Koen 6 augustus 2011 Orlando: Om 9:45 vanmorgen stelden we vast dat de tickets voor Universal studios voor 16:00 afgehaald moesten zijn in een UPS store in... Orlando 625km verderop. Met een korte plaspauze van 5 minuten hebben we het gehaald en kunnen Eefje en Jens met mij morgen mee binnen in Universal Islands of Adventure. De tickets voor Maake en Tars en Anneke voor Disneyworld hadden we reeds. Jammer dat het zo snel moest gaan want de kuststrook langs South Carolina, Georgia en Florida is hier heel mooi. We hebben niet veel oceaan gezien maar wel mooie palmbomen en idyllische kreken langs de weg. Het licht is hier ook erg mooi. Ik geloof dat ze voor het beton hier trouwens het witte zand van het strand hebben gebruikt. Zo licht. De kinderen zijn flink geweest in de wagen. Tars heeft een stukje geslapen.
De kredietkaarten werkten niet voor het tanken en het hotel. Maar we hebben ons beholpen. Via internet werken de kaarten ook niet want ik wou kaarten reserveren voor het Kennedy Space Center voor maandag en dat ging dus niet. Die kaarten bezorgen ons nogal grijze haren. Het hotel is wel verzorgder dan de voorgaande maar er staat geen ijskast, noch microgolfoven in de kamer. Dus onze charcuterie en onze kant-en klare maaltijden voor je weet maar nooit zullen voor in het volgende hotel zijn.
Met wat we nu weten, hadden we misschien beter een terugvlucht vanuit Miami of Orlando zelf genomen in plaats van Atlanta. Dan hadden we een dag gewonnen. Maar dat wisten we nog niet in november 2011. We zijn al zonder kleerscheuren tot hier geraakt. We denken er al over na hoe we alles terug gaan kunnen krijgen. Wat laten we achter als er teveel gewicht is? De buggy al zeker, de haai van Tars?, shampoo's, de versleten handdoeken en ondergoed?,.. We'll see. De komende dagen zijn nog erg gevuld dus misschien morgen geen bericht van hier..
Anneke: Ondanks de slechte vooruitzichten was gisteren nog een hele leuke dag . Hebben eerst de kuit van Koen goed ingetapped en zijn nog een extra rekverband gaan kopen. Daarna langs best buy om de gps om te ruilen. De service is daar zo goed dat ze er geen enkel probleem van maakten en dadelijk een nieuwe meegaven. Zoals kleine kindjes in een speelgoedwinkel waren het nu grote kindjes die een berg CD's en andere electronische prullaria (voor het grootste kindje) aan de haak sloegen. Weer problemen bij de betaling met de Visa maar nu ging het met onze gewone kredietkaart. Zolang er maar iets werkt is het allemaal ok. Daarna met een werkende gps naar het strand na een tussenstop bij de Wallmart voor 20l water en 20 doosjes noodles. Intussen was het al 37 graden en we zaten nog niet op het warmste van de dag. Iedereen goed insmeren en dan in het water!!!! Met zo'n lekkere warme golven krijg je er maar niet genoeg van. Alleen pineut pa die onder een parasol zat en wat foto's van de rest nam. Die had zijn voeten vergeten insmeren en zat nu met rode voetjes (op zijn bandjes van de sandalen na). Ook Eefje en Jens hebben de kleur van een gekookte kreeft, vooral de billen en schouders van Eefje en de borst van Jens. De voorspelde orkaan is uiteindelijk uitgedraaid op een onweer met veel bliksem en weinig regen. We hebben ons ook nog tegoed gedaan aan enkele potten Ben & Jerry's en intussen nog een poot voor de camera gaan omruilen. De auto is helemaal gepakt en we hebben ontbeten. Nu staan we op het punt van vertrekken richting Florida, 630 km te gaan. Koen zijn kuit is al wat beter en iedereen is beter uitgeslapen. Anneke xxx
