Koen 4 augustus Charleston: De kredietkaarten doen het blijkbaar terug. Nu heeft onze GPS (misschien door hitte of condens) het opgegeven. De rit is vlot verlopen. Buiten 39°. De airco stond op 17° maar dat haalde die nooit. De kinderen hebben we niet op de Nintendo laten spelen en er is minder gekibbeld onderweg. Ze vonden zelf spelletjes uit. We zijn na onze aankomst door het historische stadsgedeelte gereden met de auto om de koloniale huizen te bekijken. Nadien zijn we doorgereden naar het strand op de Isle of Palms zo'n 20 minuten noordelijker. Het zijn machtige bruggen over de verschillende rivieren die in Charleston uitmonden in de zee. Da's dus de Atlantische kust met aan de overkant de Kanarische Eilanden. Ze zien op het strand aan ons profiel (lichamelijk) en onze tongval dat we niet uit de buurt zijn. Alleen Jens hebben ze verward met een Amerikaan. Hij slikt zijn medeklinkers soms in als hij spreekt en dat lijkt verdacht veel op het lokale dialect. Ze vroegen hem of hij fan was van één of andere voetbalspeler. Jens begreep het niet en zei dat hij van Belgie kwam. - "... OK let's, so you are not an American?" - "No" - "Hello my name is Charles, my brother is the lead gitarist of the Platters. Wait... (hij haalt een mondharmonica uit zijn broekzak en speelt een deuntje dat we niet kennen maar we knikken dat we het wel kennen) - "Great" en we krijgen een high five. Op het strand dat uitgestrekt en vrij rustig is, speelt een live band regae muziek. Ik heb zeewater nog nooit zo warm geweten. Anneke is er mee in gegaan en Eefje moest ook mee. Tars, Maaike en Jens waren niet uit het altijddurend golfslagbad weg te krijgen. We hebben ook nog gerend op het strand en daar heb ik (nu weet ik het zeker dat het geen kramp is) een spierscheur in de kuit opgelopen. We waren toch al aan het inpakken dus slenterde ik maar door naar de auto. Ondertussen hebben Anneke en de kinderen alles ingepakt op het strand, een ijsje gegeten tot ik met de wagen hen aan het kraam kwam oppikken. Nu lig ik met een drukverband en ijs erop met mijn kuit naar boven. Als de pijn zo blijft, zullen we ons programma moeten aanpassen. Jens merkte het al op "jammer dat we nu misschien geen museums meer kunnen doen". Maar daar meende hij dus geen woord van. Dat de GPS niet werkt is ook een probleem. Daarstraks zijn we op het geheugen en met enkele locale plannetjes uit brochures terug in het hotel geraakt. Alle kinderen hebben het zand en het zout van hun lichaam gewassen en zijn klaar om naar bed te gaan.
Morgenvroeg worden het ofwel het strand ofwel musea. Als het aan mijn kuit en de kinderen ligt, wordt het het eerste.
