In de categorie "Stel een eenduidig reglement op en leef dit consequent na" gooit het kustcriterium weer eens hoge ogen. Iedereen herinnert zich nog de wat technische maar daarom niet minder hoogoplopende discussies op de blog toen de organisatoren na 2 wedstrijden de berekeningsmethode herbekeken. Het kostte mij toen een 100tal punten. Wie dacht dat de rekenwijze van het kustcriterium na deze wijziging definitief op punt stond, heeft het mis.
Bij nadere blik op het klassement blijk ik na blankenberge 16 punten bonus te hebben ontvangen.
De reden is vlug gevonden : Het is de schuld van de DAMES !
Het is blijkbaar niet zo sympathiek dat de eerste vrouw het moest doen met 500punten (maar liefst +/-2000 minder dan de mannelijke collega-leider). Om hier een mouw aan te passen werd de rekenmethode nog maar eens aangepast. En jawel, sinds kort heeft de eerste vrouw ook 2500punten. Wat is een geëmancipeerde wereld toch mooi ! ... zeker als dit resulteert in bonuspunten.
Doordat de punten nu pas worden toegekend nadat de vrouwen uit de uitslag zijn gefilterd, levert dit winst op voor iedere man die zich dit seizoen al liet vooraf gaan door een vrouw. En wat blijkt, Nickyboy is niet de gentleman waar iedereen hem voor houdt. Bijgevolg moet hij het (terecht!) stellen met (slechts) +11punten. Pete blijkt dit seizoen daarentegen een gentleman pur sang. Kwatongen fluisteren zelfs dat Pete gisteren zelf zijn banden zelf loste omdat hij op dat moment voor de eerste vrouw fietste en dit niet strookt met zijn overtuiging als "vrouwenvriend". Toch levert de hele vrouwenkwestie hem (uitgerekend de meest vrouw-ontziende kameel) geen bonuspunten op. Het leven is niet altijd eerlijk.
Vandaag opgestaan met loden benen, stijve rug, pijn in de keel en echt een geradbraakt gevoel!! Eindrusltaat van een dagje fietsen op het strand bij echt strontweer. Zelden zo koud gehad, zondagavond had ik nog koud. Een dikke merci voor Tina en Kelly om de koude wind te trotseren.
Een redelijk goede start, op het keerpunt in zeebrugge aan de eerste trechter wat moet wachten, eventjes voet aan de grond, maar toch nog kunnen aansluiten richting de trap. Bovenaan de trap net achter Jasper boven gekomen en vervolgens de single track op te gaan. Van het moment we in de duinen waren begonnen ze me voorbij te steken en kon ik niet meer volgen. Hier heb ik de kopgroep voor een top-75 plaats moeten laten gaan. Weet niet wat de reden was maar jammer dat ik niet kon volgen, misschien de bandenspanning ?? Of gewoon niet sterk genoeg...
Aangezien ik in de duinen niet kon volgen was ik meestal de groep kwijt om dan wat uit de wind te zitten op de pier en zo te kunnen aansluiten naar het staketsel. Heb dus gedurende de wedstrijd een 2-tal keer een groepje verloren.
Voor de rest status quo gereden. Toch één ding om te vermelden : Bij het naderen (tot 2x toe) van het keerpunt in Zeebrugge begon het strand lastig te worden. Als enige van het peloton (groep van 10 tot 30 man) naar de kop gereden en de laatste 300 à 400m het peloton aan frieten gereden. Als enige volledig kunnen doorfietsen en daarbij de rest op afstand gereden varierend van 100 tot 300m achterstand. Werkelijk een zalig gevoel, voelde me toen King of the beach!!! Gewoon niemand die kon volgen, niet te geloven... Zoals Evert, toch zeker voor dit traject, een goede bandenspanning gekozen.
