Prijs u gelukkig dat u er van den beginne bij was. Ik, president fondateur, voorspel echter een nieuwe boost in ons leden bestand. Na de 'leden boom' van een 2 tal jaar geleden komt er dus een nieuwe, nog nooit geziene toename van leden. Dit voorspel ik niet zomaar. Gisterenavond vernam ik dat K zeer graag een prijs zou winnen, aanvankelijk beweerde zij bij hoog en laag dat ze vorig jaar de wielerprono had gewonnen en ze hier dus nog een trofee verwachtte. Hoewel K inderdaad zeer goed had gepresteerd naar het einde toe beseften sommige aanwezigen, waaronder ondergetekende, dat dit hoegenaamd niet het geval was. Na een poosje tevergeefs aandringen besefte K dat dit alles nog te fris in ons geheugen zat om zo'n flagrante verdraaiing van de werkelijkheid toe te laten. Toen ging kelly een andere koers varen om haar trofee te bekomen, zo beweerde ze plechtig dit jaar de trofee van beste supporter binnen te halen. In eerste instantie dacht ik bij mezelf dat dit zeer moeilijk zou worden omdat ze toch zeer geduchte weerstand zou ondervinden van Ru. Totdat (en nu komt het) ze haar plannen uit de doeken deed. K is van plan op strategische plaatsen van het parcours te 'flashen', vrijwilligers mochten haar zelf bijstaan, zo nodigde ze bv ook al T uit. Indien ze dit snode plannetje zal uitvoeren wordt het inderdaad nog moeilijk voor Ru om die trofee binnen te halen. (hoewel het voor hem toch nog interressant kan worden om het mooiste supporter plaatje te schieten)
Vandaar mijn voorspelling dat ons leden aantal zal uitbreiden.
Lieve bloggers, ik kijk uit naar volgende week !!!
Dit soort initiatieven kan ik enkel bejubelen, ik roep dan ook op om K te vervoegen tijdens haar mooie plan
uw president fondateur
PS : ik moet er nog bij vermelden dat ik gisterenavond toen ik dit nieuws vernam in een lichtjes beschonken toestand was en K enkele meters van me verwijderd zat, de details heb ik dus niet allen ten volle gehoord, maar de globale boodschap verstond ik goed genoeg en heb ik dus hierboven beschreven
Ik vernam dat de duo race op 21 maart zou doorgaan. Eens gaan loeren op de site van de twins en dit blijkt te kloppen. Is er geen andere datum verschenen op de blog (april ?)
Mijn pronoploeg voorjaar zit erin. Mijn Joker "Vanvooren" dan toch maar niet weerhouden. Hij was nochtans goedkoop.
In eerste instantie had ik men twijfels over de organisatie van de startboxen. uiteindelijk geen last van gehad. ik kon redelijk snel aansluiting maken in het eerste peleton die volgens mij de eerste 2-3 golfbrekers niet eens zo heel snel reed. maar vanaf dan had ik problemen men positie te behouden, elke golfbreker verloor ik wel een 20tal plaatsen, eindelijk voorbij post 6 kon ik wel nog beetje terug goed maken. aan de vosseslag naar boven en het paadje kon ik goed volgen. maar in de zandstrook van post drie vielen voor mij 2 renners (waarvan waremple één bekende, onder jullie bekend als grinta, hij was in de duinenpaadje terug over mij gekomen, sterk !!! mooie progressie !!). in normale omstandigheden zou ik dit wel hebben kunnen ontwijken, maar door het superzware zand kon ik dus niet meer ontwijken en viel dus ook, zonder veel erg terug op de fiets (Steven had minder geluk, wedstrijd moeten staken wegens versnellings problemen, jammer). Voorbij de supporters, terug richting vosselslag zonder veel noemenswaardigheden, behalve dat het razend hard ging en dat ik opnieuw elke golfbrekers enkele meters verloor die me moeite kostten ze terug te winnen. aan de vosselsag iets verder gereden