eefje, jens en maaike: hallo daar allemaal vandaag was een dagje aan zee!!! zijn alledrie verbrand!!!jens op zijn neus en maaike ook en eefje op haar schouders, billen, buik, rug niet zo fijn dus en dat wordt voor eefje niet zo fijn om te slapen maar het was wel heel fijn aan het strand daarna zijn we naar de bestbuy geweest om een statief terug te gaan ruilen dat we die ochten zijn gaan kopen, hebben er ook nog gekocht:13cds, een nieuw zakje voor fototoestel eefje, een gps ook terug gaan inruilen, de andere was kapot!!!! hebben dus golven gebroken aan zee vandaag en mama en eefje hebben een voorraadje schelpen gaan zoeken op het strand!!! tars liep achter de meeuwen en papa strompelde daar ook ergens achter!!:) hhi maar we gaan ons nu nogmaals insmeren met aftersun:) dikke kussen van ons 3tjes:)
Maaike& Mama: Gisteren aan de zee heeft papa zijn spier van zijn kuit verrokken. Ik en Jens waren de golven aan het breken in zee. ik was op een krab getrapt maar hij heeft zijn scharen niet in mijn tenen gezet(gelukkig). Het water was bijna even warm in zee als erbuiten. We zijn nog een ijsje gaan halen bij Ben&Jerry's. We moesten Tars helpen met zijn ijsje want het smolt te snel. De gps werkte gisteren op bepaalde momenten opeens niet meer, dus heeft mama de route met de kaart uitgestippeld. Charleston is wel een leuke plaats op zich met al zijn mooie huizen en de plantages. Jammer genoeg zal van ons gepland bezoek aan de magnoliaplantage niet veel in huis komen nu Koen met zijn pijnlijke kuit zit. Dus zeer waarschijnlijk wordt het een dagje strand al vinden de kinderen dat niet erg. Het verschil in ritme van de kinderen begint wel op iedereen te wegen. Zeker omdat Eefje al om half 7 's morgens aan de computer zit om te gaan chatten. Ze wordt ook heel slecht gezind als ze moet stoppen wat soms wel een domper legt op de sfeer binnen het gezin. Bovendien is Tarske heel moe aan het worden en zeurt wel meer dan anders. Zo stond hij erop om bij Eefje in bed te slapen waardoor Maaike bij Jens moest slapen met als gevolg 2 kindjes die zeer slecht geslapen hebben. Vandaag gaan we kijken of we de gps terug kunnen omruilen want we hebben nog een stukje te rijden en zonder gps is dat een stuk minder confortabel. Bovendien is hij nog geen 2 weken oud en kan het niet zijn dat hij al niet meer werkt. Morgen rijden we door naar Florida, de langverwachtte trip voor Tars naar Disneyland! Hij kijkt er echt naar uit. Misschien dat ze daar ook zo van die karretjes hebben die hier gebruikt worden voor de hele dikke mensen daar die niet zo goed lang kunnen stappen. Dan zetten we Koen in zo'n karretje om zijn kuit niet te veel te belasten. xxx baaaaaaaaaai
zitten nu in charleston in een hotel met maar rare typekes van mensen. Mama en maaike hebben heel de nacht een vrouw gehoord die met haar hakken maaraan het rondwandelen was in haar kamer:) ikzelf heb wel goed geslapen natuurlijk, maar ik slaap dan ook door alles heen he:) we gaan vandaag naar de best buy want de gps werkt niet meer, en dan naar het strand, met papa zijn enkel:) beetje zonnen he:)en dan slapen en naar orlando rijden:) ga nu iets eten bye:) x eefje
Koen 4 augustus Charleston: De kredietkaarten doen het blijkbaar terug. Nu heeft onze GPS (misschien door hitte of condens) het opgegeven. De rit is vlot verlopen. Buiten 39°. De airco stond op 17° maar dat haalde die nooit. De kinderen hebben we niet op de Nintendo laten spelen en er is minder gekibbeld onderweg. Ze vonden zelf spelletjes uit. We zijn na onze aankomst door het historische stadsgedeelte gereden met de auto om de koloniale huizen te bekijken. Nadien zijn we doorgereden naar het strand op de Isle of Palms zo'n 20 minuten noordelijker. Het zijn machtige bruggen over de verschillende rivieren die in Charleston uitmonden in de zee. Da's dus de Atlantische kust met aan de overkant de Kanarische Eilanden. Ze zien op het strand aan ons profiel (lichamelijk) en onze tongval dat we niet uit de buurt zijn. Alleen