Conclusie, als ik voor mezelf spreek : Ik denk dat we ons veel meer dienen te profileren. We moeten veel rapper en meer lef hebben om vooraan te rijden. We laten onszelf meeslepen in het peloton op een plaats waarvan we denken dat voor ons een verdiende positie is. Verkeerd!! Naar de kop gaan en u daar proberen te nestelen en geen kloten aan te trekken van de betere renners. We geraken eigenlijk te gemakkelijk achterop en bij de minste bottleneck hebben we het zitten en zijn we gedoemd om achterop te geraken. Je moet het fysisch wel nog aankunnen maar bij een start tegenwind heb je soms de mogelijkheid om vooruit te geraken, in tegenstelling bij een start met de wind in de rug. Toch een les die ik na gisteren en ook Vosseslag getrokken heb. Voor de rest middelmatig gefietst en bij momenten ook goed. Zou dus eigenlijk beter moeten, maar het effectief ook doen is een heel andere kwestie...
Proficiat voor beide kamelen 120 en 160 zijn zeer mooie plaatsen en ik vermoed dat ik zonder pech niet beter had gedaan. maar we zullen dat natuurlijk nooit weten é.
in verband met de volgende wedstrijd : geen zin meer. nog niet mijn band vervangen, dus ik weet nog niet de oorzaak: schelpje ? zelfde euvel als voorheen (loskomende supape)? maar dus geen zin meer in knokke.
misschien gewoon links laten liggen en zinnen op iets anders zetten en volgend jaar opnieuw voor het klassement gaan. hopelijk kunnen we dan alle 4 meedoen, zonder pech ! 2009-2010 wordt het jaar van de kameel !!!
De wedstrijd in Blankenberge is wat mij betreft vlug samengevat. Geen al te beste benen van in de start en dan afzien als de beesten om er toch nog het beste van te maken. Ik ben zonder twijfel het diepst moeten gaan van al de races die we dit jaar moeten rijden hebben.
Het klinkt misschien een beetje vreemd, nu Pete ongetwijfeld wat in de put zit met een 2de keer pech op rij, maar op een bepaald moment flitste het zelfs door mijn hoofd "Waarom is Pete nu plat gereden en ik niet ?". Zozeer zat ik op mijn tandvlees dat het me op dat moment de enige mogelijkheid toescheen om de wedstrijd te beëindigen zonder gezichtsverlies.
Door de felle tegenwind was onze slechte startpositie (helemaal achteraan) geen nadeel. Niemand wilde op kop rijden, dus het pak troepte samen. Ik zat goed voorin, kort achter Jasper en Nick, maar door een manoeuvre van het peleton (plots schoot het peleton in actie, alles kwam op een "lint" met de nodige zwenken naar links en rechts) verloor ik aansluiting. De hoofdjes werden kleiner en verdwenen uit beeld. Geen nood, direct daarna zag ik Pete passeren. Het peleton maakte weer en zwenk en Pete herinnerde zich de lessen wiskunde (de korste weg tussen 2 punten is de rechte) en sneed met krachtige tred in de wind een hoek af. Ik was niet in staat een antwoord te brengen op dit Huzarenstukje. Ook dit hoofdje werd kleiner en verdween uit beeld. Ik ben al leuker gestart. Door mijn slechte start, was ik verplicht alle mul zand stroken te lopen (wegens te veel volk in de weg van het ideale pad). Pas na de afdaling van de dijk voelde ik mijn motor aanslaan. Plots bleken de mensen die tegenwind allemaal te snel voor me reden, nu een stuk te traag. In mijn omgeving sprong iedereen af om een stuk zacht zand te kruisen maar dit obstakel kon ondergeschrevene op snelheid (al fietsend) nemen.