Koen 3 augustus 2011 Knoxville: Na over-en weer gemail met Argenta blijkt het dat onze kaarten geblokkeerd zijn omdat Mastercard het bilan van de maand op aan het maken is. Toch wel moeilijk om te geloven dat op 3 augustus al die Mastercard gebruikers geblokkeerd worden. In elk geval kon Anneke vanmorgen de komende nacht betalen, kon ik snaren betalen maar konden we de inkom van het Cherokee museum niet betalen. Daarnet naar Walmart gegaan en daar kon Anneke niet betalen, ook niet met Maestro maar ik kon dan weer wel met mijn kaart betalen. Best wel lastig dat onvoorspelbare. In elk geval zijn we deze dag naar Cherokee gereden via Pigeon Forge. Ik had daar ook nog nooit van gehoord maar in Sevierville voel je het al aankomen. De 8 rijvaksbaan is daar één grote winkelstraat van zo'n 5 mijl schat ik. Bij een muziekwinkel zijn we gestopt. De spectaculaire attracties dienen zich ook al aan: een waterpretpark met een spagetti aan glijbanen, mini-nascar stadion, helicopters die langs de weg vertrekkensklaar staan. En dan komt Pigeon Forge, 1 groot pretpark langs dezelfde laan met Dollywood als kers op de taart. Er zijn ook factory outlets. Zo is er voor elk wat wils: de dames kunnen shoppen en de kinderen kunnen met pa de verschillende attracties en theaters doen. Het is het voorgeborchte van Vegas maar dan laagbouw. Maar dat hebben we dus niet gedaan. Anneke heeft oorbellen gekocht in een winkeltje dat enkel turqoise juwelen verkocht. Ik heb dus 2 sets snaren gekocht in een muziekwinkel. Nog nooit zoveel gitaren samen gezien. Een dwarsfluit hadden ze niet. Die konden ze wel opsturen tegen dat we in Orlando zijn. Dus verder doorgereden door de Smoky Mountains naar Cherokee. Eerst hebben we nog een dorpje gepasseerd met 1 zetellift dat hard zijn best doet om een mondain zwitsers ski-oord na te doen. In Cherokee zijn de indianen ook behoorlijk weg met het het merchandisen van hun cultuur. Ik heb er een CD gekocht met indiaanse-fluitmuziek. De kinderen worden er rustig van tijdens de lange ritten. Ze hebben ook enkele casino's. En je kan een dorp bekijken van rond 1750. Het museum is net zo opgevat als dat op de Mall in Washington. Veel verhalen, weinig structuur. Het is moeilijk om snel het verhaal van de deportatie van de Cherokee eruit te halen. Maar wel vele mooie verhalen vergelijkbaar met het scheppingsverhaal en Adam en Eva (ze hebben zelfs een eigen verhaal voor de erfzonde). Daarna in een bos gaan wandelen waar bij vele planten plaatjes staan met hun geneeskrachtige werking en hoe de indianen het gebruikten. Wel boeiend. Maar de kinderen waren moe. Wellicht van te lang TV te zien de avond ervoor. Op de terugweg hebben we ervoor gekozen om niet lang Biltmore te gaan. Het grootste huis van de States dat de status van Versailles ambieert. 250 kamers en een domein rond om U tegen te zeggen. Maar dat hebben we dus ook niet gedaan. Ik zit met een opkomende keelontsteking. Ik heb in het hotel in bed gelegen terwijl de kinderen zijn gaan zwemmen. Nadien boodschappen gedaan voor onze pickniks de komende dagen: Mals brood, charcuterie en water. Morgen rijden we een lange rit naar Charleston aan de Atlantische kust. Wellicht te lang. Dan hebben we op 2 dagen Virginia, Tennessee, North Carolina en South Carolina doorkruist. Hopelijk is de rust de komende nacht goed voor mijn keel.
Groeten,
Koen
Als je een boodschap wilt bezorgen, kan dit door SMS naar Eefje of een mail naar Maaike, Anneke of Eefje op Netlog of op de mail van mijn werk. Reageren op deze blog kan ook. Maar niet mailen naar ons mailadres thuis. We trekken onze plan met de kredietkaarten.
