het was -hoewel quasi windstil- rugwind).
Waar het zand wat lastiger werd, koos ik rechts van het peloton te rijden omdat ik daar een goede strook had. Dit maakte dat toen de groep naar rechts zwenkte ik me liet meedrijven en (te laat) opmerkte dat een grote groep beneden aan het water bleef. Ik zat op het traject dat ik vorige week met Peter had gereden en waarvan ik gezegd had dat ik ze niet zou kiezen indien dit mogelijk was. Ik zag dat de eersten van mijn groep voordeel haalden uit hun keuze (omdat ze hun snelheid hoog konden houden en de afstand korter was). Ik was één van de laatste die (alweer) het schuine (en lastiger) traject gekozen had. Hoewel ik sneller reed dan de mensen rond me slaagde ik er vol gas niet in boven de 15 km/u te komen. Ik schoof mooi op in mijn groep (die uiteen spatte) maar zag weer het volledige peloton onder me door rijden (wellicht aan 30km/u) en dan haaks opdraaien. Ik hoopte nog dat verderop in het peloton (als de beste renners gepasseerd waren) een aantal renners gedwongen zouden zijn om te lopen maar in tegenstelling tot vorig jaar reed iedereen (wellicht door de regen) naar boven. Ik denk dat ik intussen in 2/3 van het pak zat en (het ergste!) ik had in de mulle stroken al een serieuze cartouche verschoten. De wedstrijd moest nog beginnen en ik had het al verpest.
In de wegel kon ik opschuiven en merkte plots Koen Pyl. op die blijkbaar ook zijn start gemist had. Aan de trap (naar beneden) was het file. Ik moest er een 30sec stilstaan en kon intussen een praatje slaan met Koen. Hij was duidelijk nog erg fris, mijn kant van het gesprek verliep met een wat zwaardere ademhaling. Nog heel wat volk opgeraapt richting en op de andere trap en in het slijkgedeelte. In het oprijden op de pier zag ik beneden een kameel achteraan een groepje die net onder de pier doorreed. (Achteraf gehoord dat Pete en Nick samen zaten in die groep). Een serieuze lus voorsprong. Op mijn bek gegaan op het gladde stuk achteraan de pier en na het lopen in de zandstrook naar beneden nog eens de ketting eraf (beiden met relatief weinig tijdsverlies). Na mijn val heb ik Koen niet meer gezien maar ik merk in de uitslag dat hij Pete nog heeft opgeraapt (toch een sterk nummer).
Vervolgens telkens lastig om de renners (toch al de mindere goden) in mijn omgeving bij te houden tijdens het fietsen en telkens kunnen afstand nemen tijdens het lopen. Gelukkig waren de loopzones lang en lastig. Op die manier gebeurde het dat een paar renners die me los reden (en telkens opnieuw voorbij gelopen werden) me wat later opnieuw inhaalden, en dat zelfs tot 3x toe. Tijdens de laatste ronde kon ik solo richting Zeebrugge maar 26 rijden (wind mee voor zover er wind was) en toen een groepje me inhaalde had ik het lastig aan 31 te volgen. Uiteindelijk is dit toch een stuk te traag, wil je een mooie uitslag rijden. Toch is er van dat groepje maar 1 iemand voor me geëindigd omdat ik op de trap en in de 2 loopzones richting finish alweer sneller was dan de mensen rond me.
Alles bij elkaar dus een totale offday. Ik miste gewoonweg kracht bij het fietsen want de conditie was niet al te slecht (anders recupereer je niet zo gemakkelijk van de loopstroken) wellicht omdat ik kilometers mis. Ondanks het slechte resultaat (20ste) moet ik zeggen dat ik er puur fysiek (dus los van mijn foute trajectkeuzes) er alles uitgehaald heb wat er in zat. Ik heb me er echt dubbel voor moeten plooien en voor elke meter moeten vechten. Tot slot nog een bedankje voor Jan ! Het doet altijd deugd een aantal keer per ronde aanmoedigingen toegeschreeuwd te krijgen. Het heeft er mee voor gezorgd dat ik alles ben blijven geven ondanks de gemiste start en de slappe benen.
