Oh jee, oh jee, oh jee! Wat gaat de tijd toch vliegensvlug! Hier mensjes en kaboutertjes en weet ik veel wat het verhaal nog leest >.<” hier is
Het Vergeten Kind Deel 5!
Amora keek naar Amelia, die tot haar grootste verbazing recht op zat, klaar wakker. In het hulst van de nacht? Iets klopte niet aan het meisje, dacht ze. Amelia’s oogjes waren wijd open. Het blauw van haar irissen was grijs geworden. Ze startte met mompelen met diezelfde hoge, dromerige en hese stem als ze al een keer had gedaan. Toen ze het verleden van het mysterieuze meisje had verteld zonder het zelf te weten.
‘Ze riep, ze schreeuwde… maar niemand die haar hoorde… mensen ver… oneindig ver weg van haar en haar hoekje…lachten…hadden plezier…en niemand daar… die het wist… het gevoel…om Necari te zijn…’ Ze viel slap neer in haar bed en Amora besefte dat Amelia gewoon weer sliep ze stopte het arme meisje in. Het was een mooi meisje. Ze had een vrij donkere huid en heel donker bruin haar. Haar helderblauwe ogen kwamen prachtig uit met haar huid en haar. Amora was een beetje jaloers op der. Zij had gewoon doorsnee kastanje bruin haar en groen bruine ogen.
hier zijn we weer met ons Kaboutergezaag over serieuze zaakjes.
Deze keer hebben we het over vrachtwagens en hun bestuurders.
Omdat wij zo minuscuul klein zijn was de vrachtwagen gigantisch groot.
Maar we leven nog. (gelukkig)
Met onze kleine beentjes zijn we in dat gigantische geval geklommen
en hebben we uitleg gekregen van een echte vrachtwagenbestuurder.
We leerden bijvoorbeeld dat een vrachtwagenchauffeur meer moet kunnen dan alleen zijn "Monster truck" besturen.
Hij moet bijvoorbeeld heel goed zijn in talen. Nederlands, maar ook de talen van onze buurlandjes en de hoofdtalen. Engels, Frans, Duits en Nederlands moet de bestuurder zeker onder de knie hebben.Niet alleen moet hij zomaar een babbeltje kunnen slaan in een ‘vreemde’ taal ook moet hij kaarten kunnen lezen. Ze moeten namelijk hun route zelf kunnen uitstippelen. Onze eerste kleine reactie was zoals bij vele andere: een GPS! De meneer keek ons een beetje boos aan en zei iets van… de jeugd… lui… technologie onbetrouwbaar… GPS kan uitvallen… wij doen het op de ouderwetse… en… betrouwbare manier….Niet dat we niet goed hebben opgelet of zo iets in die aard 0=) maar je kent het wel het gepreek over dat de jeugd geobsedeerd is door technologische rommel! Niet dat ze ongelijk hebben… maar het is geen misdaad of zo… Maar oké ander onderwerp. Dus ze moeten ook heel goed kunnen kaartlezen en routes uit stippelen. Ze moeten ook heel goed met gedetailleerde documenten en heel erg ordelijk zijn. Ze moeten ook zelf lading vast maken en deze moet nauwkeurig en stevig uitgevoerd worden. Dat vrachtwagenchauffeur een simpel beroep is, is dus nonsens.
De Cabine, zijn thuis.
De cabine is het voorste deel van de vrachtwagen van waar uit de chauffeur zijn voertuig bestuurd. Hier zit hij voor al zijn karweien.De cabine is voor zien van een stoel, stuur, gas- en rempedalen, schakelaar... kortom alle benodigdheden om het gigantisch grote voertuig te besturen. Omdat hij er zoveel tijd in doorbrengt geeft de bestuurder er meestal een fleurige en eigenzinnige tint aan. Maar dat is niet het enige. De cabine is ook uitgerust met een tachograaf. Dit is een apparaat waar men een kaartje in steekt. Op dat kaartje wordt alle gegevens geregistreerd. Die gegevens zijn hoe snel de bestuurder rijdt, waar de vrachtwagen zich bevindt en of hij genoeg of te veel pauzes inlast. (Een vrachtwagen chauffeur mag slecht 4,5 uur aan een stuk rijden, dan is hij verplicht een pauze te nemen om op krachten te komen van drie kwartier, dan mag de bestuurder weer 4,5 uur maximum de baan op gaan.Deze regel is tegen vermoeidheid en het inslaapvallen tijdens het rijden)
Na een lange afwezige tijd zijn we terug! sorry, voor de storing. Maar dus, we zijn terug!
Met een prachtig spannend verhaal van wie nu ook alweer? Ah ja… van mij! Ghie!!
Hier is: Het vergeten kind deel 4!badoeweej: het is een kort stukje.
Ze stond er nog steeds. Amora kneep en kwetste zich zelf. Het waren te vergeefse pogingen wakker te worden. Ze kneep haar ogen dicht. Na een tijdje opende ze hen weer in de hoop dat het meisje verdwenen zou zijn. Maar ook dit plan wou niet werken. Het mysterieuze meisje stond er nog altijd. Amora probeerde dan maar gewoon te slapen. Maar ook dat lukte niet. Na een lange tijd doezelde Amora eindelijk in. Bijna, nog enkele secondetjes geduld en ze was er. Haar eindbestemming was eindelijk in zicht. Dromenland. Maar het mocht zo niet zijn. Ze kwam terug, duizend keer sneller als ze er heen ging,terug bij haar bewustzijn. Klaarwakker was ze weer. Iets had Amora gewekt, maar ze kon geen woorden of uitleg vinden voor wat haar precies had wakker gemaakt.