Maaike: Hej, we zijn net aangekomen in Charleston. Het was een lange rit, ongeveer 6 uur. Ik heb met Jens machiaveli gespeeld, en Jens is twee keer gewonnen. En Eefje heeft foto's zitten trekken van de bordjes een stad. Tars eet graag zonnebloempitjes met schel op. Deze keer zitten we niet in een best western hotel. Oma en opa, we ontvangen jullie berichtjes wel hoor, maar we kunnen niet echt iets terugsturen. Papa zijn lader werkt hier niet en zijn gsm is plat. Zo meteen gaan we zwemmen in zee, Dat zal ons wel goed doen want het is hier nu 39 graden. xxx baaaaaaaaai
Koen 2 augustus 2011 Knoxville. Dus we komen hier aan in het hotel en blijkt dat onze beide kredietkaarten "declined" worden. Geld afhalen gaat evenmin. Al onze cash gaat naar de eerste overnachting. Ondertussen gaan kijken op internet om te zien wat het euvel kan zijn; Wellicht komt het omdat er op één kredietkaart de limiet overschreden is. En omdat onze beide kredietkaarten op dezelfde rekening staan, worden wellicht beide geblokkeerd. De nieuwe kredietperiode gaat pas in vanaf 4 augustus. De bank kunnen we niet bereiken omdat het middernacht is daar. %Mastercard opbellen haalt ook niks uit. Mail gestuurd naar Jan Janssens met vraag om op zijn minst 1 kaart te deblokkeren. Vanmorgen hebben de dames de all stars kunnen kopen. Een omzetter 110-220V is niet te vinden. Wel omgekeerd. Dus het zal zonder GSM rondtrekken blijven. Vroeger hadden ze dat evenmin dus nothing to worry about. We hebben ook het "transportation museum" in Roanoke bezocht. Mooie en machtige stoomlocomotieven. De kinderen vonden dit één van de betere musea omdat je overal aan mocht komen (knopjeus!!) en op mocht kruipen. Lange rit naar Knoxville achter de rug. We vreten wel kilometers en er staan er nog heel wat te wachten. Overmorgen naar Charleston en daarna naar Orlando zijn nog grote stukken. Morgen gaan we naar de Cherokee kijken die een gemeenschap met 10000 vormen in de Smoky Mountains. Wellicht zeer toeristisch en merchandising op volle toeren maar dat maakt ook deel uit van de States.
Maaike: Hej, vandaag heb ik langer mogen slapen, het is nu ochtend bij ons. ik was wel even wakker geworden van ons zusje (eefje) toen ze naar beneden ging om te chatten. Dit is wel een raar hotel want ze hebben smorgends vol au vent ( sorry voor als ik het verkeerd heb geschreven) xxx baaaaaaaaaaaai
Maaike: Hej, deze morgend zijn we met zen allen gaan paardrijden. Het was wel leuk. Alleen Jens vond het minder leuk, want zijn paard kwijlde helemaal over hem heen. We zijn net terug van het eten. We hebben Indiaans gegeten, het was wel lekker, Ja, vandaag waren we op een plaats gestopt om te gaan picnicen en op een gegeven moment roepen mama en papa ons de auto in, wij allemaal kei verbaasd en vroegen ons dus af waarom, het schijnt dat ze een beer haden gehoord. Tars was wel bang. xxx Baaaaai
Koen 1 augustus 2011, Roanoke. 'Roonook' uitgesproken. Nooit van gehoord. Blijkt de 10e grootste stad van de Commonwealth te zijn. Ligt midden op de blue ridge parkway. Die ligt in het verlengde van de Skyline road en die gaat over de kam van de Apalachen. Alleen maar woud en vergezichten te zien over de zigzag. We doen hier dus alles van de "country roads" van John Denver. Geen misselijken in de auto. Zeer mooi en aangenaam om over te rijden. Regelmatig gestopt om van het zicht te genieten. Daarstraks ook gestopt aan een beekje om te gaan picknicken. De kinderen waren al direct een dam aan het bouwen. Na een tijdje hoorden we gebrom. Het kon niet van een brommer zijn in de verte want het stopte soms en het werd afwisselend sterker en zwakker. Het klonk toch ook dichtbij. We hebben niks gezien. Maar de ranger van eergisteren indachtig die over de beren sprak met hun goeie neus en hun trek het eten van de mensen hebben we maar gauw ons boeltje gepakt en een volgende picknikplaats opgezocht. Eerst riep ik nog, "kinderen kom nu onmiddellijk naar de auto".