starring: me, the baby, the ex, the friends and the sexbuddy
24-07-2012
Het sterke geslacht
In het kader van: date eens een platte pannenkoek, het volgende: ik krijg dus iets van mannen. Als we beginnen generaliseren is het einde ver zoek, zoveel besef ik zelf wel. Dat betekent dat men op een gezegende leeftijd komt en een soort feministische mannenhaatster is geworden die alle hoop heeft opgegeven. Morgen gaat het ongetwijfeld beter. Het komt erop neer dat mannen gewoon slappelingen zijn. Achter elke sterke man staat een sterke vrouw is een eufemisme voor: achter elke slappeling staat een griet die hem rechthoudt. Neem nu de kerel van het laatste bericht. Ik weet dat de kans groot is dat ik overkom als een mega hautaine bitch, maar dat zal me worst (!) wezen. Ik weet wat en wie ik ben en wat en wie vooral niet. Zoals gezegd is de kerel nu niet echt moeders mooiste, ook niet lelijk, maar een type van dertien in een dozijn. De kerel heeft een job, niet geweldig, niet slecht, dertien in een dozijn. De kerel is leuk, grappig, maar nu ook niet de plezantste thuis. Samengevat: de kerel is gemiddeld. De kerel zou dan ook volgende diverse vriendinnen, waaronder vooral B., zeer blij mogen zijn dat hij mij aan de haak kan slaan. Bovenal, en wat nu komt kan choquerend zijn, omdat de kerel nog thuis woont. Echt waar, beste lezertjes, uw mond is ongetwijfeld opengevallen van verbazing, een kerel van 36 woont nog bij mammie en pappie, maar heeft dan toch wel wat bindingsangst en wil mij toch eerst nog wat beter leren kennen voor er sprake kan zijn van enige vorm van relatie, laat staan dat men in het openbaar samen wil gezien worden. What the fuck is hier aan de hand zeg! Ik was natuurlijk weer veel te goed voor deze wereld en ging de kerel eventjes helpen het ouderlijk nest te verlaten, niet met zachte dwang, maar met de spreekwoordelijke schop onder de kont, die mammielief hem al minstens 10 jaar geleden had moeten geven. Waar moeders falen nemen we noodgedwongen over. Ik dus een hele avond naar huizen zitten zoeken, terwijl de kerel er maar wat bijhing en vooral foute huizen cool vond en vice versa (de kerel heeft geen stijl, vernoemde ik al dat er hemdjes met korte mouwen in het spel zijn?). Uiteindelijk waren we toch wel vrij enthousiast over een bepaald stulpje. Het zoeknummertje werd genoteerd, en er werd afgesproken dat er vandaag zou gebeld worden om een afspraak tot bezichtiging te maken. Ik deze morgen al mega enthousiast naar de kerel gebeld, maar kreeg al direct een koude douche: er moest toch misschien eerst eens langs de bank gegaan worden om te zien wat er kon verkregen worden en een huis kopen was toch niet bepaald hetzelfde als naar de supermarkt gaan en wisten we wel of er nog mensen in woonden en zo ja, hoe lang zouden die er nog in wonen en in welke buurt was dat nu ook weer... What...the...fuck!!! Ik heb op mijn tanden gebeten, rustig de telefoon afgelegd en dan beleefd een bericht gestuurd dat hij mij echt met rust moet laten. Het is duidelijk dat de kerel binnen dit en 10 jaar nog steeds tussen mammie en pappie in de zetel kruipt. Het probleem is met ons vrouwen dat wij dat dan eigenlijk wel wat sneu vinden en die kerels kost wat kost willen 'helpen' (alsof iemand dat voor ons zou doen), tot die mannen dat doorhebben en ons gaan gebruiken als een surrogaat moeder die het voor hen wel allemaal regelt. Driewerf bah zeg. Is het nu echt zo moeilijk een man te vinden met ballen aan zijn lijf, met een penis binnen categorie, die geen behoefte heeft om elke week een andere vrouw binnen te doen of godbetert niet meer bij mammie en pappie woont, geen emotionele problemen heeft...Doe mij maar gewoon, alstublieft.