Jens hebben ze verward met een Amerikaan. Hij slikt zijn medeklinkers soms in als hij spreekt en dat lijkt verdacht veel op het lokale dialect. Ze vroegen hem of hij fan was van één of andere voetbalspeler. Jens begreep het niet en zei dat hij van Belgie kwam. - "... OK let's, so you are not an American?" - "No" - "Hello my name is Charles, my brother is the lead gitarist of the Platters. Wait... (hij haalt een mondharmonica uit zijn broekzak en speelt een deuntje dat we niet kennen maar we knikken dat we het wel kennen) - "Great" en we krijgen een high five. Op het strand dat uitgestrekt en vrij rustig is, speelt een live band regae muziek. Ik heb zeewater nog nooit zo warm geweten. Anneke is er mee in gegaan en Eefje moest ook mee. Tars, Maaike en Jens waren niet uit het altijddurend golfslagbad weg te krijgen. We hebben ook nog gerend op het strand en daar heb ik (nu weet ik het zeker dat het geen kramp is) een spierscheur in de kuit opgelopen. We waren toch al aan het inpakken dus slenterde ik maar door naar de auto. Ondertussen hebben Anneke en de kinderen alles ingepakt op het strand, een ijsje gegeten tot ik met de wagen hen aan het kraam kwam oppikken. Nu lig ik met een drukverband en ijs erop met mijn kuit naar boven. Als de pijn zo blijft, zullen we ons programma moeten aanpassen. Jens merkte het al op "jammer dat we nu misschien geen museums meer kunnen doen". Maar daar meende hij dus geen woord van. Dat de GPS niet werkt is ook een probleem. Daarstraks zijn we op het geheugen en met enkele locale plannetjes uit brochures terug in het hotel geraakt. Alle kinderen hebben het zand en het zout van hun lichaam gewassen en zijn klaar om naar bed te gaan.
Morgenvroeg worden het ofwel het strand ofwel musea. Als het aan mijn kuit en de kinderen ligt, wordt het het eerste.
Koen 3 augustus 2011 Knoxville: Na over-en weer gemail met Argenta blijkt het dat onze kaarten geblokkeerd zijn omdat Mastercard het bilan van de maand op aan het maken is. Toch wel moeilijk om te geloven dat op 3 augustus al die Mastercard gebruikers geblokkeerd worden. In elk geval kon Anneke vanmorgen de komende nacht betalen, kon ik snaren betalen maar konden we de inkom van het Cherokee museum niet betalen. Daarnet naar Walmart gegaan en daar kon Anneke niet betalen, ook niet met Maestro maar ik kon dan weer wel met mijn kaart betalen. Best wel lastig dat onvoorspelbare. In elk geval zijn we deze dag naar Cherokee gereden via Pigeon Forge. Ik had daar ook nog nooit van gehoord maar in Sevierville voel je het al aankomen. De 8 rijvaksbaan is daar één grote winkelstraat van zo'n 5 mijl schat ik. Bij een muziekwinkel zijn we gestopt. De spectaculaire attracties dienen zich ook al aan: een waterpretpark met een spagetti aan glijbanen, mini-nascar stadion, helicopters die langs de weg vertrekkensklaar staan. En dan komt Pigeon Forge, 1 groot pretpark langs dezelfde laan met Dollywood als kers op de taart. Er zijn ook factory outlets. Zo is er voor elk wat wils: de dames kunnen shoppen en de kinderen kunnen met pa de verschillende attracties en theaters doen. Het is het voorgeborchte van Vegas maar dan laagbouw. Maar dat hebben we dus niet gedaan. Anneke heeft oorbellen gekocht in een winkeltje dat enkel turqoise juwelen verkocht. Ik heb dus 2 sets snaren gekocht in een muziekwinkel. Nog nooit zoveel gitaren samen gezien. Een dwarsfluit hadden ze niet. Die konden ze wel opsturen tegen dat we in Orlando zijn. Dus verder doorgereden door de Smoky Mountains naar Cherokee. Eerst hebben we nog een dorpje gepasseerd met 1 zetellift dat hard zijn best doet om een mondain zwitsers ski-oord na te doen. In Cherokee zijn de indianen ook behoorlijk weg met het het merchandisen van hun cultuur. Ik heb er een