Het begon redelijk goed, had een mooie startplaats. Uiteindelijk stonden ook E en N redelijk dichtbij op een fietslengte achter mij. Na de start de gas open, Na enkele honderden meters zag ik N's rug opdoemen voor mij, hoe doet hij het toch, alweer een blitsstart voor hem dus. maar soit, toen besloten om hem niet te ver te laten rijden. De golfbrekers waren ondertussen al genomen. Zeebrugge was daar in een wip. Daar kwam een splitsing in het peleton, N en ikzelf besloten de kleinere groep te volgen langs het water. bij het plateau aangekomen waren de eersten die de andere keuze hadden genomen al reeds gepasseerd, maar met een lang gerekt peleton derachter, ons peletonnetje was meer een bolletje, dus wij waarschijnlijk een minder lastige maar tragere weg genomen (ik ben nu nog niet zeker wat eigenlijk de beste keuze was) in de paadjes enkele plaatsen verloren, maar N bleef in de buurt. eerste passage na de pier riep J (die speciaal langskwam om ons vocaal te steunen, en notabene bleef tot het einde). een half rondje verder afscheid nemen van N, die op het strand ronddraaide met nog een aantal renners, ikzelf bleef achteraan hangen, we waren aan de splitsing gekomen. terug naar plateau, de zandstrook ging al iets trager. daar kwam ik een oud klasgenoot tegen waarmee ik dan een volledige ronde samen bleef tot opnieuw de plateau van zeebrugge. Na de twee rondes begon ik beetje leeg te lopen, ikzelf dan, niet de banden van men fiets. maar toen was ik nog overtuigd dat het maar één ronde meer was. later bleek dat we nog een 4de keer naar zeebrugge moesten! Na een tijdje ging het weer iets vlotter, en ik had ook de indruk dat het bij alle anderen wat lastiger werd. dus vooral in ronde drie plaartsen verloren, toen ging het weer. verder vooral op eigen kracht en alleen naar de meet. trefwoorden voor vandaag : LANG, ZWAAR
nog geen idee van de uitslag. ik denk iets van 180ste plaats, ik hoop binnen de eerste 150
Wou me vanavond nog inschrijven voor korte afstand en blijkbaar zijn de inschrijvingen afgelopen. Zie de namen van Evert en Jan ook niet in de lijst staan. Zijn jullie ingeschreven ?
" Pracy zwraca baczną uwagę na ten problem, jest to także
czołowe zadanie Urzędu Informacyjno-Dochodzeniowego ds. Społecznych
(SIOD). Jak zaznaczył minister Donner, ważne jest, aby również
potencjalne ofiary i instytucje udzielające pomocy były świadome faktu,
że w Holandii zdarzają się przypadki wykorzystywania. Ofiary, nierzadko
zmuszone do przyjazdu do Holandii, nie znają swoich praw i nie są w
stanie ocenić, czy jest mowa o wykorzystywaniu. " Bovenstaande sms stuurde ik na afloop van de koers in Bredene naar kameel Evert, die zich op dat moment in Polen bevond. " Ik ben bang dat ik je niet helemaal volg" stuurde hij alras terug. Had ik het niet gedacht, een week in Polen en nog geen pools spreken, tis triestig. Niettemin breng ik alsnog een neerlanstaalige versie van de feiten zodat ook hij weet wat er zich allemaal afspeelde, die middag op en rond het Bredense strand. Ik had me alweer strategisch opgesteld ter hoogte van de halve maan, en algauw boden zich de eerste fietsers aan. ( let op het rijm ! ) Mooi gepositioneerd zag ik aldus een eerste kameel voorbijzoeven, Nick, die blijkbaar voldoende hersteld was van zijn rugproblemen om hier vandaag te kunnen meedoen met de grote kanonnen. En dat was het bewijs dat we Nick enkel moeten vrezen voor zijn blitzstart, immers op dat moment hadden ze praktisch een vollege ronde achter de kiezen. Toen kwam het, binnen de minuut zag ik Iron Pete gezwind de dijk afdalen, zich een weg door de reeds gevormde zandsporen klievend. Voorwaar dit zag er wel erg goed uit voor hem. Ik moedigde hem fel aan en speurde de horizon af naar Jan, maar helaas. Ik had besloten om me vervolgens te gaan