dan de rest van het peletonnetje (een man of 20) en dan een haakse bocht naar de duinenpassage (dit manoeuvre dit jaar al ettelijke malen met succes uitgeoerd) ik kwam tot men eigen verbazing afgescheiden boven. op de brug nog altijd los, ongeveer aan post 4 waren een aantal van men compagnons er terug, maar ze bleven braaf in het wiel. Zo kon ik dus het stuk van vosseslag terug naar post 3 alleen of op kop rijden, waar ik normaal gezien het lastig zou hebben gehad in iemands wiel. Versta me niet verkeerd, twas zo ook lastig hoor. in de strand passage kon ik opnieuw afstand nemen, en dit behouden tot halfweg het dijkgedeelte (misschien hier krachten verspeeld ? maar denk niet zo veel). Opnieuw zeer lastige zandstrook, niet kunnen blijven rijden in zandstrook halve maan. opnieuw lastig na elke kl**te golfbreker (men zou denken, een local zou dit toch moeten kunnen, toch niet). manouvre aan vosseslag lukte , maar minder goed dan vorige ronde, van positie 15 (of laatste) naar positie 3 van peletonnetje, enkele plaatsen verloren in de duinen. waar ik ook merkte dat men voorwiel los zat, hendel verschoven. in de zandstrook van post drie eventjes vast gezet en zodoende een groepje laten rijden, maar liever dit dan men wiel kwijt op een golfbreker. verder geen noemenswaardige feiten. en gefinisched op 140ste plaats.
Verdorie, wat een dagje ! Mijn ogen zijn toch wel n aantal keer uit hun kassen gevallen... Superprestaties van beide kamelen. Later meer. Nog dit : als leider in het klassement beste kamelenfotograaf liet ik vandaag een erg grote steek vallen. Mn verpleegster was hier pas rond kwart na elf, als ze klaar was heb ik me asap naar het strand begeven...waar ik vaststelde dat ik mijn fototoestel vergeten was...sorry boys !
mijn voorbereiding is iets of wat verstoord. morgen (donderdag) vertrek ik naar duitsland, zo'n 800km rijden. zaterdagmorgen terug 800km maar was al bang dat ik zondag niet ging terug zijn.
first things first, Evert heeft natuurlijk gelijk. Het belangrijkste feit deze week was natuurlijk het overschrijden van de mythische kaap van 10.000 hits. Daarvoor wil ik dus alle kamelen feliciteren met hun 2000 blikken die elkeen op deze blog wierp ! Op naar de 100.000 ! Los daarvan ook dank voor de verjaardagswensen die een blijk van warmte bleken in deze korte maar kille en koude dagen ( K 4 ). Al kan ik dit bericht, opnieuw geheel buiten mijn wil om, toch niet louter positief houden. Want samen met heel wat winterkwaaltjes is ook de scandalititis terug in het land. Woensdag was het dus mijn verjaardag. Het eerste bericht kwam van Evert zelve. Zeer sympathiek uiteraard zeker gezien onze vetes die we in het verleden beslecht hebben. ( remember de duik in de beek bij de Zeemeeuw historie, en het omkoopschandaal ). Om kwart na 8 belde hij me dan ook nog op, om me te gelukwensen en nog vele jaren te gunnen. Rond 9 u opnieuw telefoon, of ik even door mijn raam kon piepen. Evert, op de fiets, met een tros ballonnen achteraan gebonden op de bagagedrager, non stop en op behoorlijk volume het mantra ' Leve Rutger' aan het herhalen. Rond elf u ging ik de post halen. Een zeer grote kaart van ... Evert vol met gedichtjes, anekdotes uit het verleden, knipoogjes, beste wensen maar ook een klein zinnetje onderaan de kaart dat me toch wel uit het lood sloeg. Beste vrienden jawel, het woord opportunisme krijgt alweer een nieuwe dimensie. Hier de integrale versie van de zin in kwestie. 'Beste Rutger, lieve kamelenvriend, ik kan toch ook op jouw stem rekenen hé?'