CD gekocht met indiaanse-fluitmuziek. De kinderen worden er rustig van tijdens de lange ritten. Ze hebben ook enkele casino's. En je kan een dorp bekijken van rond 1750. Het museum is net zo opgevat als dat op de Mall in Washington. Veel verhalen, weinig structuur. Het is moeilijk om snel het verhaal van de deportatie van de Cherokee eruit te halen. Maar wel vele mooie verhalen vergelijkbaar met het scheppingsverhaal en Adam en Eva (ze hebben zelfs een eigen verhaal voor de erfzonde). Daarna in een bos gaan wandelen waar bij vele planten plaatjes staan met hun geneeskrachtige werking en hoe de indianen het gebruikten. Wel boeiend. Maar de kinderen waren moe. Wellicht van te lang TV te zien de avond ervoor. Op de terugweg hebben we ervoor gekozen om niet lang Biltmore te gaan. Het grootste huis van de States dat de status van Versailles ambieert. 250 kamers en een domein rond om U tegen te zeggen. Maar dat hebben we dus ook niet gedaan. Ik zit met een opkomende keelontsteking. Ik heb in het hotel in bed gelegen terwijl de kinderen zijn gaan zwemmen. Nadien boodschappen gedaan voor onze pickniks de komende dagen: Mals brood, charcuterie en water. Morgen rijden we een lange rit naar Charleston aan de Atlantische kust. Wellicht te lang. Dan hebben we op 2 dagen Virginia, Tennessee, North Carolina en South Carolina doorkruist. Hopelijk is de rust de komende nacht goed voor mijn keel.
Groeten,
Koen
Als je een boodschap wilt bezorgen, kan dit door SMS naar Eefje of een mail naar Maaike, Anneke of Eefje op Netlog of op de mail van mijn werk. Reageren op deze blog kan ook. Maar niet mailen naar ons mailadres thuis. We trekken onze plan met de kredietkaarten.
Maaike: Hej, we zijn net aangekomen in Charleston. Het was een lange rit, ongeveer 6 uur. Ik heb met Jens machiaveli gespeeld, en Jens is twee keer gewonnen. En Eefje heeft foto's zitten trekken van de bordjes een stad. Tars eet graag zonnebloempitjes met schel op. Deze keer zitten we niet in een best western hotel. Oma en opa, we ontvangen jullie berichtjes wel hoor, maar we kunnen niet echt iets terugsturen. Papa zijn lader werkt hier niet en zijn gsm is plat. Zo meteen gaan we zwemmen in zee, Dat zal ons wel goed doen want het is hier nu 39 graden. xxx baaaaaaaaai
Koen 2 augustus 2011 Knoxville. Dus we komen hier aan in het hotel en blijkt dat onze beide kredietkaarten "declined" worden. Geld afhalen gaat evenmin. Al onze cash gaat naar de eerste overnachting. Ondertussen gaan kijken op internet om te zien wat het euvel kan zijn; Wellicht komt het omdat er op één kredietkaart de limiet overschreden is. En omdat onze beide kredietkaarten op dezelfde rekening staan, worden wellicht beide geblokkeerd. De nieuwe kredietperiode gaat pas in vanaf 4 augustus. De bank kunnen we niet bereiken omdat het middernacht is daar. %Mastercard opbellen haalt ook niks uit. Mail gestuurd naar Jan Janssens met vraag om op zijn minst 1 kaart te deblokkeren. Vanmorgen hebben de dames de all stars kunnen kopen. Een omzetter 110-220V is niet te vinden. Wel omgekeerd. Dus het zal zonder GSM rondtrekken blijven. Vroeger hadden ze dat evenmin dus nothing to worry about. We hebben ook het "transportation museum" in Roanoke bezocht. Mooie en machtige stoomlocomotieven. De kinderen vonden dit één van de betere musea omdat je overal aan mocht komen (knopjeus!!) en op mocht kruipen. Lange rit naar Knoxville achter de rug. We vreten wel kilometers en er staan er nog heel wat te wachten. Overmorgen naar Charleston en daarna naar Orlando zijn nog grote stukken. Morgen gaan we naar de Cherokee kijken die een gemeenschap met 10000 vormen in de Smoky Mountains. Wellicht zeer toeristisch en merchandising op volle toeren maar dat maakt ook deel uit van de States.