opstellen ergens in de duinen tussen de 3 en de 4, en net toen ik richting mijn auto liep zag ik Nick warempel al terug ! Hoe kon dat nu? Hij bevond zich tussen de aalerlaatste renners? ! Had ik mij dan zo vergist, en was het Jan die ik vooraan in het peloton gezien had? Had Nick pech gehad en na de start een kwartier verloren met het opleggen van een nieuwe band? Z'n gelaat vertoonde immers sporen van een fikse inspanning ?! Toen brak mijn klomp, hij zat natuurlijk in de korte race, maar jandorie, dan zat hij wel erg goed, er waren er zeker nog geen tien die reeds voor de tweede keer daar langskwamen. Zat er een historische top tien notering aan te komen voor een kameel? Jazeker bleek achteraf, sterker nog, een top vijf plaats werd op een haar gemist ! Wat een prestatie, in de mate van het mogelijke buig ik dan ook diep voor deze Grote Meneer, en feleciteer hem dan ook met bergen ontzag en respect. Super ! Op naar de duinen dan, waar mij zo mogelijk een nog groter wonder stond te wachten. De koers was intussen helemaal losgebroken, en tussen de verschillende groepen onderling zater grote gaten. ( vreemd gezien de omstandigheden, weinig wind ed. ) Intussen had ik een heel mooi plaatsje gevonden in de woeste Bredense duinen, onderaan een scherpe bocht, vlak tussen een steile afdaling en dito beklimming. En ja hoor, daar was hij dan, met doodsverachting op het gezicht, niets of niemand ontziend kwam hij eraan gestoven, lokale held Peter D. Maar daarmee is niet alles gezegd, in zijn kielzog volgden maar liefst 30 coureurs, gebeten in zijn wiel. Jawel beste lezers op deze uiterst technische passage had hij het voortouw genomen, sterker nog, hij reed ze allemaal aan flarden. Ongezien. Erewoord, ik heb er weinigen zo vlot die passage zien nemen. Dit werd een fantastische kamelendag, zoveel was duidelijk. Ondanks mijn euforie en verbijstering gaf ik hem nog de tip mee dat hij aan de halve maan zoveel mogelijk rechts moest houden, ik had tijdens de vorige passage gezien dat diegenen die rechts reden absoluut in het voordeel waren en relatief makkelijk op de fiets konden blijven. Als enigen. Volgende passage was op het strand van post 3. Alras diende hij zich opnieuw aan, ik had hem min of meer rond positie 160 geteld. Ik zag echter dat hij achteraan de groep bengelde, en telkenmale opnieuw de grootste moeite had om even vlot over de golfbrekers te gaan dan zijn kompanen. Toch jammer, want daar heeft hij nog heel wat marge. Maar belangrijker, hij zag er nog steeds fris ende monter uit. Terug naar de halve maan dan maar, waar Berckmans en Vermeulen ook een mooie strijd uitvochten, ik herkende de elegante tred van de enige kameel die nog in koers was al vlug. Daar was hij, op een 50tal meter van een klein peloton, met een man of 4 in zijn wiel. Rechts houden, schreeuwde ik mezelf schor, en het deed me deugd te zien dat hij vertrouwde op mijn oordeel, als enige nam hij dit traject en hij schudde zijn metgezellen meteen af, hij sloot ei zo na aan bij het peloton voor hem. Jammer genoeg lukte dat net niet. Maar de finale was nu in volle gang en ze schudden duchtig aan de boom in de groep voor hem, en Pete bleef hangen. Op de eerste golfbreker had hij 6 seconden op z'n achtervolgers. 5 tellen telde ik op de tweede golfbreker. 8 tellen op de derde. Hij blijft ervoor gaan, dacht ik nog bij mezelf, en dat deed hij ook, maar achter hem staken ze een tandje bij en ik zag ze naderen tot op 2 seconden op de vierde brise lame, zoals de fransen weleens plachten te zeggen, verder reikte mijn oog niet, en knarsetandend omdat ik niet kon meestampen met Pete tuurde ik in de verte, hopend op een een kanjer van een eindschot van onze held. Uiteindelijk werd hij zeer knap 140e, en het moet gezegd, ik was en ben erg trots op hem !