Het wordt toch dringend tijd dat we paal en perk stellen aan zijn schaamteloos ronselen. Ik eis dit als bestuurslid van het eerste uur dat dit punt meegenomen wordt op de agenda van de eerstkomende algemene vergadering.
Iets anders. Ik lees dat ik ook in aanmerking zou komen voor de trofee. Hiermee ga ik helemaal niet akkoord. Daarvoor dient de trofee niet. Hiermee is alles gezegd. Ook de trofee van beste supporter zegt mij niets of toch bitter weinig. Dit jaar heb ik mijn zinnen gezet op de andere trofee die officieel deel uitmaakt van ons milieu, de prijs die door de president-fondateur zelve in het leven geroepen werd. Die van beste fotograaf. En jullie kennen me, ik doe niet snel grote uitspraken, en ik hou ook hout vast maar voorwaar, het begint er toch goed uit te zien voor me. In Bredene hoop ik mijn voorsprong op de rest dan ook verder uit te bouwen. Het leven als enige kandidaat kan toch simpel zijn. Overigens ben ook ik blij te lezen dat het met Nick de goeie kant opgaat. Hopelijk zie ik hem met het mes tussen de tanden meestrijden in Bredene. En om de cynici te snel af te zijn : dat dat mijn kansen op de fotograafkamelentrofee ( hallo Van Dale ) aanzienlijk verhoogt heeft hier niets mee te maken. Ik ben formeel !
Binnenkort volgt een nieuw gezondheidsbulletin, maar veel goeds hoeven jullie niet meteen te verwachten helaas. Ik maak me stilaan op voor de trofee ' beste kamelencomeback na een stop van minstens 3 jaar.'
Gisteren tijdens een MTB ritje in bredene, verloor ik op een richel het evenwicht, wilde men voet zetten, deze zweefde echter in het ijle. Het gevolg was dat ik in de afgrond rolde en 2 a 3 meter lager in de doornstruiken tot stilstand kwam.
Voor sommigen onder jullie klinkt dit waarschijnlijk zeer ongeloofwaardig. voor anderen die mij daar in een recent verleden al gevolgd zijn iets minder.
Dit alles zonder veel erg. Enkel een licht gevoel van stijfheid in rechter schouder en nek.
Nog twee weken scheiden ons van de volgende manche van het criterium. Nog een weekje hard trainen en een weekje uitrusten? Hoe voelen de kandidaat kamelen zich? Wie heeft zich de hardste getoond en goed doorgetraind in deze toch wel zware omstandigheden? Ik ben benieuwd !
In tegenstelling tot Tom Boonen en enkele andere
Quick-Step-ploegmaats is Stijn Devolder niet vervroegd op stage
vertrokken naar Spanje. "Van het koude weer word je een beer", vindt de
tweevoudige winnaar van de Ronde van Vlaanderen.
Tom
Boonen en co zijn al vertrokken richting Spanje, Stijn Devolder sluit
pas maandag aan in Calpe. "Ik ben dit jaar nog genoeg weg van huis",
vertelt Devolder in Het Nieuwsblad.
Belga
"Ik heb vandaag probleemloos vijf uur kunnen trainen, goed voor 160 kilometer. Moederziel alleen, maar dat deert me niet."
"Ik zie het nut van een vlucht naar Spanje nu nog niet in. Je gaat van
een temperatuur van nul tot min één niet dood. Het hardt je karakter,
al zijn dichtgesneeuwde wegen voor mij de grens."
Hoe wapent Stijn Devolder zich tegen de vrieskou tijdens zijn lange
trainingen? "Ik trek een thermisch onderlijfje aan, een koerstrui met
lange mouwen en een thermovest", geeft hij wat kledingtips.
"Ik fiets met gewone kousen en overschoentjes. Ik heb nog geen koude
voeten gehad. Ik doe het ook met de gewone handschoenen die ik van de
ploeg kreeg. Voorts heb ik twee thermosflessen mee met warme thee en
suiker of honing."