Net daar, zie ik een verwaaide ziel met verbijsterde blik...Pete. Lek ! Doodzonde. Ik roep hem nog iets toe en herstart mijn inhaalrace maar niet voor lang. De trap moet ik door het vele volk wandelend op en op de wegel kan ik het tempo van de anderen niet volgen. Ik beklaag me al dat ik zo weinig spanning op de banden heb staan. Terug op het strand blijft de situatie status quo. Ik fiets wat rapper dan de meeste maar neem de slechte golvenbrekers met de nodige omzittigheid. Tegen wind, me weggestoken in de groep. Aan Zeebrugge probeer ik de sprong te maken naar de groep voor me. Een fatale vergissing (doordat iedereen er loopt lijken de afstanden veel korter dan ze in werkelijkheid zijn) en overschatting van mijn huidige vormpeil. Ik moet maar een 20tal meter lopen, de rest werk ik al rijdende af. Het gaat hard. Slechts 1 iemand slaagt er ook in op de fiets te blijven en samen gaan we richting dijk. Door een fout manoeuvre van mijn metgezel moet ik er vroeger af dan gewild in de strook om op de dijk te komen. Door het plotse blokkeren van de spieren (en wellicht de overmoed in de strook richting plateau van Zeebrugge) schiet een kramp in mijn been...Lap, nog meer dan 2 volle rondes. Doordat ik tot aan de trap niet meer moet lopen, valt de kramp al bij al mee. De groep voor me is dada (dat was ze al lang maar nu pas besef ik dit ten volle), en op de wegel na de trap kan ik het tempo van mijn metgezel weer niet aan. Algauw blijkt dat dit niet enkel aan het tempo van die gast ligt maar vooral aan mezelf. Als ik terug op het strand komt, herken ik in mijn groep een aantal mensen die ik richting plateau had losgereden. Bij het keerpunt maak ik een foute stuurbeweging kom, naast de mat en moet lopen. Weer krampen en nu veel erger dan de eerste keer. Bovendien voel ik dat de batterijen beginnen opraken. Nochtans nog ver te gaan (bijna 2 nog ronden!). Vanaf dan is het aanklampen en afzien voor dood. Gelukkig (zelfs op een miniverzetje - binnenblad) het lopen vermijden door als enige alle zandstroken te blijven rijden. Richting plateau van Zeebrugge moet ik telkens maar een 20tal meter lopen (lees: wandelen), de rest kan ik fietsen. Misschien dan toch geen foute keuze : die lage bandenspanning. Het heeft me telkens wat recuperatie (waar iedereen buiten adem bovenkomt) en brengt me helemaal voorin de verbrokkelde groep (ondanks het wandelen). Maar een echt voordeel (in plaatsen) levert het me niet op. De verzamelde voorsprong ben ik bovenaan de trap telkens weer kwijt. Aan de finish ben ik volledig leeg. Ik heb zelfs wat last met mijn motoriek en met mijn evenwicht. Eerlijk gezegd vond ik het een mooi parcours maar ik heb er bitter weinig plezier aan beleefd. Nick heeft een mooie wedstrijd gereden. Blitzstart Nickyboy is back.
Tot slot nog iets over de pronostieken. Pete zat er duidelijk naast toen hij mij de hoofdvogel toedichtte (zo zie je dat ik niet altijd roet in de ogen strooi als ik een vormdipje aangeef). Volgens mij was Rutgers pronostiek juist geweest (al weet je natuurlijk nooit hoe de wedstrijd had gelopen als Pete zijn kansen had kunnen verdedigen want hij was duidelijk wel sterk - in dat geval had ik kunnen cashen bij de bookies).
Voila, na deze inspanning ga ik me weer in mijn zetel gaan ploffen. Een opmerking van Gianni flitst door mijn hoofd toen ik zei dat ik liever s middags rijd : "Maar neen, das toch tof zo, dan heb je nog iets aan je dag". ????? Bij deze.
ik zal het nodige doen maar ik vrees dat het moeilijk wordt om er tijdig te raken, in het weekend komt de verpleegster zelden voor 11h...dus als het daarna nog de moeite loont vertrek ik als een pijl uit een boog om jullie op de gevoelige plaat vast te leggen, echter niet zonder mijn keel schor te schreeuwen. Nick, bedankt voor de uitnodiging, de datum speelt voor mij en mijn kamelin geen enkele rol ! Veel succes morgen en op tijd in jullie kribbe vanavond ! Gogogo....
na een periode van stilzwijgen toch nog vlug iets posten. Ik heb een drukke periode op school achter de rug met korte nachtjes waardoor er weinig tijd overbleef om op de blog te publiceren.