Prijs u gelukkig dat u er van den beginne bij was. Ik, president fondateur, voorspel echter een nieuwe boost in ons leden bestand. Na de 'leden boom' van een 2 tal jaar geleden komt er dus een nieuwe, nog nooit geziene toename van leden. Dit voorspel ik niet zomaar. Gisterenavond vernam ik dat K zeer graag een prijs zou winnen, aanvankelijk beweerde zij bij hoog en laag dat ze vorig jaar de wielerprono had gewonnen en ze hier dus nog een trofee verwachtte. Hoewel K inderdaad zeer goed had gepresteerd naar het einde toe beseften sommige aanwezigen, waaronder ondergetekende, dat dit hoegenaamd niet het geval was. Na een poosje tevergeefs aandringen besefte K dat dit alles nog te fris in ons geheugen zat om zo'n flagrante verdraaiing van de werkelijkheid toe te laten. Toen ging kelly een andere koers varen om haar trofee te bekomen, zo beweerde ze plechtig dit jaar de trofee van beste supporter binnen te halen. In eerste instantie dacht ik bij mezelf dat dit zeer moeilijk zou worden omdat ze toch zeer geduchte weerstand zou ondervinden van Ru. Totdat (en nu komt het) ze haar plannen uit de doeken deed. K is van plan op strategische plaatsen van het parcours te 'flashen', vrijwilligers mochten haar zelf bijstaan, zo nodigde ze bv ook al T uit. Indien ze dit snode plannetje zal uitvoeren wordt het inderdaad nog moeilijk voor Ru om die trofee binnen te halen. (hoewel het voor hem toch nog interressant kan worden om het mooiste supporter plaatje te schieten)
Vandaar mijn voorspelling dat ons leden aantal zal uitbreiden.
Lieve bloggers, ik kijk uit naar volgende week !!!
Dit soort initiatieven kan ik enkel bejubelen, ik roep dan ook op om K te vervoegen tijdens haar mooie plan
uw president fondateur
PS : ik moet er nog bij vermelden dat ik gisterenavond toen ik dit nieuws vernam in een lichtjes beschonken toestand was en K enkele meters van me verwijderd zat, de details heb ik dus niet allen ten volle gehoord, maar de globale boodschap verstond ik goed genoeg en heb ik dus hierboven beschreven
Ik vernam dat de duo race op 21 maart zou doorgaan. Eens gaan loeren op de site van de twins en dit blijkt te kloppen. Is er geen andere datum verschenen op de blog (april ?)
Mijn pronoploeg voorjaar zit erin. Mijn Joker "Vanvooren" dan toch maar niet weerhouden. Hij was nochtans goedkoop.