"Vorig jaar kwam ik in de winter eens ten val op een fietspad met ijs.
Daarom zoek ik de grote wegen op. Ik rij ook met mijn crossfiets met
iets dikkere banden", besluit Devolder.
Ook in de manche in Bredene zal de uittredende kameel van het noorden de kleuren van zijn team niet verdedigen. Meer nog ik zal zelfs niet bij machte zijn om te komen supporteren.
Ik zit namelijk op dat moment namelijk nog in de vlieger op de terugweg van Polen. Na mijn gemiste seizoensstart is deze forfait wel een beetje zuur. Ik had echt gerekend op Bredene als opstap naar de laatste 2 wedstrijden van het jaar (want ook tijdens de duorace ben ik weg). Het is toch altijd een motivatie om de trainingsarbeid op te drijven als er in het kort een wedstrijd voor de deur staat. Tja, we drogen onze tranen, troosten de ontgoochelde supporters en kijken dan maar vooruit naar Blankenberge.
heb van alle videomateriaal vlug een compilatie gemaakt en wat muziek toegevoegd, dus niet vergeten je boxen aan te zetten. Bij de 2e maal herbekijken zou de kwaliteit veel beter moeten zijn... dus best 2maal bekijken....
Jacques Anquetil - vijfvoudig winnaar van de Tour de France - nam in
iedere beklimming zijn bidon uit de bidonhouder van zijn fiets en
stopte hem in de achterzak van zijn koerstrui.
In het boek De Renner schrijft Tim Krabbé hierover: bij klimmen
komt het er op aan dat de fiets zo licht mogelijk is. Een goede manier
om hem lichter te maken is: de bidon uit de houder te verwijderen. En
dus verplaatste Anquetil bij beklimmingen zijn bidon naar zijn
achterzak.
Fotos. Enkele bemerkingen. Ik ben niet echt tevreden van de beeldjes, mijn batterijen waren bijna helemaal leeg, en dan maakt ie veel minder scherpe fotos. Sorry boys ! Nu over de fotos, ik zie dat Jan nog heel wat winst kan maken op aerodynamisch vlak. De rookie vergat domwag zijn colsonbandjes af te snijden. Een beginnersfout, maar het mag toch geen twee ker gebeuren. De grinta van pete stijgt met de kilometer, vergelijk eens zijn blik aan post drie de eerste maal en de tweede maal. Dag en nacht verschil toch ?! Op de laatste foto zien we duidelijk waar Pete zijn top 140 notering verspeelt. Had hij kunnen aansluiten bij die groep had hij n pak meer punten. Soit.
Ja dat komt ervan natuurlijk, mat al die kamelen langs de kant lees je op de blog meer analyses dan verslagen van op het slagveld zelf. Hier komt dus de mijne. En een slagveld was het inderdaad. Maar daar komen we nog op terug. Rond de klok van tweeen tekende ik present ter hoogte van post 3. In de verte zag ik reeds heel wat bedrijvigheid zich afspelen. Kelly, Nick en mijn compagnon voor de rest van de namiddag Evert kwamen me vergezellen. Als echte pinguins gingen we dicht bij elkaar staan, de wind blaasde erg hard en het was koud, we konden elkaars warmte dan ook goed gebruiken. Wat ging dit een lastige race worden. Hier gingen de mannen zich van de jongens onderscheiden. Na een korte schets van de laatste beachtraining van onze debutant vandaag door Evert moet toch gezegd worden dat niet iedereen evenveel vertrouwen had in een goeie afloop voor hem. Wel waren we het erover eens dat het weleens Pete zijn dag kon worden. Zwaar parcours, wind en kou, echt iets voor de beer der kamelen. En na enkele minuten palaveren was het dan zover, de renners waren op gang geschoten en kwamen snoeihard onze richting uit, 1 man alleen op kop. Helaas was het geen