- "Waarom" - "Laat alles liggen, ook de schoenen" - "is er iets misschien" - "horen jullie dat gebrom ook?" - "ja (en ze kijken op hun tippen rond of ze de beer kunnen zien)" - "wil je dan nu naar de auto komen?" (ze komen in gang) - "alles laten liggen". Beteurerd laten ze alles achter maar rennen doen ze niet. Nog een brompje. Op een gegeven moment zat iedereen in de auto en kreeg Eefje schrik dat haar artisanale chocola achter zou blijven. Dus als iedereen in de auto was, ben ik terug naar het beekje afgedaald om schoenen en de picknik te verzamelen. Geen gebrom meer gehoord en ook geen beer gezien. Op de volgende picknikplaats aan een meertje zat het vol met van die kleine zoemvliegjes en daar wilden de kinderen zo snel vandaan want die durfden blijkbaar ook steken. Voor de vliegjes gaan ze lopen en voor de beer (het kan ook iets anders zijn geweest) blijven ze staan. Wild leeft er wel in die wouden. Enkele herten langs de kant van de weg gezien en een wilde kalkoen heeft een tiental seconden voor mij uit gevlogen. Oh ja, vanmorgen zijn we met z'n allen gaan paardrijden. Een uur door berg en dal en een "creek" doorgestoken. Zo komt ook een verlangen van Maaike uit deze vakantie. Tars deed het goed volgens de begeleidende cowboy (door z'n neus): "he's daamn good tha littl son o' ya'" Vanavond even die grote stad inrijden met de wagen. die toch behoorlijk wat verbruikt. De brandstof is hier goedkoper maar dat wordt gecompenseerd door het hoger verbruik.
vandaag hebben we bijna een halve dag in de auto gezeten, en vandemorgend zijn we met zen allen gaan paardrijden:) megagrappig, tars kon het wel megagoed hoor!! hij wou er zelfs blijven om te helpen zei hij;p dit hotel is nog beter dan het voriga dat al zo goed was, en tars ik en jens en maaike en papa hebben hier al gezwommen in het zeer chloorrijke water!!hebben weer iets meegemaakt, we zaten aan de kant van de weg bij een beekje bokes te eten en opeens zegt papa in de auto nu!! als we in de auto zitten verteld papa dat hij gegrom hoorde en aangezien in die bossen daar veel beren zitten kon dat wel eens zo zijn , maar ons eten stond nog aan het beekje, we hebben dan 5min in de auto gezeten en papa is dan ons eten daar megavoorzichtig gaan halen. zo'n 20 min later hebben we bijna bambi en zijn mama omver gereden;p gaan sebiet iets gaan eten dus daaaaag xxx eefje :)
31/07/2011 Anneke: Ook al is er hier niet zoveel te beleven als in de grootsteden toch is onze dag al goed gevuld. In de voormiddag eerst gaan reserveren voor een tocht te paard en dan een bezoek aan het plaatselijke Bokrijk. Knap om te zien hoe ze weergeven dat de immigratie van Engeland, Ierland en Duitsland zie vestigt in het nieuwe Amerika. Eerst zien we het gedeelte met de huizen van het homeland en daarna hoe ze alles opbouwen in Amerika. De mensen zijn hier echt supervriendelijk en we krijgen overal een goede uitleg. De smid van dienst maakt zelfs een hoefijzer voor Maaike met haar naam in wanneer ze daarom vraagt. Het leukste vinden de kinderen echter de verschillende poezen die hier in de huisjes liggen en dan komt Felix meermaals ter sprake. In de namiddag begeven we ons naar een meertje waar er naar hartelust wordt gezwommen, geslapen en gepicknickt. Dit vindt iedereen super. 'sAvonds nog een etentje bij de Mexicaan en voldaan begeeft iedereen zich naar bed. Tarsje vindt dit de leukste dag van de vakantie tot hiertoe!!! Nu in bed want morgen gaan we met z'n allen paardrijden, dat wordt leuk11
30/07/2011 Anneke: Hebben vandaag heel de dag gereden in de Smoky mountains. Veel bochten en heuvels, gelukkig had iedereen een pilleke genomen tegen de wagenziekte. Onderweg zijn we verschillende keren gestopt om te genieten van het uitzicht en tijdens onze picnick kregen we een uitleg over de beren die in het shenandoah park rondliepen. Als je een beer zag en hij begon te grommen wilde dat zeggen dat je te dicht op zijn territorium zat en dan moest je zo snel mogelijk rustig weggaan. Niet renne, want ze zijn sneller als ons! Zeer geruststellend, maar we hoefden ons geen zorgen te maken want voor de rest waren deze beestjes zeer schuw Omdat de grotten van Lurray zo spectaculair waren gingen we deze ook bezoeken. Het was wel heel indrukwekkend maar na 100 stalagmieten en stalagtieten hielden de kinderen het voor bekeken terwijl Koen bij elk mooi zicht bleef staan om enkele foto's te nemen. Daarna terug verder richting Staunton waar we een hotelletje hadden gereserveerd. Hoe zuidelijker we gaan hoe vriendelijker en mooier onze hotels worden. Vooral de badeendjes die ons stonden op te wachten in de badkamer konden de kindjes bekoren. Aangezien er een grote WallMart was besloten we nog eventjes inkopen te gaan doen. Deze supergrote winkel was 24 uur op 24 open en vooral Eefje en Jens hebben zich weeral laten gaan. Ik hoop dat we onze valiezen nog dicht krijgen tegen het einde van de reis!!!