In eerste instantie had ik men twijfels over de organisatie van de startboxen. uiteindelijk geen last van gehad. ik kon redelijk snel aansluiting maken in het eerste peleton die volgens mij de eerste 2-3 golfbrekers niet eens zo heel snel reed. maar vanaf dan had ik problemen men positie te behouden, elke golfbreker verloor ik wel een 20tal plaatsen, eindelijk voorbij post 6 kon ik wel nog beetje terug goed maken. aan de vosseslag naar boven en het paadje kon ik goed volgen. maar in de zandstrook van post drie vielen voor mij 2 renners (waarvan waremple één bekende, onder jullie bekend als grinta, hij was in de duinenpaadje terug over mij gekomen, sterk !!! mooie progressie !!). in normale omstandigheden zou ik dit wel hebben kunnen ontwijken, maar door het superzware zand kon ik dus niet meer ontwijken en viel dus ook, zonder veel erg terug op de fiets (Steven had minder geluk, wedstrijd moeten staken wegens versnellings problemen, jammer). Voorbij de supporters, terug richting vosselslag zonder veel noemenswaardigheden, behalve dat het razend hard ging en dat ik opnieuw elke golfbrekers enkele meters verloor die me moeite kostten ze terug te winnen. aan de vosselsag iets verder gereden dan de rest van het peletonnetje (een man of 20) en dan een haakse bocht naar de duinenpassage (dit manoeuvre dit jaar al ettelijke malen met succes uitgeoerd) ik kwam tot men eigen verbazing afgescheiden boven. op de brug nog altijd los, ongeveer aan post 4 waren een aantal van men compagnons er terug, maar ze bleven braaf in het wiel. Zo kon ik dus het stuk van vosseslag terug naar post 3 alleen of op kop rijden, waar ik normaal gezien het lastig zou hebben gehad in iemands wiel. Versta me niet verkeerd, twas zo ook lastig hoor. in de strand passage kon ik opnieuw afstand nemen, en dit behouden tot halfweg het dijkgedeelte (misschien hier krachten verspeeld ? maar denk niet zo veel). Opnieuw zeer lastige zandstrook, niet kunnen blijven rijden in zandstrook halve maan. opnieuw lastig na elke kl**te golfbreker (men zou denken, een local zou dit toch moeten kunnen, toch niet). manouvre aan vosseslag lukte , maar minder goed dan vorige ronde, van positie 15 (of laatste) naar positie 3 van peletonnetje, enkele plaatsen verloren in de duinen. waar ik ook merkte dat men voorwiel los zat, hendel verschoven. in de zandstrook van post drie eventjes vast gezet en zodoende een groepje laten rijden, maar liever dit dan men wiel kwijt op een golfbreker. verder geen noemenswaardige feiten. en gefinisched op 140ste plaats.
Verdorie, wat een dagje ! Mijn ogen zijn toch wel n aantal keer uit hun kassen gevallen... Superprestaties van beide kamelen. Later meer. Nog dit : als leider in het klassement beste kamelenfotograaf liet ik vandaag een erg grote steek vallen. Mn verpleegster was hier pas rond kwart na elf, als ze klaar was heb ik me asap naar het strand begeven...waar ik vaststelde dat ik mijn fototoestel vergeten was...sorry boys !
mijn voorbereiding is iets of wat verstoord. morgen (donderdag) vertrek ik naar duitsland, zo'n 800km rijden. zaterdagmorgen terug 800km maar was al bang dat ik zondag niet ging terug zijn.