kameel maar wel een superindrukwekkende Kevin Van Hoovels die de zandstrook bergop ( ! ) ei zo na naar boven fietste. Opvallend was dat de schifting reeds gemaakt was : een groep van een man of 50 had zich al ettelijke tientallen meter afgescheiden van de rest van het deelnemersveld. Deze coureurs maakten nu al geen kans meer op de dagzege. Extra jammer voor Nick toch wel, want met zijn kanonsstart waren Evert en ik het er roerend over eens : hij ging netjes gepositioneerd geweest zijn in deze groep. Zeer spijtig. Na een paar minuutjes begonnen we ons toch wat zorgen te maken, ondanks verwoede pogingen om Pete als een gek te laten starten kwam mooi geklasseerd in zicht. Maar hij was niet alleen, ook Jan Vandevelde had zich klaarblijkelijk laten verrassen want hij draaide ook heel ver in het pak op. Toch een beetje consternatie ! Achteraan dezelfde groep van Jan diende zich dan de eerste kameel in koers aan. Maar het zag er niet goed uit. Ik sluit me aan bij Evert. Er zat geen dash op Pete, geen verbetenheid, het leek alsof hij zich al had neergelegd bij een minder resultaat ten gevolge van een alweer iets mindere start. ( wat we toen evenwel nog niets wisten was dat het strand er enorm zwaar bijlag, waardoor het erg moeilijk was met die harde wind om op te schuiven, en hij al een mindere uitgangspositie had door de smalle strook die de loopstart bleek te zijn ). Luttele ogenblikken later was Jan daar, met een gezonde blos op de wangen, om er maar eens een understatement tegenaan te gooien. Het zag er erg goed uit, we schatten hem op dat moment toch bij de eerste twee derden van het ganse pak. Hopelijk kon hij dit vasthouden ! Daarna namen we afscheid van Kelly en Nick, en spoedden ons naar de auto. Langs het baantje paralel aan de kustbaan en de driftweg begaven we ons opnieuw in het strijdgewoel. Daar was Pete al, het zag er warempel al beter uit, het leek alsof hij al flink wat opgeschoven was. Jan volgede gezwind en knipoogde ons toe dat het allemaal nog goed ging. Eens de protagonisten uit het zicht repten we ons naar dè hindernis van de dag : de duin in De Haan. De eersten waren ons net voor, we zagen dat Marc erg goed bezig was en opeens kwam een wilde gek de duin opgestormd, als enige met een fiets in de nek. Jawel het was Pete, die op de duin een superstertke indruk gaf en minstens 8 man bijhaalde. Jan ging in lichte tred naar boven, hij volgde op 3 minuten, wat we hem na beraad dan ook toevertrouwden. Op het strand speelde zich intussen een ware demonstratie op. De fiere leider was nog steeds alleen, achter hem volgden ze al op een kleine minuut. Sterk, met deze wind. Pete kwam alweer langs, zag er goed uit, zat gebeiteld op de bike en goed midden in de groep, misschien wel net aan de verkeerde kant van de groep, al waren we al lang tevreden dat hij niet op kop lag te sleuren. Nooit te oud om te leren dus ! De drie minuten acterstand van Jan waren er intussen vijf geworden, maar nog kon hij het lachen niet laten, deze schavuit was allicht de enige van alle deelnemers die zelfs met beide handen het stuur losliet om ons te amuseren met zijn acrobatische kunsten. Het schijnt evenwel dat zijn medegezellen hem niet geloofden toen hij te kennen gaf stuk te zitten wanneer ze hem de kop opdrongen. Maar dat is van horen zeggen. Intussen trokken we opnieuw naar de duin voor de finale passage aldaar. Zowel JAn VDV en Pete waren