oke er is hier een probleem met de computer van beneden;s heb hier ook helemaal geen ontvangst met mijn gsm, dus das ni zo goe;s kan niet op mijn mail, ebuddy,.. geen gechat dus vandaag;(maar ga strax met papa zijn pc mail proberen;s ma nu slaapt die nog maarja, weet nog niet wat we hier vandaag gaan doen, maar het is hier een mooi hotel heb gisteren een wall markt gezien en dawas enorm;o ge vindt daar echt alles!!! heb daar 6tshirten gekocht:) hele mooie hoor! met elmo op en cookie monster op, het vogelbekdier van phineas en pherb,.. megatoffe:)nu enkel nog all stars en dan ben ik volledig blij;) heel veel gemis hier.Ga blij zijn als ik thuis kom hoor!! ja das eens leuk om allemaal te zien maar mis thuis wel hoor, en jullie(jeweet zelf wel wie;)) maar kruip terug in mijn nest of ga douchen, jammer dat de pc niet werkt;s dikke dikke kus!!!! eefje
Anneke: Laatste dag en nacht in Wahington. En het is vandaag precies nog enkele graden warmer dan de afgelopen dagen. We worden dat maar niet gewend zo' temperaturen van 40°c en meer. Na het ontbijt eerst onze inkopen voor de komende dagen. Vooral water, met zo'n 32 liter moeten we wel kunnen overleven. Gelukkig is er hier in de buurt een giant, de meeste dingen zijn hier dan ook giant. We komen regelmatig een walvis op het land tegen. Daarna richting witte huis. Op weg daar naartoe eerst insmeren want we willen geen kreeften tegen vanavond. Spijtig genoeg geraken we niet in de buurt van het witte huis want er is een demonstratie aan de gang en overal staat er politie: te voet, te fiets en met de auto. Met de brandende zon is het teveel gevraagd om op te foto te lachen als papa(razzi) ons vraagt te poseren voor het witte huis. Dan maar een museum om te ontsnappen aan de hitte. Op weg naar het Concoranmuseum zien we nog een "presidential Cab" maar van Obama geen spoor. De kinderen hebben niet veel interesse voor de schilderen van Degas en Monet, alleen Maaike zet zich spontaan op een bankje voor een schilderij en begin ook te tekenen. Door de grote contrasten tussen de hitte en de airco voel ik hoofdpijn opkomen die tegen het middagmaal zo erg wordt dat ik vlekjes zie. na nog te genieten van de kinderen die hun eigen schilderij ontwerpen met lichtblokjes besluiten we terug naar het hotel te rijden. Ik verlang naar stilte in horizontale positie. De kinderen vinden het niet zo erg om terug te keren. Het zwembad trekt hen meer aan dan het voorziene Washington Memorial. jens en Koen hebben last van hun lang haar en besluiten de plaatselijke kapper een bezoekje te brengen. Tegen de avond gaan we eten in de pizzahut, hier is Jens al een hele vakantie voor aan het zeuren!! Met enkele doggybags verlaten we het restaurant, morgen weten we ook al wat we gaan eten! Morgen op weg naar Blue Ridge Mountain en skyline Drive van Shenandoah. Maar eerst een goede nachtrust en morgenvroeg een pilleke tegen autoziekte. Slaapwel xxx