first things first, Evert heeft natuurlijk gelijk. Het belangrijkste feit deze week was natuurlijk het overschrijden van de mythische kaap van 10.000 hits. Daarvoor wil ik dus alle kamelen feliciteren met hun 2000 blikken die elkeen op deze blog wierp ! Op naar de 100.000 ! Los daarvan ook dank voor de verjaardagswensen die een blijk van warmte bleken in deze korte maar kille en koude dagen ( K 4 ). Al kan ik dit bericht, opnieuw geheel buiten mijn wil om, toch niet louter positief houden. Want samen met heel wat winterkwaaltjes is ook de scandalititis terug in het land. Woensdag was het dus mijn verjaardag. Het eerste bericht kwam van Evert zelve. Zeer sympathiek uiteraard zeker gezien onze vetes die we in het verleden beslecht hebben. ( remember de duik in de beek bij de Zeemeeuw historie, en het omkoopschandaal ). Om kwart na 8 belde hij me dan ook nog op, om me te gelukwensen en nog vele jaren te gunnen. Rond 9 u opnieuw telefoon, of ik even door mijn raam kon piepen. Evert, op de fiets, met een tros ballonnen achteraan gebonden op de bagagedrager, non stop en op behoorlijk volume het mantra ' Leve Rutger' aan het herhalen. Rond elf u ging ik de post halen. Een zeer grote kaart van ... Evert vol met gedichtjes, anekdotes uit het verleden, knipoogjes, beste wensen maar ook een klein zinnetje onderaan de kaart dat me toch wel uit het lood sloeg. Beste vrienden jawel, het woord opportunisme krijgt alweer een nieuwe dimensie. Hier de integrale versie van de zin in kwestie. 'Beste Rutger, lieve kamelenvriend, ik kan toch ook op jouw stem rekenen hé?'
Het wordt toch dringend tijd dat we paal en perk stellen aan zijn schaamteloos ronselen. Ik eis dit als bestuurslid van het eerste uur dat dit punt meegenomen wordt op de agenda van de eerstkomende algemene vergadering.
Iets anders. Ik lees dat ik ook in aanmerking zou komen voor de trofee. Hiermee ga ik helemaal niet akkoord. Daarvoor dient de trofee niet. Hiermee is alles gezegd. Ook de trofee van beste supporter zegt mij niets of toch bitter weinig. Dit jaar heb ik mijn zinnen gezet op de andere trofee die officieel deel uitmaakt van ons milieu, de prijs die door de president-fondateur zelve in het leven geroepen werd. Die van beste fotograaf. En jullie kennen me, ik doe niet snel grote uitspraken, en ik hou ook hout vast maar voorwaar, het begint er toch goed uit te zien voor me. In Bredene hoop ik mijn voorsprong op de rest dan ook verder uit te bouwen. Het leven als enige kandidaat kan toch simpel zijn. Overigens ben ook ik blij te lezen dat het met Nick de goeie kant opgaat. Hopelijk zie ik hem met het mes tussen de tanden meestrijden in Bredene. En om de cynici te snel af te zijn : dat dat mijn kansen op de fotograafkamelentrofee ( hallo Van Dale ) aanzienlijk verhoogt heeft hier niets mee te maken. Ik ben formeel !
Binnenkort volgt een nieuw gezondheidsbulletin, maar veel goeds hoeven jullie niet meteen te verwachten helaas. Ik maak me stilaan op voor de trofee ' beste kamelencomeback na een stop van minstens 3 jaar.'
Gisteren tijdens een MTB ritje in bredene, verloor ik op een richel het evenwicht, wilde men voet zetten, deze zweefde echter in het ijle. Het gevolg was dat ik in de afgrond rolde en 2 a 3 meter lager in de doornstruiken tot stilstand kwam.
Voor sommigen onder jullie klinkt dit waarschijnlijk zeer ongeloofwaardig. voor anderen die mij daar in een recent verleden al gevolgd zijn iets minder.
Dit alles zonder veel erg. Enkel een licht gevoel van stijfheid in rechter schouder en nek.
Nog twee weken scheiden ons van de volgende manche van het criterium. Nog een weekje hard trainen en een weekje uitrusten? Hoe voelen de kandidaat kamelen zich? Wie heeft zich de hardste getoond en goed doorgetraind in deze toch wel zware omstandigheden? Ik ben benieuwd !
Mijn team staat voorlopig op punt. 8 punten restbudget. Enkele speerpunten en een tweetal halve jokers en één geheim wapen....