enorm veel opgeschoven, al moet gezegd dat nu ook de gasten van de korte afstand uit koers waren. Maar Pete zag er zeer sterk uit, en hij snelde naar boven, ons net niet lossend ( wij zonder fiets hé ! ). Hij herhaalde zijn stunt van op training en wipte al zeer snel op de fiets bij het afdalen van de intussen legendarische berg ( wat hebben wij daar lijken op gezien ) maar helaas kon hij het spoor niet houden en moest hij terug lopen. Misschien een boude bewering, maar volgens mij kost deze kleine misstap hem minstens 35 plekken. Immers waren we er getuige van dat hij op die manier juist de aansluiting moest missen met een vrij omvangrijke groep voor hem. Ze waren slechts met 3, dus dat was vechten tegen de bierkaai, temeer op korte achterstand van hen een enorm peloton volgde. Jammer want de twee pelotons waartussen hij zweefde zouden niet meer samenkomen. De andere Jan, nog steeds breedlachend, maalde niet om de regen die intussen viel, en nam vlotjes de maat van de duin, en nestelde zich comfortabel in zijn groepje voor de laatste kilometers richting Nederland. Op het strand richting Oostende zagen we een ontkende Jan vdv, die zeker 30 man op sleeptouw had. Van Marc intussen helaas geen spoor meer. Jan L volgde nu op 11 minuten van Pete, die nu pas helemaal op stoom kwam. De grinta spatte ervan af, hij had nog een troef in handen, zoveel was duidelijk. Wij begaven ons tenslotte terug naar post drie waar Pete algauw in zicht was, zich nog steeds goed verschuilend in de groep - al zou dit niet lang meer duren. Daar waar al zijn medevluchters kozen om een schuine streep te trekken naar de strandtoegang koos Pete het ruime sop en fietste dapper verder tegen wind om zo de hoek te maken. Een geniale ingeving, ware het niet dat er wel erg veel wind stond. Toch leverde zijn taktische zet hem nog een tiental plaatsen winst op, minimum. Had er minder wind geweest, of wind in de rug was hij als eerste boven. Immers in dit geval ging zijn snelheid makkelijk 12 per uur hoger gelegen hebben dan die van zijn lopende kompanen, terwijl wij zagen dat de lopers niet zo gek veel trager gingen dat Pete, die als enige nog op de fiets zat. Toch chapeau om als kameel zijnde resoluut te kiezen voor een solo, en de kudde geen blik waardig te gunnen. Evert en ik schreeuwden hem naar boven, elkaar uit de ooghoeken veelbetekenend aan het aankijken bij zoveel bravoure van deze topatleet. Jan had helaas iets minder geluk, zijn groepje telde slechts een man of tien, hij had dus ook wat werk moeten verzetten. Het lopen ging net iets stroever, eventjes meenden we zelfs enkele wandelstappen te herkennen maar dat was buiten de waard gerekend. We trokken hem met gans ons aura naar boven, en zagen hem alles uit de kast halen en de laatste beetjes eruit persen om aalsuiting te maken met de dame die net voor hem ging. En hij slaagde wonderwel. Met de glimlach, zoals men dat dan zegt. Conclusie : Peter zeer sterke prestatie, echt tegelwaardig zonder meer en als hij tegen de volgende races toch net iets beter kan starten doet hij mee voor de top 100. En Jan, tja, what can we say, zeer mooi gedaan zonder ervaring en op zon loodzwaar parcours in dergelijke omstandigheden : petje af. Op naar de volgende zou ik zeggen. En daar hoop ik wat meer kamelen aan de start te zien !!!!
Zalige foto's als je het mij vraagt. Zowel van Jan als van Peter.
Mijn analyse van de wedstrijd.