Na DeHaan heb ik niet meer op het strand gereden en weinig op de fiets gezeten, namelijk 4x, in de vorm van 4 toertochten.
Tot mijn groot verdriet, was ik vorige week zaterdag nergens. Ik werd op elke helling genadeloos gelost door mijn metgezel (Jasper) terwijl die fluitend naar boven reed. Ik kreeg een deja vu van mijn laatste bezoek aan de Vlaamse Ardennen waar Nick ook eerst een praatje sloeg met de meisjes, een tandje groter schakelde, naar me toe reed en dan uit het zicht verdween. Het moet gezegd dat Jasper zijn conditie na DeHaan er zeker niet op achteruit is gegaan, wel in tegendeel (en daar reed hij toch top100) maar de hoofdreden lag toch bij mezelf. Ik voelde me erg slapjes: weinig kracht en kon nooit echt diep gaan. Ik was de avond ervoor wel gaan stappen maar niet in die mate om een dergelijke conditieterugval te verklaren. Vreemd, zeker omdat ik de weekends ervoor in Kemmel en Kluisbergen nog zo gemakkelijk bergop reed. Er zijn heel wat mensen in mijn omgeving ziek (op dit moment de kleine), dus misschien is dat een reden... ik kan niets anders bedenken. Ik heb me ook voorgenomen deze week wat meer te slapen en niet zoals vorige week telkens na middernacht moegewerkt in mijn bed te kruipen. Nu, als ik mijn mail nalees, moet ik nog niet al te hard klagen. Ik wil dan ook bij deze Rutger nog eens een schouderklopje geven om de moed niet te verliezen bij zijn revalidatie. Vergeet nooit : een kameel heeft 2 bulten...ook als hij op stal staat.
Zondag is het een nieuwe dag en start ik dan ook vol goede moed. Eén groot nadeel is dat ik het parcours niet meer heb kunnen verkennen en dan ook geen enkel zicht heb op wat me te wachten staat. Behalve de foto's van de trap en de golvenbreker op de site die voor zich spreken, tast ik in het duister. Ik zie bovendien ook geen kaartje op de site. Indien je bepaalde zaken zijn bijgebleven van de verkenning die je op de blog wil delen : shoot !
Mijn pronostiek is Peter, Nick, Evert. Al is al gebleken dat het niet simpel is om een juiste pronostiek te plaatsen in deze KvhN. Mijn eigen doelstelling is in de punten rijden. 70 punten zou immers voldoende moeten zijn om mijn leiderspositie in de tussenstand veilig te stellen. Met bijna 700 inschrijvingen wordt dit moeilijjk maar je moet toch met een beetje ambitie starten. Sowieso denk ik dat startpositie (mijn betaling vond plaats op 14 jan) en een dosis geluk enorm bepalend zullen zijn. 700 man op zo'n kort parcours zal een hectische start geven en bovendien verwacht men gedubbelden. Het wordt dus druk en een goede of foute beslissing kunnen hierdoor een wereld van verschil maken.
Tot slot nog dit. Nick, ik laat zo snel mogelijk iets weten ivm de datum. Ik heb het nog niet nagekeken en leg eerst nog eens mijn agenda naast die van Maya.
Alleszins voor iedereen succes zondag ! Of zoals er op de Glandon staat (of toch ongeveer) "Vlieg over de stranden maar wees voorzichtig"
Voor diegenen die regelmatig in het Bosje van De Haan fietsen...
Vorige zondag waren er 6 boswachters aanwezig om de talrijke MTB-ers de bon op te zwieren. U weze gewaarschuwd!!
