starring: me, the baby, the ex, the friends and the sexbuddy
19-06-2012
the x files
Na genadeloos gedumpt te zijn door the asshole met de mega penis hebben we een dag getreurd, de kerel voor rotte vis uitgemaakt (in mijn hoofd), om vervolgens terug het leven in te huppelen, tetten vooruit, kont naar achter. Probleem is dat ik het wel prettig vind om alleen te zijn maar dat ik mij dan meestal gedraag als een ongeleid projectiel. Met andere woorden, mijns inziens zou er iemand nodig zijn om de touwtjes strak in handen te houden. Maar ook niet te strak, want dan word ik zeer opstandig. Enfin, het is een understatement te zeggen dat ik vrij ingewikkeld functioneer. Om het verdriet weg te spoelen werd er dan nog maar eens aan sex gedaan met de ex. Nu ja, nog maar eens, het was toch wel al een maand of vijf geleden. Van de mega penis naar een formaat van 8 centimer (het kunnen er ook 10 zijn), in erectie, het was alweer even wennen. Maar dat schept dan ook weer mogelijkheden. Hoe ouder ik word, hoe meer ik aanhangster wordt van het principe: size doesn't matter, waar dat vroeger al eens anders durfde te zijn (the bigger the better). Nu heb ik ontdekt dat er met elk formaat wel iets aan te vallen valt, maar waar ik nog steeds een hekel aan heb zijn de dunnetjes, van die twijgjes of potloodjes, die blijven zo buigzaam en ik maak mij dan altijd zorgen dat ze gaan breken, zot worden. Wat ik wel vergeten was was dat de ex blijkbaar een beest in bed bleek te zijn. Ik moet het verdrongen hebben. Hij niet. Naar zijn zeggen had hij dat allemaal van mij geleerd, maar ik kreeg een donkerbruin vermoeden dat er intussen toch wel flink geoefend moest geweest zijn. Het is hem uiteraard gegund (zolang ik het niet te weten kom want ik vind het nog steeds een gortige gedachte dat de gestoorde ex met zijn handen aan een ander lichaam zit, ook al ben ik er volledig over (ach ja)). Intussen dacht ik van tactiek te veranderen en schreef ik mij in op een andere datingsite; verandering van spijs doet eten. Het leek meteen een voltreffer: vanaf de eerste aanmelding vijf mails van, hallelujah, toch wel vrij intelligente mannen. Er werden geen dt fouten gededecteerd en er werd ook niet onmiddellijk aangestuurd op vleselijke contacten. Voor alle duidelijkheid: er werd geen openbare profielfoto ingegeven. Van de tien enthousiastelingen werden er wel 3/4e geluiquideerd door ondergetekende toen er na lang aandringen een foto werd toegevoegd. Het oog wil ook wat, en liefst wil het oog een grote man, met donker haar, blauwe ogen, boomstammen van armen (maar geen bodybuilder) en liefst nog wat borsthaar (ik ben een uitzondering, ik geef het grif toe). Dat zat er helaas niet in, maar ik dacht, we mogen ook niet té kieskeurig worden, want mannen die aan bovengenoemd profiel voldoen blijken nogal eens de neiging te hebben om vrouwen genadeloos en zonder duidelijk aanwijsbare reden te dumpen. Het contact werd teruggeschroefd tot drie mannen, de eerste: een bijna vijftiger (we gingen voor de levenswijsheid) die op het uiterste randje van mijn zetel kwam zitten, een geschifte ex bleek te hebben waar hij volledig over was maar wel exact twee uur en drie kwartier over uitwijdde en die dan nog eens twee kinderen bleek verzwegen te hebben (we kwamen op een totaal van vijf). De tweede bleef beperkt tot emailverkeer, waarbij hij plots meedeelde dat hij ook met een andere vrouw aan het mailen was en dat het daar ook mee klikte, wat men wel leuk vond omwille van de eerlijkheid, maar ook totaal overbodig aangezien de kerel blijkbaar nog zo naïef was om te denken dat het de bedoeling was dat men maar met één persoon tegelijkertijd contact had. De derde bleek intelligent, grappig, maar volgens diverse foto's soms oerlelijk en soms 'te doen' (niet letterlijk dan, maar ik bedoel gewoon ok). Er werd zelfs al meerdere malen gebeld, en de ok guy bleek over een hese wel vrij sexy stem te beschikken. Het nadeel is dat je op den duur daar een uiterlijk gaat bij fantaseren en dat dain het echt helemaal tegenslaat. Vandaar dat ik een ontmoeting zo lang mogelijk uitstel, let's keep the dream alive...Ik kan dat dan ook echt niet wegsteken als ik die lelijk vind en dan ebt elk geval direct weg. Het hilarische was wel dat ik laten vallen had dat ik binnenkort verjaar en dat ik letterlijk had gevraagd of ik een cadeau kreeg. Ik ben echt niet materialistisch ingesteld maar ik KICK op cadeau's en mijn verjaardag, het zal ergens wel een onverwerkt jeugdtrauma zijn. De volgende dag bedacht ik dat die waarschijnlijk bloemen zou kopen (mannen zijn allesbehalve origineel). Nu wil het toeval dat ik een rothekel heb aan bloemen: na drie dagen stinkt dat, en als men het in de vuilzak wil proppen (inderdaad, ik heb geen gft bak) scheurt de hele handel door die stengels die overal doorprikken. Dus ik ben zo vriendelijk om een bericht te sturen: 'hey, just making conversation, maar ik haat bloemen'. Wat blijk nu, dat die kerel al bloemen had besteld om te laten afleveren én die zelfs al betaald had. Ik dacht dat ik door de grond kon zakken. Gevolg: zeer ongemakkelijke situatie. Ik probeerde me nog uit de situatie te redden, tevergeefs...Ik vrees er dan ook voor dat dit ergens naartoe zal gaan..;In the meantime kunnen we gelukkig nog steeds bij de gestoorde ex terecht, er zijn nog zekerheden in dit leven;;; Wordt uiteraard vervolgd...