Eerst Peter. Een superrace gereden. Indrukwekkend om te zien hoe hij volk opraapte. Als ik de wedstrijd terug voor de ogen haal en de tussentijden bekijk (jammer genoeg minder info dan in De Panne), dan merk ik dat er zelfs veel meer inzat. Als je het filmpje van Nick bekijkt dan zie je toch dat er al heel veel volk passeert voor Pete er aankomt.Weer geen superstart dus : een oud zeer. Ik vond hem bij de eerste doorkomst op Post 3 ook merkelijk minder agressief dan alle andere keren dat we hem gezien hebben.Ik kan me niet voorstellen dat Pete bij die eerste passage effectief trager was dan de volgende keren, maar het oogde echt zo. Wellicht komt dit vooral door het contrast met de renners rond hem (die in het begin nog vinniger waren en op het einde niet meer). Als ik de uitslag napluis, vermoed ik ook dat Peter niet super gefinisht is.Hij verliest plaatsen aan de finish ten opzichte van zijn doorkomst in de 2de ronde.Nochtans gaf hij bij de passages waar wij stonden niet de indruk uit te zakken. Ik vermoed (maar Peter zal dat wel beter weten) dat dit komt door zijn finish.Bij de laatste doortocht op Post 3 was de groep waarin Pete zat nog vrij omvangrijk.Een goede finish vergeleken met een middelmatige kan al vlug 15 plaatsen verschil maken.Het is toch een kunst om je vooraan in zon groep te kunnen plaatsen en het vraagt ook de nodige explosiviteit.En laat dit nu juist één van de weinige wapens zijn die ontbreken in het enorme repertoire van onze Pete. Sowieso een mooie uitslag en een hele pak punten.De tegel wenkt.
Dan Jan Jantani L.Ik moet eerlijk zijn dat ik me behoorlijke zorgen maakte over de beurt die deze kameel in zijn eerste race zou maken.Technisch veel sterker dan verwacht, kwam hij in de windstroken toch wel erg mager voor de dag op de generale repetitie.Mijn goede zorgen vóór de race (volgens Jantani zelf een erg doorzichtige poging tot het verwerven van populariteit in aanloop naar de verkiezingen tot kameel) waren dan ook meer een opwelling van vaderlijke bezorgdheid.Maar zoals zo vaak is een slechte generale, de voorbode voor een goede prestatie.Jan startte niet onverdienstelijk.Hij was nog tussen de mensen en had duidelijk nog de tijd om zijn vingers in de neus te steken.Als je het filmpje van Nick bekijkt, is het vreemd dat Jan in de einduitslag maar 38 renners achter zich houdt. Er komt echt nog een grote bende achter. Uiteraard zijn er bij de mindere goden ook veel die zich slechts aan de korte afstand wagen (en dus niet in het klassement voor de lange afstand voorkomen).Nazicht van de uitslag doet mij bovendien vermoeden dat een aantal mindere goden uit koers zijn genomen wegens te traag.Zo zie je een reeksje van 6 die samen (moeten ?) stoppen na ronde 2. Een puike prestatie van onze Rookie, ware het niet dat hij de ultieme vernedering moest ondergaan door met zijn kont in de lucht, zijn armen zwaaiend om hulp, een tak krabbend aan zijn neus, net op dat moment Grinta moest laten passeren.Een gebeuren die Grinta bij de finish volgende quote ontlokte Ha de kamelen, t schijnt da jullie met mij lachen op jullie forum . maar ik heb je net op het einde toch nog ingehaald.Het was echt een grappig zicht Ik zeg, daar !!! een kameel.Waarna Grinta zich merkelijk voldaan weer onder het volk mengde, nog nageroepen door Jan Met mij lachen ze ook op dat forum, met mij lachen ze ook (op deze manier Grinta duidelijk makend dat uitgelachen worden geen alleenrecht is van niet-kamelen, waar haalt hij het !). Benieuwd wat Jan in de volgende races nog in zijn mars heeft.Eens in de punten rijden wordt misschien moeilijk (of het zou in Bredene moeten zijn) want in Knokke en Blankenberge is de wedstrijd toch beter bezet.Toch laat een opmerkelijke quote Ik heb eigenlijk nergens afgezien, enkel nadat ik in de laatste ronde me heb laten verleiden tot enkele beurten op kop, raakte mijn batterij leeg. het beste vermoeden voor het vervolg van het seizoen.We kijken er naar uit.