Maaike: Hej, vandaag heb ik langer mogen slapen, het is nu ochtend bij ons. ik was wel even wakker geworden van ons zusje (eefje) toen ze naar beneden ging om te chatten. Dit is wel een raar hotel want ze hebben smorgends vol au vent ( sorry voor als ik het verkeerd heb geschreven) xxx baaaaaaaaaaaai
Maaike: Hej, deze morgend zijn we met zen allen gaan paardrijden. Het was wel leuk. Alleen Jens vond het minder leuk, want zijn paard kwijlde helemaal over hem heen. We zijn net terug van het eten. We hebben Indiaans gegeten, het was wel lekker, Ja, vandaag waren we op een plaats gestopt om te gaan picnicen en op een gegeven moment roepen mama en papa ons de auto in, wij allemaal kei verbaasd en vroegen ons dus af waarom, het schijnt dat ze een beer haden gehoord. Tars was wel bang. xxx Baaaaai
Koen 1 augustus 2011, Roanoke. 'Roonook' uitgesproken. Nooit van gehoord. Blijkt de 10e grootste stad van de Commonwealth te zijn. Ligt midden op de blue ridge parkway. Die ligt in het verlengde van de Skyline road en die gaat over de kam van de Apalachen. Alleen maar woud en vergezichten te zien over de zigzag. We doen hier dus alles van de "country roads" van John Denver. Geen misselijken in de auto. Zeer mooi en aangenaam om over te rijden. Regelmatig gestopt om van het zicht te genieten. Daarstraks ook gestopt aan een beekje om te gaan picknicken. De kinderen waren al direct een dam aan het bouwen. Na een tijdje hoorden we gebrom. Het kon niet van een brommer zijn in de verte want het stopte soms en het werd afwisselend sterker en zwakker. Het klonk toch ook dichtbij. We hebben niks gezien. Maar de ranger van eergisteren indachtig die over de beren sprak met hun goeie neus en hun trek het eten van de mensen hebben we maar gauw ons boeltje gepakt en een volgende picknikplaats opgezocht. Eerst riep ik nog, "kinderen kom nu onmiddellijk naar de auto".- "Waarom" - "Laat alles liggen, ook de schoenen" - "is er iets misschien" - "horen jullie dat gebrom ook?" - "ja (en ze kijken op hun tippen rond of ze de beer kunnen zien)" - "wil je dan nu naar de auto komen?" (ze komen in gang) - "alles laten liggen". Beteurerd laten ze alles achter maar rennen doen ze niet. Nog een brompje. Op een gegeven moment zat iedereen in de auto en kreeg Eefje schrik dat haar artisanale chocola achter zou blijven. Dus als iedereen in de auto was, ben ik terug naar het beekje afgedaald om schoenen en de picknik te verzamelen. Geen gebrom meer gehoord en ook geen beer gezien. Op de volgende picknikplaats aan een meertje zat het vol met van die kleine zoemvliegjes en daar wilden de kinderen zo snel vandaan want die durfden blijkbaar ook steken. Voor de vliegjes gaan ze lopen en voor de beer (het kan ook iets anders zijn geweest) blijven ze staan. Wild leeft er wel in die wouden. Enkele herten langs de kant van de weg gezien en een wilde kalkoen heeft een tiental seconden voor mij uit gevlogen. Oh ja, vanmorgen zijn we met z'n allen gaan paardrijden. Een uur door berg en dal en een "creek" doorgestoken. Zo komt ook een verlangen van Maaike uit deze vakantie. Tars deed het goed volgens de begeleidende cowboy (door z'n neus): "he's daamn good tha littl son o' ya'" Vanavond even die grote stad inrijden met de wagen. die toch behoorlijk wat verbruikt. De brandstof is hier goedkoper maar dat wordt gecompenseerd door het hoger verbruik.