Wat zondag betreft hoop ik alvast op een beter verloop dan de voorbije wedstrijden, slechter kon eigenlijk niet meer. Voorbije zaterdag met Pete het parcours weest verkennen met hoogwater, bijgevolg --> loodzwaar
Toe we naast elkaar reden was Pete zijn ademhaling beduidend rustiger, wat eigenlijk zou moeten wijzen op een betere conditie. Op de krachtstroken reed ik net ietsje voor Pete, maar mss was Pete wat aan het temporiseren.... Kortom, ik denk dat we zaterdag elkaars gelijk waren. Hoe dan ook vond ik Peter zeer sterk rijden, volgens mij wordt hij de te kloppen man.
Evert heb ik een tijdje niet meer zien fietsen, de toertochten waren naar verluid zeer zwaar, zou dus zijn goede conditie van eind vorig jaar goed moeten kunnen geconserveerd hebben.
Ik blijf erbij, je moet zowiezo het geluk aan je kant hebben wil je een goede prestatie neerzetten. We zullen zien....
In vorige berichten kon u lezen over de vermeende omkoopaffaire in e KvhN trofee.De heren NG en EH werden om onduidelijke redenen meegenomen voor verhoor. Ze roken echter stront aan de knikker en kozen gezwind het hazenpad. Een getuige filmde de raid. We konden beslag leggen op de beelden.
Mountainbikers opgelet! Voortaan is Sportpark De Schorre dé place-to-be met twee volledig bewegwijzerde routes voor zowel de beginnende als de ervaren mountainbiker. Ter hoogte van de Mr. V-Arena kan je kiezen voor de groene, gemakkelijke lus die je via landelijke wegen het Oostendse hinterland laat zien. De afstand is 12,5 km.
Wie
van het zware, technische werk houdt, kan aan de slag op het
geaccidenteerde parcours op sportpark De Schorre. Je vindt er een bochtig en boomrijk traject met steile hellingen, verraderlijke afdalingen en afmattende grasstroken. Het 6 km lange parcours is bovendien verkeersvrij.
Een plattegrond van het parcours krijgt u bij de dienst Sport, Koninginnelaan 76 of je kan het ook hier downloaden.
ma - di - woe : 1u, 10maal explosief 20sec do : 40min, tempo vr : 40min, 3 maal 5min intensief za : 2u45, verkenning strand blankenberge, tas zeer lastig, en nick was beter zo -
nu een weekje rust, eens kijken hoe effectief dat het trainen in blokken is. heb er zelf niet zo veel vertrouwen in, maar heb het ook niet zo consequent toegepast
Hiernaast het ontwerp nog wat verfijnd volgens jullie opmerkingen. De tekst "kamelen van het noorden" boven of onder het logo is volgens mij wat teveel kvhn....
Heb zelf nog wat uitgeprobeerd en getekend maar het ontwerp zoals het nu is vind ik persoonlijk het best.
Volgens het ontwerp zoals het er nu uitziet zou Kelly ook zelf eentje aanschaffen, misschien nog andere mensen ook...
Indien we ons voorlopig enkel beperken tot de shirts met korte mouwen dan kom ik aan minimum volgende prijsberekening uit : 41 EUR /stuk x 10 stuks = 410 EUR + 125 EUR opstartkost = 535 EUR of 53,5 EUR per trui Dit is een minimumprijs aangezien hun prijsberekening gebaseerd is op 30 stuks, zal dus in werkelijkheid duurder uitvallen. Zonder tegenbericht vraag ik hiervoor eens een offerte aan.
Het meest voordelige qua prijs is volgens mij gewoon naar een winkel te gaan en een commerciële trui te kopen die iedereen dan graag ziet.
Mountainbikers opgelet! Voortaan is Sportpark De Schorre dé place-to-be met twee volledig bewegwijzerde routes voor zowel de beginnende als de ervaren mountainbiker. Ter hoogte van de 