hallo daar, kom nu recht uit het zwembad, aangezien het hier nu 40graden is zitten we in het zwembad. hebben daarjuist het witte huis gezien en er was de een of de andere opstand/betoging in een taal die ik toch niet kon verstaan. omdat het zo warm was hebben wij(de kinderen) ondanks het feit dat we museums niet zo boeiend en leuk vinden(met uitzondering het spy museum) toch maar gevraagd of we naar het museum mochten omdat het daar kouder is als buiten;p mama kreeg daar opeens een barstende koppijn en dan zijn we maar terug naar het hotel gegaan, want normaal als mama daar last van heeft houdt ze zich sterk maar volgens mij was het zo erge koppijn dat we toch maar terug zijn gegaan(wat wij niet zo erg vonden want nu kunnen we zwemmen;)). het zwembad zit hier wel heel erg vol met chloor, maar ja, toch maar zwemmen want dat is fris. Ik duik er terug in nu se;p
Anneke: Intussen heeft de GPS die we hier gekocht hebben (met dank aan Kristel voor het mee helpen uitzoeken) al zeker zijn geld opgebracht. Want met een plannetje alleen zou je hier moeilijk je weg terugvinden. Het Capitool was zeker de moeite om te bezoeken. Eerst zeker zijn dat we niets meenamen van eten of drinken want dat is allemaal verboden in het capitool. Bij deze temperaturen is dat niet vanzelfsprekend aangezien het van onze parking toch wel eventjes stappen was. Gelukkig kwamen we onderweg de nodige eekhoorntjes tegen die zo tam zijn dat je ze bijna kan aaien. In het capitool kregen we eerst een film rond de uitleg van de oprichting van het capitool. Daarna veel uitleg van een supervriendelijke gids die ons achteraf nog mee achter de schermen nam omdat wij als Belgen "onze pater Damiaan" konden zien. De kinderen vonden het wel spannend dat ze zo op plaatsen kwamen waar de gewone toeristen niet binnen mogen. Dan op zoek naar een bakker. Donuts, cake en belegde broodjes zoveel als je wilt maar nergens een gewoon brood te vinden. Gelukkig hadden we weer onz voorraad appels en appelsienen bij die we stiekem meesmokkelen van het ontbijt 's morgens.Gisteren hebben we meer dan 12 liter water ingekocht maar die zijn er intussen ook al bijna helemaal door met de tropische temperaturen. Het contract binnen en buiten is soms zo groot dat ik bijna schrik krijg dat iemand van de kinderen ziek wordt. Het spionnenmuseum vind Tars wel leuk voor zover er toestellen zijn waar hij met de knoppekes kan spelen. De uitleg interesseert hem niet al vindt de rest van ons gezin het wel interessant. Intussen zijn de 3 groten nog eventjes het zwembad ingedoken terwijl ik aan de computer zit. Het doet deugd nog eventjes te gaan zwemmen net voor het slapen gaan. Tars vroeg net hoeveel dagen we nog moeten slapen voor we naar Disneyland gaan. Ja, ons klein bazeke vindt niet alles even interessant maar stapt toch heel wat kilometers mee!! De meisjes waren content dat we eens onder vrouwen konden gaan shoppen al vinden we al dat enthousiasme als we een winkel binnenstappen maar overdreven. Tijd om te gaan slapen, mijn kilometerkes voor vandaag zitten er ook op. xxxx
De kinderen vinden het niet zo erg om terug te keren. Het zwembad trekt hen meer aan dan het voorziene Washington Memorial. jens en Koen hebben last van hun lang haar en besluiten de plaatselijke kapper een bezoekje te brengen.