vandaag hebben we bijna een halve dag in de auto gezeten, en vandemorgend zijn we met zen allen gaan paardrijden:) megagrappig, tars kon het wel megagoed hoor!! hij wou er zelfs blijven om te helpen zei hij;p dit hotel is nog beter dan het voriga dat al zo goed was, en tars ik en jens en maaike en papa hebben hier al gezwommen in het zeer chloorrijke water!!hebben weer iets meegemaakt, we zaten aan de kant van de weg bij een beekje bokes te eten en opeens zegt papa in de auto nu!! als we in de auto zitten verteld papa dat hij gegrom hoorde en aangezien in die bossen daar veel beren zitten kon dat wel eens zo zijn , maar ons eten stond nog aan het beekje, we hebben dan 5min in de auto gezeten en papa is dan ons eten daar megavoorzichtig gaan halen. zo'n 20 min later hebben we bijna bambi en zijn mama omver gereden;p gaan sebiet iets gaan eten dus daaaaag xxx eefje :)
31/07/2011 Anneke: Ook al is er hier niet zoveel te beleven als in de grootsteden toch is onze dag al goed gevuld. In de voormiddag eerst gaan reserveren voor een tocht te paard en dan een bezoek aan het plaatselijke Bokrijk. Knap om te zien hoe ze weergeven dat de immigratie van Engeland, Ierland en Duitsland zie vestigt in het nieuwe Amerika. Eerst zien we het gedeelte met de huizen van het homeland en daarna hoe ze alles opbouwen in Amerika. De mensen zijn hier echt supervriendelijk en we krijgen overal een goede uitleg. De smid van dienst maakt zelfs een hoefijzer voor Maaike met haar naam in wanneer ze daarom vraagt. Het leukste vinden de kinderen echter de verschillende poezen die hier in de huisjes liggen en dan komt Felix meermaals ter sprake. In de namiddag begeven we ons naar een meertje waar er naar hartelust wordt gezwommen, geslapen en gepicknickt. Dit vindt iedereen super. 'sAvonds nog een etentje bij de Mexicaan en voldaan begeeft iedereen zich naar bed. Tarsje vindt dit de leukste dag van de vakantie tot hiertoe!!! Nu in bed want morgen gaan we met z'n allen paardrijden, dat wordt leuk11
30/07/2011 Anneke: Hebben vandaag heel de dag gereden in de Smoky mountains. Veel bochten en heuvels, gelukkig had iedereen een pilleke genomen tegen de wagenziekte. Onderweg zijn we verschillende keren gestopt om te genieten van het uitzicht en tijdens onze picnick kregen we een uitleg over de beren die in het shenandoah park rondliepen. Als je een beer zag en hij begon te grommen wilde dat zeggen dat je te dicht op zijn territorium zat en dan moest je zo snel mogelijk rustig weggaan. Niet renne, want ze zijn sneller als ons! Zeer geruststellend, maar we hoefden ons geen zorgen te maken want voor de rest waren deze beestjes zeer schuw Omdat de grotten van Lurray zo spectaculair waren gingen we deze ook bezoeken. Het was wel heel indrukwekkend maar na 100 stalagmieten en stalagtieten hielden de kinderen het voor bekeken terwijl Koen bij elk mooi zicht bleef staan om enkele foto's te nemen. Daarna terug verder richting Staunton waar we een hotelletje hadden gereserveerd. Hoe zuidelijker we gaan hoe vriendelijker en mooier onze hotels worden. Vooral de badeendjes die ons stonden op te wachten in de badkamer konden de kindjes bekoren. Aangezien er een grote WallMart was besloten we nog eventjes inkopen te gaan doen. Deze supergrote winkel was 24 uur op 24 open en vooral Eefje en Jens hebben zich weeral laten gaan. Ik hoop dat we onze valiezen nog dicht krijgen tegen het einde van de reis!!!